Ὕδρα Τοπωνύμια Ὕδρας (Ἐρημονήσια Ὕδρας)

Ὕδρα Τοπωνύμια Ὕδρας 

Ἀκτογραμμῆ Ὕδρας Ἐρημονήσια Ὕδρας

(Νοτίως του Ἀκρωτηρίου Μπίστι)

Ὀνόματα σωζώμενα ἐκ τῆς βιβλιογραφίας καὶ τῆς προφορικῆς παραδόσεως τῆς νήσου Ὕδρας
(Ὁρισμένα ἓξ αὐτῶν δὲν ἀπαντῶνται σήμερα)

Πανοραμικὴ ἄποψις τῆς νήσου Ὕδρας πρὸς Νότον,ἀπὸ τὸ Ὅρος Ἔρος-Ἔρε,λίγο πρὸ χειμωνιάτικης δύσεως.Διαφαίνονται οἱ βραχονησίδες τῆς νήσου Ὕδρας

Νήσος Ἀλεξανδρὶ Ἀλέξανδρος (ἢ Πλατονήσι)

37°17′03.30″N 23°22′09″E / 37.28425, 23.36917

Ἡ νῆσος Ἀλεξανδρί,τὸ ξημέρωμα.

Παλαῖος προφορικὸς θρύλος,ἀναφέρει πὼς ὅταν ὁ ἴσκιος τῆς νήσου Ὕδρας,πέσει πάνω στὴν νῆσο Ἀλεξανδρί,τότε εἷς τὸ συγκεκριμένο σημεῖο θὰ φανερωθεῖ κρυμμένος πειρατικὸς θησαυρός.

Ὁ Γεώργιος Σαχίνης διασώζει τὸ τοπωνύμιο «Καπόνια Λεξανδρί»,σχισμῆς περίπου 5 μέτρων ποὺ συγκρατεῖ τὰ ὕδατα τῶν βροχοπτώσεων.Ἡ λαϊκὴ παράδοσις ἀναφέρει πὼς φλέβα νεροῦ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν νῆσο Ἀλεξανδρὶ καὶ καταλήγει (ὑποθαλασσίως) εἷς τὴν νῆσον Κρήτη.

Θέα τῆς νήσου Ἀλεξανδρί,ἀπὸ τὴν νῆσο Σταυρονήσι

Νήσος Ἀστέρι(Πλατειὰ)

37°15′46.70″N 23°18′52″E / 37.2629722, 23.31444

Ἀστέρι(Πλατειά),Στρογγυλό,Δράπερι

Νήσος Βένιζα (ἢ Βέντζα)

37°16′25″N 23°21′49.60″E / 37.27361, 23.3637778

Βένιζα: Venjiza:venjë: (Κέδρος) + za: (ἐπίθημα): Μικρὸς Κέδρος

Νήσοι Δισάκια (Δισάκι &Ταγάρι)

Δισάκι 37°16′00″N 23°21′13″E / 37.266667, 23.35361

Ταγάρι 37°16′04.40″N 23°21′15.30″E / 37.267889, 23.35425

 

 

ή

 

 

Νήσος Μπιθιπιριέριζα-Κωλογυριστὴ

Ἑρμηνεία τοῦ ὀνόματος παρὰ τοῦ Τίτου Γιοχάλα:

Bithëpërjerëza: Bithë (πρωκτὸς) + përjerë: (ἀναποδογυρισμένος) + za: (ἐπιθῆμα): Ἀνεστραμμένος πρωκτὸς

 

 

 

Νήσος Δράπερι Δράπι

37°15′37″N 23°18′46.80″E / 37.26028, 23.313 

Δράπερι: Ντράπερι:(Ἀντιδάνειο ἀρχαιοελληνικῆς μέσω Ἰλλυρίων εἷς τὴν Ἀλβανικὴν γλώσσαν):

Drapër-i:Δρεπάνι (λόγω σχήματος)

Βραχονησίδες  Ἀλεξανδρὶ,Βένιζα, (Μπιθιπιρίεριζα) ή Δισάκια (Δισάκι &Ταγάρι),Καρτέλι,Ἀστέρι(Πλατειά),Στρογγυλό,Δράπερι,Τρίκερι

Νήσος Καρτέλι

37°16′37.20″N 23°20′28″E / 37.277, 23.34111 

Ὁ Γιῶργος Σαχίνης μνημονεύει τὸ ἐρημονήσι Καρτέλι διὰ τὶς εὐωδιασμένες σπέντζες του.

Νήσος Σταυρονήσι (ἢ Σταυρὸς)

37°15′13″N 23°26′48.20″E / 37.25361, 23.4467222

 

 

Ὑπὸ τοῦ κώδικος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου ὑπάρχει τὸ ἑξῆς κείμενο τῆς 7ης Ὀκτωβρίου 1749:

 

(Ἱστορικὸν Ἀρχεῖον Ὕδρας Τόμος ΙΣΤ΄):

 «...Ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὴν χώραν,εἷς τὸ βουνόν,ἔχομεν μετόχι τὸν Προφήτη Ἠλίαν,μὲ προαύλιον,μὲ σύκαις καὶ ἀμυγδαλιαῖς μέσα.Ἔχομεν καὶ τὸ νησὶ ὅπου εἶναι ὄπισθεν ἀπὸ τὴν Ὕδραν,Σταυρονήσι ὀνομαζόμενον.Ἔξω ἀπὸ τὴν χώραν κοντὰ ἔχομεν μίαν ἐκκλησίαν τοὺς Τρεῖς Ἱεράρχας μὲ τρία κελλιὰ καὶ κάθονται οἱ καλογραῖες..»

Ἐκκλησία Ὑψώσεως Τιμίου Σταυροῦ κατὰ τὸν ἑορτασμὸ τῆς ἓν ἔτει 2010

 

Ἄποψις τοῦ ὁρμίσκου τῆς νήσου Σταυρονησίου

Νήσος Στρογγυλό 

37°15′40.80″N 23°19′05.70″E / 37.2613333, 23.31825

Νήσος Τρίκερι 

37°16′02″N 23°16′55″E

Ἄνω της νήσου εὑρίσκονται τὰ ἐρείπια τῆς ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Νικολάου,ὅπως ἀναφέρει ὁ ἱερεὺς Δημήτριος Χελιώτης (Χριστιανικὴ Ὕδρα).

Ἡ Νῆσσος Τρίκερι (Ἀντώνιος Μανίκης ,Τὸ Μέλλον τῆς Ὕδρας Ἔτος 1963 σὲλ 124) ἀνῆκε εἷς τὸν Ὑδραῖο Ἀντώνιον Ζουμπουρλάκην, ὁ ὁποῖος τὴν ἀπέκτησε κατόπιν δωρέας τοῦ καπετὰν πασσᾶ ἓν ἔτει 1770.Ὁ Ζουμπουρλάκης,ἐδώρησε ὅλο τὸ νησὶ εἷς τὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Νικολάου Ὕδρας.

Πιστοποιητικὸν Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος

(Ἱστορικοῦ Ἀρχείου Ὕδρας Τόμος ΣΤ΄σέλ158)

«Ἀριθμὸς 1889:    

Ὕδρα τὴ 6 9βριου 1834

Βασίλειον τῆς Ἑλλάδος

Ἡ δημογεροντία τῆς Ὕδρας

Πιστοποιεῖ ὅτι τὸ ἐρημονήσιον κείμενον μεταξὺ Δοκοῦ καὶ Σπετζῶν ὀνομαζόμενον Τρίκερα δωρηθὲν πρὸ ἑξήκοντα περίπου χρόνων ἀπὸ τὸν τότε καπετὰν πασὰ πρὸς τὸν ποτὲ Ἀντώνιον Ζουμπουρλάκην κὰτ΄αἴτησίν του,ἀφιερώθη μετὰ ταῦτα παρὰ τοῦ νέου τούτου ἰδιοκτήτου εἷς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Ἁγίου Νικολάου ἡγουμενεύοντος τότε ἓν τὴ εἰρημένη μονὴ τοῦ μακαρίτου Θεοφάνους ἱερομονάχου καὶ θείου ‘ἒπ΄ἀδελφή του εἰρημένου ἀφιερωτοῦ Ἀντωνίου Ζουμπουρλάκη,καθ’ἃ μαρτυρεῖ περὶ τούτου καὶ ὁ σωζόμενος εἰσέτι Ἀναστάσιος Κωφὸς ἄνθρωπός της τότε ἐποχῆς,χρηματίσας μάλιστα ἱκανοὺς χρόνους ἐργάτης καὶ γεωργός της αὐτῆς μονῆς,ἤτις ἔκτοτε νέμεται ὁλοτελῶς τὸ εἰρημένον ἐρημονήσιον.Ἕνεκεν τῆς ἐκ παραδόσεως μέν,ἀναντιρρήτου δὲ ταύτης ἀληθείας ἐκδίδεται τὸ παρὸν παρὰ τῆς δημογεροντίας κὰτ΄αἴτησιν τοῦ ἡγουμένου καὶ πρὸς ἀσφάλειαν τῆς περὶ ἢς ὁ λόγος μοναστηριακῆς ἰδιοκτησίας.

Οἱ δημογέροντες

Λάζαρος Κουντουριώτης

Νικόλαος Οἰκονόμος

Πηγή:wikipedia

Τὸ νησὶ Τρίκερι ἢ Τρικέρι ἀνήκει στὴν ὁμάδα νήσων τοῦ Σαρωνικοῦ καὶ στὴ νομαρχία Πειραιῶς. Βρίσκεται στὴν νότια πλευρὰ τῆς Ὕδρας καὶ τοῦ Δοκοῦ καὶ βρέχεται ἀπὸ τὸ Μυρτῶο πέλαγος. Ἡ ἀκατοίκητη νῆσος ξεχωρίζει μὲ τὰ τρία "κεφάλια" τῆς (κάρη= ἰωνικὸς τύπος γιὰ τὸ κάρα, ποὺ σημαίνει κεφάλι), δηλαδὴ τὶς κορυφὲς τῶν ἰσάριθμων ὑψωμάτων τῆς.Ἔχει προφορικὰ σωθεῖ ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῶν γειτονικῶν νησιῶν πὼς οἱ κάτοικοι τῆς νήσου ὀνομάζονταν Τρικαραιδόνες. Ἡ σωστὴ ἀρχαία ὀνομασία ἦταν Τρικαρηνός. Ἡ ὀνομασία ὅμως τῶν προηγούμενων κατοίκων τῆς νήσου ὡς Τρικαραιδόνες παραπέμπει σὲ μία τοποθεσία ὀνόματι Τρικαραιδονία, ἄγνωστη ὡστόσο ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ἱστορικῶν. Ὁ Παυσανίας ἀναφέρει τὴν νησίδα μὲ τὸ ὄνομα Τρίκρανα

Ἡ νῆσος ἐγκαταλείφθηκε μετὰ τὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ὅταν ὁ τελευταῖος βοσκὸς κάτοικος τῆς νήσου, μετανάστευσε. Σύμφωνα μὲ τὰ ἀρχαιολογικὰ εὐρήματα ποὺ βρέθηκαν καὶ μελετήθηκαν στὸ νησί, λέγεται ὅτι κατὰ τὴν Ἐποχὴ τοῦ Λίθου ὑπῆρχε Πρωτοελλαδικὴ ἐγκατάσταση καὶ ἔντονες ἐμπορικὲς σχέσεις μὲ τὶς Κυκλάδες, ἐξαιτίας ὑπολειμμάτων κατεργασίας πυριτόλιθου, ὀψιδιανοῦ καὶ ἄλλων πετρωμάτων γιὰ λίθινα ἐργαλεῖα, ἐνῶ τὸ φυσικὸ πηγάδι στὸ κέντρο τοῦ οἰκισμοῦ ἐπικυρώνει τὴν παραπάνω ἄποψη, διότι ἐκεῖνες τὶς ἐποχὲς ἡ ὕπαρξη πόσιμου νεροῦ ἀποτελοῦσε πόλο ἕλξης γιὰ τὴν ἀνάπτυξη οἰκισμῶν. Ὡστόσο, τὰ εὐρήματα τῆς ἐποχῆς ἐκείνης διαφέρουν ἀπὸ ἐκεῖνα τοῦ Δοκοῦ, πράγμα ποὺ τρέφει πολλὲς θεωρίες γιὰ τὴν καταγωγὴ τῶν κατοίκων της.

Τὴν ἐποχὴ τοῦ Χαλκοῦ, οἱ κάτοικοι τοῦ νησιοῦ ἀσχολοῦνται περισσότερο μὲ τὴν κτηνοτροφία. Ἡ πρωτόγονη κατεργασία πυριτόλιθου δείχνει τὴν πολιτιστικὴ ὑποχώρηση ἐξαιτίας τῆς καταστροφῆς τῆς Λέρνας. Κατὰ τὴν Ὑστεροελλαδικὴ περίοδο, τὸ φυσικὸ πηγάδι ποὺ εἶχε προσελκύσει μερικὲς οἰκογένειες ἀποτέλεσε ἀφορμὴ νὰ μεταναστεύσουν καὶ νὰ ἐγκατασταθοῦν στὸ νησὶ βοσκοὶ ἀπὸ τὴν Ὕδρα ἢ τὴν ἐρμιονίτικη ἀκτὴ βόρειά του νησιοῦ. Στὸ κεντρικὸ τμῆμα τοῦ νησιοῦ, μὲ δυσκολία κανεὶς διακρίνει, ἀνάμεσα στὶς μεταγενέστερες "ξερολιθιὲς" καὶ τοὺς θάμνους, τὰ ἴχνη τειχῶν χονδροειδοῦς δομήσεως καὶ τὰ λιγοστὰ κομμάτια ἀγγείων καὶ ἀπολεπισμάτων τῆς ἴδιας ἐποχῆς.

Πηγές:

Ἱστορικὸν Ἀρχεῖον Ὕδρας

Τὸ Μέλλον τῆς Ὕδρας,Ἀντώνιος Μανίκης

Ἡ Φωνὴ τῆς Ὕδρας,Χρήστου Χριστοδούλου

Περιοδικὸν Ὑδραϊκοὺ Συνδέσμου Πειραιῶς

Γεώργιος Σαχίνης

Ὑδραϊκὴ Ψυχή,Λαογραφία-Γνωριμία-Ἱστορία &Τοπωνύμια,Βιβλίον Β΄,Ὕδρα 1980

Ὑδραϊκὴ Ψυχὴ Βιβλ. Δ΄ 1981

Ἐκκλησάκια,Ἐκκλησίες,Ἐρημοκλήσια,Πειραιεὺς 1982

Γιάννης Ἃ Καραμῆτσος,

Ὕδρα Νῆσος Ἐντέλης Δρυόπων Ὕδρα 1998

Ὕδρας Λεξιλόγιον τὸ δεύτερον,Ἔκδοση Εὐάγης ὁ Ὑδρεάτης,ΥΔΡΑ1999

Ὕδρας Ἀλφαβητάριον,Ἔκδοση Εὐάγης ὁ Ὑδρεάτης,Ὕδρα 2001

Τίτος Γιοχάλας

Ὕδρα Λησμονημένη Γλώσσα Ἃ Τόμος Ἐκδόσεις Πατάκη 2006