hydraki


(hydraki:Διαδυκτιακὸς Δίαυλος Προβολῆς Μαγνητοσκοπίων-Εἰκονοληψιῶν τῶν Ἐθίμων-Ἠθῶν-Δρώμενων τῆς νήσου Ὕδρας (Υου tube)
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ὕδρα 1927-1929.Σύλλογος Πανάγιος Τάφος Ὕδρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ὕδρα 1927-1929.Σύλλογος Πανάγιος Τάφος Ὕδρας. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Ὕδρα 1927-1929.Σύλλογος Πανάγιος Τάφος Ὕδρας

Ὕδρα 1927-1929.
Σύλλογος Πανάγιος Τάφος  Ὕδρας


Ἐν ἔτει 1927,ἱδρύθη ἐν τῇ νήσω Ὕδρα θρησκευτικὸς καὶ πολιτιστικὸς σύλλογος ὑπὸ τὴν ὀνομασία «Σύλλογος Πανάγιος Τάφος Ὕδρας» μὲ προφανῆ σκοπὸ τὴν διατήρηση ζωντανοῦ του ἐνδιαφέροντος τῶν Ὑδραίων πολιτῶν διὰ τὰ Ἱερὰ Προσκυνήματα τοῦ Χριστιανισμοῦ εἰς τὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ τῆς Χερσονήσου τοῦ Σινᾶ,διὰ τὸ Ἑλληνορθόδοξο Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν Ἁγιοταφικὴ Ἑλληνορθόδοξη Ἀδελφότητα.

Ὡς εἶναι γνωστόν, ἤδη ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τοῦ 19ου αἰώνα (ἴσως καὶ ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος),ἔντονο αἴσθημα θρησκευτικῆς πίστης καὶ βαθύτατου σεβασμοῦ διακατεῖχε τοὺς κατοίκους τῆς Ὕδρας διὰ τὰ ἐν λόγω Ἱερὰ Προσκυνήματα τῆς Χριστιανοσύνης,καθὼς εἰς τὴν νῆσον εἶχε ἱδρυθεῖ Ἱερὸ Μετόχιο τοῦ Πανάγιου Τάφου τῶν Ἱεροσολύμων,τὸ ὁποῖο λειτουργοῦσε εἰς τὴν παλαιὰ ἐνοριακὴ ἐκκλησία τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου εἰς τὴν συνοικία Γύφτικα.Εἰς τὸ συγκεκριμένο Ἱερὸ Μετόχιον,εἶχαν διατελέσει ὡς ἐπίτροποι ἐξέχουσες προσωπικότητες τῆς νήσου Ὕδρας,μεταξύ των ὁποίων οἱ Πρόκριτοι Λάζαρος Κουντουριώτης, Σταμάτης Νικολοὺ Μπουντούρης,Γεώργιος Σταματίου Γκιώνης, καὶ ὁ Χ’’Κανελλάκης,οἱ ὁποῖοι ἐπόπτευαν θέματα ποὺ ἀφοροῦσαν τὰ περουσιακὰ στοιχεῖα τοῦ Ἱεροῦ Μετοχίου καὶ συνέβαλλαν διὰ τῶν εἰσφορῶν τοὺς εἰς τὶς ἀνάγκες τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων.Μάλιστα,εἶχε θεσμοθετηθεῖ εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν εἰδικὴ εἰσφορὰ μέρους τῶν μεριδίων τῶν ἐμπορικῶν πλοίων τῆς Ὕδρας ὑπὲρ ἐνισχύσεως τοῦ Ἱεροῦ Μετοχίου. (Πηγή:Ἱστορικὸν Ἀρχεῖον Ὕδρας, Τόμος Δ΄,σελ136-137,Ἐπιστολῆς τῆς 3ης Φεβρουαρίου 1811, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Πολυκάρπου).


Σύντομη Ἱστορικὴ Ἀναδρομή.Τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ἐν ἔτει 1927.

Ἐν ἔτει 1927,τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων καὶ ἡ Ἑλληνορθόδοξη Ἁγιοταφικὴ Κοινότητα διήρχοντο μία ἀπὸ τὶς κρισιμότερες φάσεις τῆς μακραίωνης ἱστορικῆς τους διαδρομῆς.Ἡ λῆξις τοῦ Ἃ΄Παγκοσμίου Πολέμου καὶ ἡ κατάρρευσις τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας εἶχαν ὡς συνέπεια τὴν ἀπώλεια τῶν ἐδαφῶν τῆς εἰς τὴν Ἀραβικὴν χερσόνησον ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἐξεγέρσεως τῶν Ἀραβικών φυλών,ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπώλεια τῶν ἐδαφῶν τῆς εἰς τὴν εὐρύτερην περιοχὴ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ Παλαιστίνης οἱ ὁποῖες πέρασαν πλέον ὑπὸ Ἀγγλικὴ Ἐπιτροπεία τὸ 1917.

Ἡ Ἀγγλικὴ Διοίκησις τῆς Παλαιστίνης,εἰς τὴν ἐπικράτεια τῆς ὁποίας ὑπάγοντο τὰ Ἱερὰ Προσκυνήματα τῶν Ἁγίων Τόπων,ἀπεφάσισε διὰ νόμου νὰ θεσμοθετήσει την μεταβίβαση του ελέγχου καὶ της διοικήσεως τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ τῶν Ἁγίων Τόπων εἰς τοὺς Ἄραβες,προκαλώντας τὶς ἔντονες ἀντιδράσεις τοῦ Πατριάρχου Δαμιανοῦ του Α΄καὶ τῶν μελῶν τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος,διότι τὰ Ιερά Προσκυνήματα ἀνέκαθεν ἄνηκαν διοικητικῶς εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Ἑλληνορθοδόξης Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος.

Τὴν εἰσήγηση τὴς ἀλλαγὴς τοῦ διοικητικοῦ καθεστῶτος ἐπρότεινε εἰδικὴ  ἐπιτροπὴ τῆς Ἀγγλικῆς Ἁρμοστίας μέσω τῆς συντάξεως ὀγκωδεστάτης ἐκθέσεως ἐπὶ σκοπῶ νὰ ἀποδείχθει τελικῶς πῶς τὸ Ἀραβικὸ στοιχεῖο ὑπερτεροῦσε ἔναντί του Ἑλληνικοῦ ἐν τῷ Πατριαρχείω κατὰ τὴν πάροδο τῶν αἰώνων,ὅτι δὲν ἦτο συνεχὴς ἡ διοίκησις τοῦ Πατριαρχείου ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων καθ’ὅτι Πατριάρχαι Ἱεροσολύμων εἶχαν διατελέσει κατὰ τοὺς πρώτους αἰῶνες καὶ Ἄραβες εἰς τὴν καταγωγὴν καὶ ὅτι τὰ Ἱερὰ Προσκυνήματα τῶν Ἁγίων Τόπων καὶ τοῦ Πατριαρχείου ἰδρύθησαν παρὰ τοῦ Αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου ὁ ὁποῖος δὲν ἦτο Ἑλληνικῆς καταγωγῆς. Διὰ τὸν λόγον αὐτὸν κατατέθη ἐν τέλει πρὸς ψήφισιν σχέδιο νόμου ὑπὸ τὸν τίτλον «Νομοσχέδιον πρὸς ἀναθεώρησιν τοῦ θεμελιώδους Νόμου τοῦ Ὀρθόδοξου Πατριαρχείου» (Σ.Σ:Τὰ ἐπιχειρήματα τῆς Ἀγγλικῆς Ἐπιτροπῆς τὰ ὁποῖα ἀντέκρουσε μὲ τὸν γραπτό του λόγο ὁ δημοσιογράφος τῆς ἐφημερίδας «Σκρίπτ Ἀντώνης Σπηλιωτόπουλος δημοσιεύθηκαν ἀναλυτικὰ εἰς τὰ Φύλλα τῆς 24ης Ἰανουαρίου 1927 καὶ 26ης Ἰανουαρίου 1927)


Πηγή: Ἐφημερίδα «Σκρίπτ»Φύλλα τῆς 23ης ἕως 31ης Ἰανουαρίου 1927,Ἄρθρον :Ἡ νέα ὀξεία φάσις τοῦ Ἱεροσολυμίτικου ζητήματος-Ζητεῖται διὰ νόμου ἡ μετατροπὴ τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἀραβικὸν καὶ ὁ ἑξαραβισμὸς τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος,Α’-Η΄,Ἀντώνιος.Θ.Σπηλιωτόπουλος (23ης Ἰανουαρίου 1927)»

«Ἡ ἐπιτροπὴ αὐτὴ διωρίσθη ὑπὸ τοῦ ἐν Παλαιστίνη Ἄγγλου Ἀρμοστοὺ τὴ ἐγκρίσει τοῦ ὑπουργοῦ τῶν Ἀποικιῶν καὶ ἀπετελέσθη ἐκ τοῦ Ἄγγλου Ἀρχιδικαστοῦ σὲρ Ἄντιν Μπέρτρομ,τοῦ κ.Τζῶν Γιοὺγκ Ἄγγλου οἰκονομικοῦ συμβούλου καὶ ἀρχιεπιθεωρητοὺ ἐν τῷ ὑπουργείω τῶν Ἐσωτερικῶν της Αἰγύπτου,καὶ τοῦ γραμματέως κ. Ἄρτσερ Κάστ.Ἔλαβε δὲ ἐντολὴν ἡ ἐπιτροπὴ αὐτὴ νὰ ἐξετάση τὰς μεταξύ του Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Ἀραβικῆς ὀρθοδόξου κοινότητος διενέξεις καὶ διαφορᾶς καὶ συμβουλεύση τὸν Ἁρμοστὴν ἐὰν καὶ τίνα μέτρα,δέον νὰ ληφθῶσι πρὸς ἀναθεώρησιν τῶν ἀφορώντων τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων κανονισμῶν,τῶν συνταχθέντων καὶ ἐγκριθέντων ὑπὸ τῆς Ὀθωμανικῆς Κυβερνήσεως τῷ 1875, καὶ πρὸς ἐξασφάλισιν τοῦ δικαιώματος τῆς παραδοχῆς τῆς Ἀραβικῆς ὀρθοδόξου κοινότητος εἰς τὴν Ἁγιοταφικὴν Ἀδελφότητα!
Ἡ ἐπιτροπὴ αὐτὴ συνέταξεν ἤδη τὴν ἔκθεσίν της καὶ ὑπέβαλεν αὐτὴν εἰς τὸν Ἄγγλον Ἁρμοστήν.Ἡ ἔκθεσις αὐτὴ γραφεῖσα ἀγγλιστὶ καὶ τυπωθεῖσα κατὰ σύστασιν τῆς ἐπιτροπῆς,ὅπως ἐξετασθῆ καὶ μελετηθῆ ἐπισταμένως ἑκατέρωθεν,μετεφράσθη εἰς τὴν ἑλληνικὴν καὶ ἀραβικὴν καὶ ἀποτελεῖται ἀπὸ ἕναν ὀγκώδη τόμον ἐξ ὑπερδιακοσίων σελίδων,ἐν τέλει τῶν ὁποίων δημοσιεύεται σχέδιον νόμου περὶ ἀναθεωρήσεως καὶ συμπληρώσεως τοῦ καταστατικοῦ νόμου τοῦ Πατριαρχείου.....»

Ὁ Πατριάρχης τῶν Ἱεροσολύμων Δαμιανὸς Ἅ΄,ὡς ἦτο φυσικόν,ἀρνήθηκε νὰ ἀναγνωρίσει τὶς ἐργασίες τῆς συσταθείσας ἐπιτροπῆς τῆς Ἁρμοστίας κρίνοντας τὴν ὡς ἀναρμόδια νὰ ἐπιληφθῆ ἐπὶ τοῦ δικαιοδοτικοῦ καθεστῶτος τοῦ Πατριαρχείου,δὲν παρέλαβε τὴν ἔκθεσή της καὶ ἀξίωσε εἰς ἔντονο ὕφος εἰς τὸν Ἄγγλον Ἁρμοστὴν τὴν ἄμεση παύση τῶν ἐργασιῶν της.Παράλληλα,ὁ Δαμιανὸς Ἃ΄ ἀπέστειλε ἐπιτροπὴ εἰς τὸ Λονδίνο ἐν προκειμένω νὰ ἐκθέσει τὰ ἐπιχειρήματα τοῦ Πατριαρχείου εἰς τὴν κυβέρνησιν τῆς Μεγάλης Βρετανίας, διεμαρτυρήθη εἰς τὸν Ἄγγλον Ὑπουργὸν τῶν Ἀποικιῶν καὶ κατέρριψε τὰ σαθρὰ ἐπιχείρηματα τῶν Ἄγγλων , ὑπὲρ τῆς ἐγκυρότητος τῆς συσταθείσας εἰδικῆς ἐπιτροπῆς,οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζοντο ὅτι τὰ δικαιώματα τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων εἶχαν ἐνεκριθῆ ἀπὸ παρόμοια ἐπιτροπὴ τῆς Ὀθωμανικῆς Κυβερνήσεως,ἐν ἔτει 1875,ἐπισημαίνοντας πὼς ἡ ἐν λόγω ἐπιτροπὴ τῆς Ὀθωμανικῆς Κυβερνήσεως εἶχε ἁπλῶς ἀναγνωρίσει τὴν προϋπάρχουσα ἀπὸ 1.600 ἐτῶν δικαιοδοσία τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Κατὰ τὴν κορύφωση τῆς σοβαροτάτης αὐτῆς κρίσεως, ἡ πρὸ διετίας ἱδρυθεῖσα Ἁγιοταφικῆ Ἀδελφότητα τῆς πόλεως τῶν Ἀθήνων,ἀπέστειλε ἐπιστολὴ εἰς τὸ Ὑπουργεῖον Ἐσωτερικῶν της Ἑλλάδος,τὴν 26ην Ἰανουαρίου 1927,ζητώντας τὴν ἄμεση παρέμβαση τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως,ἀφενὸς μὲν ὑπὲρ ἐνισχύσεως τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων,ἀφετέρου δὲ ὑπὲρ διατηρήσεως τοῦ Ἑλληνορθόδοξού του χαρακτῆρος.

Ὁ Πρόεδρος τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος Ἀθηνῶν Νικόλαος Λεβίδης ἐπεσήμανε εἰς τὴν ἐπιστολή του, ὁτὶ λόγω τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολέμου,οἱ οἰκονομικὲς πρόσοδοι τοῦ Πατριαρχείου εἶχαν κατ’ οὐσίαν ἐξαλειφθεῖ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ὁμόδοξων πιστῶν της Ρωσσίας,ἐξωθώντας τὸ Πατριάρχειο τῶν Ἱεροσολύμων νὰ προχωρήσει εἰς πλειστηριασμοὺς κληροδοτημάτων καὶ ἀφιερωμάτων εὐσεβῶν Ἑλλήνων Εὐεργετῶν του,διὰ τὴν ἀποπληρωμὴ τῶν δυσβάσταχτων χρεῶν του ποὺ εἶχαν ἀνέλθει εἰς τὸ συνολικὸ ποσὸ τῶν πεντακοσίων χιλιάδων ἀγγλικῶν λιρῶν.Τὰ δυσβάσταχτα αὐτὰ χρέη ἔθεταν τὴν θέσιν τοῦ Πατριαρχείου ἐν ἀμφιβόλω, ἕνεκα τῆς δεινῆς οἰκονομικῆς καταστάσεως εἰς τὴν ὁποίαν εὐρίσκετο,ἐξυπηρετώντας τὰ συμφέροντα τῶν κακόβουλων ἐχθρῶν του,εἴτε ἰθαγενῶν Ἀράβων εἴτε Βρετανῶν,εἴτε Ἑβραίων,ποὺ ἐποφθαλμιοῦσαν τὴν ὁριστικὴ ἀλλαγὴ τῆς κυριότητάς του.Εἰς τὸν ἐπίλογον τῆς ἐπιστολῆς,τὰ μέλη τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος ἐπρότειναν εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν ὅπως ἐπιβάλει εἰς τοὺς Δήμους καὶ εἰς τὶς Κοινότητες τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους ἐτήσιον-ἀναλογικὸν ἀνὰ τοὺς πόρους-φόρον ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου.


Πηγή: Ἐφημερίδα «Σκρίπτ»Φύλλον τῆς 13ης Φεβρουαρίου 1927,Ἄρθρον :Ὑπὲρ τοῦ κινδυνεύοντος Παναγίου Τάφου-Ἐν ἔγγραφον τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος-Τὸ καθῆκον τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως»

«Ἐν Ἀθήναις τῇ 26ῃ Ἰανουαρίου 1927
Πρὸς τὸν Κύριον ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν ὑπουργὸν
Ἐνταύθα
Κυρίε Ὑπουργέ,
Δὲν διαλανθάνει τὴν προσοχὴν ὑμῶν ἡ κρίσις,ἣν ἀπὸ τινὸς χρόνου διέρχεται τὸ Πατριαρχεῖον καὶ ἡ Ἁγιοταφικὴ Ἀδελφότητα τῶν Ἱεροσολύμων,ἀποτελοῦσα μετ’αὐτοῦ ἐν τῶν κορυφαίων σεμνωμάτων τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ σπουδαῖον προπύργιον τοῦ πνευματικοῦ κράτους τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐν τῇ Ἀνατολή.
Ἐπὶ 1600 ἔτη τὸ Πατριαρχεῖον τοῦτο διετήρησεν εἰς χείρας τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας τὰ πάνσεπτα προσκυνήματα τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἀπετέλεσε τὸ κέντρον,περὶ δ’ἐστρέφοντο αἳ ἐνδελεχεῖς φροντίδες καὶ μέριμναι τοῦ Ἕλληνικου Ἔθνους κατὰ τοὺς σκοτεινοὺς χρόνους τῆς δουλείας,σεμνομένου ὅτι εἶχε τὴν τιμὴν νὰ εἶνε ὁ φρουρὸς τοῦ Τάφου τοῦ Σωτῆρος καὶ τῶν ἄλλων ἱστορικῶν κειμηλίων καὶ ἱδρυμάτων,ἅτινα οἱ ἀείμνηστοι ἠμῶν Αὐτοκράτορες ἐνεπιστεύθησαν εἰς χείρας τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος.Ἐσχάτως ὅμως ἕνεκεν ἀντίξοων περιστάσεων,μάλιστα δὲ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολέμου καὶ τῆς στερήσεως τῶν ἐκ τῆς Ρωσσίας εἰσοδημάτων αὐτοῦ,ὁ Πανάγιος Τάφος περιῆλθεν εἰς δείνην οἰκονομικὴν κρίσιν,τὰ δὲ χρέη αὐτοῦ ἀνῆλθον εἰς πεντακόσιας χιλιάδας ἀγγλικῶν λιρῶν.Ἕνεκεν δὲ ἀδυναμίας ἐκπληρώσεως τῶν ὑποχρεώσεων αὐτοῦ,τὰ οἰκονομικὰ αὐτοῦ περιῆλθον ὑπὸ ξενικὸν ἔλεγχον,ἡ δὲ ἐντολοδόχος Κυβέρνησις τῆς Παλαιστίνης καθιέρωσε διὰ θεσπίσματος εἰδικοῦ χρεοστάσιον διὰ τὸν Πανάγιον Τάφον,ὅπερ ἰσοδυναμεῖ πρὸς πραγματικὴν πτώχευσιν.Τὴν στιγμὴν ταύτην τὰ κτήματα αὐτοῦ ἀφιερώματα ὡς ἐπὶ τῷ πλεῖστον εὐσεβῶν Ἑλλήνων καὶ μεγάλων Εὐεργετῶν τοῦ Ἔθνους,ἐκτίθενται εἰς πλειστηριασμὸν καὶ ἐκποιοῦνται πρὸς πληρωμὴν τῶν δανειστῶν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ Ἑβραίων,καὶ ἄλλων ἰθαγενῶν, ἐπιβουλευομένων τὸν Ἑλληνικὸν χαρακτήρα τοῦ Πατριαρχείου ἐπιδιωκόντων τὴν μετατροπὴν αὐτοῦ εἰς Ἀραβικόν.Καθῆκον διὰ τοῦτο τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους εἶνε νὰ ἐπέλθη ἀρωγὸν εἰς τὸν Πανάγιον Τάφον καὶ τὴν φρουρὸν αὐτοῦ Ἀδελφότητα,ὅπως πολλάκις καὶ ἄλλοτε ἐπραξεν,ὡς κατὰ τὴν ἐν ἔτει 1808 πυρπόλυσιν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως,ἐν ὢ ὁ Τάφος τοῦ Σωτῆρος,ὃν ἀνήγειρεν ἐκ θεμελίων καὶ ἐν ἔτει 1832,ὄτε ἐδέχθη ἑκουσίως νὰ ὑποβληθῆ εἰς εἰδικὸν κατὰ κεφαλὴν φόρον ἑνὸς γροσίου πρὸς πληρωμὴν τῶν χρεῶν αὐτοῦ.Καὶ ἡ μὲν Ἑλληνικὴ Κυβέρνησις,καλῶς γνωρίζουσα τοὺς κινδύνους,οὖς διατρέχει τὸ Ἑλληνικώτατον Πατριαρχεῖον τῶν Ἱεροσολύμων,ἐν ἐκ τῶν τεσσάρων ὀρθοδόξων Πατριαρχείων τῆς Ἀνατολῆς,δὲν ἀμφιβάλλομεν,ὅτι θὰ πρὰξ πᾶν το καθ’ἐαυτὴν πρὸς ἀποσόβησιν αὐτῶν καὶ διατήρησιν τοῦ Ἑλληνικοῦ του χαρακτῆρος.Ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπὸ τὴν προεδρείαν ἠμῶν ἀπὸ διετίας ἱδρυθεῖσα ἐν Ἀθήναις καὶ ἐπισήμως ἀναγνωρισθεῖσα Ἁγιοταφικὴ Ἑταιρεία,ὀφειλόμενη εἰς τὴν ἰδιωτικὴν πρωτοβουλίαν καὶ ἀποσκοποῦσα εἰς τὴν ἠθικὴν καὶ οἰκονομικὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Παναγίου Τάφου, θεωρεῖ καθῆκον αὐτῆς νὰ ἐντείνη τὰς πρὸς τοῦτο προσπαθείας της καὶ δὴ κατὰ τὴν στιγμὴν ταύτην τῆς ὀξείας φάσεως,εἰς ἣν εἰσῆλθεν τὸ Ἱεροσολυμίτικον ζήτημα.Διο ἔχει τὴν τιμὴν νὰ παρακαλέση ὑμᾶς,ὅπως δὶ’ ἐγκυκλίου πρὸς τοὺς Γενικοὺς Διοικητᾶς καὶ τοὺς Νομάρχας τοῦ Κράτους διατάξητε,ἐὰν ἐγκρίνετε,ἴνα οὗτοι συστήσωσι πρὸς τοὺς Δήμους καὶ τὰς Κοινοτικᾶς νὰ ἀναγράφωσιν ἐτησίως ποσὸν τί ἀναλόγως τῶν πόρων τῶν ὑπὲρ τοῦ Παναγίου Τάφου καὶ ἀποστέλλωσιν αὐτὸ πρὸς τὴν ἡμετέραν Ἁγιοταφικὴν Ἑταιρείαν διὰ τὸν ἐπιδιωκόμενον σκοπόν,ἐν περιπτώσει δὲ παραλείψεων τοῦ καθήκοντος τούτου ἐκ μέρους τῶν Δημάρχων καὶ Προέδρων τῶν Κοινοτήτων,προσθέτωσιν οἱ ἴδιοι το κονδύλιον τοῦτο κατὰ τὴν κρίσιν τῶν εἰς τοὺς ὑπὸ τὴν ἔγκρισιν αὐτῶν προϋπολογισμούς.Εὐελπιστοῦντες,Κύριε Ὑπουργέ,ὅτι ἡ αἴτησις ἠμῶν αὐτὴ θέλει γίνη προθύμως δεκτὴ χάριν τοῦ προτιθέμενου μεγάλου ἱεροῦ καὶ ἐθνικοῦ σκοποῦ διατελοῦμεν.
Μετὰ τιμῆς
 Ὁ Πρόεδρος τῆς Ἁγιοταφικῆς ἑταιρείας
Νικόλαος Δ.Λεβίδης
Ὁ Γραμματεὺς
Καλλίνικος Σκουμπέρδης..»
                                                                                                          

Ἡ δραμματικὴ ἔκκλησις τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητας τῶν Ἀθηνῶν ὑπὲρ ἐνισχύσεως τοῦ Πατριαρχείου καὶ ὁ φόβος διὰ τὴν διαφαινόμενη ἀπώλεια τὴς κυριότητος τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τῆς Χριστιανοσύνης, ἐξαιτίας τῆς προθέσεως τῆς Ἀγγλικῆς Ἁρμοστίας τῆς Παλαιστίνης καὶ τοῦ Ὑπουργοῦ τῶν Ἀποικιῶν νὰ μεταβιβάσει τὸν ἔλεγχο τοῦ Πατριαρχείου τῶν Ἱεροσολύμων εἰς τοὺς Ἄραβες,προκάλεσε γενικὴ κατακραυγὴ εἰς τοὺς κόλπους τοῦ Ἑλληνικοῦ ἔθνους,ἔθιξε τὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα τῆς πλειοψηφίας τῶν πολιτῶν καὶ προκάλεσε πανεθνικὸ συναγερμὸ καὶ παλαϊκὸ ξεσηκωμὸ εἰς ὁλόκληρην τὴν Ἑλληνικὴν ἐπικράτειαν διὰ τὴν προστασία καὶ τὴν διατήρηση τῶν κεκτημένων τῆς Ἑλληνικῆς φυλῆς εἰς τοὺς Ἁγιοὺς Τόπους.

Ἀπασαι οἱ ἐφημερίδες,μὲ ἀθρόα δημοσίευση ἄρθρων καλοῦσαν τοὺς ἀναγνῶστες τους νὰ στηρίξουν διὰ τῶν δυνάμεών τους τὴν Ἁγιοταφικὴ κοινότητα καὶ τὸ Ἑλληνορθόδοξο Χριστιανικὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων Ὁ Ὑπουργὸς τῶν Ἐσωτερικῶν της Ἑλλάδος,ἐξέδωσε διαταγὴν πρὸς τοὺς Νομάρχες τῆς χώρας νὰ συμβάλλουν εἰς τὴν ἐνίσχυσιν τοῦ Πανάγιου Τάφου διὰ τὶς ἐγκρίσεως χρηματικῶν κονδυλίων εἰς τοὺς προϋπολογισμόυς τῶν Δήμων καὶ τῶν Κοινοτήτων τῶν Νομαρχιῶν τοὺς,ἀκολουθώντας τὴν προτροπὴ τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος Ἀθηνῶν.(Πηγή:Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 27ης Φεβρουαρίου 1927,Ἄρθρον :Ὑπὲρ τῆς ἐν Ἀθήναις ἑταιρείας τοῦ Παναγίου Τάφου)


Ἡ διενέργεια ἐράνων ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου.Συμμετοχὴ Ὑδραίϊσων κυριῶν


Ὁ πρῶτος μεγάλος ἔρανος ὑπὲρ τῆς ἐνισχύσεως τοῦ Πανάγιου Τάφου διενεργήθη παρὰ τοῦ Φιλολογικοῦ Συλλόγου «Παρνασσὸς» εἰς τὴν μεγάλη αἴθουσα τοῦ Συλλόγου.Εἰς τὴν ἐκδήλωσιν τῆς 29ης Μαρτίου 1927, συμμετεῖχαν ἐξέχουσες προσωπικότητες τῆς πολιτικῆς καὶ θρησκευτικῆς ζωῆς τῆς χώρας,μεταξύ των ὁποίων  ὁ Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας,ὁ Μητροπολίτης Ὕδρας,Σπετσῶν,Αἰγίνης & Τροιζηνίας Προκόπιος Καραμάνος,οἱ Μητροπολίτες Μεσσηνίας καὶ Λακεδαιμόνος,λοιποὶ Μητροπολίτες,ὁ Ὑπουργὸς τῆς Παιδείας, ὁ Ὑπουργὸς Θρησκευμάτων, Βουλευτὲς Ἀθηνῶν,Καθηγητὲς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν,Στρατηγοί,κυρίες τῆς ὑψηλῆς κοινωνίας  ἀλλὰ καὶ πληθώρα συλλόγων καὶ σωματείων ὅπως ἡ Ἑταιρεία Φίλων του Λαοῦ,ὁ Ἐθνικὸς Σύνδεσμος,ἡ Γενικὴ Συνομοσπονδία τῶν Ἐπαγγελματιῶν,ἑξήκοντα ἐπαγγελματικὰ σωματεῖα,ὁ Ἐμπορικὸς Σύλλογος,τὸ Ἐμπορικὸν Ἐπιμελητήριον,ὁ Σύλλογος Ἐμποροϋπαλλήλων,ὁ Σύλλογος Πανάγιος Τάφος,ὁ Ἰατρικὸς Σύλλογος,ἡ Πανελλήνια Φαρμακευτικὴ Ἑταιρεία,ἡ Γενικὴ Ἕνωσις Ἰδιοκτησίας,ἡ Ἕνωσις Ἀθηναϊκῶν Περιοδικῶν,ἡ Ὁμοσπονδία Δημοσίων Λειτουργῶν,ὁ Πανελλήνιος Σύλλογος Κυριῶν,τὸ Λύκειο Ἑλληνίδων,ὁ Σύνδεσμος Ἀπόστρατων Ἀξιωματικῶν,ὁ Πανελλήνιος Σύνδεσμος Ἐφέδρων Ἀξιωματικῶν,τὸ Ἐργατικόν κέντρον,ἡ Πανελλήνιος Ἀστικὴ Ἕνωσις,ἡ Χριστιανικὴ Ἀδελφότητα νέων,ἡ Παγκυκλαδικὴ Ἕνωσις, ἡ Συνομοσπονδία Ἀστικῆς καὶ Ἀγροτικῆς Ἰδιοκτησίας,προσφυγικὲς ὀργανώσεις,σωματεῖα τοῦ Πειραιῶς καὶ ἡ Ὁμοσπονδία τῶν Ἰδιωτικῶν Ὑπαλλήλων.(Πηγή:Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 30ης Μαρτίου 1927, Ἄρθρον :Ὁ χθεσινὸς συναγερμὸς εἰς τὸν «Παρνασσόν,διὰ τὸν Πανάγιον Τάφον)

Εἰς τὴν ἐκδήλωσιν ἀνεγνώσθη τὸ κάτωθι ψήφισμα,παρὰ τοῦ ἀρθρογράφου Ἀντώνιου Θ.Σπηλιωτόπουλου τῆς ἐφημερίδος «Σκρίπτ»:

«..Ὁ Λαὸς τῶν Ἀθηνῶν καὶ τοῦ Πειραιῶς,ἐκπροσωπούμενος ὑπὸ τῶν διαφὸρν ὀργανώσεων αὐτοῦ, συλλόγων καὶ σωματείων,ἀντιπροσωπευθέντων ὑπὸ τῶν κάτωθι ὑπογεγραμμέων προεδρείων αὐτῶν, συνελθόντων ἐπὶ τούτω ἐν τῇ μεγάλη αἰθούση τοῦ φιλολογικοῦ συλλόγου «Παρνασσός»,σήμερον τὴ 29η λήγοντος Μαρτίου ἐ.ἐ πληροφορηθεῖς μετὰ θλίψεως,ὅτι ἡ ἐπιτρόπειος τῆς Παλαιστίνης Κυβέρνησις ἐπὶ τῇ βάσει ἐκθέσεως τῆς παρ’αὐτῆς διορισθείσης ἐπιτροπῆς πρὸς ἐξέτασιν τῶν ζητημάτων τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μελετᾶ τὴν ἀλλοίωσιν τοῦ παναρχαίου καὶ αἰωνοβίου καθεστῶτος τοῦ Πατριαρχείου τούτου καὶ τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος,μεθ’ἧς συνδέουσι τὸν ἑλληνικὸν λαὸν δεσμοὶ αἵματος πίστεως,κοινῶν παραδόσεων,ἀγώνων καὶ παθημάτων,ἐν τῇ πεποιθήσει ὅτι ἐκφράζει καὶ τὸ φρόνημα ὁλοκλήρου του ἑλληνικοῦ Ἔθνους
Διαμαρτύρεται
Κατὰ πάσης ἀποφάσεως,σκοπούσης τὴν μεταβολὴ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καθεστῶτος ἐν τῇ Ἁγία Γῆ καὶ τὴν ἀλλοίωσιν τοῦ ἐθνικοῦ καὶ ὅλως ἐξαιρετικοῦ μοναστικοῦ χαρακτῆρος τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος,δὶ ἧς ἐπὶ μακροὺς αἰώνας διεσώθησαν τὰ πάνσεπτά του Χριστιανισμοῦ Προσκυνήματα καὶ ἧς ἄνευ οὐδὲν ἴχνος χριστιανισμοῦ θὰ εὐρίσκετο σήμερον ἐν Παλαιστίνη.
Ἐκφράζει
Τὴν συμπάθειαν αὐτοῦ πρὸς τὴν δεινοπαθοῦσαν Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν,τὴν ἱερὰν ταύτην κιβωτὸν τῆς Ἁγίας αὐτοῦ πίστεως καὶ τῆς ὀρθοδοξίας ἐν γένει καὶ τὴν ἀλληλεγγύην αὐτοῦ πρὸς τοὺς Ἁγιοταφίτας Ἀδελφούς,τοὺς μαχόμενους σθεναρῶς ὑπὲρ τῶν ἐθνικῶν δικαίων ἐπὶ τῶν πανσέπτων Προσκυνημάτων
Ἐπικαλεῖται
Τὴν προσοχὴν τῶν λοιπῶν ὀρθοδόξων λαῶν τῶν ἐνδιαφερομένων ἐξ ἴσου διὰ τὴν διατήρησιν τῆς καθεστηκυΐας τάξεως ἐν τοῖς Ἁγίοις Τόποις,ὡς καὶ τὰ φιλοδίκαια αἰσθήματα τοῦ εὐσεβοῦς ἀγγλικοῦ ἔθνους καὶ τῆς ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας ἥτις ἐπεδείξατο θερμὴν συμπάθειαν πρὸς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν καὶ τὰ δίκαια αὐτῆς
Ποιεῖται
Τέλος ἔκκλησιν εἰς τὰ φιλοδίκαια καὶ φιλελεύθερα αἰσθήματα τῆς Χριστιανικῆς Κυβερνήσεως τῆς Μεγάλης Βρετανίας,ὅπως παραμείνη σεβαστόν το καθεστὼς τοῦ Ὀρθόδοξου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων,συμφώνως πρὸς τὴν κατὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Παλαιστίνης,δοθεῖσαν ὑπόσχεσιν,καὶ τὰς ἐπανειλλημμένας ἐπισήμους διαβεβαιώσεις αὐτῆς.
Ἀντίγραφα τοῦ παρόντος διαβιβασθήτωσαν πρὸς τὴν ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν,πρὸς τὸν ἐν Ἀθήναις Πρεσβευτὴν τῆς Μεγάλης Βρετανίας,πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Καντερβουρίας,πρὸς τὸν Ὕπατον Ἁρμοστὴν τῆς Παλαιστίνης,πρὸς τὴν Κοινωνίαν τῶν Ἐθνῶν,πρὸς τὰ Ὀρθόδοξα Πατριαρχεῖα καὶ πρὸς ὄλας τὰς αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας.
Ἐγένετο ἐν Ἀθήναις τῇ 29ῃ Μαρτίου 1927..»

Σημείωσις:Ἡ σύζυγος τοῦ Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτου Ἑλένη,εἶχε συνεισφέρει εἰς ἔρανον ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου,(διενεργήθη τὸν Ἀπρίλιο τοῦ ἰδίου ἔτους),τὸ ποσὸ τῶν χιλίων δραχμῶν. (Πηγή: Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 17ης Ἀπριλίου 1927, Ἄρθρον :Αἳ εἰσφοραὶ ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου)


Ἕνα μηνᾶ ἀργότερα,ἀρχὲς Μαΐου διενεργῆ νέος ἔρανος ὑπὲρ ἐνισχύσεως τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων μὲ πρωτοβουλία τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος Ἀθηνῶν καὶ τοῦ Προέδρου τῆς Νικολάου Λεβίδη,τῆς ὁποίας ἐπίτιμος Πρόεδρος εἶχε ὁρισθεῖ πλέον ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν.Τὴν ὀργάνωση τοῦ Πανελλαδικοῦ αὐτοῦ ἐράνου προθημοποιήθηκε νὰ  ὀργανώσει καὶ νὰ διενεργήσει ἐπιτροπὴ κυριῶν καὶ δεσποινίδων μεταξύ των ὁποίων διακρίνονται τὰ ὀνόματα τῆς Ἑλένης Παύλου Κουντουριώτου,συζύγου  τοῦ Ναυάρχου καὶ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Παύλου Κουντουριώτου ἀλλὰ καὶ τῆς Ἐλμίνας Βότση,συζύγου τοῦ Ὑποναυάρχου Νικολάου Βότση.

Πηγή:Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 3ης Μαΐου 1927, Ἄρθρον :Πανελλήνιος ἔρανος ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου, Φύλλον τῆς 6ης Μαΐου 1927, Ἄρθρον :Ὁ αὐριανὸς ἐθνικὸς ἔρανος ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου

«..Τὸν ἔρανον ἀπεδέχθη (διὰ τὸ προσεχὲς Σάββατον 7ην ἀρξαμένου μηνὸς) λίαν φιλοτίμως νὰ διενεργήση ἐπιτροπὴ κυριῶν καὶ δεσποινίδων ἐν συνεργασία μετὰ πλείστων κυριῶν καὶ δεσποινίδων τῆς καλλιτέρας παρ’ ἠμὶν κοινωνίας.
Τὴν ἐπιτροπὴν ἀποτελούσιν αἳ ἑξῆς κυρίαι καὶ δεσποινίδες:
Ἑλένη Παύλου Κουντουριώτου (τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας),Καφάνταρη (τοῦ ὑπουργοῦ τῶν Οἰκονομικῶν),Μιχαλακοπούλου (τοῦ ὑπουργοῦ τῶν Ἐξωτερικῶν),Μεταξὰ (τοῦ ὑπουργοῦ τῆς Συγκοινωνίας),Λίνα Τσαλδάρη (τοῦ ὑπουργοῦ τῶν Ἐσωτερικῶν),Ἑλένη Ν.Τρικούπη (τοῦ ἀντιστράτηγου), Νικολάου Βότση (τοῦ ὑποναύαρχου) Ζούζουλα (βουλευτοῦ),Λίζα Βασιλειάδου,Ραλλοῦ Στεφάνου Δεμερτζῆ, Ρόζα Ι.Ζυμβρακάκη,Ἑλένη Δ.Καλλιφρονά,Εὐφροσύνη Δ.Λεβίδη καὶ Χαρίκλεια Α.Χαρτουλάρη...»


Παραμονὲς τοῦ Πανελλήνιου ἐράνου ὑπὲρ τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων,ἡ ὀργανωτικὴ Ἐπιτροπὴ τῶν Κυριῶν ἐξέδωσε ἔκκληση-πρόσκληση πρὸς τοῦ Ἕλληνες πολίτες ὥστε αὐτοὶ νὰ συμβάλλουν διὰ τῶν εἰσφορῶν τοὺς εἰς τὸν ἔρανον.Τὴν πρόσκληση ὑπέγραψαν μεταξύ των ἄλλων κυριῶν καὶ οἱ κυρίες Ἑλένη  Παύλου Κουντουριώτου καὶ Ἐλμίνα Βότση:

Πηγή:Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 5ης Μαΐου 1927, Ἄρθρον :Ὁ μεθαυριανὸς ἔρανος ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου-Ἔκκλησις ἐπιτροπῆς κυριῶν

«...Ὁ Πανάγιος Τάφος,ἐν τῶν κορυφαίων σεμνωτάτων τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ σπουδαιότατον προπύργιον τοῦ πνευματικοῦ κράτους τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἐν τῇ Ἀνατολή,διέρχεται οἰκονομικὴν κρίσιν,ἥτις ἐσχάτωως εἰσῆλθεν εἰς ὀξείαν φάσιν συνεπεία τῶν τὰ μάλιστα ἀστηρίκτων ἀξιώσεων τῶν Ἀραβόφωνων Χριστιανῶν, ἐπεμβῶσιν ἐν τῇ διοικήσει τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.
Καθῆκον ἐπιβεβλημένον καὶ ὑποχρέωσις ἱερὰ εἶνε,ὅπως πᾶς Χριστιανός,Ἕλλην πρὸ πάντων συμβάλη διὰ τὴν ἀποτροπὴν τῶν κινδύνων,οἴτινε ἐπικρεμάνται κατὰ τοῦ Ἱεροῦ Παλλαδίου τῆς ὀρθοδοξίας καὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ.Πᾶς τὶς ἄρα ὀφείλει ὅπως καταθέση εὐχαρίστως τὸν ὀβολὸν αὐτοῦ,ἐν τῇ πεποίθησει,ὅτι οὕτω μόνον δύνανται νὰ στηριχθῆ ὁ Πανάγιος Τάφος εἰς χείρας Ἑλληνικᾶς.
Πρὶν ὁ πολύτιμος ἐθνικὸς πλοῦτος καὶ ἀνεκτίμητα ἐθνικὰ δίκαια ἐν Παλαιστίνη διακυβεύωσιν ἀνεπανορθώτως, ἐπιβάλλεται εἰς σύμπαντα τὸν Ἑλληνισμὸν ὅπως δείξη ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον,ὅπερ ἐδείκνυεν ἄλλοτε ὅπερ τῆς ἐν Παλαιστίνη προγονικῆς παρακαταθήκης,δὲν ἠτόνησεν,ἀλλ’ὑφίσταται ζωηρόν,καὶ ὅτι εἶναι ἕτοιμος ἴνα ὑποβληθῆ εἰς πάσαν θυσίαν,ἴνα μὴ παραχωρήση τὴν θέσιν αὐτοῦ εἰς ἄλλους,καὶ ἴνα μὴ ἀπολέση τὴν δόξαν καὶ τὴν τιμὴν τῆς φρουρήσεως τοῦ Τάφου τοῦ Χριστοῦ.
Ἔχομεν λοιπὸν ἱερὰν ὑποχρέωσιν πάντες οἱ Ἕλληνες,ἴνα ἐνισχύσωμεν τὸν ἔρανον τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἑταιρείας,ὅστις θέλει ἐνεργηθῆ τὴ 7η Μαΐου,ἡμέρα Σαββάτω ὑπὸ τῆς κατωτέρω Ἐπιτροπῆς Κυριῶν καὶ πεποίσαμεν,ὅτι οὐδεὶς Ἕλλην θέλει ἀρνηθῆ ἴνα βοηθήση καὶ σώση τὸν Πανάγιον Τάφον
Ἐν Ἀθήναις τῇ 2αν Μαΐου 1927
Ἡ ἐπιτροπή:Ἑλένη Παύλου Κουντουριώτου,Μαρία Γ.Καφαντάρη,Λέλα Ι.Μεταξά,Μαρία Α.Μιχαλακοπούλου, Λίνα Π.Τσαλδάρη,Ἑλένη Ν.Τρικούπη,Ἐλμίνα Νικολ.Βότση,Λίζα Βασιλείου,Ἑλένη Α.Ζούζουλα,Ραλλοὺ Σ. Δεμερτζή,Ρόζα Ἰω.Ζυμβρακάκη,Ἑλένη Δ.Καλλιφρονά,Εὐφροσύνη Δ.Λεβίδη,Χαρίκλεια Α.Χαρτουλάρη..»

H δυσμενῆ κατάσταση εἰς τὴν ὁποίαν εἶχε περιέλθει τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ἐπιβαρύνθηκε περαιτέρω μετὰ τὴν ἰσχυρότατη σεισμικὴ δόνηση τῆς 7ης Ἰουλίου 1927,μὲ ἐπίκεντρο τὴν πόλη τῆς Ἱεριχούς,ἐντάσεως 6,3 τῆς κλίμακας Ρίχτερ (Richter),ἡ ὁποία ἐκτὸς ἀπ’τὶς ἀπώλειες ποὺ προκάλεσε σὲ ἀνθρώπινες ζωὲς (ἑκατὸν πενήντα νεκροὶ καὶ τετρακόσιοι πενήντα τραυματίες),προκάλεσε σοβαρότατες ὑλικὲς ζημίες εἰς τὸν θόλο τῆς ἐκκλησίας τοῦ Πανάγιου Τάφου.Εἰς ἀλλεπάλληλες δημοσιεύσεις της,ἡ ἐφημερίδα «Ἐμπρὸς» περιγράφει τὴν  σοβαρότητα τῆς καταστάσεως.

Πηγή:Ἐφημερίδα «Ἐμπρὸς» Φύλλον τῆς 25ης Ἰουλίου 1927, Ἄρθρον :Ἡ καταστροφὴ τῶν Ἁγίων Τόπων

«Νέα δείνη συμφορὰ εὗρε τοὺς Ἁγίους Τόπους.Δὲν ἠρκεῖ ἡ πενία καὶ τὸ μέγα χρέος τῶν Πατριαρχείων ἔχομεν ἤδη καὶ τοὺς σεισμοὺς ἐξ’ὧν αἳ ζημίαι εἰς τὸν Ἅγιον Τάφον εἶνε ἀνυπολόγιστοι ἀνερχόμεναι εἰς πολλᾶς χιλιάδας ἑκατοντάδας χιλιάδων λιρῶν.Αἳ πλεῖσται τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν μονῶν διερράγησαν,ἡ περικαλῆς μονὴ τοῦ Προδρόμου παρὰ τὸν Ἰορδάνην μετεβλήθη εἰς σωρὸν ἐρειπίων,ὁ δὲ μέγας τροῦλος τοῦ ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως κατέπεσεν καὶ ἄμεσος παρίσταται ἡ ἀνάγκη ἐπισκευῆς πρὸς πρόληψιν καταρρεύσεως ὁλόκληρού του ναοῦ ὅπου το Ἅγιον κουβούκλιον τοῦ Πανάγιου Τάφου.
Ὁ ἐνταύθα Σύλλογος τοῦ Πανάγιου Τάφου ποιεῖ ἔκκλησιν εἰς πάντα χριστιανὸν ἴνα σπεύση καὶ καταβάλη τὸν ὀβολόν του πρὸς περισωσιν τῶν πάνσεπτων προσκυνημάτων μας.
Συνδρομαὶ γίνονται δεκταὶ εἰς τὰ Ἡνωμένα Βουστάσια ἀδελφῶν Γεωργαντὴ εἰς τὸ ὀπτικὸν κατάστημα Γ. Παπαδιαμαντοπούλου ὑπὸ τὸ Ταχυδρομικὸν μέγαρον καὶ εἰς τὸ φαρμακεῖον Π.Καλμούχου ἐν τῇ πλατεία Κυριακοῦ...»


Σύλλογος Πανάγιος Τάφος Ὕδρας

Αὐτὴ τὴν κρίσιμη-διὰ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων καὶ τὰ ἑλληνικὰ συμφέροντα- χρονικὴ περίοδο ἐσυστάθη εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν ὁ «Σύλλογος Πανάγιος Τάφος Ὕδρας».Ὁ Συλλόγος ἐστόχευε νὰ ἐκπληρώσει τὸν πόθο καὶ τὴν θέληση τῶν κατοίκων τῆς Ὕδρας νὰ συμβάλλουν διὰ τῶν ἐνεργειῶν τοὺς εἰς τὸν κοινὸν ἀγώνα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ἀφενὸς μὲν νὰ προστατευθοῦν τὰ κεκτημένα τῆς Ἑλλάδος εἰς τὰ Ἱερὰ Προσκυνήματα και τῶν Ἁγίων Τόπων ἀφετέρου δὲ νὰ ἐνισχυθεῖ τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων.

Δὲν ὑπάρχει σαφὴς ἀναφορὰ διὰ τὴν ἀκριβῆ ἡμερομηνία ἵδρυσις τοῦ συγκεκριμένου Συλλόγου.Ὁμοίως δὲν διασώζεται τὸ καταστατικὸ ἱδρύσεώς του.Πρώτη φορὰ ἀπαντᾶται γραπτὴ μαρτυρία διὰ τὴν δράσιν τοῦ συλλόγου τοῦ «Πανάγιου Τάφου Ὕδρας» εἰς τὸ φύλλον τῆς 3ης Ἰουνίου 1928 τῆς ἐφημερίδος «Ἐμπρός».  Συγκεκριμένα,εἰς τὴν ἀνταπόκρισιν τῆς 1ης Ἰουνίου 1928,περιγράφεται ὁ ἑορτασμὸς τῆς Μνήμης τῶν Ἁγίων Πατέρων (Κυριακὴ Ἁγίων Πατέρων) εἰς τὸν Ἱερὸν Καθεδρικὸν Ναὸν Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας,τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας.

Εἰς τὴν πανηγυρικὴ Θεία Λειτουργία χοροστάτησαν οἱ Πανοσιολογιώτατοι Ἀρχιμανδρίτες Ἀνδρέας Παρίσης καὶ Εὐθύμιος Οἰκονόμου καθὼς ὁ Ἱεροδιάκονος Ἰερόθεος Παπαδάκης.Ἱεροψάλτες τῆς Ἀκολουθίας ἦταν οἱ Δημήτριος Δελόπουλος,Γεώργιος Κοτζιᾶς καὶ Ἀνδρέας Πινότσης.

Σύμφωνα μὲ τὴν ἀνταπόκριση τοῦ δημοσιογράφου τῆς ἐφημερίδος,μετὰ τὴν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου «Πανάγιος Τάφος Ὕδρας»,ὀδοντίατρος καὶ θεολόγος εἰς τὸ ἐπάγγελμα,Στέργιος Δημητριάδης ἐξεφώνησε τὸν πανηγυρικὸν λόγο τῆς ἡμέρας.Εἰς τὰ λεγόμενά του,ὁ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου ἀναφέρθη εἰς τὴν ὑποχρέωσιν ὅλων των Ἑλλήνων,συνεπῶς καὶ τῶν κατοίκων τῆς Ὕδρας,νὰ μεριμνήσουν διὰ τὴν προστασία καὶ τὴν ὑπεράσπιση τῶν συμφερόντων τῆς Ἑλλάδος εἰς τὸ Πατριαρχεῖο τῶν Ἱεροσολύμων.

Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας ἀκολούθησε ἐόρτια δεξίωσις ἐντός της αἰθούσης τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας,ὅπου ὁ Πρόεδρος Στέργιος Δημητριάδης καὶ οἱ ἀντιπρόεδροι τοῦ Συλλόγου «Πανάγιος Τάφος Ὕδρας» Ἰωάννης Φιλίππου καὶ Γεώργιος Στρατηγόπουλος ἀλλὰ καὶ ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς Δημήτριος Λάγγης,καθηγητὴς τοῦ Ἑλληνικοῦ Σχολείου Ὕδρας,ὑπεδέχθησαν τὶς Τοπικὲς Ἀρχὲς τῆς νήσου,ἐξ’ἀφορμῆς τοῦ ἑορτασμοῦ τῆς πρώτης ἐπετείου ἱδρύσεως τοῦ Συλλόγου.

Ἑπομένως,σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο,ὁ Σύλλογος Πανάγιος Τάφος Ὕδρας ἱδρύθηκε περὶ τὶς ἀρχὲς τοῦ Ἰουνίου ἐν ἔτει 1927.Βέβαια ὑπάρχει καὶ ἡ πιθανότητα ὁ Σύλλογος νὰ προϋπῆρχε τρεῖς μῆνες νωρίτερα ,καθὼς εἰς τὸν ἔρανον ποὺ ὀργάνωσε ὁ Φιλολογικὸς Σύλλογος «Παρνασσὸς» τὸν Μάρτιο τοῦ 1927,συμμετεῖχε καὶ εἷς Σύλλογος ὑπὸ τὴν ὀνομασία «Σύλλογος Πανάγιος Τάφος»,δίχως ὅμως νὰ ἐπισημαίνεται ρητῶς ἂν ὁ ἐν λόγω Σύλλογος εἶχε ὡς ἕδρα τὴν νῆσον Ὕδραν ἢ ἄλλη περιοχὴ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας.(Πηγή:Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 30ης Μαρτίου 1927, Ἄρθρον :Ὁ χθεσινὸς συναγερμὸς εἰς τὸν «Παρνασσόν,διὰ τὸν Πανάγιον Τάφον).


Πηγή: «Ἐφημερίδα Ἐμπρός,Φύλλον 3ης Ἰουνίου 1928,Ἄρθρον «Ἡ ἑλληνικὴ ἐπαρχιακὴ ζωὴ-Αἳ ἀναγκαι τῶν Ἐπαρχιῶν μᾶς-Ζητήματα-Κοινωνικὴ καὶ κοσμικὴ ζωὴ-Ὁ Ἐπαρχιακὸς ἀθλητισμὸς-Ἡ καλλιτεχνικὴ κίνησις-Εἰδήσεις-γεγονότα», «Ἀπὸ τὴν Ὕδραν-Ὁ Σύλλογος Πανάγιος Τάφος»
«...Ὕδρα,1 Ἰουνίου (Τοῦ ἀνταποκριτοῦ μᾶς) Τὴν παρελθοῦσαν Κυριακήν,ἑορτὴν τῶν Ἁγίων Πατέρων,ἑορτάσθη πανηγυρικώτατα εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τῆς Μητροπόλεως Ὕδρας διὰ πρώτην φορᾶν ἡ ἐπέτειος τοῦ νεοϊδρυθέντος ἐν Ὕδρα Συλλόγου «Πανάγιος Τάφος».
Ἡ ὅλη ἀκολουθία ἐψάλη κατανυκτικώτατα ὑπὸ τῶν καλλιφώνων ἱεροψαλτῶν τῆς Μητροπόλεως κ.κ Δημητρίου Δελόπουλου,Γεωργίου Κοτζιᾶ καὶ Ἀνδρέου Πινότση. Προΐσταντο δὲ τῆς ἀρτοκλασίας καὶ ἐν γένει τῆς θείας λειτουργίας οἱ Πανοσιολογιώτατοι Ἀρχιμανδρίται κ.κ Ἀνδρέας Παρίσης καὶ Εὐθύμιος Οἰκονόμου καθὼς καὶ ὁ καλλιφωνότατος Ἱεροδιάκονος κ. Ἰερόθεος Παπαδάκης.
Μετὰ δὲ τὴν ἀνάγνωσιν τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου,ὁ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου κ. Στέργιος Δημητριάδης,ὀδοντοϊατρὸς καὶ θεολόγος ἐξεφώνησε τὸν πανηγυρικόν της ἡμέρας,ὁ ὁποῖος ἦτο ἀριστοτεχνικώτατος,καθόσον διὰ θαυμαστῆς ρητορικῆς εὐστροφίας κατόρθωσε νὰ συνδυάση τὴν ἀναγνωσθεῖσα Εὐαγγελικὴν Περικοπὴν μὲ τὴν δράσιν τῶν 318 μεγάλων Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας τῶν παταξάντων τὴν κακοδοξίαν τοῦ δυσσεβοὺς Ἀρείου δὶ’ἀκαταγωνίστων ἐπιχειρημάτων ἐκ τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ στηριξάντων τὸ ὀρθόδοξον δόγμα περὶ τοῦ τρισυποστάτου της Θεότητος.Καὶ τέλος συνδύασε τὴν δράσιν τῶν Θεοσὸφων ἐκείνων ὑπερασπιστῶν τῆς Ὀρθοδοξίας πρὸς τὴν δράσιν καὶ τοὺς ἀγώνας τῶν κατὰ καιροὺς σθεναρῶν ὑπερασπιστῶν τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων,Αὐτοκρατόρων, Βασιλέων,ἡγεμόνων Πατριαρχῶν καὶ λοιπῶν εὐλαβῶν ὀρθοδόξων ταγμάτων καὶ προσκυνητῶν τοῦ Πανάγιου Τάφου.Προέτρεψε δ’ἐν συμπεράσματι τὸ πολυπληθὲς ἐκκλησίασμα,ὅπως μὴ παύση νὰ ἐνδιαφέρεται διὰ τὰ ἱερὰ Προσκυνήματα τὴν Προγονικήν μας κληρονομίαν,τὴν ὁποίαν ἐπὶ 17 περίπου αἰώνας φρουρεῖ ἀγρύπνως ὁ Ἑλληνορθόδοξος Κλῆρος τῶν Ἱεροσολύμων,ἐναντίον τῶν ἑκάστοτε κακοδόξων ἐχθρῶν της Ὀρθοδοξίας.
Μετὰ τὸ πέρας τῆς θείας λειτουργίας ἀνῆλθον ὅλα τα μέλη τοῦ Συλλόγου καὶ αἳ πρὸς τοῦτο κληθεῖσαι Ἀρχαὶ τοῦ τόπου,εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου,ὅπου τους ὑπεδέχετο ὁ Πρόεδρος κ.Στέργιος Δημητριάδης μετὰ τῶν ἀντιπροέδρων κ. Ἰωάννου Φιλίππου καὶ Γεώργιου Στρατηγόπουλου καὶ Γενικοῦ Γραμματέως Δημήτριου Λάγγη καθηγητοῦ τοῦ ἐνταύθα Ἑλληνικοῦ Σχολείου.Ἐν τῇ αἰθούση ταύτη προσεφέρθησαν τὰ σχετικὰ ἀναψυκτικὰ καὶ ἀντηλλάγησαν θερμὰ συγχαρητήρια καὶ ἐγκάρδιαι εὐχαὶ ὑπὲρ εὐοδόσεως τοῦ θεαρέστου ἔργου τοῦ Ἁγιωνύμου αὐτοῦ Συλλόγου.
Οὕτω δ’ἀπεκόμισαν τόσον τὰ μέλη τοῦ ἐν Ὕδρα Συλλόγου ὁ «Πανάγιος Τάφος» ὅσον καὶ οἱ λοιποὶ προσκεκλημένοι μίαν ἀγαθήν,ἱερὰν ἀνάμνησιν τῆς ἐπετείου ἑορτῆς τοῦ ἐν Ὕδρα Συλλόγου ὁ «Πανάγιος Τάφος...»

Θάνατοι μελῶν τοῦ Προεδρείου τοῦ Συλλόγου «Πανάγιος Τάφος Ὕδρας»


Διὰ πόσα ἔτη ἐδραστηριοποιήθη ὁ Σύλλογος «Πανάγιος Τάφος Ὕδρας» ἐν τῇ νήσω Ὕδρα εἶναι ἄγνωστον. Προκύπτει ὅμως ἀπ’τὴν ἀρθρογραφία τῆς ἐφημερίδας «Ἐμπρὸς» ὅτι ἐν ἔτει 1929 ὁ Σύλλογος ἐπλήγη ἀπὸ τὴν τραγικὴ ἀπώλεια δύο ἐπιφανῶν στελεχῶν τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου του,λόγω αἰφνίδιων θανάτων’ καὶ δὴ τοῦ Ἀντιπροέδρου τοῦ Ἰωάννη Φιλίππου καὶ τοῦ Γραμματέως τοῦ Δημητρίου Λάγγη.

Πρωτὸς ἀπεβίωσε τὴν 24ην Μαΐου 1929,ὁ Ἀντιπρόεδρος τοῦ Συλλόγου Ἰωάννης Φιλίππου.Ὁ ἐκλιπὼν εἶχε διατελέσει διὰ τεσσεράκοντα καὶ πλέον ἔτη Διευθυντὴς τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀρρενῶν της νήσου Ὕδρας ἐνῶ διὰ εἴκοσι συναπτὰ ἔτη ἐκπληροῦσε τὰ καθήκοντα τοῦ ἐπιτρόπου τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας.Παράλληλα,ὁ Ἰωάννης Φιλίππου ἀνέπτυξε ἔντονη δραστηριότητα ὡς μέλος τοῦ Συλλόγου «Πανάγιος Τάφος Ὕδρας» καθιερώνοντας ἰδιαίτερες ὧρες διδακτικῆς διδασκαλίας διὰ τὴν ἱστορία τῶν Ἱερῶν Προσκυνημάτων τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τοὺς Ἁγίους Τόπους εἰς τὸ Δημοτικὸν Σχολεῖον τῆς Ὕδρας.

Τὸν ἐκλιπόντα ἐτίμησε,ἐπὶ τοῦ θλιβεροῦ ἀγγέλματι διὰ τοῦ κρουόμενου μεγάλου κώδωνος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας,σύσσωση ἡ κοινωνία τῆς νήσου.Ἅπαντά τα εὑρισκόμενα ἐν τῷ λιμένι καΐκια καὶ πλοῖα ἀλλὰ καὶ τὰ καταστήματα τῆς προκυμαίας ὕψωσαν μεσίστια της σημαῖες τους,ἐνῶ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία παρακολούθησαν τὰ Δημοτικὰ Σχολεῖα ἀρρένων καὶ θηλέων,τὸ Σχολαρχεῖο καὶ ἡ Ναυτικὴ Σχολὴ Ἐμποροπλοιάρχων Ὕδρας.Ἐπικήδειους λόγους ἐξεφώνησαν οἱ καθηγηταὶ τοῦ Σχολαρχείου Ὕδρας  Κυριάκος Παπαγεωργίου,Δημήτριος Λάγγης καὶ Μηνᾶς Ξύδης.

Πηγή: «Ἐφημερίδα Ἐμπρός,Φύλλον 6ης Ἰουνίου 1929, «Κοινωνικὰ πένθη»

«....Τὴν πρωΐαν τῆς προπαρελθούσης Παρασκευῆς 24ης Μαΐου,ὁλόκληρος ἡ κοινωνία τῆς Ὕδρας ἐν βαθεία συγκινήσει ἐμάνθανε διὰ τὸ πενθίμως κρουόμενου μεγάλου κώδωνος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ὕδρας,ὅτι ἐπίλεκτον αὐτῆς μέλος ὁ Ἰωάννης Φιλίππου,ὅλως ἀπροσδοκήτως εἶχε κλείσει διὰ παντός τους ὀφθαλμούς.Γενικὸν πένθος κατέλαβε τὰς ψυχᾶς ὅλων των κατοίκων τῆς νήσου,καθόσον ὁ ἐκλιπὼν ζήσας ἐπὶ 65 ἔτη,ὑπῆρξε χρηστὸς καὶ ἐνάρετος πολίτης,ὅσον καὶ καλὸς οἰκογενειάρχης.Ἐπὶ 40 καὶ πλέον ἔτη διηύθηνεν εὐδοκίμως τὸ δημοτικὸν σχολεῖον ἀρρένων ἐν Ὕδρα,μαθητευσάντων παρ’αὐτῶ τῶν πλείστων διακεκριμένων ἐπιστημόνων καὶ διανοουμένων ἐν γένει Ὑδραίων.Ἐπὶ 20ετίαν ὅλην ἐξυπηρέτησεν τὴν Ἐκκλησίαν ὡς ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ὕδρας.Ὑπῆρξε πάντοτε ἁβρὸς καὶ εὐγενὴς πρὸς πάντας καὶ πρόθυμος εἰς πάντα ξένον ἐπιθυμοῦντα νὰ ἐπισκεφθῆ τὰ κειμήλια τοῦ Ι.Ναοῦ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου,ἐπιδεικνύων αὐτὰ μὲ εὐγενῆ ὑπερηφάνειαν.Διὰ τοῦτο,δικαίως ὁλόκληρος ἡ κοινωνία τῆς Ὕδρας ἐπένθησε τὸν μεταστάντα,ὑψώσασα ἐφ’ὅλων των ἐν τῷ λιμένι βρισκόντων πλοίων καὶ ἐφ’ὅλων των καταστημάτων μεσιστίους σημαίας καὶ κηδεύσασα αὐτὸν μεγαλοπρεπέστατα.
Τὴν ἐκφορὰν αὐτοῦ παρηκολούθησαν μέχρι τάφου ὅλα τα δημοτικὰ σχολεῖα ἀρρένων καὶ θηλέων,τὸ Σχολαρχεῖον καὶ ἡ Ναυτικὴ Σχολὴ μετὰ τῶν καθηγητῶν αὐτῶν.Ἐπικηδείους ἐξεφώνησαν οἱ καθηγηταὶ τοῦ Σχολαρχείου κ.κ Κυριάκος Παπαγεωργίου,Δημήτριος Λάγγης καὶ Μηνᾶς Ξύδης,κατατεθέντων καὶ πολλῶν στεφάνων.
Ἠμεῖς δ’ἰδιαιτέρως θεωροῦμεν ὑποχρέωσίν μας νὰ ἑξάρωμεν τὸν ἔνθεον θρησκευτικὸν ζῆλον τοῦ μεταστάντος καθόσον,ἰδρύσαντες πρὸ διετίας ἐν Ὕδρα Σύλλογον τοῦ Πανάγιου Τάφου καὶ ζητήσαντες τὴν συνεργασίαν τοῦ εὔρομεν αὐτὸν θερμοτατον συνεργάτην καὶ ὑπερασπιστὴν τῶν ἐν Ἱεροσολύμοι ἐθνικοθρησκευτικῶν μᾶς δικαίων.
Τόσος ὑπῆρξεν ὁ ζῆλος του,ὥστε καθιέρωσεν ἰδιαιτέρας ὥρας καθ’ὡς ἐδίδασκε τοὺς μαθητᾶς τοῦ τὴν ἱστορίαν τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων,ἐμπνέων αὐτοῖς ὅλον τὸν θρησκευτικὸν ζῆλον τὸν ὁποῖον ὁ ἴδιος ἠσθάνετο.
Μὴ προλαμβάνοντες,ὅθεν,νὰ μεταδῶμεν εἰς Ὕδραν καὶ δώσωμεν τὸν τελευταῖον ἀσπασμὸν εἰς τὸν μεταστάντα Ἀντιπρόεδρον τοῦ ἡμετέρου Συλλόγου καὶ συλληπηθῶμεν τὴν βαρυπενθοῦσαν σύζυγον καὶ τὰς δυό του θυγατέρας κ. Μπήλιω Βενιζέλου καὶ δ. Πιπίκα Φιλίππου,διευθύντριαν τοῦ Παρθεναγωγείου Ὕδρας,εὐχόμεθα εἰς τοὺς ἐπιζώντας συγγενεῖς του μεταστάντος τὴν ἐξ ‘Ὕψους θείαν παρηγορίαν,συλλυπούμενοι αὐτοὺς βαθύτατα.
Ἡ δὲ Χάρις τοῦ Πανάγιου Τάφου,τὸν ὁποῖον πάντοτε διακαῶς ἐποθεῖ νὰ ἐπισκεφθῆ καὶ προσκυνήση ὁ μεταστᾶς Ἰωάννης,εἴθε νὰ μεταγάγη τὴν ἁγνὴν αὐτοῦ ψυχὴν εἰς τὴν Ἄνω Ἱερουσαλήμ.Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη.
Στέργιος Δημητριάδης
Ὀδοντοϊατρὸς
Πρόεδρος τοῦ ἐν Ὕδρα Συλλόγου Πανάγιος Τάφος...»


Μόλις τρεῖς μῆνες μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Ἀντιπροέδρου τοῦ Συλλόγου Ἰωάννη Φιλίππου,ἡ ἐκπαιδευτικὴ κοινότητα καὶ κατ’ ἐπέκταση ἡ κοινωνία τῆς νήσου Ὕδρας συγκλονίστηκε ἀπὸ τὸν αἰφνίδιον θάνατον τοῦ Γραμματέως τοῦ Σύλλογου καὶ καθηγητοὺ Δημήτριου Λάγγη,ὁ ὁποῖος ἀπεβίωσε εἰς τὴν ἡλικίαν τῶν εἴκοσι ἑπτὰ ἐτῶν.Ὁ ἐκλιπὼν ἦτο ἀπόφοιτος Θεολογίας τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν καὶ εἶχε διορισθεῖ πρὸ διετίας καθηγητὴς εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν,προσδίδοντας νέαν κατεύθυνσιν εἰς τὴν σπουδάζουσα νεολαία.

Σημείωσις: Ὁ Δημήτριος Λάγγης μετατέθη εἰς Ὕδραν ἐν ἔτει 1927 (Πηγή: «Ἐφημερίδα Σκρίπτ,Φύλλον 17ης Σεπτεμβρίου 1929, «Καὶ ἄλλαι ἐκπαιδευτικαὶ μεταβολαὶ-Μεταθέσεις δευτεροβάθμιων καθηγητῶν-Ὅλα τα ὀνόματα τῶν μετατιθέμενων»)


Ὁ ἐκπλιπῶν ἐκπληροῦσε ὡς προειπώθηκε τὰ καθήκοντα τοῦ Γραμματέως τοῦ Συλλόγου «Πανάγιος Τάφος Ὕδρας»:

Πηγή: «Ἐφημερίδα Ἐμπρός,Φύλλον 4ης Σεπτεμβρίου 1929, «Δημήτριος Λάγγης»

«...Μόλις πρὸ τριμήνου ἡ κοινωνία τῆς Ὕδρας ἐκήδευεν ἐπίλεκτον αὐτῆς μέλος,τὸν διευθυντὴν τοῦ δημοτικοῦ σχολείου Ὕδρας ἀείμνηστον  Ἰωάννην Φιλίππου καὶ ἤδη πάλιν δοκιμάζει νέαν θλίψιν ἐπίσης ἀλγεινὴν καὶ ἐπώδυνον κηδεύουσα τὸν Δημήτριον Λάγγην καθηγητὴν τοῦ ἐν Ὕδρα ἑλληνικοῦ σχολείου καὶ τῆς ναυτικῆς σχολῆς.Ὁ ἀείμνηστος Δημήτριος Λάγγης μόλις πρὸ τετραετίας τυχῶν διπλώματος τς θεολογίας τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημιοῦ παρεπέμπετο εἰς τὸ κοινωνικὸν στάδιον μὲ τοὺς ἐπαίνους τὰ συγχαρητήρια καὶ τὰς εὐχᾶς τῶν οἰκείων καθηγητῶν του καὶ τῶν γνωστῶν του,ἁπάντων προσβλεπόντων εὐοιώνως πρὸς τὸν ἐκλιπόντα φερέλπιδα ἐπιστήμονα.Ὄντως δὲ διορισθεῖς πρὸ διετίας ὡς καθηγητὴς τοῦ ἐν Ὕδρα ἑλληνικοῦ σχολείου ἔδωσε νέαν κατεύθυνσιν πρὸς τὴν σπουδάζουσαν νεολαίαν τῆς Ὕδρας, διδάσκων μὲ τὰ νέα παιδαγωγικὰ συστήματα καὶ ἀφυπνίζων το πρὸς τὰ γράμματα ἐνδιαφέρον τῶν μαθητῶν του καὶ δημιουργῶν νέαν διδασκαλικὴν σταδιοδρομίαν.
Ἀλλὰ φεῦ! Τὸ σκληρόν του θανάτου δρέπανον ἀφήρπασε τὸν νεαρὸν ἐπιστήμονα μὴ συμπληρώσαντα εἰσέτι τὸ 27ον ἔτος τῆς ἡλικίας του,ἀνακόψαν οὕτω τὴν λαμπρᾶν σταδιοδρομίαν αὐτοῦ καὶ τὰ μεγάλα καὶ ἰδεώδη μελλοντικὰ ὄνειρα τοῦ ὑφ’ὧν ἐνεφορεῖτο ἐστέρησε προσφιλῆ διδάσκαλον ἀπὸ ἀφοσιωμένους μαθητᾶς,τὴν κοινωνίαν Ὕδρας ἀπὸ ἐπίλεκτον αὐτῆς μέλος βαρυπενθοῦσαν μητέρα χήρα καὶ ἀδελφὸν ὀρφανόν του μόνου πραγματικοῦ ἐν τῷ κόσμω τούτω προστάτου.
Ἠμεῖς δὲ ἐστερήθημεν λαμπροῦ συνεργάτου εἰς τὸν ἐν Ὕδρα Σύλλογον ὁ «Πανάγιος Τάφος» ὃν μὲ ζῆλον ὑπηρέτησεν ὡς γενικὸς γραμματεύς.
Συλλυπούμενοι ὅθεν τὴν βαρυαλγοῦσαν μητέρα,ἀδελφὸν καὶ θείους τοῦ μεταστάντος εὐχόμεθα αὐτοῖς τὴν ἐξ Ὕψους παρηγορίαν.
Τοῦ Δημήτριου Λάγγη ἔστω ἡ μνήμη ἀγήρως
Στέργιος Δημητριάδης
Ὀδοντοϊατρὸς και Πρόεδρος τοῦ ἐν Ὕδρα Συλλόγου Πανάγιος Τάφος...»


ΠΗΓΕΣ:
Πηγή:Ἱστορικὸν Ἀρχεῖον Ὕδρας,Τόμος Δ΄,σελ136-137,Επιστολῆς τῆς 3ης Φεβρουαρίου 1811, Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Πολυκάρπου
Πηγή: Ἐφημερίδα «Σκρίπτ»Φύλλα τῆς 23ης ἕως 31ης Ἰανουαρίου 1927,Ἄρθρον :Ἡ νέα ὀξεία φάσις τοῦ Ἱεροσολυμίτικου ζητήματος-Ζητεῖται διὰ νόμου ἡ μετατροπὴ τοῦ Πατριαρχείου εἰς Ἀραβικὸν καὶ ὁ ἑξαραβισμὸς τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος,Α’-Η΄,Ἀντώνιος.Θ.Σπηλιωτόπουλος (23ης Ἰανουαρίου 1927)»

Πηγή: Ἐφημερίδα «Σκρίπτ»Φύλλον τῆς 13ης Φεβρουαρίου 1927,Ἄρθρον :Ὑπὲρ τοῦ κινδυνεύοντος Παναγίου Τάφου-Ἐν ἔγγραφον τῆς Ἁγιοταφικῆς Ἀδελφότητος-Τὸ καθῆκον τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως»

Πηγή:Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 27ης Φεβρουαρίου 1927,Ἄρθρον :Ὑπὲρ τῆς ἐν Ἀθήναις ἑταιρείας τοῦ Παναγίου Τάφου

Πηγή:Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 30ης Μαρτίου 1927, Ἄρθρον :Ὁ χθεσινὸς συναγερμὸς εἰς τὸν «Παρνασσόν,διὰ τὸν Πανάγιον Τάφον

Πηγή: Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 17ης Ἀπριλίου 1927, Ἄρθρον :Αἳ εἰσφοραὶ ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου

Πηγή:Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 3ης Μαΐου 1927, Ἄρθρον :Πανελλήνιος ἔρανος ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου, Φύλλον τῆς 6ης Μαΐου 1927, Ἄρθρον :Ὁ αὐριανὸς ἐθνικὸς ἔρανος ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου

Πηγή:Ἐφημερίδα «Σκρίπτ» Φύλλον τῆς 5ης Μαΐου 1927, Ἄρθρον :Ὁ μεθαυριανὸς ἔρανος ὑπὲρ τοῦ Πανάγιου Τάφου-Ἔκκλησις ἐπιτροπῆς κυριῶν

Πηγή:Ἐφημερίδα «Ἐμπρὸς» Φύλλον τῆς 25ης Ἰουλίου 1927, Ἄρθρον :Ἡ καταστροφὴ τῶν Ἁγίων Τόπων

Πηγή: «Ἐφημερίδα Ἐμπρός,Φύλλον 3ης Ἰουνίου 1928,Ἄρθρον «Ἡ ἑλληνικὴ ἐπαρχιακὴ ζωὴ-Αἳ ἀναγκαι τῶν Ἐπαρχιῶν μᾶς-Ζητήματα-Κοινωνικὴ καὶ κοσμικὴ ζωὴ-Ὁ Ἐπαρχιακὸς ἀθλητισμὸς-Ἡ καλλιτεχνικὴ κίνησις-Εἰδήσεις-γεγονότα», «Ἀπὸ τὴν Ὕδραν-Ὁ Σύλλογος Πανάγιος Τάφος»»
Πηγή: «Ἐφημερίδα Ἐμπρός,Φύλλον 6ης Ἰουνίου 1929, «Κοινωνικὰ πένθη»

Πηγή: «Ἐφημερίδα Ἐμπρός,Φύλλον 4ης Σεπτεμβρίου 1929, «Δημήτριος Λάγγης»

Πηγή: «Ἐφημερίδα Σκρίπτ,Φύλλον 17ης Σεπτεμβρίου 1929, «Καὶ ἄλλαι ἐκπαιδευτικαὶ μεταβολαὶ-Μεταθέσεις δευτεροβάθμιων καθηγητῶν-Ὅλα τα ὀνόματα τῶν μετατιθέμενων»


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...