hydraki


(hydraki:Διαδυκτιακὸς Δίαυλος Προβολῆς Μαγνητοσκοπίων-Εἰκονοληψιῶν τῶν Ἐθίμων-Ἠθῶν-Δρώμενων τῆς νήσου Ὕδρας (Υου tube)
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ὕδρα 1891-1904.Ἀντιδράσεις Ὑδραίων κατὰ κωμειδυλλίου «Ὁ Καπετὰν Γιακουμῆς ἢ Κὺρ Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ὕδρα 1891-1904.Ἀντιδράσεις Ὑδραίων κατὰ κωμειδυλλίου «Ὁ Καπετὰν Γιακουμῆς ἢ Κὺρ Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

Ὕδρα 1891-1904.Ἀντιδράσεις Ὑδραίων κατὰ κωμειδυλλίου «Ὁ Καπετὰν Γιακουμῆς ἢ Κὺρ Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ

Ὕδρα 1891-1904.Ἀντιδράσεις Ὑδραίων κατὰ κωμειδυλλίου « Ὁ Καπετὰν Γιακουμῆς» ἢ «Κὺρ Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ»




  


Ἡ περίπτωσις τοῦ κωμειδυλλίου τοῦ συγγραφέως Δημητρίου Κόκκου ὁ «Κὺρ Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ» ἢ μᾶλλον καλύτερα «Ὁ Καπετὰν Γιακουμής»,ἦτο ἀλλὴ μιὰ κλασικὴ περίπτωση θεατρικῆς παραστάσεως ἡ ὁποία προκάλεσε ἐντονότατες ἀντιδράσεις ἀπὸ τὴν πλευρὰ μερίδας πολιτῶν τῆς κοινωνίας’ἤτοι τῶν κατοίκων τῆς νήσου Ὕδρας ἀλλὰ καὶ τῶν ἁπανταχοῦ Ὑδραίων (Ἀθηνῶν-Πειραιῶς) συνάμα.


Τὸ κωμειδύλλιον


Τὸ κωμειδύλλιον,ὡς εἶδος θεατρικῆς παραστάσεως,ἦτο ἕνα εἶδος ἀνάλαφρου κωμικοῦ ἔργου,ἐπενδυμένο μὲ μουσικὲς μελωδίες,μὲ αἰσθηματικὸ καὶ ἠθογραφικὸ περιεχόμενο μὲ ὑπονοούμενα καὶ σάτιρα βασιζόμενη  καὶ ἐμπνεόμενη κυρίως ἀπὸ τὶς πολιτικές,ἠθικές,κοινωνικὲς καὶ οἰκονομικὲς καταστάσεις ποὺ ἐπικρατοῦσαν εἰς τὴν Ἑλληνικὴν κοινωνίαν,κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐμφανίσεώς του εἰς τὶς θεατρικὲς σκῆνες τῆς Ἑλλάδος.

Ἡ γέννησις τοῦ κωμειδυλλίου τοποθετεῖται πρὸς τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος καὶ συνέπεσε μὲ τὴν ταυτοχρόνη ἐμφάνιση τῆς ἐπιστήμης τῆς λαογραφίας.Ἐπειδὴ ἡ πλοκὴ τῶν κωμειδυλλίων ἀσχολεῖτο καὶ ἐξελίσσετο κυρίως εἰς τὶς κωμοπόλεις,τὰ νησιὰ καὶ τὰ χωρία τῆς ἑλληνικῆς ἐπαρχίας,ἔγινε ἰδιαιτέρως ἀγαπητὸ ὡς θεατρικὸ εἶδος εἰς τοὺς φιλοθεάμονες καὶ θεατρόφιλους κατοίκους τῶν μεγάλων πόλεων.

Ὡς ἐξέλιξις τοῦ κωμειδυλλίου λογίζεται ἡ ἑλληνικὴ ὀπερέτα,ἡ ὁποία ἐμφανίστηκε εἰς τὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰῶνος καὶ διέθετε νέα θεματολογία ,ἐμπνεόμενη ἀπὸ τὴν ζωὴ τῶν ἀστῶν κατοίκων τῶν μεγάλων πόλεων καὶ μουσικῶς ἦτο σαφέστατα ἀρτιότερα ἐμπλουτισμένη ἀπὸ αὐτὴ τοῦ κωμειδυλλίου καθὼς διέθετε ὀρχήστρα, χορωδία,ἄριες,ντουέτα καὶ μπαλέτα μὲ ἀρκετὲς ἐπιρροὲς ἀπὸ τὴν εὐρωπαϊκὴ μουσικὴ σκηνή.

Οἱ κυριότεροι συγγραφεῖς τῶν κωμειδυλλίων ἦταν ὁ Δημήτριος Κορομηλᾶς,ὁ Σπυρίδων Περεσιάδης ἀλλὰ καὶ ὁ Δημήτριος Κόκκος.

Ὁ συγγραφεὺς-ποιητὴς  Δημήτριος Κόκκος (Ἀνδρίτσαινα Πελοποννήσου 1856-Ἀθήνα 1891),ἦτο διπλωματικὸς ὑπάλληλος τοῦ προξενείου τῆς Ἑλλάδος εἰς τὴν Τεργέστη.Κατὰ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ εἰς τὴν Ἑλλάδα,ἐργάσθη ὡς γραμματεὺς τοῦ Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν.Ὡς ποιητὴς δημοσίευσε ἐν ἔτει 1880 τὴν ποιητικὴν συλλογὴν «Γέλωτες» ἐνῶ ὡς συγγραφεὺς κωμειδυλλίων συνέγραψε τὰ ἔργα «Ὁ Ἀφοπλισμὸς τῆς Ἑλλάδος», «Ἡ λύσις τοῦ Ἀνατολικοῦ ζητήματος», «Μπάρμπα Λινάρδος ἢ Τὸ Τέλος τῆς Μαρούλας»,«Ἡ Λύρα τοῦ Γερὸ-Νικόλα»,«Τὸ Πανελλήνιον Φρενοκομεῖον»,«Ἡ Νύμφη τοῦ Χωριοῦ»,«Γάμος διὰ Φόλας»,«Τὸ Γυαλένιο Μάτι» καὶ ὁ «Καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ ἢ Ὁ Καπετὰν Γιακουμὴς» τὸ ὁποῖο καὶ προκάλεσε τὶς ἔντονες ἀντιδράσεις τῶν συμπατριωτῶν μᾶς κατὰ τὴν πρώτη παρουσίασή του ἐν ἔτει 1891.Παράλληλα δημοσίευσε σατυρικὰ ἄρθρα εἰς τὴν ἐφημερίδα τοῦ Γεωργίου Σουρῆ «Ρωμηός».

Ἡ καυστική του σάτιρα δὲν ἐνόχλησε μόνον τοὺς Ὑδραίους.Διὰ τοῦ θεατρικοῦ του ἔργου «Ἡ Λύρα τοῦ Γερὸ-Νικόλα»,προκάλεσε τὴν ἀντίδραση τοῦ φρενοβλαβοῦς Λοχία Πυροβολικοῦ Γιαννουτζάκου Μαυρομιχάλη, ὁ ὁποῖος θεωρώντας ὅτι ἡ πλοκὴ τοῦ ἐν λόγω κωμειδυλλίου ἔθιγε τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψή της οικογενείας του,καθὼς διακωμωδοῦσε τὸν παππού του,τὸν δολοφόνησε ἐν ἔτει 1891 ἔμπροσθέν του θεάτρου Ὁμόνοια.

Αὐτὸς ἦτο καὶ ὁ ἐπίλογος τῆς ζωῆς τοῦ Δημητρίου Κόκκου,ὁ ὁποῖος δὲν ἐπρόλαβε νὰ δεῖ ἐν τέλει,ἐν σκηνεῖ, τὸ τελευταῖο του κωμειδύλλιον «Ὁ Καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴ Βουλὴ ἢ Ὁ Καπετὰν Γιακουμὴς»





Ὁ συγγραφεὺς-ποιητὴς  Δημήτριος Κόκκος




H ὑπόθεσις τοῦ κωμειδυλλίου «Ὁ καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ»



Ἡ πλοκὴ τοῦ κωμειδυλλίου διαδραματίζεται μεταξύ της νήσου Ὕδρας καὶ τῆς πρωτεύουσας πόλεως τῶν Ἀθηνῶν.Σύμφωνα μὲ τὴν ὑπόθεση,σύσσωμος ὁ λαὸς τῆς νήσου Ὕδρας ἔχει συγκεντρωθεῖ ἐν τῇ προκυμαία τοῦ λιμένος διὰ νὰ ἀποχαιρετήσει τὸν Βουλευτὴ Ὕδρας Λάζαρον,ὁ ὁποῖος ἀναχωροῦσε μετὰ τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἐμμανουὴλ (Μανωλάκη),διὰ νὰ μεταβεῖ εἰς τὴν Ἀθήναν διὰ νὰ παραστεῖ εἰς τὶς συνεδριάσεις τῆς Βουλῆς.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀναχωρήσεως,ἐν μέσω πανηγυρικῆς ἀτμόσφαιρας,ὁ Βουλευτὴς Ὕδρας ἀνακοίνωσε τὸν ἀρραβώνα τοῦ υἱοῦ τοῦ Μανωλάκη μετὰ τῆς θυγατέρος τοῦ Δημάρχου Ὕδρας Ἑλένης.Οἱ γάμοι τῶν μελλόνυμφων προγραμματίστηκαν νὰ τελεσθοῦν μετὰ τὴν ἀποφοίτηση τοῦ Μανωλάκη,τοῦ υἱοῦ τοῦ Βουλευτοῦ Λάζαρου,ἀπὸ τὴν Ναυτικὴ Σχολὴ Δοκίμων.(σ.σ:εἰς τὸ κωμειδύλλιον, σκωπτικῶς ἀναφέρεται ὅτι ὁ Βουλευτὴς ἀνακοινώνει εἰς τὴν ὁμήγυριν ὅτι ὁ υἱός του θὰ ἀποφοιτήσει ὑπὸ τὸν βαθμὸν τοῦ Ναυάρχου ἀπὸ τὴν Ναυτικὴ Σχολὴ Ριζάρη,ἡ ὁποία ὅμως ἦτο Ἱερατική).Ὅμως,ἡ θυγατέρα τοῦ Δημάρχου ἦταν ἐρωτευμένη μὲ ἕναν φτωχὸ ναύτη σπογγαλιευτικοῦ πλοίου,τὸν Μιχαλάκη καὶ ἐπ’οὐδενὶ ἐπιθυμοῦσε νὰ νυμφευθεῖ μὲ τὸν υἱὸ τοῦ Βουλευτῆ Λάζαρου,ἀντιδρώντας εἰς τὴν ἐπιθυμιὰν τοῦ πατρός της,ὁ ὁποῖος δὲν συνεννοῦσε ἡ θυγατέρα του νὰ νυμφευθεῖ ἕναν φτωχὸ νεαρόν.

Ἅμα τὴ ἀφίξει του,ἐν Ἀθήναις,ὁ Βουλευτὴς Ὕδρας Λάζαρος,ὑποστηρικτὴς τῆς κυβερνήσεως, προσεγγίσθει πρὸ τῆς μεταβάσεως τοῦ εἰς τὴν Βουλήν,παρὰ τοῦ Βουλευτοῦ τῆς ἀντιπολιτεύσεως τῆς νήσου Τήνου Σκουμπρίτη, ὁ ὁποῖος ἐπιχείρησε νὰ μεταπείσει τὸν Βουλευτὴ τῆς νήσου Ὕδρας νὰ ἀποσύρει τὴν ὑποστήριξή του πρὸς τὴν κυβέρνησην, διὰ νὰ μὴν ὑπάρξει ἡ ἀπαιτούμενη κυβερνητικὴ  ἀπαρτία,ὥστε νὰ παραιτηθεῖ ἡ κυβέρνησις καὶ νὰ ὁδηγηθεῖ ἡ χώρα εἰς τὴν προκήρυξιν βουλευτικῶν ἐκλογῶν.Ὅμως ὁ Βουλευτὴς Λάζαρος,ὡς φανατικὸς ὑποστηρικτὴς τῆς κυβερνήσεως παρουσιάσθηκε,πρὸ τῆς ἀναγνώσεως τοῦ διατάγματος τῆς διαλύσεως τῆς Βουλῆς,ἐντός του κοινοβουλίου καὶ μὲ τὴν παρουσία τοῦ παρέτεινε τὴν παρουσία τῆς κυβερνήσεως εἰς τὴν ἐξουσίαν.

Ἐν συνεχεία,ὁ Βουλευτὴς τῆς Τήνου ἀποπειράθηκε ἐκ νέου νὰ ἀποσπάσει τὴν ὑποστήριξιν τοῦ Βουλευτοῦ Ὕδρας,προξενεύοντας τὴν θυγατέρα τοῦ Θεοδωρὰ ὡς νύφη διὰ τὸν υἱὸ τοῦ Μανωλάκη,δίδοντας παράλληλα ὡς προίκα τὸ διόλου εὐκαταφρόνητο χρηματικὸ ποσὸ τῶν ἑκατὸ χιλιάδων δραχμῶν.Παράλληλα,ὁ πονηρὸς Βουλευτὴς Τήνου ὑποσχέθηκε εἰς τὸν Βουλευτὴν Ὕδρας ὅτι ἡ Ἀντιπολίτευσις θὰ προχωρήσει ἄμεσα εἰς τὴν ὑπουργοποίησίν του ἐνῶ θὰ διόριζε τὸν υἱὸν τοῦ Μανωλάκη εἰς ἀνωτέρα τάξιν εἰς τὴν Ναυτικὴ Σχολὴ Δοκίμων

 Ἐν τέλει ὁ Βουλευτὴς Ὕδρας Λάζαρος ἐπείσθη ὑπὸ τὸ δέλεαρ τῶν ἑκατὸ χιλιάδων καὶ προφασιζόμενος ὅτι νυμφεύει τὸν υἱὸ τοῦ Μανωλάκη ἀπέφυγε νὰ παρουσιαστεῖ ἐνωπίω τοῦ Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς. Συνεπεία τῆς ὑπεκφυγῆς τοῦ Βουλευτοῦ Ὕδρας νὰ παραστει εἰς τὸ Κοινοβούλιον,ἡ Βουλὴ διελύθη καὶ ἡ χώρα περιῆλθε εἰς προεκλογικὴν περίοδον.Μετὰ τὴν ἐπίτευξιν τοῦ σκοποῦ του,ὁ ραδιοῦργος Βουλευτὴς Τήνου καὶ ἡ θυγάτερα τοῦ ἐξηφανίσθησαν διαλύοντας τὸν ὑποτιθέμενο πλουσιοπάροχο ἀρραβώνα μὲ τὸν Μανωλάκη, τὸν υἱὸ τοῦ Βουλευτῆ Ὕδρας.

Οἱ ἐνέργειες τοῦ Βουλευτοῦ Ὕδρας,ὡς ἦτο φυσικὸν προκάλεσαν τὶς σφοδρότατες ἀντιδράσεις τῶν Ὑδραίων ψηφοφόρων του,οἱ ὁποῖοι ἀναμένοντας διορισμούς,προβιβασμοὺς καὶ πάσης φύσεως πολιτικὰ ρουσφέτια καὶ ἐξυπηρετήσεις,βασιζόμενοι εἰς τὶς ὑποσχέσεις του,διέβλεπαν πλέον οἱ ἐλπίδες τους νὰ διαψεύδονται ἐξαιτίας τῆς διαλύσεως τῆς Ἑλληνικῆς Βουλῆς.Ὁ Βουλευτὴς Ὕδρας Λάζαρος προσπάθησε νὰ δικαιολογήσει τὴν ἀπόφασίν του νὰ ἀποσύρει τὴν ὑποστήριξίν του πρὸς τὴν κυβέρνησιν,ἐπιρρίποντας τὶς εὐθύνες εἰς τὸν  Προέδρον τῆς Βουλῆς διότι αὐτὸς ἀρνήθηκε νὰ ἱκανοποιήσει τὰ “δίκαια” αἰτήματα τῶν ψηφοφόρων του.

Ἐν μέσω τῶν ἐντόνων αὐτῶν ἀντιδράσεων,ἐνεφανίσθη ὅμως ἡ θυγατέρα τοῦ Βουλευτοῦ Τήνου Θεοδωρά, ἀποκαλύπτοντας πὼς τὰ κίνητρα τοῦ Βουλευτοῦ Ὕδρας δὲν ἦτο δίολου ἀνιδιοτελῆ ἀλλὰ ὑστερόβουλα,καθὼς οἱ ἐνέργειές του εἰς τὴν Ἀθήνα ὑπέκρυπταν μυστικὲς συμφωνίες διὰ τὴν ἀποστασίαν του ἀπὸ τὴν κυβερνητικὴ παράταξη διὰ μέσω τῆς ὑπουργοποιήσεώς του καὶ μέσω τοῦ ὑποτιθέμενου-μὲ πλουσιοπάροχη προίκα- ἀρραβώνα τοῦ υἱοῦ τοῦ Μανωλάκη μὲ τὴν ἴδιαν.
Ἡ ἀποκάλυψις δὲ τοῦ ἀρραβῶνος,προκάλεσε ἔκπληξιν εἰς τοὺς Ὑδραίους ψηφοφόρους οἱ ὁποῖοι ἔτρεξαν νὰ ἐνημερώσουν τὸν Δήμαρχον Ὕδρας διὰ τὴν ἀθέτησιν τοῦ λόγου ποῦ εἶχε δώσει ὁ Βουλευτὴς Ὕδρας Λάζαρος, κατὰ τὴν ἀναχώρησή του ἐκ τῆς νήσου Ὕδρας,ὅτι θὰ νυμφεύσει τὸν υἱό του μὲ τὴν θυγατέρα του.Ὁ Δήμαρχος φανερὰ ἐνοχλημένος ἀπὸ τὶς κινήσεις τοῦ Βουλευτοῦ,διαλύει τὸν ἀρραβώνα καὶ δίνει τὴν εὐχὴ τοῦ εἰς τὴν θυγατέρα τοῦ Ἑλένη νὰ νυμφευθεῖ τὸν νεαρὸν ναύτην Μιχαλάκη,ὁ ὁποῖος παρὰ τὴν πληροφόρηση πὼς εἶχε πνιγεῖ,διεσώθη καὶ κατέφθασε σῶος εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν.





Τί προκάλεσε τὴν ὀργὴ τῶν Ὑδραίων διὰ τὸ κωμειδύλλιον «Ὁ καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ»


Ἡ πλοκὴ τοῦ κωμειδυλλίου τοῦ Δημητρίου Κόκκου,ὡς αὐτὴ ἐξελίσσετο,δὲν ἐστιάζετο ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο εἰς τὴν πολιτικὴ στάση καὶ συμπεριφορὰ τῶν Βουλευτῶν τῆς νήσου Ὕδρας,ἀλλὰ στηλίτευε,σατίριζε καὶ καυτηρίαζε ἐν συνόλω τὴν πελατειακὴ σχέση ποὺ ἀναπτύσσετο μεταξύ των Βουλευτῶν καὶ τῶν ψηφοφόρων τοὺς’ σχέση ἡ ὁποία στηρίζετο εἰς τὴν ἐξυπηρέτησιν πάσης φύσεως ρουσφετιῶν μὲ προφάνη ἀντάλλαγμα τὴν στήριξιν τῶν Βουλευτῶν κατὰ τὴν διεξαγωγὴν τῶν Βουλευτικῶν ἐκλογῶν.

Ὡς εἶναι γνωστόν,εἰς τὴν Ὕδραν (ὅμοιως καὶ εἰς τὰς νήσους τῶν Σπετσῶν  (τριῶν)  καὶ τῶν Ψαρρῶν (δύο))  εἶχε παραχωρηθεῖ τὸ προνόμιον ἐκλογῆς τριῶν Βουλευτῶν,ἕνεκα τῆς σημαντικῆς συνεισφορᾶς τῆς εἰς τὸν Ἱερὸν Ἀγώνα τῆς Ἐθνεγερσίας.Τὸ ἐκλογικὸν αὐτὸ προνόμιον διετηρήθη ἕως τὶς Βουλευτικὲς ἐκλογὲς τοῦ 1935 καὶ ἴσχυσε διὰ ἕναν περίπου αἰώνα (1844-1935).

Τὴν ἐποχὴ τῆς συγγραφῆς τοῦ κωμειδυλλίου «Ὁ Καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ»,ὡς Βουλευτὲς Ὕδρας εἶχαν ἐκλεχθεῖ,μετὰ τὴν διεξαγωγὴν τῶν Βουλευτικῶν ἐκλογῶν τοῦ ἔτους 1890,ὁ Νικόλαος Τσαμαδὸς καὶ ὁ Θεόδωρος Νικολάου Γκίκας.Εἰς τὴν συγκεκριμένην ἐκλογικὴν ἀναμέτρησιν ἡ νῆσος Ὕδρα ἐξέλεγξε δύο ἀντὶ τρίων Βουλευτῶν.(Πηγή: Πρακτικὰ Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Ἅ΄,Περίοδος ΙΒ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1890, Συνεδρίασις  Ἅ΄,5ης Νοεμβρίου 1890,Συνεδρίασις Δ΄,14ης  Νοεμβρίου 1890,Συνεδρίασις ΙΖ΄,11ης  Δεκεμβρίου 1890).  

Εἰς τὴν ἑπόμενην ἐκλογικὴν ἀναμέτρησιν,τοῦ ἔτους 1892,ἐκλέχθησαν Βουλευτὲς ὁ Ἐπαμεινώνδας Ἀντωνίου Κριεζής,ὁ Νικόλαος Τσαμαδος καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Γεωργίου Σαχτούρης.(Πηγή:Πρακτικά Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Ἅ΄,Περίοδος ΙΓ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1892 Συνεδρίασις Ἅ΄,26ης Μαΐου 1892 ,Συνεδρίασις Ἰ΄,5ης Ἰουνίου 1892,Συνεδρίασις ΙΒ΄, 8ης Ἰουνίου 1892).

Συνεπῶς,δὲν διαφαίνεται νὰ ὑπάρχει εὐθεία ταύτιση ενός ἐκ τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας ,τὴν δεδομένη πολιτικὴ περίοδο 1890-1892, μὲ τὸν πρωταγωνιστὴ τοῦ κωμειδυλλίου κὺρ-Λάζαρο,τὸν Βουλευτὴ τῆς νήσου Ὕδρας,ποὺ δημιούργησε ὁ συγγραφεὺς Δημήτριος Κόκκος.

Ὅμως,ἡ συμβολικὴ χρῆσις τοῦ ὀνόματος «Λάζαρος»,αὐτοῦ καθὲ αὐτοῦ,φαίνεται ὅτι ἦτο αὐτὴ ποὺ προκάλεσε τὴν ἔντονη ἀντίδραση τῶν ἁπανταχοῦ Ὑδραίων,καθ’ὅτι παρέπεμπε εἷς τὸν μέγιστον ἄνδρα τῆς νήσου Ὕδρας Λάζαρον Κουντουριώτη.Ὁ Λάζαρος Κουντουριώτης,ἐκτός της σημαντικότατης συνεισφορᾶς τοῦ εἰς τὸν Ἱερὸν Ἀγώνα τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως,διετέλεσε Γερουσιαστὴς τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους καὶ ἔφερε τὸν τιμητικὸ τίτλον τοῦ πρώτου πολίτου τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος.Ἀπεβίωσε τὴν 6ην Ἰουνίου 1852.Εἰς ἔνδειξιν σεβασμοῦ καὶ εὐγνωμοσύνης τὸ Ἑλληνικὸ κράτος ἐκήρυξε πενθήμερο ἐθνικὸ πένθος.Ὁ ἀδελφός του Λάζαρου,Γεώργιος Κουντουριώτης,συμμετεῖχε ὁμοίως εἰς τὸν Ἐθνικοαπελευθερωτικὸν ἀγώνα ἀλλὰ ἐνεπλέχθη ἐνεργητικότερα εἰς τὴν πολιτικὴ σκηνὴ τῆς Ἑλλαδός,διατελώντας ἀρχικὰ Πρόεδρος τοῦ Ἐκτελεστικοῦ Σώματος τῆς Ἑλλάδος (6 Ἰανουαρίου 1824-12 Ἀπριλίου 1826) καὶ μετέπειτα Πρωθυπουργὸς τοῦ Βασιλείου τῆς Ἑλλάδος (8 Μαρτίου 1848 – 15 Ὀκτωβρίου 1848).

Ἑπομένως,ἕνα πρόσωπο τοῦ βεληνεκοῦς τοῦ Λάζαρου Κουντουριώτου, εἰς τὰ ὄμματα τῶν συμπατριωτῶν του, ἦτο φύσιν ἀδύνατον νὰ διακωμωδηθεῖ εἰς ἕνα θεατρικὸ ἔργο πρὸς τέρψιν τοῦ κοινοῦ της πόλεως τῶν Ἀθηνῶν

Ὡς Βουλεύτης Ὕδρας,εἰς τὸ κωμειδύλλιον τοῦ Δημητρίου Κόκκου,ἐμφανίζεται ἕνας ἄνδρας μικροῦ πολιτικοῦ ἀναστήματος,μειωμένης διορατικότητος,ὁ ὁποῖος εὔκολα πίπτει εἰς πολιτικὰ ἀτοπήματα καὶ ἐξαπατᾶται ἀπὸ ἑτέρους Βουλευτὲς ἄλλων νήσων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας,ἄνευ διαύγειας,ἁπλοϊκός,ἀμμόρφωτος,ἀδαής, ἄξεστος εἰς τοὺς τρόπους καλῆς συμπεριφορᾶς,ἐνεπλεγμένος εἰς ἀθέμιτες σχέσεις καὶ ὕποπτες συναλλαγὲς μὲ τοὺς συμπατριῶτες ψηφοφόρους του,ὁ ὁποῖος δὲν διστάζει νὰ ἀθετήσει τὸν πολιτικό του ὅρκο διὰ νὰ ἐπιτύχει τὴν ἱκανοποίησιν τῶν προσωπικῶν ἰδιοτελῶν συμφερόντων του,καὶ δὴ τὴν προώθηση καὶ προβολὴ τοῦ διανοητικὰ καθυστερημένου υἱοῦ του,ἐξωθώντας τὴν κυβέρνησιν εἰς παραίτησιν καὶ ὀδηγώντας τὴν πατρίδα τοῦ εἰς πολιτικὴν ἀστάθεια.

Παράλληλα,ἡ διακωμώδηση τῆς ἐλαφρῶς τραγουδιστῆς «ντοπιολαλιᾶς»-προφορᾶς  τῆς νήσου Ὕδρας ἀλλὰ καὶ ἡ ἄκομψη καὶ εἰς ἀρκετὰ σημεῖα εἰρωνικὴ μνεία τῆς χρήσης τῶν οὐδέτερων ἄρθρων εἰς τὰ οὐσιαστικὰ θυληκοὺ γένους,εἰς τοὺς διαλόγους τοῦ κωμειδυλλίου,μεταξύ των Ὑδραίων νησιωτῶν,ὡς ἀποτέλεσμα τῆς εὐρέως ὁμιλούσης διαλέκτου τῶν ἀρβανίτικών της Ὕδρας,(π.χ φρασεολογία τύπου:«τὸ Ἑλένη»,«τὸ κατσίκα», «τὸ Βουλὴ» κ.ο.κ) προκάλεσε τὸ μένος τῶν Ὑδραίων καὶ ἔθιξε τὸν ἐγωϊσμό τους,διότι οἱ Ὑδραῖοι,ἕνεκα τῆς ἰδιοσυγκρασίας τους καὶ τῆς ὑπερηφάνιάς τους,θεωροῦσαν ἀδιανόητο,ὡς ἀπόγονοι καὶ ἄξια τέκνα τῶν ἠρωϊκῶν ναυμάχων τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως καὶ ἀπελευθερωτῶν τῆς πατρίδος,νὰ ὑποβιβαστοῦν εἰς τὸ ἐπίπεδό των ὑπολοιπῶν ἀσήμαντων νησιωτῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας καὶ νὰ καθιστόνται ἀντικείμενα χλευασμοῦ καὶ θυμηδίας .

Σημείωσις:Ἡ χρήση τῆς ἀρβανίτικης διαλέκτου εἰς τὴν καθημερινότητα τῶν κατοίκων τῆς νήσου Ὕδρας ἦτο ἐν ἰσχὺ τὴν χρονική περίοδο παρουσιάσεως τοῦ κωμειδυλλίου.Ὁ Λοχαγὸς τοῦ Πεζικοῦ Ἰωάννης Νουχάκης, ἐπισκεφθεῖς τὴν νῆσον Ὕδραν,ἐν ἔτει 1901,μία δεκαετία ἀργότερα,ἀφοῦ περιγράφει τὴν γεωγραφικὴ θέση τῆς νήσου,τὴν μορφολογία τοῦ ἐδάφους,τοὺς κόλπους,τοὺς ὀρμίσκους,τις νησίδες,τις παραλίες καὶ τὰ βουνά της,παραθέτει συνοπτικῶς σημαντικότατες πληροφορίες διὰ τὴν κατάστασιν ποῦ ἐπικρατοῦσε εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν εἰς τὶς ἀρχὲς τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος.Μεταξύ των ἄλλων ἀναφέρει τὰ ἑξῆς διὰ τὴν χρῆσιν τῆς ἀλβανικῆς γλώσσης:

Πηγή:Ἑλληνικὴ Χωρογραφία,Γεωγραφία,Ἱστορία,Στατιστικὴ πληθυσμοῦ καὶ ἀποστάσεων συνταχθεῖσα καὶ ἐκδοθεῖσα ἐγκρίσει τῆς Α.Β.Ὓ τοῦ Διαδόχου Γενικοῦ Διοικητοῦ τοῦ Στρατοῦ τοῦ Ὑπουργείου τῶν Στρατιωτικῶν,ἀναγνωρισθεῖσα δὲ παρὰ τοῦ Ὑπουργείου τῶν Ἐσωτερικῶν,Ὑπὸ Ἰωάννου Ἔμμ.Νουχάκη, Λοχαγοῦ τοῦ Πεζικοῦ, Ἐκδότης:Σπυρίδων Κουσουλίνος,Ἔκδοσις Τρίτη,Ἐν Ἀθήναις,Παρὰ τῷ ἐκδότῃ Σπ.Κουσουλινῶ,Τυπογραφεῖον, Βιβλιοπωλεῖον,παρὰ τῷ ναῳ τῶν Ἁγίων Θεοδώρων,1901.

«.. Ἡ πόλις Ὕδρα εἶναι πρωτεύουσα δήμου καὶ τοῦ Ἐπισκόπου,ἔχει ὡραῖον ναόν.Πάντες οἱ κάτοικοι λαλούσι τὴν ἀλβανικὴν καὶ ἔχουσιν ἀποκλειστικὸν ἐπάγγελμα τὴν ναυτιλίαν,νὺ δὲ παρακμασάσης τῆς ἱστιοφόρου ναυτιλίας,οἱ κάτοικοι ἐπεδόθησαν εἰς τὴν σπογγαλιείαν,ἐξ ἢς εἰσάγονται κατ’ ἔτος εἰς τὴν νῆσον πλέον τοῦ ἑκατομμυρίου δραχμῶν...»  

Παράλληλα,ὁ Ὑδραῖος  καθηγητής,φιλόλογος & μουσικολόγος Παναγιώτης Κουπιτώρης συνέγραψε διατριβή, ἐν ἔτει 1879,ἀναλύωντας τὶς σημαντικὲς διαφοροποιήσεις  ποὺ παρουσίαζε ἡ εὐρέως ὁμιλούμενη διάλεκτος τῆς ἀλβανικῆς γλώσσης μεταξύ της νήσου Ὕδρας (ἀρβανίτικα Ὕδρας) και των υπόλοιπων χωριών και νησιών τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικράτειας.(Βιβλίον:Διατριβὴ περὶ τῆς παρ' Ἀλβανοῖς ἀντωνυμίας τοῦ τρίτου προσώπου: Κατὰ τὴν διάλεκτον τῶν ἐν Ἑλλάδι Ἀλβανῶν μάλιστα τὴν τῶν Ὑδραίων / ὑπὸ Παναγ. Δ. Κουπιτώρη, 1879).

Τὸ ἴδιο ἔτος,ὁ Παναγιώτης Κουπιτώρης συνέγραψε νέα μελέτη,εἰς τὴν ὁποίαν ἐξέθεσε τὶς ἀπόψεις τοῦ περὶ τῆς καταγωγῆς τῆς ἀλβανικῆς γλώσσης,τὴν ὁποία κατέταξε εἰς τὸν κλάδον τῶν ἑλληνολατινικῶν γλωσσῶν, ἐνῶ διὰ τὴν Ἰλλυρικὴν γλώσσαν,διετύπωσε τὴν γνώμην,ὅτι ὡς μήτρα τῆς ἀλβανικὴς,ἦτο διάλεκτος τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης.(Πηγή:Βιβλίον: Ἀλβανικαὶ μελέται:Πραγματεία ἱστορικὴ καὶ φιλολογικὴ περὶ τῆς γλώσσης καὶ τοῦ ἔθνους τῶν Ἀλβανῶν / Ὑπὸ τοῦ Παναγιώτου Δ. Κουπιτώρη,1879).Ἡ ἐμπεριστατωμένη ἐνασχόλησις τοῦ Παναγιώτου Κουπιτώρου ἀσφαλῶς καὶ προήρχετο ἀπ’τὴν εὐρεία χρήση τῆς διαλέκτου τῶν ἀρβανίτικων.



Ἡ πρώτη ἀντίδρασις κατὰ τοῦ κωμειδυλλίου,ἐκ μέρους τοῦ Νικολάου Παπαδόπουλου,ἐκδότου του περιοδικοῦ «Διάπλασις τῶν Παίδων»-Ποῖος ἦτο ὁ Νικόλαος Παπαδόπουλος-Βασικὲς ἀρχὲς περιοδικοῦ «Ἡ Διάπλασις τῶν Παίδων»



Πηγή:Ἡ Διάπλασις τῶν Παίδων (1879-1922),Τὸ Πρότυπο καὶ ἡ Συγκρότησή σου,Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο Ἑλληνικῆς Νεολαίας,Γενικὴ Γραμματεία Νέας Γενιᾶς (15),Ἀθήνα 1987,Βίκυ Πάτσιου

Πηγή:Βικιπαίδεια,Ἡ Διάπλασις τῶν Παίδων, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%94%CE%B9%CE%AC%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A0%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD

Ἡ πρώτη ἀντίδρασις κατὰ τοῦ κωμειδυλλίου τοῦ Δημητρίου Κόκκου ἐξεφράσθη ἀπὸ τὸν Ὑδραῖο Νικόλαο Δ. Παπαδόπουλο,ἱδρυτὴ καὶ ἐκδότη τοῦ περιοδικοῦ «Διάπλασις τῶν Παίδων».Ὁ Νικόλαος  Δ.Παπαδόπουλος,ὡς ἐκδότης παιδικοῦ περιοδικοῦ τὸ ὁποῖο ἐστόχευε εἰς τὴν ὀρθὴν διάπλασιν τῆς προσωπικότητος τῶν παίδων, δὲν ἠδύνατο νὰ μὴν ἀντιδράσει κάτα τῆς «ἐπὶ σκηνῆς» προβολῆς καὶ διδασκαλίας ἑνὸς κωμειδυλλίου,τὸ ὁποῖο καυτηρίαζε καὶ χλεύαζε τὰ ἤθη,τὰ ἔθιμα καὶ τὴν προφορὰ τῶν κατοίκων τῆς νήσου Ὕδρας’ κατοίκων, μιᾶς ἱστορικῆς νήσου ἡ ὁποία εἶχε πρωτοστατήσει ἔμψυχα ἀλλὰ καὶ ὑλικὰ –διὰ τῆς καταβολῆς σημαντικῶν χρηματικῶν κεφαλαίων,πολεμικῶν πλοίων καὶ πυρπολικῶν- εἰς τὸν βωμὸ τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὸν Ἱερὸν Ἀγώνα τῆς Ἐθνεγερσίας (1821-1827),ὅταν ἀντιστοίχως ἄλλοι νῆσοι τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικράτειας δὲν προσέφεραν τὰ ἀναμενόμενα.




Ὁ Παπαδόπουλος προχώρησε εἰς τὴν ἔκδοσιν τοῦ περιοδικοῦ,ἐν ἔτει 1879,ὄντας φοιτητὴς καὶ ἀπόφοιτος Ὠδείου,εἰς ἡλικία εἴκοσι ἑνὸς ἐτῶν,καὶ παρέμεινε ἐκδότης τοῦ ἕως τὸν θάνατόν του,τὴν 26ην  Ἰουνίου 1941. Διὰ τὴν ἔκδοσίν του,ἔλαβε τὴν ὑλικὴν ὑποστήριξιν τοῦ βιομηχάνου Ἀντώνιου Κονοπισόπουλου,ὁ ὁποῖος τοῦ διέθεσε χρηματικὸ ποσὸν δέκα χιλιάδων δραχμῶν.

Πηγή:Ἡ Διάπλασις τῶν Παίδων (1879-1922),Τὸ Πρότυπο καὶ ἡ Συγκρότησή σου,Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο Ἑλληνικῆς Νεολαίας,Γενικὴ Γραμματεία Νέας Γενιᾶς (15),Ἀθήνα 1987,Βίκυ Πάτσιου,Κεφάλαιο Ἅ΄,Τὰ πρόσωπα

«...Τὴν ἀπόφαση τοῦ Νικολάου Π.Παπαδόπουλου (1858-1941),φοιτητὴ τῆς Νομικῆς καὶ ἀπόφοιτού του Ὠδείου,νὰ ἱδρύσει ἕνα περιοδικὸ γιὰ παιδιά,ἐνίσχυσε οἰκονομικὰ ὁ Ἀντώνιος Κονοπισόπουλος, βιομήχανος τοῦ Πειραιᾶ.Ἡ συμπαράσταση καὶ ἡ ἀνοχὴ τοῦ ἱδρυτῆ τοῦ περιοδικοῦ ἀπέναντί τους ἀρχισυντάκτες του, ἐξασφάλισαν τὴν κυκλοφορία καὶ τὴ διάδοση τῆς Διάπλασης..»

Τὸ περιοδικὸ «Διάπλασις τῶν Νέων»,ἐξ’ ἀρχῆς τῆς κυκλοφορίας του,ἀποτέλεσε καινοτομία εἰς τὸν χόρο τῶν ἐκδόσεων τῶν παιδικῶν περιοδικῶν ἐν συγκρίσει μὲ τὰ ὑπόλοιπα παιδικὰ περιοδικὰ τῆς ἐποχῆς του.Εἰς τὴν προγραμματική του διακήρυξη ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς:

«...Θέλομεν παρέχει τοῖς μικροῖς ἠμῶν ἀναγνώσταις ὕλην ἠθικὴν καὶ διδακτικήν,συγκεκραμένην μετὰ τοῦ τερπνοῦ,διότι ἡ ἐξεύρεσις ὕλης καταλλήλου δὲν ἤθελε παρέχει τοσαύτην δυσκολίαν,ὅσην ἡ διάγνωσις τῆς γλώσσης καὶ τοῦ τρόπου,δὶ’ὧν κινεῖται τὸ ἐνδιαφέρον τῆς μικρᾶς ἡλικίας...»






Ὑπὸ τὴν ἀρχισυνταξία τοῦ Ἀριστοτέλη Κουρτίδη (ἀρχισυντάκτου κατὰ τὰ ἔτη 1879-1894),εἰς τὶς σελίδες τῆς «Διάπλασις τῶν Παίδων» προβλήθηκε ἰδιαιτέρως ὁ ρόλος τῆς ἐκπαιδεύσεως εἰς τὴν ἐπίτευξη τῆς κοινωνικῆς ἰσορροπίας,ἐνῶ μέσω τῆς μυθικῆς ἀφήγησης ἐπιδιώχθηκε νὰ ἐπιτευχθῆ ἡ ἠθικὴ καὶ πολιτιστικὴ καλλιέργεια τῶν παιδιῶν ἀλλὰ κι ἡ διάδοσις τῶν ἐπιστημονικῶν γνώσεων εἰς τὴν νεολαίαν.Διὰ τὴν προβολὴ τῶν βασικῶν ἀρχῶν τοῦ περιοδικοῦ «Διάπλασις τῶν Παίδων»,δημοσιεύθηκαν καὶ σχολιάσθηκαν οἱ ἀπόψεις καὶ οἱ ἰδέες τοῦ Ἐλβετοῦ παιδαγωγοῦ Johann-Heinrich Pestalozzi (1746-1827),τοῦ Σουηδοῦ συγγραφέως σχολικῶν βιβλίων Selma Lagerlof (1859-1940),τοῦ Ἰταλοῦ Edmondo de Amicis (1846-1908) καὶ ἄλλων πολλῶν, ἐνῶ κατὰ τὶς δύο τελευταῖες δεκαετίες τοῦ 19ου αἰώνα ἀκολουθήθηκε ἡ διαδεδομένη τακτική της ἰδιοποίησης γνωστῶν ἀφηγηματικῶν μορφῶν εὐρωπαϊκῶν μυθιστορηματικῶν περιπετειῶν,ὅπως τοῦ Ροβινσώνα Κρούσου,τῶν Τριῶν Σωματοφυλάκων καὶ τοῦ Ντ’ Ἀρτανιᾶν.


Παραλληλα δημοσιεύθησαν παιδικὰ ἔργα καὶ διηγήματα τοῦ Ἀρχισυντάκτου Ἀριστοτέλη Κουρτίδη,τοῦ μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Νικόλαου Παπαδόπουλου ἑπόμενου ἐκδότου του περιοδικοῦ καὶ δεύτερου ἀρχισυντάκτου (1894-1945) Γρηγόριου Ξενοπουλου,τοῦ Γεώργιου Βιζυηνοῦ,τοῦ Δημήτριου Καμπούρογλου,τοῦ Ἀλέξανδρου Πάλλη,τοῦ Παναγιώτη Φέρμπου, τοῦ Μιχαὴλ Γιαννουκάκη,τοῦ Γεώργιου Φακίρη,τῆς Σταματίνας Κουρτίδου, τοῦ Χριστόφορου Σαμαρτζίδη, τοῦ Ἰωάννου Γιαννούκου,τοῦ Νικολάου Χατζιδάκη, τοῦ Σέργιου Μαυρίδη,τοῦ Ἀγαθοκλῆ Κωνσταντινίδη, τῆς Ἀλεξάνδρας Παπαδοπούλου, τοῦ Κωνσταντίνου Πατριαρχόπουλου, τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ,τοῦ Μιχαὴλ Στασινόπουλου,τοῦ Πέτρου Χάρη,τοῦ Ἰωάννου Κακρίδη,του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, τοῦ Θεόφιλου Φραγκόπουλου,τοῦ Ἰωάννου Μ.Παναγιωτόπουλου,τοῦ Τέλλου Ἄγρα,καὶ ἄλλων πολλῶν.Τὸ περιοδικὸ «Διάπλασις τῶν Παίδων»,διακρίθηκε λόγω τῆς πολυετοῦς του παρουσίας,καθὼς ἡ ἔκδοσις τοῦ διήρκησε ἀπὸ τὸ 1879 ἕως τὸ 1948.



Ἡ ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας τοῦ Νικόλαου Δ.Παπαδόπουλου



Ὁ Νικόλαος Δ.Παπαδόπουλος,τὴν 17ην Αὐγούστου 1891,ἀπέστειλε ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας,ὑπὸ τὴν ἰδιότητα τοῦ Προέδρου τῆς Ἱστορικῆς Ἀδελφότητας Ὑδραίων Ἀθηνῶν,εἰς τὸν Διευθυντὴ τῆς ἐφημερίδος  «Ἐφημερίς»,ἡ ὁποία ἐδημοσιεύθηκε εἰς τὸ φύλλον τῆς 20ης Αὐγούστου 1891,δια να καταγγείλει τὴν ἀπόφαση τοῦ ποιητοῦ Δημητρίου Κόκκου νὰ συγγράψει τὸ κωμειδύλλιον «Ὁ Καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλή».

Εἰς τὴν ἐπιστολήν του,ὁ Νικόλαος Δ.Παπαδόπουλος δὲν διστάζει νὰ χαρακτηρίσει ὡς ἀνώφελές το ἐγχείρημα τοῦ συγγραφέως-ποιητοῦ Δημητρίου Κόκκου καὶ τοῦ πρωταγωνιστοῦ ἠθοποιοῦ Εὐάγγελου Παντόπουλου νὰ προσπαθήσουν νὰ μελετήσουν καὶ νὰ ἐπιμεληθοῦν τὴν ἠθογραφία τῶν κατοίκων τῆς νήσου Ὕδρας,μέσω τῶν ἀλλεπάλληλων ταξειδιῶν τοὺς εἰς τὴν νῆσον Ὓδραν’καὶ τοῦτο διότι ὁ χαρακτήρας τῶν κατοίκων τῆς Ὕδρας ὡς χαρακτηριστικῶς ἀναφέρει ὁ ἐπιστολογράφος,εἶναι σοβαρὸς καὶ ἀπότομος καὶ κατὰ συνέπεια δὲν δύναται νὰ ἀποτελέσει ἀντικείμενον χλευασμοῦ καὶ εἰρωνείας.

Ἐξειδικεύοντας τὴν ἐπιχειρηματολογία του,ὁ Νικόλαος Παπαδόπουλος ἀναφέρει μὲ σαφήνεια ὅτι ὁ τραχὺς καὶ σοβαρὸς χαρακτήρας τῶν κατοίκων τῆς νήσου Ὕδρας,συνετέλεσε εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς πατρίδος, ἐνῶ συνεπεία τοῦ ἰδίου τραχέος χαρακτῆρος,οἱ νῦν (διὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη) κάτοικοι τῆς νήσου,ἐπέλεξαν πρὸς βιοπορισμὸν τὸν σκληρὸν κλάδον τῆς σπογγαλιευτικῆς βιομηχανίας, μετερχόμενοι ἑνὸς ἐκ τῶν σκληρότερων ἐπαγγελμάτων,ἀσκώντας ἁλίευση διὰ τῆς ἀπάνθρωπης μεθόδου τῆς «διὰ σκαφάνδρου καταδύσεως».

Εἰς τὸν ἐπίλογον τῆς ἐπιστολῆς,ὁ Νικόλαος Δ.Παπαδόπουλος καλεῖ τὸν Ἀστυνομικὸν Διευθυντὴν τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν,ὅπως προχωρήσει εἰς τὴν ἀπαγόρευσιν καὶ λογοκρισία τῆς ἀηθοῦς αὐτῆς παραστάσεως,ἐνῶ παράλληλα βεβαιοὶ ὅτι ἅπαντες οἱ συμπατριῶτες τοῦ Ὑδραῖοι,εἴτε διαβιοῦν εἰς τὴν Ὕδραν,εἴτε εἰς τὰς Ἀθήνας καὶ τὸν Πειραιά,δὲν θὰ ἐπιτρέψουν τὴν διακωμώδηση τῆς πατρίδος τους πρὸς τέρψιν τῶν «τζουτζέδων» τῶν σαλονιῶν τῆς πρωτευούσης.


Πηγή: Ἐφημερίδα Ἐφημερίς,Φύλλον 20ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον:Ἡ παράστασις τοῦ «Καπετὰν Λάζαρου»,Ἐπιστολὴ Δ.Χ.Παπαδόπουλου,Προέδρου Πατριωτικοῦ των Ὑδραίων Συνδέσμου

«..Κύριε Διευθυντὰ τῆς Ἐφημερίδος
Εὐαρεστηθῆτε παρακαλῶ νὰ εἰδοποιήσητε διὰ τοῦ ἐγκρίτου ὑμῶν φύλλου τοὺς κ.κ Κόκκον ποιητὴν καὶ Παντόπουλον ἠθοποιόν,ὡς καὶ τοὺς συνεταίρους τούτων,ὅτι ἀνωφελῶς κοπιάζουσι καὶ δαπανῶσι χρήματα μεταβαίνοντες εἰς Ὕδραν,ὅπως γνωρίσωσι τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα τῶν Ὑδραίων ποιοῦντες πρόβας κλπ τῆς ἀηδοῦς κωμωδίας τῶν ὁ «Καπετὰν Λάζαρος»!!!! δὶ ἧς φαίνεται ἐνόμισαν οἱ κύριοι οὗτοι,ὅτι ἤθελον ἐπιτύχει καὶ θέσωσι καὶ ἕτερον ἀδάμαντα εἰς τὸ ποιητικὸν στέμμα,ὠφελούμενοι ἐν ταυτῶ,χωρὶς νὰ σκεφθῶσιν,ὅτι ὁ χαρακτὴρ τῶν Ὑδραίων εἶνε τόσον σοβαρὸς καὶ ἀπότομος,ἑπομένως ἀκατάλληλος πρὸς διακωμώδησιν ὅσον καὶ οἱ βράχοι τῆς προσφιλοῦς των καὶ ἐνδόξου πατρίδος,ἣν ἅπασα ἡ ὑφήλιος ἐσεβάσθη (πλὴν ὡς φαίνεται τῶν ἄνω κυριῶν) διὰ τὲ τὰς κατὰ τὸ 1821 ὑπὲρ τοῦ Ἔθνους μεγάλας θυσίας της καὶ τὰ ναυτικὰ τρόπαια τῶν ἠρωϊκῶν τέκνων της, ὡς καὶ διὰ τὸν εὐγενῆ καὶ ἰπποτικὸν χαρακτήρα τῶν ἀπόγονών των,οἵτινες μετερχόμενοι τὸ κινδυνωδέστερον τῶν ἐπαγγελμάτων,περιφρονούσι τὸν θάνατον,ἁλιεύοντες τοὺς σπόγγους εἰς τὰ ὑγρά του Ποσειδῶνος κέλευθα εἰς βάθος 25-30 ὀργυιῶν καὶ τῶν ὁποίων τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα ἠθέλησαν οἱ κ.κ Κόκκος καὶ Σια νὰ διακωμωδήσωσι!!!! ἐξισώσαντες αὐτοὺς μὲ τίνας γνωστοὺς νησιώτας,  εὐτυχεῖς ἄλλως τὲ καὶ ἀγαθούς.Ἀλλ’ ἐπιτραπήτω μοὶ νὰ τοῖς παρατηρήσω,ὅτι προτίθενται εἰς κέντρα νὰ λακτίσωσι,διότι πάντες σχεδὸν οἱ ἐνταύθα καὶ οἱ ἐν Πειραιεῖ Ὑδραῖοι πληροφορηθέντες ὅτι πρόκειται, χάρις τὴ εὐφυΐα τοῦ τζουτζὲ τῶν ἀθηναϊκῶν σαλονιῶν,ν’ἀναβιβασθῆ ἐπὶ τῆς σκηνῆς τοῦ θεάτρου ἢ ἄνω ἀηδὴς κωμωδία,ἥτις ἀνοῆτως σατυρῖζει τὰ ὄντως ἄξια ἐπαίνου καὶ ἠρωϊκὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τῶν συμπολιτῶν τῶν, ἀμετακλήτως ἀπεφάσισαν τὰ ἑξῆς:
Ὡς φιλονόμοι καὶ χρηστοὶ πολίται θ’ἀποταθῶσιν ὅπου δεῖ,ὅπως ἀπαγορευθῆ ἡ παράστασις.Ἂν ὅμως ἐν εἰσακουσθῶσιν ὑπὸ τῶν Ἀρχῶν,πράγμα ὅπερ ποσῶς δὲν πιστεύουσιν ὅτι θὰ συμβῆ,καθ’ὅτι ἐγνωσμένος ἐστὶν ὁ ἰπποτικὸς χαρακτὴρ τοῦ σήμερον διεθύνοντος τὴν Ἀστυνομίαν καὶ ὁ πρὸς τοὺς νόμους καὶ τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα ἠρωϊκῶν πόλεων σεβασμός,δηλούσιν ὅτι ἀπεκδύονται πάσης εὐθύνης διὰ τὰ τυχὸν ἐν τῷ θεάτρω συμβησόμενα ἀπευκταία,ὄτε καὶ πιστεύουσι νὰ διδάξωσι καὶ τοὺς μὴ διδαχθέντας ὑπὸ τῆς ἱστορίας νὰ σέβωνται πλειότερον τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα εὐγενοῦς καὶ ἰπποτικοῦ λαοῦ
Ἀθήνησι τὴ 17η Αὐγούστου 1891
Διατελῶ
Δ.Χ.Παπαδόπουλος
Πρόεδρος τοῦ Πατριωτικοῦ των Ὑδραίων Συνδέσμου»




Ἡ γενίκευσις τῶν ἀντιδράσεων καὶ ἡ ἀλλαγὴ τοῦ τίτλου τοῦ κωμειδυλλίου εἰς «Ὁ Καπετὰν Γιακουμὴς»



Ὁ Διευθυντὴς τῆς Ἀστυνομίας,θορυβηθεῖς ἀπὸ τὶς ἔντονες ἀντιδράσεις τῶν Ὑδραίων κατὰ τοῦ κωμειδυλλίου προχώρησε εἰς τὴν προσωρινὴν ἀπαγόρευσιν τῆς παραστάσεως,γεγονὸς ποῦ προκάλεσε τὰ ἀρνητικὰ σχόλια τῶν δημοσιογράφων τοῦ ἔντυπου τύπου τῆς πρωτευούσης.

Ἐπὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος,ὁ ἀρθρογράφος τῆς ἐφημερίδας «Νέα Ἐφημερίς»,ἐξέφρασε τὴν πεποίθησιν ὅτι ὁ Διευθυντὴς τῆς Ἀστυνομίας προχώρησε εἰς τὴν λῆψιν τῆς ἀποφάσεως τῆς ἀπαγορεύσεως δίχως νὰ ἔχει ἀναγνώσει τὰ κείμενα τοῦ κωμειδυλλίου.

Ἀπ’τὴν πλευρά του,ὁ συγγραφεὺς τοῦ κωμειδυλλίου Δημήτριος Κόκκος καὶ ὁ θιασάρχης τῆς παραστάσεως  Δημοσθένης Ἀλεξιάδης ἐξέφρασαν τὰ παράπονά τους διὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς ἀπαγόρευσεως,εἰς τὸν Διευθυντὴ τῆς Ἀστυνομίας,διατυπώνοντας τὸν ἰσχυρισμὸν ὅτι ὁ ἥρωας τοῦ ἐν λόγω κωμειδυλλίου δὲν ἐταυτίζετο μὲ κάποιον συγκεκριμένον Ὑδραῖον πολιτικόν,ἀλλὰ ἡ χρῆσις τοῦ ὀνόματος «Λάζαρος» ἦτο τυχαία σύμπτωσις.

Πηγή: Ἐφημερίδα Νέα Ἐφημερίς,Φύλλον 20ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον: Ὁ Καπετὰν Λάζαρος εἰς τὴν Ἀστυνομίαν

«..Ὁ διευθυντὴς τῆς ἀστυνομίας,ἄγνωστον πὼς καὶ πόθεν ὀρμηθεῖς καὶ διατί,ἀπηγόρευσε τὴν παράστασιν τοῦ νέου κωμειδυλλίου τοῦ κ.Κόκκου ὁ Καπετὰν Λάζαρος πρὶν τὸ ἀναγνώσει.Χθὲς δὲ μετέβησαν παρ’αὐτῶ ὁ κ.Κόκκος καὶ ὁ κ.Ἀλεξιάδης καὶ παρέστησεν αὐτῶ,ὅτι οὐδεὶς λόγος ὑπάρχει πρὸς παρεμπόδισιν τῆς παραστάσεως καὶ ἀφοῦ ἐδηλώθη,ὅτι οὐδένα πολιτικὸν ὑπονοεῖ πρόσωπον,ἀλλὰ σύμπτωσις τοῦ ὀνόματος ἐν τῷ τίτλω ἁπλὴ Πεπείσμεθα,ὅτι θὰ λυθῆ καὶ τὸ ζήτημα τοῦτο,πρὶν θυμώση ὁ Καπετὰν Λάζαρος καὶ διαλύση τὴ βουλή!»


Εἰς ἕτερον δημοσίευμα τῆς 20ης Αὐγούστου 1891,ὁ ἀρθρογράφος τῆς ἐφημερίδας «Τὸ Ἄστυ» ἀσκεῖ δριμεία κριτικὴ κατὰ τῶν Ὑδραίων πολιτῶν,θεωρώντας πὼς ἡ στάσις τοὺς κατὰ τοῦ κωμειδυλλίου ἔφθανε εἰς τὰ ὅρια τῆς γελοιοποίησης,ἀντιπαραβάλλοντας παράλληλα τὶς ἀντιδράσεις τῶν κατοίκων ἄλλων περιοχῶν,ὅπως τοῦ Ξηροχωρίου καὶ τῆς Ἀνδρου,οἱ ὁποῖοι τήρησαν διαφορετικὴ στάση,ἀπ’αὐτὴ τῶν Ὑδραίων καὶ δὲν ἐξέφρασαν ἀντιδράσεις κατὰ τῶν συντελεστῶν τους.

Ἡ ἐφημερίδα «Τὸ Ἄστυ» ἐπίσημανε ὅτι ἡ στάσις τῶν Ὑδραίων κατὰ τοῦ κωμειδυλλίου,ἦταν ἐφάμιλλη μὲ τὴν στάση ποὺ τήρησαν οἱ πολιτικοὶ ὑποστηρικτὲς τοῦ Γαλλικοῦ Δημοκρατικοῦ Ριζοσπαστικοῦ-Σοσιαλιστικοῦ κόμματος,κατὰ τῆς παραστάσεως «Θερμιδώρ»,ἡ ὁποία προβλήθηκε διὰ πρώτη φορὰ εἰς τὸ Γαλλικὸ κοῖνο τὴν 24ην Ἰανουαρίου 1891.Τὴν δεύτερη ἡμέρα προβολῆς τῆς παραστάσεως,τὴν 26ην Ἰανουαρίου 1891,ἐντός του θεάτρου παρευρέθησαν πολλοὶ ὑποστηρικτὲς τοῦ Ριζοσπαστικοῦ κόμματος ἀντιδρώντας ἐντόνως κατὰ τῶν συντελεστῶν,μὲ κραυγές,φασαρία καὶ διαμαρτυρίες,διατυπώνοντας μάλιστα ὀργισμένες ἀπειλὲς κατὰ τοῦ Γάλλου δραματουργοῦ καὶ συγγραφέως τοῦ ἔργου Βίκτωρα Σάρδου (Victorien Sardou (5 Σεπτεμβρίου 1831–8 Νοεμβρίου 1908), δίοτι διαφωνοῦσαν μὲ τὴν κριτικὴ ποὺ ἀσκοῦσε ὁ συγγραφεὺς εἰς τὸν Γάλλο πολιτικὸ καὶ ἡγετὴ τῆς Γαλλικῆς Ἐπαναστάσεως (1789) Μαξιμιλιανὸ Φραγκίσκο Ροβεσπιέρο (Maximilien Francois Marie Isidore de Robespierre, 6 Μαΐου 1758 -28 Ἰουλίου 1794).Ἡ πλοκὴ τοῦ ἔργου περιστρέφεται γύρω ἀπὸ τὴν ζωὴ ἑνὸς Γάλλου νεαροῦ ἠθοποιοῦ,ὁ ὁποῖος διεισδύει ἐντός της Ἐπιτροπῆς Δημόσιας Ἀσφαλείας διὰ νὰ διασώσει  συλληφθέντες πολιτικοὺς κρατουμένος, καταστρέφοντας τοὺς ἀστυνομικούς τους φακέλους.



Πηγή: Ἐφημερίδα Τὸ Ἄστυ,Φύλλον 20ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον: Ὁ Καπετὰν Λάζαρος-Οἱ Ὑδραῖοι καὶ ὁ κ. Κόκκος-Ὁ ἑλληνικὸς «Θερμιδὼρ»

«Τὸ νέον κωμειδύλλιον τοῦ κ. Κόκκου κινδυνεύει νὰ λάβη τὴν τύχην τοῦ «Θερμιδώρ»,τοῦ ἔργου τοῦ Σαρδοῦ.Ἡ ὑδραϊκὴ λογοκρισία θεωρεῖ ὡς προσβλητικὴν διὰ τὴν ἠρωϊκὴν νῆσον τὴν διακωμώδησιν τῆς προσφορᾶς τῶν ἀπογόνων του Μιαούλη καὶ οἱ ἐν Ἀθήναις Ὑδραῖοι ἀπειλούσι ταραχᾶς κατὰ τὴν πρώτην παράστασιν.Ἐὰν τὸ παράδειγμα τῶν Ὑδραίων ἀκολουθήσωσι καὶ ἄλλαις πόλεις,θὰ ἴδωμεν ἐντὸς ὀλίγου το Ξηροχώρι πρωτοστατοῦντος τοῦ κ.Πετσάλη καὶ τὴν Ἀνδρον ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ κ.Ἀργυροπουλου ἀπαγορευούσας τὴν παράστασιν τοῦ «Ἀγαθόπουλου» καὶ τῆς «Τύχης τῆς Μαρούλας».
Οἱ Ὑδραῖοι ἃς λάβουν ὑπ’ὄψιν,ὅτι οὔχι διὰ τῆς παραστάσεως τοῦ ἔργου τοῦ κ.Κόκκου,ἀλλὰ διὰ τῶν ἐνεργειῶν πρὸς παρεμπόδισιν αὐτοῦ δύνανται νὰ καταστοῦν γελοῖοι».



Ἐν τέλει,ὁ συγγραφεὺς τοῦ κωμειδυλλίου Δημήτριος Κόκκος,ὑπὸ τὸ βάρος τῶν ἀπρόσμενων ἀντιδράσεων, ἀπεφάσισε νὰ ἀποσύρει προσωρινῶς τὸ ἀνέβασμα τῆς παραστάσεως διὰ νὰ προβεῖ εἰς ὁρισμένες διορθώσεις ἐπὶ τῶν κειμένων,καὶ δὴ’ μεταβάλλοντας τὴν πατρίδα τοῦ κεντρικοῦ ἥρωος,ἐπιδεικνύοντας ὑπακοὴ εἰς τὴν ἀπόφαση ἀπαγορεύσεως τοῦ Διευθυντοῦ τῆς Ἀστυνομίας.



Πηγή: Ἐφημερίδα Παλλιγενεσία,Φύλλον 20ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον: Ὁ Καπετὰν Λάζαρος

«..Ἔγεινε τὸ ζήτημα τῆς ἡμέρας τὸ κωμηδύλλιον τοῦ κ.Κόκκου.Ἡ ἀστυνομία τὸ ὑπαγόρευσεν,οἱ Ὑδραῖοι ὑποθέσαντες ἀδίκως ὅτι ἐπρόκειτο νὰ διακωμωδηθῆ ἡ πατρίς των,παρεπονέθησαν, παρεκάλεσαν, ἠπείλησαν.Ὁ κ.Κόκκος τέλος ὑποκύπτων εἰς τὴν φιλοπάτριδα ἐπιμονὴν τῶν Ὑδραίων, ἀναβάλλει καὶ αὐτὸς τὴν παράστασιν δὶ’ὀλίγας ἡμέρας,φροντίζων εἰς τὸ μεταξὺ νὰ ἀλλάξη τὴν πατρίδα τοῦ ἡρωός του καὶ νὰ τὸ μεταβάλη κατὰ τί.Τὸ ἀναμένομεν..»


Πράγματι,ὁ Διευθυντὴς τῆς Ἀστυνομίας προειδοποίησε τὸν Δημήτριον Κόκκον,ὅτι θὰ ἐπιτρέψει τὴν προβολὴ τῆς παραστάσεως μόνο εἰς τὴν περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν αὐτὸς θὰ μετέβαλλε τὴν πατρίδα τοῦ Βουλευτοῦ Λαζάρου εἷς ἄλλην νῆσον,ἑξαλείφωντας ὁριστικῶς ἐκ τῶν κειμένων τοῦ κωμειδυλλίου τὴν λέξη «Ὕδρα».

Πηγή: Ἐφημερίδα Ἐπιθεώρησις,Φύλλον 21ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον: Τὸ νέον κωμειδύλλιον τοῦ κ.Κόκκου

«.Χθὲς ὁ Διευθυντὴς τῆς Ἀστυνομίας ἐπέστρεψε τὸ χειρόγραφόν του νέου κωμειδυλλίου τοῦ κ.Κόκκου ὁ «Καπετὰν Λάζαρος» ἐπιτρέψας τὴν παράστασιν αὐτοῦ ἀφοῦ μετατεθῆ ἡ σκηνὴ ἐξ Ὕδρας,εἰς ἄλλην τινὰ νῆσον καὶ γείνωσι καὶ τίνες ἄλλες μεταβολές..»

Συνεπεία τῶν ἀντιδράσεων αὐτῶν, τὸ κωμειδύλλιον «Ὁ Καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ» μετονομάσθη «Ὁ Καπετὰν Γιακουμής».








Δολοφονία Δημητρίου Κόκκου


Καὶ ἐνῶ ἀναβλήθηκε ἡ αὐλαία τοῦ κωμειδυλλίου «Ὁ Καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλή»,μετὰ τὶς σφοδρὲς ἀντιδράσεις τῶν Ὑδραίων γιὰ τὴν πλοκὴ τῆς ὑποθέσεως καὶ τὴν ὑπόσχεση τοῦ ποιητοῦ Δημητρίου Κόκκου πρὸς τὸν Διευθυντὴ τῆς Ἀστυνομίας ὅτι θὰ προβῆ εἰς τὶς ἀναγκαῖες ἀλλαγὲς εἰς τὰ κείμενα τῆς παραστάσεως, διὰ νὰ ἐξαλειφθοῦν οἱ εἰρωνικὲς διὰ τοὺς Ὑδραίους ἀναφορές,συνέβη ἀναπάντεχά το τραγικὸ γεγονὸς τῆς δολοφονίας του.

Συγκεκριμένα,τὴν 8ην Σεπτεμβρίου 1891,ὁ ποιητὴς Δημήτριος Κόκκος,ἔνω περπατοῦσε ἐπὶ τῆς ὁδοῦ Σταδίου, πλησίον του Ὑπουργείου Οἰκονομικῶν,πυροβολήθηκε πισώπλατα εἰς τὴν ὀσφυακὴν χώρα ἀπὸ τὸν Λοχία τοῦ Πυροβολικοῦ Γιαννουτζάκο Μαυρομιχάλη.Ὁ δράστης,ἀμέσως μετὰ τὴν ἀποτρόπαια πράξη τοῦ ηὐτοκτόνησε. Ὁ Δημήτριος Κόκκος εἶχε ἐξέλθει ἐκ τοῦ θεάτρου «Ὁμόνοια» ὅπου εἶχε μεταβῆ μετὰ τῆς συζύγου του,τῆς ἀδελφῆς του,τῆς νύφης του καὶ φιλικῆς του παρέας,ἀπαρτιζόμενης ἀπὸ τὸν Ἀνθυπομοίραρχο Σκοῦφο καὶ τὸν Γ.Ἀναγνωστόπουλο διὰ νὰ παρακολουθήσει την θεατρικὴ τοῦ παράσταση «Ἡ λύρα τοῦ Γερώ-Νικόλα».


Μετὰ τὸν πυροβολισμὸ καὶ τὸν βαρύτατο τραυματισμό του,ὁ τραυματίας ἐτέθη ὑπὸ τῆς ἁμάξης τοῦ κ.Μίνωος καὶ μετεφέρθη ἐσπευσμένως εἰς τὴν οἰκίαν του,παραπλεύρως της Ρωσσικῆς ἐκκλησίας.Τὸ περιστατικὸ τῆς δολοφονικῆς ἐπιθέσεως τοῦ ποιητοῦ Δημητρίου Κόκκου προκάλεσε ἀναστάτωση εἰς τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν, καθὼς ὁ συγγραφεὺς ἦτο ἰδιαιτέρως ἀγαπητὸς εἰς τοὺς θεατρόφιλους.Διὰ τὸν δολοφόνο τοῦ Δημήτριου Κόκκου,Γιαννουτζάκο Μαυρομιχάλη,ἡ ἐφημερὶς Ἀκρόπολις ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

Πηγή: Ἐφημερίδα Ἀκρόπολις,Φύλλον 8ης Σεπτεμβρίου 1891,Ἄρθρον: Δολοφονικὴ ἐπίθεσις κατὰ τοῦ Κ.Δ Κόκκου-Ο Κ Δ. Κόκκος ἐτραυματίσθη-Ὁ φονεὺς ηὐτοκτόνησεν-Ἡ ἱστορία τοῦ νεκροῦ

«Ὁ νεκρὸς οὗτος ἦτο λοχίας τοῦ πυροβολικοῦ καταγόμενος ἐκ Μάνης καὶ ἐκ τῆς μεγάλης οἰκογενείας τῶν Μαυρομιχαλαίων.Εἶχε καταταχθῆ ἀπὸ τοῦ 1885 ὡς εὔζωνος,καὶ τελευταίως προβιβασθεῖς μετήλλαξε σῶμα καταταχθεῖς μὲ τὸν βαθμὸν τοῦ λοχίου εἰς τὸ Πυροβολικόν.
Ὁ Μαυρομιχάλης οὗτος ἐλέγετο λίαν εὐφυὴς ἀλλὰ καὶ ὅτι ἐσχάτως ὁ δυστυχὴς ἔπαθε φρενοπάθειαν καταδιώξεως νομίζων ὅτι ὅλος ὁ κόσμος τὸν κυνηγᾶ διὰ νὰ τὸν φονεύση.
Φαίνεται ὅτι τοιαύτη τὶς κατάστασις τὸν διέκρινε κατὰ τὴν ὥραν ἐκείνην,ἥτις ὤφειλε νὰ εὔρη τὸν ἀτυχὴν Κόκκον μᾶς διότι καὶ ὁ κ.Κόκκος ἐν τῇ κλίνη τοῦ ἔλεγε:
-Γι’ἄλλον μὲ πῆρε,ἄλλον θὰ ἤθελε νὰ σκοτώση,ἐγὼ δὲν τὸν ἐγνώριζα....
Καϋμενε Κόκκε!...»


Τὴν ἑπομένη,εἰς νέαν δημοσίευσίν της,ἡ ἐφημερὶς «Ἀκρόπολις» παρουσίασε ἀδιάσειστα στοιχεῖα,σύμφωνα μὲ τὰ ὁποῖα,ὁ δολοφονὸς τοῦ Δημητρίου Κόκκου,Γιαννουτζάκος Μαυρομιχάλης, ἦτο φρενοβλαβὴς καὶ ἔπασχε ἀπὸ μανία καταδιώξεως.Σύμφωνα μὲ τὸν ἀρθρογράφο τῆς ἐφημερίδος,ὁ δολοφόνος,φανερὰ ἐπηρεασμένος ἀπὸ τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ὑδραίων-τὶς ὁποῖες χαρακτηρίζει ὡς φαντασιώσεις-θεώρησε πὼς τὸ κωμειδύλλιο «Ἡ λύρα τοῦ Γερω-Νικόλα» σατύριζε τὸν παπποὺ τοῦ Νικόλαον Μαυρομιχάλη.Διὰ τὸν λόγον αὐτόν,ἀπεφάσισε διὰ λόγους τιμῆς νὰ δολοφονήσει τὸν Δημήτριον Κόκκον.


Πηγή: Ἐφημερίδα Ἀκρόπολις,Φύλλον 9ης Σεπτεμβρίου 1891,Ἄρθρον: Ἡ δολοφονία τοῦ Κόκκου-Λεπτομέρειαι τοῦ δράματος-Ἡ πιθανὴ ἀφορμὴ τοῦ φόνου-Ἡ κατάστασις τοῦ τραυματίου

«Ὁ Γιαννουτζάκος,ἀφοῦ εἴπιε τὸ κρασὶ μετὰ τοῦ συναδέλφου του,μετέβη εἰς τὸ θέατρον τῆς «Ὁμόνοιας» ὅπου ἐδίδετο ἡ «Λύρα τοῦ Γερῶ-Νικόλα.Ἐκεῖ παρέμεινε μέχρι τέλους τῆς παραστάσεως πὼς δὲ διηγέρθησαν ἐν ἐαυτῶ τὰ ἄγρια του τοῦτο δὲν εἶνε πάλιν ἐξηκριβωμένον.Οἱ μὲν λέγουσιν ὅτι οὗτος εἶχε πάππον καλούμενον Γερῶ-Νικόλα,τὸ ὄνομα δὲ τοῦτο τοῦ παπποῦ του δὲν ἦτο τὸ ἀληθὲς ἀλλὰ τοῦ ἐδίδετο ὡς παρώνυμον.Νομίσας δὲ ἅμα εἶδε τὴν παράστασιν τοῦ κωμειδυλλίου τοῦ Κόκκου ὅτι τοῦτον ἤθελε νὰ εἰρωνευθῆ οὗτος ἀπεφάσισε τὴν ἐξόντωσίν του,ἀφοῦ ἄλλως τὲ θὰ εἶχεν ἀναγνώσει τὰ φαντασιώδη τῶν Ὑδραίων προκειμένου περὶ τῆς παραστάσεως τοῦ ἄλλου κωμειδυλλίου τοῦ «ὁ Καπετὰν Λάζαρος».
Ἄλλοι δὲ λέγουσιν ὅτι ἔπασχεν ἐκ μανίας καταδιώξεως τοὺς πάντας δὲ εἶχεν ἐχθροὺς καὶ τυχαίως ὀρμηθείας τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἐπραξεν ὅ,τι ἔκαμε,καὶ μάλιστα τὸ ἑξῆς ἠκούσαμεν παρὰ πολιτευόμενου ἀξιοπιστοτάτου προσώπου.Ἅμα πρὸ δύο ἐτῶν περίπου ὁ Γιαννουτζάκος προσεβλήθη ἐκ τῆς μανίας μεταβαίνει παρὰ τῷ προσώπω τούτω καὶ τοῦ λέγει:
-Μὲ ἔχει καταρασθεῖ ὁ πατέρας μου νὰ σκοτωθῶ ἀλὰ κ’ἐγὼ πρὶν σκοτωθῶ θὰ στείλω καὶ κανέναν ἄλλον!..»

Ἐν τέλει,ὁ Δημήτριος Κόκκος ἀπεβίωσε τὴν 11ην Σεπτεμβρίου.Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία καὶ ἡ ταφή του,τελέσθη τὴν ἑπομένη.(Πηγή: Ἐφημερίδα Ἀκρόπολις,Φύλλον 11ης Σεπτεμβρίου 1891,Ἄρθρον: Ἡ κηδεία τοῦ Κόκκου-Ο θρίαμβος ἑνὸς ποιητοῦ)
                                                                                                                                                                 

  

Ἡ αὐλαία τῆς παραστάσεως «Ὁ καπετὰν Γιακουμὴς»



Μετὰ τὴν στυγερὴ δολοφονία τοῦ Δημητρίου Κόκκου,τὸ ἀνέβασμα τοῦ κωμειδυλλίου τοῦ ἀτυχοῦς ποιητοῦ,ἀνέλαβε ἡ ἀδελφή του Μαρία Κόκκου.

Ἡ πρεμιέρα τῆς παραστάσεως πραγματοποιήθηκε,πέντε μῆνες μετὰ τὴν δολοφονία,τὴν 29ην Ἰανουαρίου 1892 εἰς τὸ Χειμερινὸν Θεάτρον Κωμωδιῶν Ἀθηνῶν,παρὰ τοῦ θιάσου τοῦ Δημοσθένους Ἀλεξιάδου καὶ τοῦ ἠθοποιοῦ Εὐάγγελου Παντόπουλου.Τοὺς πρωταγωνιστικοὺς ρόλους ὑποδύθηκαν οἱ ἠθοποιοὶ Εὐάγγελος Παντόπουλος (Καπετὰν Γιακουμὴς), Μελπομένη Κωνσταντινοπούλου καὶ Κωνσταντῖνος Χέλμης.Τὰ ἄσματα τῆς παραστάσεως ἦταν συνθέσεις τοῦ μουσικού Ναπολέοντα Λαμπελὲτ σὲ στίχους τοῦ ἐκλιπόντος ποιητού Δημητρίου Κόκκου.

Τὸ κοινό των Ἀθηνῶν,ἀνέμενε μὲ ἀνυπομονησία τὴν παρουσίαση τοῦ τελευταίου ἔργου τοῦ συγγραφέως Δημητρίου Κόκκου,ἕνεκα τῆς συναισθηματικῆς φόρτωσης ποὺ τὸ διακατεῖχε,ἐξαιτίας τῆς δολοφονίας του.






Πηγή: Ἐφημερίδα Τὸ Ἄστυ,Φύλλον 29ης Ἰανουαρίου 1892,Ἄρθρον: Θεατρικὰ-Ὁ «Καπετὰν Γιακουμὴς» τοῦ Κόκκου

«..Ὄλαι αἳ Ἀθῆναι βέβαια θὰ συρρεύσουν ἀπόψε εἰς τὸ Θέατρον τῆς Κωμωδίας,ὅπου ἀναβιβάζεται ἐν ἐκ τῶν ὑπὸ τοῦ Κόκκου ἐγκαταλειφθέντων ἔργων ὁ Καπετὰν Γιακουμής,ποίησις καὶ μουσικὴ τοῦ ἰδίου συγγραφέως. Εἰς τὸ μουσικὸν μέρος ἐξεγύμνασε τοὺς ἠθοποιοὺς ἡ ἀδελφή του ἀτυχοῦς ποιητοῦ δεσποινὶς Μαρία Κόκκου, ἥτις ἐκ τῆς πρὸς τὸν ἐκλιπόντα ἀδελφὸν φιλοστοργίας ἐμπνεόμενη ἐφρόντισε περὶ τῆς ἀκριβοῦς ἐπιτελέσεως τοῦ ἔργου μετὰ ζήλου ἀνωτέρου παντὸς ἐπαίνου.Τὸν καπετὰν Γιακουμὴ θὰ ὑποδυθῆ ὁ κ.Παντόπουλος,ἀναρρώσας ἤδη ἐντελῶς ἐκ τῆς ἀσθενείας του...»


Ἡ ἐπιτυχία τῆς πρεμιέρας τῆς παραστάσεως «Ὁ Καπετὰν Γιακουμὴς»ἦτο μεγαλειώδης καὶ ἀπροσδόκητως, συμφωνῶς μὲ τὶς προσδοκίες τοῦ δημοσιογράφου τῆς ἐφημερίδος «Ἀκρόπολις»,ὁ ὁποῖος παρευρέθη εἰς τὴν παραστασην.Πλῆθος πολιτῶν τῶν Ἀθηνῶν κατέκλυσε ὅλες τὶς θέσεις τοῦ θεάτρου,ἀκόμη καὶ τὸ ὑπερῶον.Οἱ κριτικὲς τῆς ἐφημερίδος «Ἀκρόπολις» ἦταν διθυραμβικὲς τόσο διὰ τὴν πλοκὴ τῆς ὑποθέσεως τοῦ τελευταίου κωμειδυλλίου τοῦ Δημήτριου Κόκκου,τὸ ὁποῖο θεωρήθηκε ὡς τὸ ἀρτιώτερον ἔργον τοῦ ἐκλιπόντος διὰ τὴν θεματικὴν καὶ μουσικὴ τοῦ ἐπένδυσιν,ἀλλὰ ὅσο καὶ διὰ τοὺς πρωταγωνιστὲς ἠθοποιοὺς τῆς παραστάσεως.

Ἰδιαίτερως ἐπισημαίνεται εἰς τὸ ἄρθρον τῆς ἐφημερίδος,ἡ ἐπιτυχὴς ἐμφάνισις καὶ ὑποκριτικὴ ἱκανότης τοῦ ἠθοποιοῦ Εὐάγγελου Παντόπολου εἰς τὴν παρουσίαση τοῦ χαρακτῆρος τοῦ Ὑδραίου ἀνδρὸς μὲ τὴν τέλειαν ὑδραϊκὴν προφοράν.





Ὁ Εὐάγγελος Παντόπουλος ὡς Καπετὰν Γιακουμὴς






Πηγή: Ἐφημερίδα Ἀκρόπολις,Φύλλον 30ης Ἰανουαρίου 1892,Ἄρθρον: Θέατρον Κωμωδὶας-Ἡ πρώτη του Καπετὰν Γιακουμῆ

«..Τὰ πάντα ὑπῆρξαν χθὲς ἀνώτερα’ πολὺ ἀνώτερά των μεγίστων προσδοκιῶν τῶν πολυαριθμοτάτων θεατῶν,οἵτινες ἐπλημμῦρησαν τὰ καθίσματα τῆς πλατείας,κατέλαβον τὸ ὄπισθεν αὐτῆς κενόν, ἀνερριχήθησαν ἀπὸ τῆς ἐξέδρας,ἐγέμισαν τέλος ἐν ἀσφυκτικῶ πλέον ἀποπνιγμῶ τὸ εὐρύχωρον ἄλλως ὑπερῶον.Ὁ θρίαμβος ἀνεμένατο,οὐδέποτε ὅμως βεβαίως ἐπιστεύετο τοιοῦτος.Ἦτο πλέον εἶδος παράφρονος ἐνθουσιασμοῦ καταλαβόντες τοὺς πάντας,συγκλονιζόμενους ἐν παραφόρω γέλωτι, χειροκροτοῦντας καὶ ἐπευφημοῦντας ἐν φρενήρει πλέον ἀλαλαγμῶ.Καὶ ὅμως ἔπρεπε νὰ τὸ περιμένωμεν.
Τὸ τελευταῖον ἔργον τοῦ Κόκκου,τὸ ἀρτιώτερόν του,τὸ προσφιλέστερόν του,τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον δὲν ἐπρόφθασεν ὁ ἴδιος νὰ καμαρώση ἐπὶ τῆς σκηνῆς,δὲν ἠδύνατο ἢ διὰ τοιούτων παράφορων ἐνδείξεων αἰωνίου λατρείας νὰ τὸ ὑποδεχθῆ ὁ κόσμος τῶν Ἀθηνῶν ,ὁ κόσμος τῆς Λύρας τοῦ Γερω-Νικόλα,ὁ κόσμος τοῦ Μπαρμπὰ-Λινάρδου,ὁ κόσμος ὁ νανουριζόμενος ἀπὸ τόσων μηνῶν τόσον γλυκὰ ὑπὸ τῆς γλυκυτάτης μουσικῆς των,ὁ κόσμος ὁ ξεκαρδιζόμενος εἰς τὰ γέλεια πρὸ τοῦ τελευταίου κωμικοῦ πνεύματός των!
Ἐντυπώσεις πληρεστέρας περὶ τοῦ ἔργου προσεχῶς.Σᾶς σημειοῦμεν μόνον,ὅτι τελεία ἐπιτυχία ἔχει στέψει αὐτὸ καὶ ὡς δραμματικὸν ἔργον καὶ ὡς μουσικόν.Ὁ καπετὰν Γιακουμής,ὁ θαυμάσιως ἠλίθιος υἱός του, ὁ Τήνιος βουλευτής,εἶνε τύποι ἀμίμητου πιστότητος,ἀμίμητου κωμικότητος.Καὶ ἡ μουσική,ὢ ἡ μουσική, ἀπιστεύτως πεταχτή,ἀπιστεύτως Λουκεία,ἀπιστεύτως ἐνίοτε μελαγχολικὴ καὶ περιπαθής.Ἀμφιβολία δὲν ἐπιτρέπεται.Ἡ ἐπιτυχία τοῦ χειμῶνος θὰ εἶνε ὁ Καπετὰν Γιακουμής.
Ἄλλος τὸ ἔργον ἐδιδάχθη κάλλιστα.Περὶ τοῦ Παντόπουλου μόνου ἠδύνατο τὶς νὰ γράψη ὁλόκληρον στήλην. Τέλειος πλέον-διατὶ τὸ κρύπτωμεν;-Ὑδραῖος,μὲ τέλειαν ὑδραϊκὴν προφοράν,μὲ πολλὴν πολλὴν νοικοκυρέϊκη ἀρχοντιά.Ἡ κ.Κωνσταντινοπούλου πάντοτε γοητευτικωτάτη,ἔψαλλε μετὰ περίσσης χάριτος τὰ περιπαθέστατα ἑκάστοτε ἄσματα.
Ὁ νέος Χέλμης ἀμίμητος. Ἡ ἐπιτυχία ἦτο γενικὴ καὶ ὁ ἐνθουσιασμὸς ἐκορυφώθη ὅταν μετὰ τὸ τέλος τῆς β΄ πράξεως παρουσιάσθη ἐπὶ τῆς σκηνῆς,εὐχαριστῶν τὸ πλῆθος,τὸ ἀγγελούδι τοῦ Κόκκου,τὸ γλυκὸν τοῦ μόνο του παιδί!Ὤ! διατὶ βίος πλήρης τόσης ζωῆς,τόσης φαιδρότητος τὰ κλείση οὕτω ἀπαισίως,διατὶ οἱ τόσοι γέλωτες,ἡ τόση εὐθυμία τῆς χθὲς νὰ συνδέονται οὕτως σκληρῶς μετὰ τοῦ οἰκτροῦ τέλους τοῦ  τρυφερωτάτου ποιητοῦ!!!...»


Ἐντός του πανηγυρικοῦ κλίματος διὰ τὴν ἐπιτυχῆ παρουσίαση τοῦ κωμειδυλλίου καὶ ὑπὸ τὴν ἔντονη φόρτιση ποὺ αἰσθάνοντο οἱ συντελεστὲς καὶ οἱ ἠθοποιοὶ τοῦ θιάσου τοῦ Δημοσθένους Ἀλεξιάδη καὶ τοῦ ἠθοποιοῦ Εὐάγγελου Παντόπουλου,διὰ τὸν ἀπρόσμενο χαμὸ τοῦ συγγραφέως-ποιητοῦ Δημητρίου Κόκκου ἀπὸ τὰ πυρὰ τοῦ φρενοβλαβοῦς καὶ αὐτόχειρα ἀξιωματικοῦ του πυροβολικοῦ Γιαννουτζάκου Μαυρομιχάλη,ἐλήφθη παρὰ τῶν συντελεστῶν ἡ ἀπόφασις ὅπως διατεθοῦν οἱ εἰσπράξεις μιᾶς  ἐκτάκτου παραστάσεως διὰ τὴν ἀνέγερσιν μνημείου εἰς μνήμιν τοῦ ἀδικοχαμένου Δημητρίου Κόκκου.


Πηγή: Ἐφημερίδα Ἐφημερίς,Φύλλον 31ης Ἰανουαρίου 1892,Ἄρθρον: Θέατρον Κωμωδίας

«..Ἔκτακτος εὐεργετικὴ παράστασις ἀπόψε,ἧς αἳ εἰσπράξεις θὰ ἀφιερωθῶσιν ὑπὲρ τοῦ θιάσου πρὸς ἀνέγερσιν μνημείου εἰς τὸν ποιητὴν Δ.Κόκκον.Θὰ παρασταθῆ β’ φορᾶν τὸ κωμειδύλλιον τοῦ «ὁ Καπετὰν Γιακουμής..»


Ἡ εἴδησις περὶ τῆς ἀνεγέρσεως τῆς προτομῆς τοῦ Κόκκου,ἐκτός της ἐφημεριδὸς «Ἐφημερὶς» δημοσιεύθηκε ἐπίσης καὶ εἰς τὴν ἐφημερίδα «Παλιγγενεσία».

Πηγή: Ἐφημερίδα Παλιγγενεσία,Φύλλον 31ης Ἰανουαρίου 1892,Ἄρθρον: Καπετάν Γιακουμής

«Προχθὲς τὸ ἑσπέρας ἐδόθη ἐν πανηγυρικὴ παραστάσει εἰς τὸ θέατρον τῆς Κωμωδίας ὁ «Καπετὰν Γιακουμής»,τὸ τελευταῖον ἔργον τοῦ Κόκκου.Τὸ θέατρον ἦτο μεστὸν πλήθους’ τὸ ἔργον εἶναι καλόν,ἔχει χαριέστατα ἀσμάτια,τινά των ὁποίων ἐπὶ γνωστῶν νησιωτικῶν ἤχων συντεθειμένα θὰ γίνωσιν δημοφιλῆ’ εἶναι δὲ πλῆρες φαιδρῶν καὶ ὡραίων σκηνῶν.
Ἡ ὑπόκρισις πολὺ καλή.Ὁ κ.Παντόπουλος ὡς καπετὰν Γιακουμὴς ἄριστος,καλὸς καὶ ὁ κ.Τσίντος καὶ ὁ  κ. Τσούκας.Τὰ ἄσματα σχεδὸν ὅλα ἐπανελήφθησαν.Τὴν ἑσπέραν ταύτην ἐπαναλαμβάνεται τὸ ἔργον,ὅλον δὲ τὸ προϊόν της παραστάσεως θὰ διατεθῆ ὑπὲρ κατασκευῆς τῆς προτομῆς τοῦ ἀτυχοῦς ποιητοῦ..»


Δὲν ἔλειψαν ὅμως καὶ οἱ ἀρνητικὲς κριτικὲς διὰ τὸ κωμειδύλλιον «Ὁ Καπετὰν Γιακουμής».

Εἰς τὸ φύλλον τῆς 1ης Φεβρουαρίου 1892,τῆς ἐφημερίδος «Ἐφημερίς»,εἰς τὸ ἄρθρον «Ὁ μπαρμπαγιακουμής»,ὁ ἀρθρογράφος ἐξέφρασε τὴν ἄποψιν πὼς τὸ τελευταῖο ἔργο τοῦ ἐκλιπόντος συγγραφέως ἦτο ὑποδεέστερό των προσδοκιῶν, ἐστερεῖτο σκηνικῆς παρουσίας,ἡ ὀργάνωσις τῆς παραστάσεως ἦτο ἐν συνόλω βεβιασμένη,ἐνῶ ἡ ὑπόθεσις παρουσίαζε ἀτέλιες ὡς πρὸς τὴν συνοχὴ διότι δὲν ὑπῆρχε ἡ πρέπουσα σύνδεσις μεταξύ των ἀσμάτων καὶ τῶν διαλόγων τοῦ κωμειδυλλίου.

Ὁ ἀρθογράφος τῆς ἐφημερίδος «Ἐφημερὶς» ἀντιπαραβάλλοντας τὸ νέο κωμειδύλλιον τοῦ Δημητρίου Κόκκου «Ὁ Καπετὰν Γιακουμὴς» μὲ τὰ κωμειδύλλια τῶν Γάλλων συγγραφέων,διαπιστώνει ὅτι τὰ κωμειδύλλια τῶν ἑλλήνων συγγραφέων εἶναι ὑποδεέστερα αὐτῶν,ὡς πρὸς τὴν εὐγλωττία,τὴν ὑπόκριση καὶ τὴν μουσική τους, ἐπισημαίνοντας πὼς τὰ περισσότερα ἐξ’αὐτῶν,ἐπενδύοντο μουσικῶς ὑπὸ διάσπαρτα ἄσματα ἀνατολίτικων ἀκουσμάτων,ἀποδιδόμενα εἰς τὸ κοινὸν ἀπὸ παράφωνους καλλιτέχνες.
  

Πηγή: Ἐφημερίδα Ἐφημερίς,Φύλλον 1ης Φεβρουαρίου 1892,Ἄρθρον: Ὁ μπαρμπαγιακουμὴς

«...Ἀνεβιβάσθη ἀπὸ τῆς προχθὲς καὶ ἐπαίχθη δὶς τὸ τελευταῖον κωμειδύλλιον τοῦ μακαρίτου Κόκκου ὁ «Μπαρμπαγιακουμής».Τὸ νέον τοῦτο ἔργον εἶναι πολὺ ὑποδεέστερόν της τὲ «Λύρας τοῦ Μπαρμπὰ- Νικόλα, τοῦ «Μπαρμπὰ Λινάρδου» καὶ τῆς «Λύσεως τοῦ Ἀνατολικοῦ ζητήματος» ἀκόμη.Φιλολογικὴν ἀξίαν οὐδόλως ἔχει ὅπως ὅλα τα κωμειδύλλια τοῦ δυστυχοῦς Κόκκου ἀλλὰ τοῦτο ἑξαιρετικῶς στερεῖται πάσης ἑνότητος σκηνικῆς ὥστε δὲν δύναται νὰ θεωρηθῆ καν ὡς σκηνικὸν ἔργον.Τὰ πάντα εἶνε βεβιασμένα ἐν αὐτῶ’ οἱ διάλογοι οὐδεμίαν ἔχουσι συνοχήν,ὁ μύθος ἀδεξίως καὶ ἀπιθὰ ὡς πλέκεται’ εἰσέρχονται καὶ φεύγουν γυναῖκες καὶ ἄνδρες ἐπὶ σκηνῆς ἄνευ λόγου,καὶ οὐδένα ἐκπληροῦντες σκοπὸν ἁπλῶς μόνον ὅπως ψάλωσιν ἀσμάτια τινὰ τοῦ μελοδραματίου «τῶν κωδώνων τῆς Κορνεβίλλης» καὶ αὐτὰ μὲ φωνᾶς μὴ ὑπαγόμενας εἰς οὐδεμίαν μουσικὴν τάξιν.
Μιὰ διωδία δέ,ἡ μόνη ἥτις ἄρεσεν ὀλίγον δὲν ἔχει καὶ αὐτὴ ἴδιαν χροιάν, ἀλλ’ εἶνε αὐτὸ τὸ γνωστὸν ἄσμα «σὰν τῆς Ὀριᾶς τὸ Κάστρο κάστρο δὲν εἶδα» ἐν τῷ ἤχω τοῦ ὁποίου προσηρμόσθησαν οἱ στοῖχοι τῆς εἰρημένης διωδίας.Βεβαίως ἀπὸ τὰ κωμειδύλλια δὲν πρέπει νὰ ἔχη τὶς πολλᾶς ἀξιώσεις καὶ αὐτὰ δὲ τὰ γαλλικὰ κωμειδύλλια συνήθως ὑπὸ ἐπόψιν πλοκῆς καὶ τέχνης ἔχουσιν ἀξίαν τινά.Ταῦτα ὅμως σώζει ἡ εὐστροφία τῆς γλώσσης,ἡ μουσική,ἡ ὑπόκρισις,πράγματα τὰ ὁποῖα δὲν βλέπομεν εἰς τὰ ἡμέτερα.
Ἔπειτα ἐδῶ τί εἶνε αὐτὴ ἡ λεγομένη μουσικὴ τῶν κωμειδυλλίων’ ἀσμάτια παρμένα ἀπ’ἐδῶ καὶ ἀπ’ἐκεῖ, ἀνατολικὰ τραγούδια μελαγχολικώτατα εἰς στίχους κωμικοὺς οἰκτρῶς καὶ ταῦτα παραμορφούμενα ὑπὸ τῶν ψαλλόντων,ἀγνοούντων καὶ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα τῆς φωνητικῆς μουσικῆς.
Ξεύρουν δὲν ξεύρουν μουσικήν,ἔχουν δὲν ἔχουν φωνήν,ἀδιάφορον αὐτοὶ ψάλλουν μεθ’ὅσης πεποιθήσεως δὲν ψάλλει οὔτε ἡ Πάττη,οὔτε ἡ Ζέμπριχ.Τὸ θεατήριον τῆς Γενοβέφας τοῦ Καλλίτση παρευρίσκεται πάντοτε σύσσωμον συμπληροῦν τοὺς ἠθοποιοὺς ἀνακραυγάζον ποικίλους καὶ παραδόξους σχηματισμοὺς οὐσιαστικῶν ὀνομάτων ἀποκαλοῦν τὸν κροκόδειλον Κορκόντελαν καὶ κατενθουσιαζόμενον μὲ ὄλας αὐτᾶς τὰς ποίκιλας ἀσυναρτησίας μουσικῆς,κωμωδίας,δράματος καὶ παντομίμας.
Αὐτὰ δὲν λέγονται παρ’ἠμὶν καλλιτεχνία καὶ θεατρικὴ ἀπόλαυσις..»







Νέες ἀντιδράσεις διὰ τὴν παράστασιν «Ὁ Καπετὰν Γιακουμής»,ἐν ἔτει 1904.



Καὶ ἐνῶ ἡ πρεμιέρα τοῦ κωμειδυλλίου «Ὁ καπετὰν Γιακουμής», μετὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἀρχικοῦ του τίτλου «Ὁ Καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ» λόγω τῶν σφοδρῶν ἀντιδράσεων τῶν Ὑδραίων τὸν Αὔγουστου τοῦ 1891 φαίνεται ὅτι ἐπραγματοποιήθη δίχως περαιτέρω προβλήματα ἐν ἔτει 1892,παρόλου ποὺ δὲν ἁπαλείφθηκαν οἱ ἀναφορὲς εἰς τοὺς Ὑδραίους καὶ τὴν ἰδιόμορφη ἀρβανίτικη προφορά τους,νέες ἀντιδράσεις προκλήθηκαν δώδεκα ἔτη ἀργότερα,εἰς τὴν νέαν ἀπόπειρα παρουσιάσεως τοῦ ἔργου τὸν Ἰούνιο τοῦ 1904.

Εἰς τὰ μέλη τοῦ θιάσου τοῦ Δημοσθένους Ἀλεξιάδου,ὁ ὁποῖος εἶχε πρωτοστατήσει εἰς τὸ ἀνέβασμα τοῦ ἔργου καὶ κατὰ τὴν πρώτη ἐκτέλεσή του,ἐν ἔτει 1892,ἀπεστάλη ἀνώνυμως ἀπειλητικὴ ἐπιστολὴ εἰς τὴν ὁποίαν ἀνεγράφετο ἐπιτακτικῶς νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ χρῆσις τῶν ὀρων «Ὕδρα» καὶ «Ὑδραῖος» ἀπὸ τοὺς ἠθοποιοὺς καὶ συντελεστὲς τοῦ θιάσου.


Πηγή: Ἐφημερίδα Νέον Ἄστυ,Φύλλον 22ας Ἰουνίου 1904,Ἄρθρον: Ἀπειλητικὴ ἐπιστολὴ

«Πρὸς τὸν θιασάρχην κ. Ἀλεξιάδην ἀπεστάλη ἀπειλητικὴ ἐπιστολὴ ἐπιτάσσουσα ὅπως εἰς τὴν παράστασιν τοῦ «Καπετὰν Γιακουμῆ» μὴ γείνη χρῆσις τοῦ ὀνόματος Ὕδρα καὶ Ὑδραῖος,διότι ἄλλως τὸ κωμειδύλλιον θὰ μετεβάλλετο εἰς πραγματικὴν τραγωδίαν.Οἱ ἠθοποιοὶ πτοηθέντες συνεμορφώθησαν κατὰ τὸ πλεῖστον πρὸς τὴν διαταγὴν τῶν ἀγνώστων,ἐξ οὐ ὄχι ὀλίγον ἔχασε τὸ ἔργον,καὶ μόνον ἡ αὐθόρμητος φωνὴ ἑνὸς παρείσακτου εἰς τὰ παρασκήνια διεσκόρπισεν ἀκράτητον τὴν εὐθυμίαν καὶ τὸν γέλωτα εἰς τὸ ἐκτάκτως πυκνὸν ἀκροατήριον.Ἡ ἐν λόγω ἐπιστολὴ κατετέθη εἰς τὴν ἀστυνομίαν, ἡ ὁποία ἐνεργὴ νὰ μάθη τοὺς γράψαντας..»


Ἡ σφοδρότητα τῶν γραφομένων εἰς τὴν ἀνώνυμην ἐπιστολή,φαίνεται ὅτι θορύβησε τὰ μέλη τοῦ θιάσου,τὰ ὁποῖα ἀπεφάσισαν ἐν τέλει νὰ συμμορφωθοῦν εἰς τὶς ἀπειλές,μόλις διεπίστωσαν πὼς ἐντός της πλατείας τοῦ θεάτρου Πειραιῶς,εἶχαν εἰσέλθει παρὰ πολὺ Ὑδραῖοι,μὲ ἀπειλητικὲς διαθέσεις,ἕτοιμοι νὰ παρέμβουν εἰς τὴν περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ διετυπώνοντο φραστικῶς εἰρωνικὲς ἀναφορὲς κατὰ τῆς πατρίδος τους.

Πράγματι,ὑπὸ τὸν φόβο ἐκτρόπων καὶ ἐπεισοδίων,τὰ μέλη τοῦ θιάσου ἀντικατέστησαν τοὺς ὅρους «Ὕδρα» καὶ «Ὑδραῖοι» μὲ τοὺς ὅρους «Σπέτσες» καὶ «Σπετσιῶτες» καὶ προχώρησαν εἰς τὴν κοινοποίησιν τῆς ἐπιστολῆς εἰς τὴν Ἀστυνομίας προκειμένω νὰ ἀναζητηθοῦν οἱ ἀποστολεῖς της.


 Πηγή: Ἐφημερίδα Σκρίπτ,Φύλλον 22ας Ἰουνίου 1904,Ἄρθρον: Οἱ Ὑδραῖοι καὶ ὁ Καπετὰν Γιακουμὴς

«..Εἶχε προαναγγελθῆ προχθὲς ὅτι θὰ ἐδίδετο ἀπὸ τῆς σκηνῆς τοῦ θεάτρου τοῦ Διονυσιάδου ἐν Πειραιεῖ «ὁ Καπετὰν Γιακουμής»,πρὸ τῆς παραστάσεως δὲ ὁ θιασάρχης κ.Ἀλεξιάδης ἔλαβε τὴν ἀκόλουθον ἐπιστολήν:
«Ἐν περιπτώσει καθ’ἣν κατὰ τὴν παράστασιν τοῦ «Καπετὰν Γιακουμῆ» προφερθοῦν αἳ λέξεις Ὕδρα καὶ Ὑδραῖοι σᾶς καθιστῶμεν γνωστὸν ὅτι τὸ κωμειδύλλιον θὰ μεταβληθῆ εἰς τραγωδίαν...ἐν τῷ πραγματικῶ.
Πολλοὶ Ὑδραῖοι
Καὶ κατ’ἀρχὰς μὲν ἡ ἐπιστολὴ αὐτὴ δὲν ἐλήφθη ὑπὸ σοβαρᾶν ὑπόψιν κατόπιν ὅμως ὅταν ἤρχισεν ἡ παράστασις ἐνέπνευσε φόβον διότι ἐθεάθησαν εἰς τὴν πλατείαν τοῦ Θεάτρου πολλοὶ Ὑδραῖοι καθήμενοι ἀπειλητικά.Ἕνεκα τούτου δὲ οἱ ἠθοποιοὶ ἀπεφάσισαν νὰ συμμορφωθοῦν μὲ τὰ παραγγελόμενα καὶ μετήλλαξαν τὰς λέξεις «Ὑδραῖοι» καὶ «Ὕδρα» εἰς «Σπέτσες» καὶ «Σπετσιῶτες».Ἡ ἐπιστολὴ κατετέθη χθὲς εἰς τὴν ἀστυνομίαν...»


Ὡς ἦτο φυσικό,ἡ ξαφνικὴ ἀλλαγὴ τῶν διαλόγων τοῦ κωμειδυλλίου προκάλεσε τὴν εὔλογη ἀπορία τῶν θεατῶν τῆς παραστάσεως,οἱ ὁποῖοι δὲν ἠδύναντο νὰ κατανοήσουν τοὺς λόγους διὰ τοὺς ὁποίους αὐτὴ ἐγένετο.


Πηγή: Ἐφημερίδα Χρόνος,Φύλλον 22ας Ἰουνίου 1904,Ἄρθρον: Περίεργος λογοκρισία

«Ὁ ἐν Πειραιεῖ θίασος τοῦ κ.Ἀλεξιάδου προκειμένου νὰ παίξη τὴν κωμωδίαν «Καπετὰν Γιακουμὴς» κατὰ τὴν παρελθοῦσαν Κυριακήν,ἔλαβε μίαν ἀνώνυμον ἐπιστολὴν διὰ τῆς ὁποίας ἐπετάσσετο εἰς ὅλους τους ἠθοποιοὺς νὰ μὴ προφέρουν κατὰ τὴν παράστασιν τὴν λέξιν «Ὕδρα» καὶ «Ὑδραῖοι» ἐπὶ ἀπειλῆ μεταβολῆς τῆς κωμωδίας εἰς τραγωδίαν!
Οἱ ἠθοποιοὶ ἀπέφυγον ἐπιμελῶς νὰ μεταχειρισθῶσι τὰς λέξεις ταύτας διὰ τὸν φόβον τῆς ἀνωνύμου, τοῦτο δὲ παρετηρήθη ὑπὸ τῶν ἀκροατῶν οἱ ὁποῖοι δὲν ἐγνώριζον ποὺ ν’ἀποδώσουν τὴν τοιαύτην ὑπεκφυγήν.
Ὁ κ.Ἀλεξιάδης παρέδωσε χθὲς εἰς τὴν ἀστυνομίαν Πειραιῶς τὴν ἀνώνυμον ταύτην ἐπιστολήν, διὰ νὰ ἐνεργηθοῦν τὰ δέοντα πρὸς ἀνακάλυψιν τοῦ συγγραφέως τῆς ἐπιστολῆς ταύτης..»



Ἡ ὑπόθεσις πῆρε καὶ πολιτικὲς διαστάσεις,καθὼς ἡ ἐφημερίδα «Τὸ Ἄστυ»,εἰς τὸ φύλλον τῆς 23ης Ἰούνιου 1904 ἐπιχείρησε νὰ νουθετήσει τὸν Βουλευτὴν  Ὕδρας Ἰωάννη Θεοδώρου Κουντουριώτην, ὅπως ἀποφεύγει νὰ ἐμφανίζεται εἰς τὶς παραστάσεις τοῦ κωμειδυλλίου, χειροκροτώντας τὸν Εὐάγγελον Παντόπουλον,διότι ἡ παρουσία τοῦ εἰς τὶς θέσεις τῶν θεατῶν,μετὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς ἰδιότυπης αὐτῆς λογοκρισίας ἐκ μέρους τῶν συμπατριωτῶν του,εἰς τὸ κωμειδύλλιον τοῦ Δημητρίου Κόκκου,ἠδύνατο νὰ τοῦ ἐπιφέρει σημαντικότατη φθορὰ εἰς τὴν πολιτικὴ τοῦ σταδιοδρομίαν εἰς τὶς ἑπόμενες Βουλευτικὲς Ἐκλογές.Ὁ Ἰωάννης Κουντουριώτης ἐκλέχθηκε διὰ πρώτη φορὰ Βουλευτὴς τῆς νήσου Ὕδρας κατὰ τὴν ἐκλογικὴ διαδικασία τῆς 10ης Δεκεμβρίου 1902 καὶ παρέμεινε Βουλευτὴς Ὕδρας ἕως καὶ τὸ ἔτος 1911.(Πηγή:Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς, Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΣΤ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1903 ,Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 10ης Δεκεμβρίου 1902,Συνεδρίασις ΣΤ΄,τῆς 21ης Δεκεμβρίου 1902 ,Συνεδρίασις Ἡ΄,τῆς 16ης Ἰανουαρίου 1902, Συνεδρίασις ΚΔ΄,τῆς 3ης Φεβρουαρίου 1902)


Παράλληλα,ὁ δημοσιογράφος τῆς ἐφημερίδος «Τὸ Ἄστυ» κατέκρινε ἐντόνως τοὺς Ὑδραίους πολίτες ὡς «ὀπισθοδρομικοὺς» διότι θεωροῦσε ὡς ὑπερβολικὴ καὶ παράλογη τὴν ἀντίδρασή τους κατὰ τοῦ ἐν λόγω κωμειδυλλίου, συγκρίνοντας τὴν στάσην καὶ τὴν ἀνοχὴ τὴν ὁποίαν ἐπεδείκνυαν οἱ κάτοικοι ἄλλων νήσων τῆς Ἑλλάδος,εἰς διάφορες ἄλλες θεατρικὲς κωμικὲς παραστάσεις.Τοῦ συνέκρινε συγκεκριμένα μὲ τοὺς κάτοικους τῆς Ζακύνθου οἱ ὁποῖοι ἀντιμετώπιζαν μὲ ἐλαφρότητα παρόμοιες κωμικὲς παραστάσεις.



Πηγή: Ἐφημερίδα Τὸ  Ἄστυ,Φύλλον 23ας Ἰουνίου 1904,Ἄρθρον: Ὁ καπετὰν Γιακουμὴς

«Εἰς τὸν Πειραιὰ προχθὲς ἐδίδετο ὁ Καπετὰν Γιακουμὴς καὶ οἱ Ὑδραῖοι ἐξηγέρθησαν-ὕστερα ἀπὸ τόσα χρόνια-ἀπαιτήσαντες ὅπως μεταλλαχθῶσι τὰ ὑδραιώτικα πρόσωπα τοῦ κωμειδυλλίου,δικαιολογούμενοι ὅτι καὶ ἄλλοι νησιῶται δύνανται νὰ λάβουν μέρος εἰς αὐτὴν καὶ νὰ μὴ γελᾶ ὁ κόσμος εἰς βάρος τῶν μόνον!!
Ἀναμφιβόλως ὅταν ὁ ἀείμνηστος Κόκκος ἔγραφεν ὅλως ἀκάκως τὸ πλῆρες χάριτος καὶ ἠθογραφικώτατον κωμειδύλλιόν του δὲν θὰ ἐφαντάζετο ὅτι ἠδύναντο ὕστερα ἀπὸ ἀρκετὰ ἔτη πολιτισμοῦ καὶ προόδου νὰ ἐξεγείρη τὴν ἀγανάκτησιν τοῦ Ὑδραίου,ὅστις δῖ’ἀπειλητικῆς ἐπιστολῆς εἰδοποίησε τὸν θιασάρχην,ὅτι θὰ μεταβάλλετο τὸ κωμειδύλλιον εἰς δράμα ἂν δὲν μεταβάλλετο τὸ ὄνομα τῆς σατυριζομένης νήσου.
Ὥστε κ.Κουντουριώτη,ὅστις συχνάζετε εἰς τὸν Παντόπουλον καὶ χειροκροτεῖτε τὸν Καπετὰν Γιακουμήν,λάβετε τὰ μέτρα σας,διότι καθόλου ἀπίθανον ὁ Μανωλάκης νὰ γίνη ὁ κακός σας δαίμων διὰ τὰς μέλλουσας βουλευτικᾶς ἐκλογᾶς!
Τοιαύτην ἀντίληψιν ὁμολογοῦμεν ὅτι δὲν ἐννοοῦμεν.Μήπως ἔχουν ὄρεξιν οἱ καλοὶ Ὑδραῖοι νὰ μᾶς εἰσαγάγουν καὶ ἐδῶ τὴν κυρὰ Ἀναστασία τῶν Παρισίων καὶ νὰ ἀρχίση τὸ ψαλλίδισμα τῶν ἔργων σύμφωνα μὲ τὴν λογικήν της λογοκρισίας τοῦ καθενός;
Εἰς τὴν Ζάκυνθον ὅταν ἦτο πρὸ μηνὸς ὁ Παντόπουλος παρεκαλεῖτο θερμῶς νὰ παίξη τοὺς «Ἀνθρωποφάγους» διὰ νὰ γελάσουν μὲ τὸν Νιόνιον Μπουρμπουλήθραν οἱ εὔθυμοι Ζακύνθιοι.
Διατὶ οἱ Ὑδραῖοι νὰ φαίνωνται τόσον ὀπισθοδρομικοί;...»»



  

Ραδιοφωνικὴ ἀπόδοσις κωμειδυλλίου «Ὁ Καπετὰν Γιακουμής»,ἀπὸ τὸ Ἐθνικὸ Ἵδρυμα Ἑλληνικῆς Ραδιοφωνίας,ἐν ἔτει 1954.







Πηγή: Ρεπερτόριο ελληνικών θεατρικών έργων για όσους αγαπούν το ραδιοφωνικό θέατρο
http://5gym-irakl.ira.sch.gr/news/index.php?option=com_content&view=article&id=1258:2014-02-16-10-00-22&catid=135:2010-11-30-10-14-15&Itemid=58


Κωμειδύλλιον «Ὁ καπετὰν Γιακουμής»,Συγγραφέως Δημητρίου Κόκκου
Ἐθνικὸ Ἵδρυμα Ραδιοφωνίας,Ἔτος 1954
Συμφωνικὴ Ὀρχήστρα Ἐθνικοῦ Ἱδρύματος Ραδιοφωνίας,Διεύθυνσις:Τότη Καραλίβανου
Ραδιοφωνικὴ Προσαρμογὴ Κώστας Παπαγεωργίου
Λαμβάνουν μέρος καλλιτέχνες τοῦ Δραμματικοῦ Θεάτρου καὶ τῆς Λυρικῆς Σκηνῆς:Χρηστόφορος Νέζερ, Ἀλίκη Ζωγράφου,Τζόλη Γαρμπή,Ἀριστείδης Πανταζηνάκος,Μιχάλης Καλογιάννης,Σπύρος Σαλίγκαρος, Κώστας Παπαγεωργίου,Δέσπω Διαμαντίδου,Γιῶργος Νέζος,Γιῶργος Πλούτης
Ραδιοσκηνοθεσία: Κώστας Κροντηρᾶς

«..Τὸ Κωμειδύλλιον «Ὁ καπετὰν Γιακουμής»,εἶναι τὸ 3ο ἔργο τοῦ Δημητρίου Κόκκου ποὺ δίνει ὁ Ραδιοφωνικὸς σταθμὸς Ἀθηνῶν.
Πολὺ καιρὸ προτοῦ δολοφονηθῆ ὁ Δημήτριος Κόκκος,τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1891,εἶχε ἀναγγελθεῖ στὶς ἐφημερίδες ὅτι θὰ παιζότανε καὶ ἕνα ἄλλο τοῦ κωμειδύλλιο μὲ τίτλο «Ὁ καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλή».Γι’ αὐτὸ τὸν σκοπὸ μάλιστα,εἶχε πάει ὁ Κόκκος μὲ τὸν Παντόπουλο στὴν Ὕδρα γιὰ νὰ μελετήσουνε τὴν ὑδραίϊκη προφορά,τις ντόπιες συνήθειες καὶ τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα,ἐπειδὴ τὸ ἔργο παιζότανε στὸ νησὶ τῆς Ὕδρας.
Μά!Ὅπως λέει καὶ στὸ βιβλίο τοῦ ὁ ἱστορικός του θεάτρου Γιάννης Σιδέρης καὶ ὅπως εἴδαμε καὶ μεῖς στὶς ἐφημερίδες τοῦ 1891, πὼς μὲ τὸ νὰ ἀναγγελθεῖ πὼς τὸ ἔργο τοῦ Κόκκου,θὰ παιζότανε στὸ νησὶ τοῦ Μιαούλη πείραξε τὸν Παπαδόπουλο,τὸν Διευθυντὴ τῆς «Διαπλάσεως» ποὺ ἤτανε Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου τῶν Ἁπανταχοῦ Ὑδραίων.
Δημοσίευσε μάλιστα καὶ μία ἐπιστολὴ στὴν «Νέα Ἐφημερίδα»,τῆς 20ης Αὐγούστου 1891,φοβερίζοντας πὼς τὰ μέλη τοῦ Συλλόγου τῶν Ὑδραίων δὲν θὰ ἐπιτρέπανε στοὺς τζουντζέδες τῶν σαλονιῶν νὰ σατιρίσουνε τὸ ἔνδοξο καὶ ἱστορικὸ νησὶ τῆς Ὕδρας καὶ ὅτι θὰ κάνανε μέ το
«Αστε ντούα οὗ!!» (Ἔτσι θέλω)
ὅπως θὰ’λέγαν οἱ  Ἀρβανίτες Ὑδραῖοι,φασαρίες τὴν ὥρα τῆς παραστάσεως.
Ὕστερα ἀπὸ αὐτό,δημιουργήθηκε πολὺς θόρυβος,τέτοιος,ποὺ ἀνάγκαζε τὸν Διευθυντὴ τῆς Ἀστυνομίας νὰ ἀπαγορεύσει τὴν ἀπὸ σκηνῆς διδασκαλία τοῦ ἔργου.
Ἔπειτα ὅμως ἀπὸ πολλὲς ἐξηγήσεις καὶ ὑποχωρήσεις ἔδωσε τὴν ἄδεια τῆς παραστάσεως καὶ τὸ ἔργο παίχτηκε στὶς 29 τοῦ Γενάρη τοῦ 1892 στὸ Θέατρο Κωμωδιῶν μὲ τὸν Εὐάγγελο Παντόπουλο στὸν ρόλο τοῦ Καπετὰν Γιακουμῆ,τὴν Μελπομένη Κωνσταντινοπούλου στὸ ρόλο τῆς Ἑλένης καὶ τὸν Κώστα Χέλμη στὸν ρόλο τοῦ θρυλικοῦ Μανωλάκη,ποὺ ἦταν καὶ ὁ πρῶτος Μανωλάκης ποὺ παρουσιαζότανε ἀπὸ σκηνῆς καὶ ποὺ ἀπὸ τότε ἀπόμεινε πιὰ στὸ Πανελλήνιο ἡ φράση:
«Εἶσαι κουτὸς σὰν Μανωλάκης!!».
Τὸ ἔργο εἶχε ἀφάνταστη ἐπιτυχία καὶ οἱ λοιμοκοντόροι πλημμύριζαν κάθε βράδυ καὶ τὸ ταμεῖο καὶ τὴν πλατεία τοῦ θεάτρου.
Μόνο ποὺ ὁ τίτλος του δὲν ἤτανε πιὰ «Ὁ Καπετὰν Λάζαρος διαλύει τὴν Βουλὴ» ἀλλὰ «Ὁ Καπετὰν Γιακουμὴς» καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τίτλο παίζεται ἀπὸ τὰ 1892 ἕως τὰ σήμερα διασκευασμένο γιὰ ραδιόφωνο.
Τὸ σημερινό μας κωμειδύλλιο εἶναι πιὸ τεχνικὸ ἀπὸ τὴν «Λύρα τοῦ Γερὸ-Νικόλα» ποὺ ἀκούσατε στὴν προηγούμενη ἐκπομπή μας.Ὁ Δημήτριος Κόκκος δημιουργεῖ ὡραίους τύπους,πιὸ ἄνετα δοσμένους καὶ προπάντων ἐγκαινιάζει τὴν πολιτικὴ σάτιρα στὸ θέατρο,χωρὶς νὰ πειράζει προσωπικὰ κανέναν,ἀλλὰ προσπαθεῖ ἁπλὰ καὶ ἀθώα νὰ σατιρίσει τὴν πολιτικὴ κατάσταση τοῦ τόπου μας,ἐκείνης τῆς ἐποχῆς,στὰ 1892....»


ΠΗΓΕΣ



(Βιβλίον:Διατριβὴ περὶ τῆς παρ' Ἀλβανοῖς ἀντωνυμίας τοῦ τρίτου προσώπου: Κατὰ τὴν διάλεκτον τῶν ἐν Ἑλλάδι Ἀλβανῶν μάλιστα τὴν τῶν Ὑδραίων / ὑπὸ Παναγ. Δ. Κουπιτώρη, 1879).

(Βιβλίον: Ἀλβανικαὶ μελέται:Πραγματεία ἱστορικὴ καὶ φιλολογικὴ περὶ τῆς γλώσσης καὶ τοῦ ἔθνους τῶν Ἀλβανῶν / Ὑπὸ τοῦ Παναγιώτου Δ. Κουπιτώρη,1879).

(Πρακτικὰ Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Ἅ΄,Περίοδος ΙΒ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου, 1890, Συνεδρίασις  Ἅ΄,5ης Νοεμβρίου 1890,Συνεδρίασις Δ΄,14ης  Νοεμβρίου 1890,Συνεδρίασις ΙΖ΄,11ης  Δεκεμβρίου 1890

(Πρακτικά Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Ἅ΄,Περίοδος ΙΓ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου, 1892 Συνεδρίασις Ἅ΄,26ης Μαΐου 1892 ,Συνεδρίασις Ἰ΄,5ης Ἰουνίου 1892,Συνεδρίασις ΙΒ΄, 8ης Ἰουνίου 1892).

Ἐφημερίδα Ἐφημερίς,Φύλλον 20ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον:Ἡ παράστασις τοῦ «Καπετὰν Λάζαρου», Ἐπιστολὴ Δ.Χ.Παπαδόπουλου,Προέδρου Πατριωτικοῦ των Ὑδραίων Συνδέσμου

Ἐφημερίδα Νέα Ἐφημερίς,Φύλλον 20ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον: Ὁ Καπετὰν Λάζαρος εἰς τὴν Ἀστυνομίαν

Ἐφημερίδα Τὸ Ἄστυ,Φύλλον 20ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον: Ὁ Καπετὰν Λάζαρος-Οἱ Ὑδραῖοι καὶ ὁ κ. Κόκκος-Ὁ ἑλληνικὸς «Θερμιδὼρ»

Ἐφημερίδα Παλλιγενεσία,Φύλλον 20ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον: Ὁ Καπετὰν Λάζαρος

Ἐφημερίδα Ἐπιθεώρησις,Φύλλον 21ης Αὐγούστου 1891,Ἄρθρον: Τὸ νέον κωμειδύλλιον τοῦ κ.Κόκκου

Ἐφημερίδα Ἀκρόπολις,Φύλλον 8ης Σεπτεμβρίου 1891,Ἄρθρον: Δολοφονικὴ ἐπίθεσις κατὰ τοῦ Κ.Δ Κόκκου-Ο Κ Δ. Κόκκος ἐτραυματίσθη-Ὁ φονεὺς ηὐτοκτόνησεν-Ἡ ἱστορία τοῦ νεκροῦ

 Ἐφημερίδα Ἀκρόπολις,Φύλλον 9ης Σεπτεμβρίου 1891,Ἄρθρον: Ἡ δολοφονία τοῦ Κόκκου-Λεπτομέρειαι τοῦ δράματος-Ἡ πιθανὴ ἀφορμὴ τοῦ φόνου-Ἡ κατάστασις τοῦ τραυματίου

Ἐφημερίδα Ἀκρόπολις,Φύλλον 11ης Σεπτεμβρίου 1891,Ἄρθρον: Ἡ κηδεία τοῦ Κόκκου-Ο θρίαμβος ἑνὸς ποιητοῦ)

Ἐφημερίδα Τὸ Ἄστυ,Φύλλον 29ης Ἰανουαρίου 1892,Ἄρθρον: Θεατρικὰ-Ὁ «Καπετὰν Γιακουμὴς» τοῦ Κόκκου

Ἐφημερίδα Ἀκρόπολις,Φύλλον 30ης Ἰανουαρίου 1892,Ἄρθρον: Θέατρον Κωμωδὶας-Ἡ πρώτη του Καπετὰν Γιακουμῆ

Ἐφημερίδα Ἐφημερίς,Φύλλον 31ης Ἰανουαρίου 1892,Ἄρθρον: Θέατρον Κωμωδίας

Ἐφημερίδα Παλιγγενεσία,Φύλλον 31ης Ἰανουαρίου 1892,Ἄρθρον: Καπετάν Γιακουμής

 Ἐφημερίδα Ἐφημερίς,Φύλλον 1ης Φεβρουαρίου 1892,Ἄρθρον: Ὁ μπαρμπαγιακουμὴς


Βιβλίον:Ἑλληνικὴ Χωρογραφία,Γεωγραφία,Ἱστορία,Στατιστικὴ πληθυσμοῦ καὶ ἀποστάσεων συνταχθεῖσα καὶ ἐκδοθεῖσα ἐγκρίσει τῆς Α.Β.Ὓ τοῦ Διαδόχου Γενικοῦ Διοικητοῦ τοῦ Στρατοῦ τοῦ Ὑπουργείου τῶν Στρατιωτικῶν,ἀναγνωρισθεῖσα δὲ παρὰ τοῦ Ὑπουργείου τῶν Ἐσωτερικῶν,Ὑπὸ Ἰωάννου Ἔμμ.Νουχάκη, Λοχαγοῦ τοῦ Πεζικοῦ, Ἐκδότης:Σπυρίδων Κουσουλίνος,Ἔκδοσις Τρίτη,Ἐν Ἀθήναις,Παρὰ τῷ ἐκδότῃ Σπ.Κουσουλινῶ,Τυπογραφεῖον, Βιβλιοπωλεῖον,παρὰ τῷ ναῳ τῶν Ἁγίων Θεοδώρων,1901.

Ἐφημερίδα Νέον Ἄστυ,Φύλλον 22ας Ἰουνίου 1904,Ἄρθρον: Ἀπειλητικὴ ἐπιστολὴ
 Ἐφημερίδα Σκρίπτ,Φύλλον 22ας Ἰουνίου 1904,Ἄρθρον: Οἱ Ὑδραῖοι καὶ ὁ Καπετὰν Γιακουμὴς

Ἐφημερίδα Χρόνος,Φύλλον 22ας Ἰουνίου 1904,Ἄρθρον: Περίεργος λογοκρισία

Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς, Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΣΤ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου, 1903 ,Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 10ης Δεκεμβρίου 1902,Συνεδρίασις ΣΤ΄,τῆς 21ης Δεκεμβρίου 1902,Συνεδρίασις Ἡ΄,τῆς 16ης Ἰανουαρίου 1902,Συνεδρίασις ΚΔ΄,τῆς 3ης Φεβρουαρίου 1902)

Ἐφημερίδα Τὸ  Ἄστυ,Φύλλον 23ας Ἰουνίου 1904,Ἄρθρον: Ὁ καπετὰν Γιακουμὴς

Βιβλίον:Ἡ Διάπλασις τῶν Παίδων (1879-1922),Τὸ Πρότυπο καὶ ἡ Συγκρότησή σου,Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο Ἑλληνικῆς Νεολαίας,Γενικὴ Γραμματεία Νέας Γενιᾶς (15),Ἀθήνα 1987,Βίκυ Πάτσιου

Βικιπαίδεια,Ἡ Διάπλασις τῶν Παίδων, https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97_%CE%94%CE%B9%CE%AC%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%82_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%A0%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CF%89%CE%BD

Ρεπερτόριο ελληνικών θεατρικών έργων για όσους αγαπούν το ραδιοφωνικό θέατρο
http://5gym-irakl.ira.sch.gr/news/index.php?option=com_content&view=article&id=1258:2014-02-16-10-00-22&catid=135:2010-11-30-10-14-15&Itemid=58



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...