hydraki


(hydraki:Διαδυκτιακὸς Δίαυλος Προβολῆς Μαγνητοσκοπίων-Εἰκονοληψιῶν τῶν Ἐθίμων-Ἠθῶν-Δρώμενων τῆς νήσου Ὕδρας (Υου tube)
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ύδρα Η Ανδρική Ενδυμασία της νήσου Ύδρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ύδρα Η Ανδρική Ενδυμασία της νήσου Ύδρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012

Ύδρα Η Ανδρική Ενδυμασία της νήσου Ύδρας

Ύδρα
Η Ανδρική Ενδυμασία της νήσου Ύδρας





 Το Μέλλον της Ύδρας,
Έτος 19ο,Αρ.7 (221),Ιούλιος 1959,σελ 153-156
 Έτος 19ο,Αρ.8-9 (222-223),Αύγουστος-Σεπτέμβριος 1959,σελ 193-196

«Υδρέϊκα Λαογραφικά Σύμμικτα Ζ΄Τα Καραμάνια (Ηθογραφικόν),
Νικόλαος Γ.Χαλιορής»







Καραμάνι-Βράκα

(Κυλόττα-Φελέσσι (Φελίσι)-Φουφούλα):


 Ευρύχωρη & εφαρμοστη στις κνήμες και στους μηρούς και περισσεύουσα στους γλουτούς.
Αρχικώς αναφέρεται ώς κυλόττα ή φελέσσι.Με την πάροδο των ετών μετεξελίχθηκε στην νησιώτικη  βράκα ή καραμάνι (ονομασία που οφείλεται στην ουρά του προβάτου,η οποία αναλογικά συμπίπτει με το σχήμα της φουφούλας που εξέχει απο το σώμα του ανδρός).

Οι Υδραίοι, όπως αναφέρει ο Νικόλαος Χαλιορής στην μελέτη του για τους Καραμανάδες της Ύδρας, χρησιμοποιούσαν τον όρο «Καραμάνι».Τον όρο «Βράκα»,τον χρησιμοποιούσαν μεταγενέστερα (πρός το δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα) για να χαρακτηρίσουν τους φραγκοφορεμένους.




Χαρακτηριστικά Υδρέϊκου Καραμανιού:

Πλούσιο,ευρύχωρο,ολοστρόγγυλο,πολύπτυχο σε όλο του το μάκρος (όχι στρωτό),κάλυπτε τα γόνατα του ανδρός.Στην μέση του σώματος,ζωνόταν με χονδρό κορδόνι.






Χαρακτικό το οποίο απεικονίζει Υδραίο Ναυτικό του 19ου αιώνα,κατά την περίοδο των προεπαναστατικών ετών.Διακρίνεται εμφανώς η ευρυχωρία του καραμανιού καθώς και η πολυπτυχότητά του σε όλο του το μάκρος το οποίο φθάνει και καλύπτει και τα γόνατα του ανδρός.Κατά μία εκδοχή απεικονίζεται ο Καλογιάννης.




Τα κυριότερα χρώματα του Υδραϊκού Καραμανιού,ήταν το Μπλέ Ουρανί (κυρίως της καθημερινής χρήσης & των ωρών εργασίας) καθώς και το Σκούρο Σοκολατί (Χρώμα της επίσημης ενδυμασίας).








Πίνακας (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974,Αθήναι 1975): Υδραίος νεαρός ναυτικός.Απεικονίζεται να φορεί πολύπτυχο καραμάνι χρώματος κυανού.(Πιθανολογείται πως ο πίνακας απεικονίζει τον Αναστάσιο Τσαμαδό σε νεαρά ηλικία). 






Καραμάνι Υδραΐκης Ενδυμασίας των τελών του 19ου αιώνος,του (προπάππου μου) Δημήτριου Αναστασίου Κουκουδάκη.Το καραμάνι είναι χρώματος σκούρου σοκολατί,της επίσης ενδυμασίας των Υδραίων.Το μήκος του καραμανιού είναι 2 μέτρα και 68 εκατοστά (συνεπώς επειδή είναι διπλό το συνολικό του μήκος ανέρχεται συνολικά στα 5 μέτρα και 36 εκατοστά) ενώ το πλάτος του είναι 0,75 εκατοστά.Το συνολικό μήκος του καραμανιού, διπλώνεται καθώς φοριέται απο τον καραμανά,δημιουργώντας τις πολύπτυχες ραβδώσεις του.Όσο πιο μεγάλο το μήκος του καραμανιού,τόσο πιο πολύ εντυπωσιακό (αριστοκρατικό) και πολύπτυχο γίνεται το καραμάνι.


Φανέλλα Μάλλινη


Πλεκτή & μάλλινη,λευκής αποχρώσεως,απαραίτητη για την καταπολέμηση των ρευματισμών, κάλυπτε τον κορμό και τα μανίκια.





Φανέλλα Βαμβακερή



Συνήθως χρώματος ερυθρού για να προκαλεί αντίθεση με το μεταξωτό – λευκού χρώματος- πουκάμισο.Φοριόταν πάνω από την λεύκη φανέλλα των ρευματισμών.






Κάλτσες ή Τσουράπες




Μακρυές κάλτσες που κάλυπταν τα γόνατα και έφθαναν έως το ύψος των κνημών,πλεγμένες στις πέντε βελόνες με κλωστή λινή ή μάλλινη.Με το σούρωμα τις κρατούσαν (ως καλτσοδέτες) στρωτές και ντούρες.Συνήθη χρώματα των καλτσών:
1) Βαθύ κυανό (σε συνδυασμό με το κυανό χρώμα του καραμανιού της ενδυμασίας)
2) Μαύρο
3)Επισκευασμένες. Τις εργάσιμες ημέρες δεν φορούσαν κάλτσες ή φορούσαν τις λεγόμενες επισκευασμένες (απο συρραφές παλαιών φθαρθέντων καλτσών).








Πίνακας του Σπυρίδωνος Προσαλέντη με θέμα Υδραίους Κανονιέρηδες. Διακρίνονται να φορούν καραμάνι χρώματος κυανού (σύνηθες χρώμα της καθημερινής χρήσης και των ωρών εργασίας).Παράλληλα ο ζωγράφος έχει αποτυπώσει τους Υδραίους ναυτικούς να μη φορούν κάλτσες.








Πίνακας (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974,Αθήναι 1975) Υδραίος Ναυτικός.Αποτυπώνεται να φορεί μαύρες κάλτσες σε συνδυασμό με το μαύρο χρώματος καραμάνι της στολής του.







Πίνακας (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974,Αθήναι 1975) Υδραίος Ναυτικός,φιλοτεχνημένος από τον Γάλλο περιηγητή (Peytier). Aποτυπώνεται να φορεί τις λεγόμενες επισκευασμένες (απο συρραφές παλαιών φθαρθέντων καλτσών) κάλτσες.






Παπούτσια




1)Καραμανάδικες γόβες (συνήθως μαύρου χρώματος) με μαύρο διπλό κορδελάκι μπροστά,ταιριαστές και εφαρμοστές στο πόδι, μετεξέλιξη των τσαρουχιών.

2)Μονά.Ευκολόχρηστα παπούτσια εργασίας κατασκευασμένα από δέρμα προβάτου ή κατσικιού (παραγωγής των Ταμπάκικων της Σύρας και της Ύδρας (περιοχή Καμίνι Ύδρας).Άλλο υλικό κατασκευής ήταν η χονδρή τσόχα.
3) Διπλά ή Βίδελα.Κατασκευασμένα απο δέρμα βοδινό,ακριβής ποιότητας.

4) Κουνδουρα (Κούντουρα). Υποδήματα, χαρακτηριστικά της ενδυμασίας του χωριού Κούντουρα της Μεγαρίδας,τα οποία (καθώς φαίνεται) έφερε στην Ύδρα ο Χατζή Γεώργιος Ζέρβας (παππούς των Προεστών Λάζαρου & Γεωργίου Κουντουριώτου). Όταν οι κάτοικοι της νήσου Ύδρας διέκριναν τα συγκεκριμένα υποδήματα, προσέδωσαν στον Χ'' Γεώργιο Ζέρβα τον χαρακτηρισμό "Κουντουριώτης",το οποίο έκτοτε αποτέλεσε το επώνυμο της συγκεκριμένης οικογενείας.







Υποκάμισο




Φαρδύ και μεγάλο με μεγάλα και φαρδιά μανίκια (χωρίς μανικέτια),από μεταξωτό ύφασμα (ουγιωτό καλαματιανό),συνήθως χρώματος λευκού ή κρέμ.Το φάρδος είχε ώς στόχο να προκαλεί κόλπους στο στήθος του ανδρός.Στο ύψος του λαιμού (παρέμενε ανοικτός) δενόταν με φιόγκο με μεταξωτά κορδονέττα.








Προσωπογραφία του Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη.(Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974,Αθήναι 1975)(Grossi)).Ο Ναύαρχος απεικονίζεται να φορεί υποκάμισο χρώματος κρέμ,το οποίο είναι ανοικτό στο ύψος του λαιμού.Χαρακτηριστικό της Υδραϊκής ενδυμασίας (την οποία διασώζει η προσωπογραφία και επιβεβαιώνει τα γραφόμενα του Νικολάου Χαλιορή) είναι η βαμβακερή φανέλα χρώματος ερυθρού,η οποία προκαλεί αντίθεση με το μεταξωτό – λευκού χρώματος υποκάμισο και προσδίδει αρχοντία στην όλη ενδυμασία.








Πίνακας (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974,Αθήναι 1975)Υδραίος Ναυτικός.Διακρίνεται να φορεί υποκάμισο με μεγάλα και φαρδιά μανίκια (χωρίς μανικέτια),χρώματος λευκού.Το καραμάνι είναι χρώματος κυανού,ενώ ώς φαίνεται δεν φορά κάλτσες ή τσουράπες, χαρακτηριστικό στοιχείο της καθημερινής ενδυμασίας των Υδραίων ναυτικών όπως αναφέρει ο Νικόλαος Χαλιορής.





 Ζωνάρι




Μεγάλου μήκους και μεγάλου φάρδους (μακριά ταινία),τυλιγόταν πολλές βόλτες πέριξ της μέσης.Στο τελείωμά του,συνήθως ήταν κεντημένα κρόσια τα οποία κρέμονταν από την μία πλευρά προσδίδοντας λεβεντιά.Βέβαια,εν αντιθέσει με τα γραφόμενα του Νικολάου Χαλιορή για τους Καραμανάδες της Ύδρας, αν προσέξουμε τις προσωπογραφίες των Υδραίων Ναυμάχων του Ιερού Αγώνα (εκτίθενται στο Ι.Α.Μ.Υ) τα ζωνάρια τυλίγοταν πέριξ της μέσης τους, δίχως να αφήνουν την μία πλευρά του, να κρέμεται (ο επονομαζόμενος "τσαμπουκάς").

Τα κυριότερα υφάσματα του Ζωναριού ήταν το μάλλινο πλεκτό λευκού χρώματος (καθημερινή χρήση) και μεταξωτό πολύχρωμο ριγωτό (επίσημη ενδυμασία)


Επί του ζωναριού,στηριζόταν ο οπλισμός των Υδραίων Ναυτικών (Υδραϊκή μαχαίρα ή τα επαναστατικά κουμπούρια).






Προσωπογραφία (Αρχείον ΕΛΙΑ) του Νικολάου Βασιλείου Μπουντούρη (1805-1868). Διακρίνεται το μεταξωτό πολύχρωμο ριγωτό (άν και ασπρόμαυρη φωτογραφία) ζωνάρι της επίσημης Υδραϊκής Ενδυμασίας. 







Το Ζωνάρι της στολής του προπάππου μου Δημητρίου Αναστασίου Κουκουδάκη.Το φόρεσα μία και μοναδική φορά,κατά το έτος της πρώτης συμμετοχής μου στους εορτασμούς των Μιαουλείων,έν έτει 2007.Το συγκεκριμένο ζωνάρι είναι μεταξωτό,ριγωτό και πολύχρωμο.Το μήκος του είναι 2,80 μέτρα,ενώ το πλάτος του 0,60 εκατοστά.Διαχωρίζεται στο πλάτος του,ακριβώς στην μέση και δύναται να φορεθεί ανάλογα την ενδυματολογική προτίμηση του καθενός.Ο Νικόλαος Χαλιορής στην δημοσιευθείσα μελέτη του στο περιοδικό του Αντωνίου Μανίκη "Το Μέλλον της Ύδρας", αναφέρει πως πάμπολλα μεταξωτά ζωνάρια των Υδραϊκών Στολών,τεμαχίσθηκαν σε μικρότερα κομμάτια και δωρήθησαν ώς ποδιές στις Άγιες Τράπεζες των εκκλησιών της Ύδρας.









Το μεταξωτό ζωνάρι της Υδραϊκής Ενδυμασίας (Προπάππου μου Δημητρίου Αναστασίου Κουκουδάκη).







Λεπτομέρεια των δύο πλευρών του μεταξωτού ζωναριού,το οποίο περιτυλίγεται πέριξ της μέσης ανάλογα την ενδυματολογική προτίμηση του καθενός.












Γελέκο




Βελούδινο,σταυρωτό μαύρου ή κυανού χρώματος όλων των αποχρώσεων. Στολισμένο με κορδονέττα διαφόρων σχημάτων και συμπλεγμάτων.Η πίσω όψη του γελέκου ήταν χρώματος κυρίως μαύρου και δενόταν σφικτά από πάνω έως κάτω με χονδρά κορδονέττα.
Εσωτερικά ήταν χρώματος αλικό βυσσινί.
Τα κουμπιά του γελέκου ήταν πλεκτά, χρώματος μαύρου και σχήματος μεγέθους κερασιού,ραμμένα συνήθως σε πλάγια γραμμή και κορδονέττα.
Στην άκρη του γελέκου,(αργότερα και στις δύο πλαϊνές πλευρές του) στην ευθεία του ώμου,ράβοταν οι τσέπες του γελέκου,στις οποίες τοποθετούσαν – κυρίως - οι καπεταναίοι τα ωρολόγιά τους.







Γελέκο του προπάππου μου Δημητρίου Αναστασίου Κουκουδάκη.Βελούδινο σταυρωτό,μαύρου χρώματος,έτους ύφανσης 1884.Τα κουμπιά του γελέκου πλεκτά ,χρώματος μαύρου και σχήματος μεγέθους κερασιού,ραμμένα σε πλάγια γραμμή όπως αναφέρει στην μελέτη του ο Νικόλαος Χαλιορής.





Λεπτομέρεια του Γελέκου του προπάππου μου Δημητρίου Αναστασίου Κουκουδάκη.Στολισμένο με κορδονέττα διαφόρων σχημάτων και συμπλεγμάτων.Στην άκρη του γελέκου,στην ευθεία των ώμων,διακρίνονται οι τσέπες του γελέκου,άνω των οποίων αναγράφεται το έτος ύφανσης (1884)







Δημήτριος Αναστασίου Κουκουδάκης.Χαρακτηριστικά στοιχεία της Υδραϊκής Ενδυμασίας (των τελών του 19ου αιώνος),το σταυρωτό μαύρο γελέκο & και το πολύπτυχο ευρύχωρο καραμάνι χρώματος σκούρου(σοκολατί) της επίσημης ενδυμασίας.Ο σκούφος της στολής καθώς και το ζωνάρι είναι χρώματος σκούρου βυσσινί (μπορντώ).





Άν παρατηρήσουμε τις προσωπογραφίες των Υδραίων Ναυάρχων & Ναυμάχων (Ιστορικό Μουσείο-Αρχείο Ύδρας),διαπιστώνουμε πως τα γελέκα της Υδραϊκής Ενδυμασίας στις αρχές του 19ου αιώνα, δεν ήταν σταυρωτά. Είναι εμφανές πως προς τα τέλη του 19ου αιώνα,τα γελέκα ήταν σταυρωτά, επηρρεασμένα προφανώς απο τις ενδυματολογικές προτάσεις της Ευρώπης (Φράγκικα).








Η οπίσθια όψη Υδραϊκού γελέκου (Δημητρίου Αν.Κουκουδάκη).Διακρίνονται τα κορδονέτα (κατα μήκος της πλάτης) τα οποία δένονταν σφιχτά.Ο Νικόλαος Χαλιορής αναφέρει πως η οπίσθια όψη των γελέκων της Υδραϊκής ενδυμασίας ήταν κυρίως χρώματος μαύρου ή κυανού.






Χαρακτικό:Ναύρχος Ανδρέας Μιαούλης.Είναι εμφανής η ενδυματολογίκη διαφορά των γελέκων της Υδραϊκής Στολής μεταξύ των αρχών του 18ου & 19ου αιώνος. 





Τις ενδυματολογικές επιλογές των Υδραίων,περιγράφει με γλαφυρό τρόπο και ιδιαίτερη εντύπωση  ο Σκοτσέζος περιηγητής John Galt κατά την τριετία 1809-1811.


  Βιβλίο:«Ξένοι ταξιδιώτες στην Ελλάδα 1800-1810»,τόμος Γ1,σελ. 546, εκδόσεις Πιρόγα,Κυριάκος Σιμόπουλος 

«Η φορεσιά των Υδραίων είναι η πιο ακαλαίσθητη του κόσμου.Βράκες πολύ φαρδειές γελέκια πορφυρά, γαλάζια ή πράσινα κεντημένα με μετάξι και πούλιες, κοντή τζάκα χωρίς γιακά και χωρίς τσέπες. Όταν κάνει κρύο πιάνουν τις γωνιές της τζάκας, την ανασηκώνουν και σκεπάζουν το κεφάλι τους. Όπως όλοι οι Έλληνες οι Υδραίοι έτρεφαν μουστάκια και ξούριζαν το μεγαλύτερο μέρος του κεφαλιού πάνω από το μέτωπο αφήνοντας τα μαλλιά τους να πέφτουν πίσω. Στο κεφάλι φορούσαν ένα σκουφί που δεν ήταν μεγαλύτερο από ένα πιατελάκι του τσαγιού



Σημείωση:Η αναφορά του Σκωτσέζου περιηγητού Galt,περί ξυρίσματος του μπροστινού μέρους της κεφαλής των Υδραίων ανδρών,δεν φαίνεται να επαληθεύεται από τις προσωπογραφίες των Υδραίων Ηρώων της περιόδου της Επαναστάσεως.Ίσως συγχέει την συγκεκριμένη κώμη,με του ορεινούς Αρβανίτικους πληθυσμούς της Ηπειρωτικής Ελλάδος.







Προσωπογραφία (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974, Αθήναι 1975) του Γεωργίου Σαχτούρη,Αντιναύαρχου & Διοικητού της Β΄ Μοίρας του Υδραϊκού Στόλου.Διακρίνεται να φορεί πράσινο γελέκο κεντημένο με πούλιες (ακαλαίσθητο κατά το Σκώτο Galt).








Προσωπογραφία (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974, Αθήναι 1975) του Ιάκωβου Τομπάζη,Α΄Ναυάρχου του Υδραϊκού Στόλου, κατά το έτος κηρύξεως της Επαναστάσεως.Παρέδωσε την Ναυαρχία στον Ναύαρχο Ανδρέα Μιαούλη.Ο ζωγράφος έχει αποτυπώσει τον Ιάκωβο Τομπάζη να φορεί πράσινο γελέκο κεντημένο με πούλιες.




Ένα έτος μετά την αποχώρηση του Σκωτσέτζου περιηγητού John Galt, εκδίδεται στην Ύδρα την 1ην Αυγούστου 1812 διάταγμα το οποίο απαγορεύε ρητώς και αυστηρώς την πλούσια ενδυμασία των κατοίκων της νήσου Ύδρας.

Οι ποινές που θεσπίσθηκαν ήταν τόσο αυστηρές και προέβλεπαν εκτός των χρηματικών προστίμων,ακόμη και την εξορία των ατόμων εκείνων τα οποία θα εξακολουθούσαν να ενδύονται με χρυσοποίκιλτα ενδύματα.

Συνεπώς,ο Σκωτζέζος περιηγητής John Galt (1809-1811) χαρακτηρίζοντας την Υδραϊκή ενδυμασία ώς ακαλαίσθητη ίσως ήθελε να στηλιτεύσει την υπερβολική σε πλούτο αμφίεση των Υδραίων κατοίκων.







Πίνακας (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974,Αθήναι 1975).Ο Υδραίος Ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης κατά την διάρκεια ναυμαχίας.Φορά πλούσιο,ευρύχωρο,πολύπτυχο κυανού χρώματος καραμάνι, γελέκο πορφυρού χρώματος,τζάκα χρώματος κυανού (αρμόζουσα με το καραμάνι),λευκό υποκάμισο και λευκό ζωνάρι (καθημερινής χρήσης).





Διάταγμα 1ης Αυγούστου 1812
Ιστορικόν Αρχείον Ύδρας

Έστοντας και να διεφθείρετο η κατάστασις σχεδόν πάντων των εγκατοίκων τη νήσω και πολιτεία μας,μικρών τε και μεγάλων,πτωχών τε και πλουσίων είς τα χρυσά φορέματα,και δι’αυτών πολλοί να εκαταντούσαν είς αθλίαν κατάστασιν,συναχθέντες σήμερον επί το αυτό πάντες οι πρόκριτοι και διοικηταί της νήσου μας εκρίναμεν ευλογοφανές απεφασίζοντες διά του παρόντος συνδεσμικού γράμματος και υποχρεωτικού το ακόλουθον θέσπισμα.

Πάν είδος φέροντα χρυσόν,ή σημείον τι χρυσίου,ή οποιονδήποτε είδος ενδύματος πλουσίου τε και πτωχού,να μην μεταχειρίζεται επί σώματος τίνος,ανδρός τε και γυναικός’παρομοίως και οι λεγόμενοι τζεβρέδες 1,τα τζεμπέρια,και παν έτερον είδος κεντητόν,να εξαλείφεται υπ’αυτών,τόσον δια χρυσίου όσον και δια μεταξίου,ειμή μόνον με μίαν μονήν σειράν είς τα άκρας της λεγόμενης μπιμπίλας 2διά μονού μεταξιού.Τα λαχούρια 3 όποιας ούσης ποιότητος,παρομοίως να αποβαλθώσι και να μή δύναται τινάς,ούτε άνδρας ούτε γυναίκα να φορή,και να μεταχειρίζεται αυτά,ειμή μόνον οι υπό του κραταιού δοβλετίου αξιωματικοί.Ομοίως λέγομεν και περί τας κουνδούρας το παραμικρόν σημείον χρυσίου να μην επιθέτεται είς αυτάς.

Τέλος πάντων όχι χρυσόρρουχα μόνον ή χρυσός να μη δύναται τινάς άνδρας και γυνή,να επιβάλη είς ρούχον τι ή είς οποιονδήποτε είδους ενδύματος, αλλ’ούτε ίχνος χρυσίου να μη φανή,και τούτο τόσον είς τους εγκατοίκους τοπικούς τε και ξένους,πλουσίους τε και πτωχούς,όσον και είς τους άλλους ξένους οπου ήθελον έλθει,οι οποίοι ενόσω διατρίβωσι είς την πολιτείαν μας, τινάς να μήν τολμήση να ενδύεται με ρούχον έχοντα χρυσόν επ’αυτώ ή σημείον χρυσίου.

Όστις τολμήση και παρέβη την υπόσχεσιν του θεαρέστου τούτου έργου (το οποίον και δια οικουμενικού πατριαρχικού συνοδικού θέλομεν επικυρώσει) εάν ή τινάς έκ των αρχόντων,είς ποινήν αυτού,άνευ παραμικράς προφάσεως, να δίδη είς το μουτουπάκι του υψηλοτάτου καπουδάν πασά εφένδη μας είς βασιλεύουσαν γρόσια είκοσι και πέντε χιλιάδας Ν.25.000,δηλαδή του τότε καιρού καπουδάν πασά’ακολούθως ο παραβάτης τούτος φαμιλιακώς να εξώνεται απο της πατρίδος μας επί ζωής’ ενά δέ ή τινας έξ’άλλης οποίας ούσης τάξεως,παρομοίως φαμιλιακώς να εξορίζεται απροφασίστως.

Εις ασφάλειαν της αιωνίου ταύτης υποσχέσεως υπογραφόμενοι πάντες, επιθέτομεν και την σφραγίδα της κοινότητος του νησίου μας.


(Σ) Ύδρα πρώτη Αυγούστου χρόνου χιλιοστού οκτακοσιοστού δωδεκάτου

(Σ) Καπ. Γεώργιος Δ.Βούργαρης, Λάζαρος Κουντουριώτης,Δημήτριος Τζαμαδός,Γεώργης Γκιώνης,Δημήτριος Κριεζής,Κωνσταντής Χ’’Δαμιανού, Αναγνώστης Παπαμανώλη,Σταμάτης Ν.Μπουντούρη,Γεώργης Χα Γκιώνη, Αναστάσης Θεοδωράκης,Γιώργης Μπρούσκου,Θεοδωρής Γκίκα,Νικολός Γιακουμάκη,Αναστάσης Κοκίνης,Γεώργης Κουντουριώτης,Λάζαρος Γκίκα Δρένια,Βάθης Δοντά,Νικόλαος Οικονόμου,Αναγνώστης Οικονόμου,Βασίλης Ν.Μπουντούρη,Μανώλης Ελευθέρη,Ελευθέρης Νικολού Ελευθέρη,Ανδρέας Μπουντούρη,Νικόλας Λαζάρου Νέγκα,Μανώλης Νέγκα,Δημήτρης Γιάννη Κοκίνη,Νικολός Γκίκα,Αθανάσιος Βόκου,Ιωάννης Κριεζής,Μανώλης Νικολού Ελευθέρη,Χριστόδουλος Μωραΐτη,Ιωάννης Χ΄Γεωργίου Ποριώτου, Νικόλας Δημήτρη Αναγνώστη,Αναγνώστης Γιουρδή,Νικόλας Μανώλη, Κυριάκος Μπρούσκου,Γιάννης Ορλάνδος


Σημείωση:

1)Τζεβρές:Μεγάλο μαντήλι το οποίο κάλυπτε το κεφάλι των ανδρών και οι άκρες του έπεφταν στους ώμους,εμπρός και πίσω.Σε άλλες περιοχές,κυρίως την Κρήτη όνομαζόταν πέτσα,σαρίκι και μετέπειτα τζεβρές.Βιβλίο ''Η Ιστορία και η λαογραφία της Κρητικής ενδυμασίας'' ,Ιωάννου Τσουχλαράκη

2)Μπιμπίλα:Το στρίφωμα μικρού υφάσματος ή ρούχου’οι μικροί διακοσμητικοί κόμποι με τους οποίους γαρνίρουν σαν δαντέλα εργόχειρα, εσώρουχα, πετσετάκια, μαντίλες κ.ά

3) Λαχούρι:Το λεπτό ασημοχρυσοκέντητο μεταξωτό ύφασμα που υφαίνεται στην πόλη των Ινδιών Λαχόρη και με το οποίο κατασκευάζουν γυναικεία σάλια









Πίνακας ο οποίος απεικονίζει στιγμιότυπο διδασκαλίας στην Ναυτική Σχολή της Ύδρας,την αρχαιοτέρα παγκοσμίως Ναυτική Σχολή.Διακρίνεται η μεγαλοπρέπεια της αμφίεσης των μελλοντικών Υδραίων Αξιωματικών. Παρατηρούμε την ομοιοχρωμία (είτε κυανού χρώματος όλων των αποχρώσεων είτε σκούρου (σοκολατί) χρώματος) του καραμανιού (πολύπτυχο,ευρύχωρο και φαρδύ έως τα γόνατα) και του γελέκου της Υδραϊκής Ενδυμασίας.Η τζάκα ή καππά ορισμένων σπουδαστών είναι επίσης και αυτή ομοιόχρωμη με το σύνολο της ενδυμασίας.Τέλος είναι εμφανή τα φαρδομάνικα λευκού χρώματος υποκάμισα και το μαύρο ναυτικό μαντήλι στο λαιμό.









Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού.Πίνακας Peter Von Hess (φανταστική απεικόνιση) του Γεώργιου Σαχτούρη Αντιναυάρχου & Διοικητού της Β΄ Μοίρας του Υδραϊκού Στόλου.Ο Σαχτούρης απεικονίζεται να φορά σκούρου σοκολατί χρώματος καραμάνι,γελέκο & τζάκα (επίσημης ενδυμασίας).Το καραμάνι όπως διακρίνεται είναι πολύπτυχο,ευρύχωρο και καλύπτει και τα γόνατα,τυπικό Υδραϊκό καραμάνι.Στο λαιμό έχει δέσει το μαύρο ναυτικό μαντήλι,ενώ στο κεφάλι φορεί φέσι,το οποίο είναι τυλιγμένο με μαντήλι (σαρίκι ή τζεβρές).Ο πιτσιρικάς του πίνακα που πυροδοτεί το κανόνι, φορά αντιστοίχως πολύπτυχο & ευρύχωρο κυανού χρώματος (καθημερινής χρήσης) καραμάνι,λευκό υποκάμισο & πράσινο γελέκο.Ο ηλικιωμένος (φαίνεται να είναι πληγωμένος),φορά καραμάνι,τζάκα & ζωνάρι κυανού χρώματος,ενω το γελέκο είναι χρώματος πορφυρού.(Τα στοιχεία της ενδυμασίας,έχει περιγράψει γλαφυρά ο Σκωτζέζος περιηγητής Galt).





Μεταξωτό Μαντήλι




Κατά τον Νικόλαο Χαλιορή,το μεταξωτό μαντήλι στερεωνόταν στην μία πλευρά του, στην δεξιά μασχάλη του γελέκου & διαγωνίως (πλάγια κατεύθυνση) η άλλη πλευρά του στερεωνόταν εντός του ζωναριού.

Οι Υδραίοι Ναυμάχοι,στις διαθωσείσες προσωπογραφίες τους (Ι.Α.Μ.Υ), διακρίνονται να φορούν μαύρο ναυτικό μαντήλι γύρω απο το λαιμό τους.








Πίνακας του Γεωργίου Κουντουριώτη.Πρόεδρος του Εκτελεστικού (6 Ιανουαρίου 1824 έως 12 Απριλίου 1826).Μεγαλοπρεπή Υδραϊκή ενδυμασία του 19ου αιώνος.Φορά μαύρο μεταξωτό γελέκο,μαύρη τζάκα ή κάππα,λευκό μεταξωτό υποκάμισο,μεταξωτό πολύχρωμο ριγωτό ζωνάρι & μαύρο ναυτικό μαντήλι πέριξ του λαιμού.















 Πίνακας του Γεωργίου Σαχτούρη Αντιναύαρχου & Διοικητού της Β΄Μοίρας του Υδραϊκού Στόλου.Φορά (ομοίως) μαύρο μεταξωτό γελέκο,λευκό μεταξωτό υποκάμισο,& μαύρο ναυτικό μαντήλι πέριξ του λαιμού.









Πίνακας του Σπετσιώτου (γαμβρού της Οικογενείας των Κουντουριωταίων) Ιωάννη Ορλάνδου.Αποτυπώνεται να φορεί σκούρο καφετί (σοκολατί) γελέκο & τζάκα ή κάππα,βυσσινί ζωνάρι & μαύρο μαντήλι πέριξ του λαιμού.






Τζάκα ή Καππότα ή Κάππα




Δερμάτινη ή μάλλινη (από βαρύ ύφασμα),μεγάλης χρηματικής αξίας (δεν την φορούσαν άπαντες), φοριόταν κρεμαστή και κάλυπτε είτε και τους δύο ώμους είτε τον ένα μόνο ώμο,κατά προτίμηση τον αριστερό, καθ’όλη την έκταση της πλάτης.Το χρώμα της ήταν σε αρμονία με το χρώμα του καραμανιού (Φουφούλα) της ενδυμασίας.

Στολισμένη στις δύο πλευρές της και στα μανίκια με γιορτάνια.Η εσωτερική της πλευρά ήταν χρώματος βυσσινί και συνήθως ήταν κεντημένη με γούνα.Κατέληγε σε κουκούλα η οποία προστάτευε την κεφαλή από δυσμενείς καιρικές συνθήκες.




Πίνακας (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974,Αθήναι 1975)Υδραίος Ναυτικός,φιλοτεχνημένος από τον Γάλλο περιηγητή (Peytier). Αποτυπώνεται η τζάκα ή κάππα να επικρεμάται από τους δύο ώμους  καθ’ όλη την έκταση της πλάτης.Όπως αναφέρει ο Σκώτος περιηγητής John Galt  ".. Όταν κάνει κρύο πιάνουν τις γωνιές της τζάκας, την ανασηκώνουν και σκεπάζουν το κεφάλι τους.." (είναι εμφανής στον πίνακα ο γιακάς της τζάκας).







Πίνακας του Λάζαρου Κουντουριώτου. Αποτυπώνεται απο τον ζωγράφο η κεντημένη με γούνα επένδυση της τζάκας ή κάππας.








Προσωπογραφία του Υδραίου Ήρωα Αναστάσιου Τσαμαδού.Αποτυπώνεται να φορά γελέκο σκούρο(σοκολατί) & καραμάνι ιδίας αποχρώσεως.Η τζάκα ή κάππα (κοντή) και το ναυτικό μαντήλι πέριξ του λαιμού είναι χρώματος κυανού.



Παρεμφερές ένδυμα με την κάππα ή τζάκα,ήταν ο λεγόμενος Τζουμπές ή τσουμπές.Ο Τζουμπές ήταν παλαιότερα μακρύς επενδύτης,με ή χωρίς μανίκια,επενδυμένος εσωτερικά με γούνα.Το συγκεκριμένο ένδυμα ήταν το αγαπημένο του Υδραίου (οκτάκις) Πρωθυπουργού Δημητρίου Βούλγαρη, προσδίδοντάς του μάλιστα το προσωνύμιο "Τζουμπές".










Σκούφος


Μάλλινος, είτε πλεκτός είτε γούνινος έκ της Ρωσσίας (επίσημη ενδυμασία).





Πίνακας.Φανταστική απεικόνιση της κηρύξεως της Επαναστάσεως στο λιμάνι της Ύδρας απο τον Υδραίο Καπετάνιο Αντώνιο Οικονόμου.Ώς είναι γνωστό η Επανάσταση κηρύχθηκε στην Ύδρα κατά την νύκτα της 27ης-28ης Μαρτίου 1821,στο Ντρίμ Σοκκάκι.Οι Υδραίοι ναυτικοί,στον συγκεκριμένο πίνακα, απεικονίζονται να φορούν βράκες πολύ φαρδειές γελέκα πορφυρά, γαλάζια ή πράσινα ,κοντές τζάκες χωρίς γιακάδες και χωρίς τσέπες, κεντημένες με κορδονέτα στο ύψος της μπιμπίλας,όπως περιέγραψε ο Σκωτζέζος περιηγητής John Galt.Στα κεφάλια τους,διακρίνουμε άλλους να φορούν σκούφους ή φέσια με τυλιγμένα σαρίκια (μαντήλια ή τζεβρέδες) στο κεφάλι.




Άλικο κόκκινο Φέσι




Καθημερινής χρήσης.

1)Τουρλωτό & ψιλό σαν πύργος,με μαύρη απο κορδονέττο πλούσια φούντα.

2)Τσακισμένο προς τις δύο πλευρές (σαν δίκωχο) με τις δύο πλευρές κατά τους ώμους και την φούντα σκορπισμένη ανεμιστά προς τον δεξιό ή προς τους δύο ώμους από τα πίσω προς τα μπρός.

Σε περίπτωση πένθους κάλυπταν το φέσι με μαύρο ύφασμα και φορούσαν μαύρο πουκάμισο.








Πίνακας του Γεωργίου Κουντουριώτη.Πρόεδρος του Εκτελεστικού (6 Ιανουαρίου 1824 έως 12 Απριλίου 1826).Διακρίνεται το εντυπωσιακό τουρλωτό & ψιλό σαν πύργος,φέσι.







Βασίλειος Μπουντούρης.Προσωπογραφία. (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974,Αθήναι 1975) Από τους πρώτους οικιστές της Ύδρας κατά τα έτη της ερημώσεώς της μετά τα έτη της Επαναστάσεως. Συνήθως στο κόκκινο φέσι κάλυπταν μαύρο μαντήλι σε περίπτωση πένθους. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδος (νησιωτικής) το μαύρο μαντήλι συμβόλιζε επίσης το πένθος ένεκα της υποδουλώσεως του Ελληνικού Γένους.











Βιβλίο:(Νεοελληνισμού Απαρχές.Προσωπογραφίες απο την Ελλάδα του Όθωνα.La Grece Nouvelle Portraits Grecs (1840-1844) Par Benjamin Mary).Ο προεστός της νήσου Ύδρας Νικόλαος Οικονόμου με την θυγατέρα του Μπήλιω.Διακρίνεται η μεγαλοπρέπεια της τζάκας ή κάππας με την εσωτερική γούνινη επένδυσή της.Στο λαιμό είναι δεμένο το κλασσικό μαύρο ναυτικό μαντήλι,ενώ στο κεφάλι φορά φέσι,ψηλό σαν πύργο.










Βιβλίο:(Νεοελληνισμού Απαρχές.Προσωπογραφίες απο την Ελλάδα του Όθωνα.La Grece Nouvelle Portraits Grecs (1840-1844) Par Benjamin Mary).Ο Αντώνιος Γεωργίου Κριεζής και η οικογένειά του.Φορά κοντή τζάκα (δίχως τζέπες),σκούρας αποχρώσεως γελέκο,λευκό υποκάμισο, μαύρο μαντήλι στο λαιμό & εντυπωσιακό σε φάρδος μεταξωτό ριγωτό (προφανώς πολύχρωμο) ζωνάρι.Στο κεφάλι φέρει φέσι (ελαφρώς τσακισμένο). 










Φέσι Υδραϊκης Στολής (Δημητρίου Αναστασίου Κουκουδάκη). Χαρακτηριστικό στοιχείο η πλούσια φούντα.Το μέγεθος του φεσιού δεν καλύπτει όλη την κεφαλή,επαληθεύοντας τα γραφόμενα του Σκωτσέζου περιηγητή John Galt ο οποίος αναφέρει χαρακτηριστικά "...Στο κεφάλι φορούσαν ένα σκουφί που δεν ήταν μεγαλύτερο από ένα πιατελάκι του τσαγιού..."




Κεμέρι


Πάνινη δερμάτινη χρηματοσακούλα (πορτοφόλι),η οποία τοποθετείτο συνήθως εντός του ζωναριού.




Δαχτυλίδι

(Επονομαζόμενο ώς «Δικό μου Δαχτυλίδι»)



Εκτός του δαχτυλιδιού (βέρρας) των νυμφευμένων, οι καραμανάδες φορούσαν δαχτυλίδι με μεγάλη διαμαντόπετρα, το οποίο χρησίμευε ώς σφραγίδα










Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού.Πίνακας Peter Von Hess (φανταστική απεικόνιση) του A΄Ναυάρχου του Υδραϊκού Στόλου κατά το Α΄έτος της Επαναστάσεως Ιάκωβου Τομπάζη.Ο Τομπάζης φορά (ομοίως με τον πίνακα του Γεώργιου Σαχτούρη) καραμάνι και τζάκα χρώματος σκούρου σοκολατί (επίσημης ενδυμασίας) και φαρδύ ζωνάρι χρώματος μώβ. Το γελέκο είναι πορφυρού χρώματος,ενώ στο λαιμό φορά μαύρο ναυτικό μαντήλι.Ο κωπηλάτης της βάρκας διακρίνεται να φορά μακρυμάνικο φαρδυμάνικο λευκό υποκάμισο,γελέκο πορφυρό,ενώ διακρίνεται στους υπόλοιπους ναύτες η ελαφριά τσάκιση του φεσιού.






Σχολαρίκιον


Στο αριστερό αυτί (καθ’έθιμο παλαιό).









Ο ανδριάντας του Ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη (πραγματική απεικόνιση της μορφής του Ναυάρχου) στην πλατεία του Δημαρχείου Ερμουπόλεως της Σύρου.Διακρίνεται το όλον μεγαλείο της Υδραϊκής Ενδυμασίας.Πλούσιο ευρύχωρο,πολύπτυχο & μακρύ καραμάνι (καλύπτει τα γόνατα),γελέκο, ζωνάρι,τζάκα ή κάππα η οποία επικρεμάται απο τους ώμους και καλύπτει όλο το σώμα,υποκάμισο (ανοικτό στο λαιμό) και αλικό φέσι.





Ο Παπὰ Δημήτριος Χελιώτης είς το βιβλίο του Χριστιανική Ύδρα, αναφερόμενος στην αρχαιοτέρα εκκλησία της νήσου,την εκκλησία της Γεννέσεως Ιησού Χριστού της Συνοικίας της Κιάφας,μας πληροφορεί πως η θύρα της εκκλησίας εχρησίμευε τα παλαιά έτη ώς μέτρο για την ύφανση των ενδυμάτων των κατοίκων της νήσου.Συγκεκριμένα αναφέρει τὰ εξης:



«Εις τίνα εγγραφά του Ιστορικοῦ Αρχείου Υδρας αναφέρεται παλαιὰ εκκλησία της επάνω χώρας. Δὲν εχει ουδεμίαν μεγαλοπρεπη εξωτερικὴν καὶ εσωτερικὴν παράστασιν,μόνο τὰ παράθυρα ειναι ἐποχης παλαιοτάτης καὶ μας φανερώνουν κάτι τὸ αρχαιοπρεπές.Δὲν ειναι μὲ τόξα,αλλ΄ειναι σχεδὸν τετράγωνα καὶ μὲ πέτρας ὑδραϊκας καὶ επὶ των πέτρων ειναι εστηριγμένα τὰ σίδηρα καὶ αὐτὴ ἡ θύρα του Ναου,η ιστορική,η ληφθεισα ὡς μέτρον διὰ τὰς υφαντρίας γυναίκας τῆς Ύδρας καὶ αυτή,λέγω ηλλοιωμένη. (Αι γυναικες οι πτωχαὶ τῶν Ύδραίων της προεπαναστατικης ἐποχης υφαίνουσα μόναι των εις τους κὰτ΄οίκον αργαλειοὺς των δὲν εγνώριζον τὸ γαλλικὸν μέτρον,ούτε πήχεις,αλλὰ ὡς μέτρον μεταχειρίζοντο τὸ ύψος της θύρας της παλαιάς αυτής εκκλησίας καὶ τὸ μέτρον τούτο τὸ ωνόμαζον Πουρτέκα.)»

Σχετικὴ αναφορὰ υπάρχει καὶ εις τὸ βιβλίο (ΥΔΡΑΣ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ,ΥΔΡΑΣ 1996,Γιάννης Καραμήτσος),  λήμμα πουρτέκα









Πίνακας του P.Hess (Βιβλίο:Νεότερη Ιστορία Ελληνικού Έθνους 1826-1974,Αθήναι 1975).Ο Ανδρέας Μιαούλης μέλος της Επιτροπής (Οκτώβριος 1832) που ανέλαβε να καλέσει τον Βασιλέα Όθωνα στην Ελλάδα.Φέρει ενδυμασία κυανού χρώματος (καραμάνι & τζάκα) και μαύρο ναυτικό μαντήλι στο λαιμό.


Ενδιαφέρουσα στοιχεία περί της οικονομικής δαπάνης της ενδυμασίας των Υδραίων Πυρπολιτών και Ναυτών,παρέχει ο Γενικός Λογαριασμός των Απαιτήσεων των Τριών Ναυτικών Νήσων Ύδρας, Σπετσών & Ψαρών (Αρχείον της Κοινότητος Ύδρας 1778-1832, Δημοσιευμένον υπό Αντωνίου Λιγνού, Προέδρου της Κοινότητος Ύδρας,Προέδρου της Επιτροπής του Ιστορικού Αρχείου Ύδρας Τόμος ΙΕ΄ 1829-1832,Εν Πειραιεί 1931).


Στον λογαριασμό Διάφορα Έξοδα έχει καταχωρηθεί η δαπάνη:

"Δια πληρωμή φορεμάτων των πυρπολιστών,οίτινες έχασαν τα φορέματα των είς το καύσιμον του Δικρότου είς Λέσβον: 750 γρόσια"








Ο παρακάτω πίνακας αποτελεί μέρος της Απογραφής των Ενοριτών των Εκκλησιών της Νήσου Ύδρας κατά τις δεκαετίες 1870-1880.Από τον συγκεκριμένο πίνακα προκύπτουν τα ονόματα των Υδραίων οι οποίοι ασχολούνταν με τα συναφή της ενδυμασίας των κατοίκων της νήσου επαγγέλματα.
 
 
ΟΝΟΜΑΤΑ ΕΝΟΡΙΤΩΝ (ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ 1870-1880)
Προσωπικό Αρχείο Οικογενείας Δημητρίου Αναστασίου Κουκουδάκη

ΕΠΩΝΥΜΟ
ΟΝΟΜΑ
Μεταξουργός
Μπόμπολας
Αλέξιος
Βατικιώτης
Σπύρος
Βώκος
Δημήτριος
Γκικόπουλος
Αθανάσιος
Γκόβασης
Ιωάννης
Γλύμπας
Θεόδωρος
Δημάκης
Δημήτριος
Ζωγκότσης
Κυριάκος
Ζωγκότσης
Κωνσταντίνος
Ζωγκότσης
Ιωάννης
Ηλιόπουλος ή Πατσαβούρας
Παναγιώτης
Κατραμάνος
Μερκούρης
Κούκιος
Γεώργιος
Κουσατιανός
Παντελής
Κωνσταντουλάκης
Λιονής
Κωνσταντουλάκης
Δημήτριος
Κωνσταντουλάκης
Ιωάννης
Κωνσταντουλάκης
Γεώργιος
Κωνσταντουλάκης
Κωνσταντίνος
Κωνσταντουλάκης
Ιωάννης
Λέος
Ελευθέριος
Λέος
Νικόλαος
Λέος
Δημήτριος
Λεσαράπης
Νικόλαος
Μακρής
Θεοφάνης
Μακρής
Μιχαήλ
Μακρής
Λάμπρος
Μακρής
Ιωάννης
Μακρής
Νικόλαος
Μακρής
Ιωάννης
Μακρής
Ανδρέας
Μουγκός
Νικόλαος
Μουγκός
Ιωάννης
Μουγκός
Ανδρέας
Μουντζούρης
Δημήτριος
Μπρισιμιτζής
Κωνσταντίνος
Μπρισιμιτζής
Γεώργιος
Πανειπέρος
Ιωάννης
Πλατανίτης
Ιωάννης
Πολίτης
Δημήτριος
Πολίτης
Ανδρέας
Πούλος
Μιχαήλ
Στρατηγόπουλος
Νικόλαος
Σχιάκος
Κωνσταντίνος
Τρόκας
Ιωάννης
Τρόκας
Παναγιώτης
Τσιλιπάνης
Γεώργιος
Φλώρης
Θεοφάνης
Χατζόπουλος
Δημήτριος
Χριστάκης
Δημήτριος
Χριστάκης
Παναγιώτης


Παπουτσής
Αραπογιάννης
Βασίλειος
Δημαμάς
Γεώργιος
Κωστόπουλος
Σπύρος
Κωστόπουλος
Παναγιώτης
Κωστόπουλος
Κωνσταντίνος
Λεϊμονής
Δημήτριος
Λεϊμονής
Αναστάσιος
Μαούτσος
Διονύσιος
Μητρώκας
Θεόδωρος
Μονάς
Φραντζέσκος
Μπουγιουκλής
Ιωάννης
Σαχτούρης
Ανδρέας
Σαχτούρης
Γεώργιος
Στίπας
Γεώργιος
Στουπής
Γεώργιος
Τρίκας
Παντελής


Ράπτης
Αθανασίου
Αναστάσιος
Αθανασόπουλος
Ιωάννης
Αϊβαλιώτης
Νικόλαος
Ανανίας
Πέτρος
Ανανίας
Ιωσήφ
Αρμπής
Γεώργιος
Αρμπής
Παναγιώτης
Βατικιώτης
Δημήτριος
Γκότσης
Θεόδωρος
Δαρδανός ή Κορμός
Βασίλειος
Ζωγράφος
Νικόλαος
Κοτζιμάτης
Νικόλαος
Κωντομάτης
Αντώνιος
Κωντομάτης
Ιωάννης
Λαδιανός
Κωνσταντίνος
Μουντζούρης
Αθανάσιος
ΠαππΓιαννόπουλος
Σαράντος
Ρήγας
Γεώργιος
Σκλιάς
Αντώνιος
Σορόκος
Γεώργιος
Τσίμπης
Αθανάσιος
Χατζή Ιωάννου ή Λαλεππάνου
Γεώργιος


Σανδαλοποιός
Γεωργουδάκης
Ιωάννης
Γεωργουδάκης
Ευάγγελος
Γεωργουδάκης
Αναστάσιος
Γκίνας
Ραφαήλ
Γκλέζος
Παναγιώτης
Γκλέζος
Σταύρος
Θεοχάρης
Παπα Αλέξανδρος
Καγιάς
Γεώργιος
Καλαμίτσης
Ιωάννης
Καλκούνης
Λάζαρος
Καλογήρου
Δημήτριος
Καλούδης
Στέργιος
Καλούδης
Μανώλης
Καραγιαννόπουλος
Τριαντάφυλλος
Καραγιαννόπουλος
Δημήτριος
Κοκκίνης
Λάζαρος
Κοκορέλης
Σπυρίδων
Κυριαζόπουλος
Γεώργιος
Κυριακόπουλος
Κωνσταντίνος
Κυριακόπουλος
Παναγιώτης
Κυριακόπουλος
Ιωάννης
Μάλιαρης
Μάρκος
Μαργαρίτης
Γεώργιος
Ματαρατζής
Αντώνιος
Μουσταϊζής
Δημήτριος
Μπαλούρδος
Νικόλαος
Μωραΐτης ή Θειάφης
Μανουήλ
Πιρπυνιάς ή Δραπανιώτης
Αντώνιος
Ραβδάς
Σταύρος
Σείγας
Νικόλαος
Στίπας
Νικόλαος
Τρίμης
Γεώργιος
Φαμελιάρης
Νικόλαος
Φαμελιάρης
Παναγιώτης
Φραγκάκης
Ιωάννης


Υποδηματοποιός
Κοκκίνης
Ιωάννης
Σάκρας
Δαμιανός
Καρίντζης
Αγγελής
Κάββουρας
Φραντζέσκος
Μουστάκης
Νικόλαος
Μπάρλου
Κωνσταντίνος
Π΄΄Αγγελόπουλος
Δημήτριος
 




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...