hydraki


(hydraki:Διαδυκτιακὸς Δίαυλος Προβολῆς Μαγνητοσκοπίων-Εἰκονοληψιῶν τῶν Ἐθίμων-Ἠθῶν-Δρώμενων τῆς νήσου Ὕδρας (Υου tube)
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ὕδρα 1923-1925 Ταξιδιωτικὰ ἀφιερώματα διὰ τὴν νῆσον Ὕδραν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ὕδρα 1923-1925 Ταξιδιωτικὰ ἀφιερώματα διὰ τὴν νῆσον Ὕδραν. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

Ὕδρα 1923-1925 Ταξιδιωτικὰ ἀφιερώματα διὰ τὴν νῆσον Ὕδραν

Ὕδρα 1923-1925 
Ταξιδιωτικὰ ἀφιερώματα διὰ τὴν νῆσον Ὕδραν


Ἡ Ὕδρα μέσω τῶν ὀφθαλμῶν τῶν ἀνταποκριτῶν-περιηγητῶν τῆς ἐφημερίδος «Ἐμπρὸς»


Ὕδρα 1923.Ταξιδιωτικὸ ἀφιέρωμα διὰ τὴν νῆσον Ὕδραν





Τὶς ὄμορφες ἐντυπώσεις ποὺ ἀπεκόμισε ὁ ἀνταποκριτὴς τῆς ἐφημερίδος «Ἐμπρὸς» κατὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ εἰς τὴν Ὕδραν,τις δημοσίευσε ἡ ἐν λόγω ἐφημερίδα εἰς τὰ φύλλα τῆς 13ης & 14ης Νοεμβρίου 1923.Τὸ ἔναυσμα ποὺ προκάλεσε τὸ περιηγητικὸ αὐτὸ ταξίδι,ἦτο ἡ ἐπιθυμία τοῦ ἀρθρογράφου νὰ παρακολουθήσει ἐκ τῶν ἔσω τὸν ἐκπαιδευτικὸν πλοῦ τῶν Δόκιμων Ἀξιωματικῶν του Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ,ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τοῦ Ὑδραίου Διευθυντοῦ Σπουδῶν Ἀθανάσιου Πινότση.Ὁ συγκεκριμένος ἐκπαιδευτικὸς πλοῦς διεξήχθη εἰς τὰ ὕδατα τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ κόλπου μὲ τὸ ἐκπαιδευτικὸ πλοῖο «Περγάμος».Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἡμερήσιου αὐτοῦ ταξιδιοῦ,ἡ «Περγάμος» κατέπλευσε εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν παρέχοντας τὴν δυνατότητα εἰς τὸν περιηγητὴν νὰ παραμείνει ἐπὶ τῆς νήσου διὰ πέντε ὁλόκληρες ὧρες.

Κατὰ τὴν παρουσία τοῦ εἰς τὴν Ὕδραν,ὁ περιηγητὴς ἐπεσκέφθη τὸ Κοινοτικὸ Μέγαρο ἐντός του περιβόλου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου,ὅπου καὶ συνάντησε τοὺς ἀντιπροσώπους τῶν τοπικῶν ἀρχῶν,καὶ δὴ τὸν Ἀστυνόμον ἀνθυπομοίραρχον Π.Κουμάνταρον,τὸν Εἰρηνοδίκην Π.Ἀνδρικόπουλον,τὸν Λιμενάρχην Ὕδρας Ε. Χαλδούπην,τὸν Πρόεδρον τοῦ  Ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου Ἰωάννην Φιλίππου,τὸν Καθηγητὴν Ἀναστάσιον  Παρασκευόπουλον,τὸν Διευθυντὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ σχολείου κ. Χαράλαμπο Γερὸν ἀλλὰ καὶ τὸν Πρόεδρο τῆς Κοινότητος Ὕδρας Ἰατρὸν Ἀντώνιον Λιγνόν.

Εἰδικότερα,ὁ περιηγητὴς ἐξῆρε τὴν προσωπικότητα τοῦ Προέδρου τῆς Κοινότητος Ὕδρας Ἀντώνιου Λιγνοῦ διὰ τὸ σπουδαιὸ ἀρχειοθετικὸ ἔργο ποὺ διετέλεσε (καὶ διατελοῦσε),καθὼς συγκέντρωσε, κατέταξε,μετέγραψε καὶ ἀρχειοθέτησε ἡμερολογιακῶς τὰ ἱστορικὰ ἔγγραφα καὶ ἀρχεῖα τῆς Κοινότητος Ὕδρας διὰ τὰ ἔτη 1778-1832,συμβάλλοντας εἰς τὴν διάσωσιν καὶ ἀνάδειξιν σημαντικότατων ἱστορικῶν τεκμηρίων διὰ τὴν ἱστορία τῆς Ἱεροῦ Ἀγῶνος τῆς Ἐθνεγερσίας, χαρακτηρίζοντας τον,ὡς ἀναστηλωτὴ τῆς ἱστορίας τῆς πατρίδος του.   

Ἐν συνεχεία ὁ περιηγητής,ἀφοῦ ἐπεσκέφθηκε τὸ νεότευκτον κτίριον τοῦ Ἱστορικοῦ Ἀρχείου Μουσείου Ὕδρας, ἐξῆρε τὸ ἦθος καὶ τὴν προσωπικότητα τοῦ Ὑδραίου εὐπατρίδου ἐφοπλιστοῦ Γκίκα Κουλούρα,ὁ ὁποῖος διὰ τῶν γενναιόδωρων οἰκονομικῶν δωρεῶν τοῦ συνέβαλε εἰς τὴν κατασκευὴν καὶ ἀποπεράτωσίν του ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν ἔκδοσιν καὶ κυκλοφορία τῶν δύο πρώτων τόμων τοῦ Ἱστορικοῦ Ἀρχείου Ὕδρας.


Πηγή:Ἐφημερὶς «Ἐμπρός»,Φύλλον 13ης Νοεμβρίου 1923,Ἄρθρον:Ἀπὸ τὴν ζωὴν καὶ τὴν φύσην-Ἀπὸ τὴν Ὕδραν,Ἀθηναῖος

«...Καὶ ἄλλοτε εἶπον διὰ τοὺς ἡμερήσιους ἐκπαιδευτικοὺς πλόας τῶν δοκίμων.Μιὰν φορᾶν ἀκόμη,προχθὲς ἐχάρην τὸ θέαμα τῶν καλῶν των ἀσκήσεων μὲ τὸν πλοῦν τῶν εἰς Ὕδραν,Σπέτσας,Πόρτο Χέλι.Ἐκεῖθεν περιέπλευσαν τὴν νῆσον Σπετσῶν.Μὲ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου ἀπέπλευσε ἡ «Περγάμος» ἐκ Πειραιῶς καὶ μὲ τὴν δύσιν ἐπανέπλευσε.Εἰς τὴν ἠρεμοῦσαν θάλασσαν ἔτρεχε μὲ ταχύτητα 20 μιλίων.Περνῶμεν ἀπὸ τὴν Αἴγιναν,τὸ Πετροκάραβον,τὴν Πλατειάν,τὸν Πόρον,τὸ Μόδι (Λιοντάρι) τὸ Σκύλλαιον.Καθ’ὅλον τὸν δεκαωρον πλοῦν οἱ νέοι ἠσκοῦντο μὲ ζῆλον καὶ ἀγάπην εἰς τὰ ἔργα των,ὑπὸ τὰς ὁδηγίας τοῦ ἐπιτελείου τῆς ἐκπαιδεύσεως.Διευθυντὴς τῶν σπουδῶν ὁ κ.Ἀθανάσιος Πινότσης,συνεργαζόμενος εἰς τὴν διδασκαλίαν ὑπὸ τοῦ ὑποπλοίαρχου κ.Θεοσιάδου τοῦ ναυπηγοῦ κ.Μιχαήλ.Παρηκολουθεῖ δὲ ὁ ἰατρὸς τῆς Σχολῆς κ.Ξεκούκης.Κυβερνήτης τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ πλοίου ὁ Περικλῆς Ἀντωνόπουλος,ἀξιωματικοὶ δὲ ὁ ὕπαρχος κ.Φιλίππου καὶ ὁ ἀνθυποπλοίαρχος κ.Βουδούρης. Πρῶτος μηχανικὸς ὁ κ.Ἀριστ.Βόλτς.Ὅπως παρετήρησα καὶ ἄλλοτε ἐπικρατεῖ εἰς «Περγάμον» θαυμαστὴ τάξις καὶ οἱ ἐκπαιδευτικοὶ πλόες ἔχουν ἄρτιαν μεθοδικότητα διδασκαλίας.Ηὐτύχησα νὰ παραμείνω πεντάωρον εἰς τὴν Ὕδραν.Διὰ τοὺς ἐθνικοὺς ἱστορικοὺς θησαυροὺς τῆς ἠρωϊκῆς νήσου καὶ διὰ τὰς ὀρεινᾶς καλονᾶς τῆς ὠμμίλησε ἡ παροῦσα στήλη ἀρκετὰ πρὸ τριετίας.Ὑπάρχουν ὅμως ἐκεῖ πάντοτε ἐνδιαφέρουσαι περιεργότητες,τῶν ὁποίων τὸ γόητρον δὲν ἐξαντλεῖται.
Εἰς τὴν αἴθουσα τοῦ καθαροῦ οἰκήματος τῆς κοινότητος,ἐπὶ τῆς αὐλῆς τοῦ κεντρικοῦ ναοῦ μὲ τὰ ἱερὰ λείψανά του,εἶχον τὴν τιμὴν νὰ γνωρίσω περίπου ὅλους τους ἀντιπροσώπους τῶν ἀρχῶν τῆς νήσου,τὸν ἀστυνόμον ἀνθυπομοίραρχον κ.Πάν.Κουμάνταρον,τὸν εἰρηνοδίκην κ.Πάν. Ἀνδρικόπουλον,τὸν λιμενάρχην Ἐπ.Χαλδούπην,τὸν πρόεδρον τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ συμβουλίου κ. Ι.Φιλίππου,τὸν καθηγητὴν κ. Ἀναστ. Παρασκευόπουλον,τὸν διευθυντὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ σχολείου κ. Χαραλ.Γερὸν καὶ τὸν ἰατρόν,πρόεδρον τῆς κοινότητος κ.Ἀντώνιον Λιγνόν,ἀκούραστον ἀναστηλωτὴν τῆς ἱστορίας τῆς Ὕδρας.
Τὸ ἔργον τοῦ κ.Λιγνοῦ κινεῖ θαυμασμὸν καὶ σεβασμόν.Πρόκειται περὶ σπουδαιοτάτης ἱστορικῆς ἐρεύνης περὶ τῆς συγκεντρώσεως, κατατάξεως,ἀναγνώσεως, μεταγραφῆς καὶ ἐκδόσεως ὅλων των ἱστορικῶν ἐγγράφων τῆς Ὕδρας κατὰ τὸν 18ον καὶ 19ον αἰώνα.Ὁ ἐπιστήμων ἔχει ἀφιερώση τὴν ζωὴν τοῦ εἰς τὴν ἐθνικωτάτην ταύτην ἐργασίαν καὶ εἶνε ἄξιος συγχαρητηρίων καὶ τιμῆς. Ἔγγραφα μεγίστης ἱστορικῆς καὶ ἐθνικῆς ἀξίας ἐσήποντο ἐπὶ αἰώνα εἰς τὰς ἀποθήκας τῆς κοινότητος.Θὰ ἐχάνοντο διὰ παντὸς μαζί των δὲ καὶ ἄπειρον αὐθεντικὸν πληροφοριακὸν ὑλικόν,ἂν δὲν ἐπενέβαινε ὁ ἐπιστήμων ἐρευνητής του καὶ ἂν δὲν εἰργάζετο μὲ ἱερὸν φανατισμόν.Ἔχομεν ἤδη τὰ πρῶτα θαυμαστὰ ἀποτελέσματα τῶν συνεχιζομένων μόχθων του,τὴν ἔκδοσιν ἑπτὰ μεγάλων τόμων τοῦ «Ἱστορικοῦ ἀρχείου Ὕδρας (1778-1832) δημοσιευομένου ὑπὸ Ἀντωνίου Λιγνοῦ ἰατροῦ προέδρου τῆς κοινότητος Ὕδρας,προέδρου τοῦ ἱστορικοῦ ἀρχείου της.Οἱ δύο πρῶτοι τόμοι ἐξεδόθησαν μὲ δαπάνην τοῦ Ὑδραίου πατριώτου κ.Γκίκα Κουλούρα,τοῦ καὶ ἰδρυτοὺ τοῦ σχετικοῦ μουσείου τῆς πόλεως.Τὸ παράδειγμα τοῦ ὀφείλουν νὰ ἀκολουθήσουν ὅλοι οἱ πλούσιοι ὑδριῶται.
Ἔχουν καθῆκον ἱερὸν νὰ βοηθήσουν εἰς τὴν πλήρην ἔκδοσιν τοῦ εὐρυτάτου ἔργου,μέλλοντος νὰ συμπεριληφθῆ εἰς 36 τόμους.Ἀλλὰ καὶ τὸ κράτος δὶ’οὐδένα λόγον ἃς μὴν ἀμελήση περαιτέρω διὰ τὸ ἐθνικώτατον ἔργον.Ἁπλοῦν φυλλομέτρημα τῶν ἐκδοθέντων μέχρι τουδε 7 τόμων πείθει περὶ τῆς σπουδαιότητός του.
Πλεῖσται διασαφήσεις τῆς ἱστορίας τοῦ ναυτικοῦ βίου τοῦ ἔθνους,πολυαριθμόταται ἀποκαλύψεις τῆς ἐποποιΐας τῆς ἑλληνικῆς ἐπαναστάσεως,νέα διὰ πρώτην φορᾶν γνωριζόμενα ἱστορικὰ γεγονόντα ταύτης,ἔρχονται εἰς φῶς.Ἡ ἐποχὴ τῶν δισεκατομμυρίων δὲν θὰ δυνηθῆ νὰ βοηθήση οὔτε διὰ τὴν ἔκδοσιν τοῦ ἐθνικοῦ μας τούτου θησαυροῦ; Τὸ φαινόμενον θὰ ἦτο ἐκτάκτως ἀπογοητευτικόν.Ἐπισκεπτόμεθα τὸ κομψὸν μουσεῖον τῆς νήσου,κτισθὲν πρὸ τριετίας μὲ καλὸν μάρμαρον τῆς νήσου ἐγγύης Δοκοῦ,ἔχον βαθυκόκκινα νερά.5.000,00 λίρας διέθεσε ὁ ἐφοπλιστὴς κ.Γκίκας Κουλούρας διὰ τὸ κτίριον. Ἀποτελεῖται ἐκ γραφείου,αἰθούσης διαλέξεων,ἀναγνωστηρίου μετὰ βιβλιοθήκης καὶ τῆς αἰθούσης τοῦ ἀρχείου.Τὸ μουσεῖον ἀναμένει τοὺς δωρητᾶς του πρὸς ἐπίπλωσίν του.Εἰς ἑρμάρια φυλάσσονται οἱ ὀγκώδεις θησαυροὶ τῶν ἱστορικῶν ἐγγράφων.Βλέπομεν ἐκεῖ καὶ διαβάζομεν μεταξύ των ἄλλων καὶ τὸ πρωτότυπον χειρόγραφόν του κηρύγματος τῆς ἐπαναστάσεως εἰς τὴν Ὕδραν ὑπὸ τοῦ Νεόφυτου Βάμβα,ἐκθέσεις τοῦ ναυάρχου Ἀνδρέου Μιαούλη περὶ ναυμαχιῶν,μὲ τὸ ἁπλοῦν καὶ σαφὲς ὕφος των καὶ τὰς πολυτιμοτάτας λεπτομερείας των.Τὸ μικρὸν μουσεῖον θὰ γίνη ἀληθὲς ἱερὸν ἐθνικῶν δοξῶν.
Εἰς τοῦτο θὰ κατατεθῆ καὶ ἡ ἐντός της μεταλλικῆς θήκης τῆς καρδιᾶς οὐ Ἀνδρέου Μιαούλη,ἥτις φυλάσσεται τώρα εἰς τὰ γραφεῖα τῆς κοινότητος.Εἰς ἰδιαίτερον διαμέρισμα ταύτης εἶνε καὶ τὸ ἐκκλησιαστικὸν μουσεῖον,διὰ τὸν καταρτισμὸν τοῦ ὁποίου εἰργάσθη ὁ κ.Ι.Φιλίππου φιλοτίμως.Θὰ συνεχίσομεν αὔριον....»  


Ὁ περιηγητὴς τῆς ἐφημερίδος «Ἐμπρός»,δὲν ἀμέλησε νὰ ἐπισκεφθῆ,κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παρουσίας τοῦ εἰς τὴν Ὕδραν καὶ τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Μουσεῖον τῆς νήσου,τὸ ὁποῖο καταλάμβανε ὅλοκληρη αἴθουσαν τοῦ κτιρίου τοῦ Ἱστορικοῦ Ἀρχείου Μουσείου Ὕδρας.Τὴν ἐπιμέλεια καὶ την φροντίδα  του Ἐκκλησιαστικοῦ Μουσείου,εἶχε ἀναλάβει ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Συμβουλίου Ὕδρας Ἰωάννης Φιλίππου.Ἡ ἔκθεσις τόσο σημαντικῶν θρησκευτικῶν κειμηλίων τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κλήρου τῆς Ὕδρας καὶ ἡ ἐν συνόλω ἐπιμελημένη εἰκόνα τοῦ,τὸ συνεγκατέλεξαν σύμφωνα μὲ τὰ γραφόμενα τοῦ ἀρθρογράφου,εἰς ἕνα ἐκ τῶν καλυτέρων Ἐκκλησιαστικῶν Μουσείων τὴς Ἑλλάδος,ἐφάμιλλό των Ἐκκλησιαστικῶν Μουσείων τῆς Βόρειας Ἑλλάδος.

Ἰδιαίτερη αἴσθησις καὶ ζωηρὰ ἐντύπωσις,προκάλεσε εἰς τὰ ὄμματα τοῦ ἐπισκέπτου,ἡ μεγάλη ἀγάπη καὶ λατρεία τῶν Ὑδραίων κατοίκων εἰς τὴν καλλιέργεια τῶν ἀνθὼν καὶ τῶν φυτῶν.Ἀπασαι οἱ οἰκίαι ἐν Ὕδρα,εἴτε ἀρχοντικαὶ εἴτε μικροτεραι,ἤσαν ἀνθοστόλιστες καὶ περιποιημένες μὲ καλλωπισμένα πολύχρωμα φυτά,εἰς τέτοιαν ἔκτασιν καὶ βαθμόν,ὥστε ἡ οἰκιακὴ ἀνθοκομία τῆς νήσου Ὕδρας νὰ συναγωνίζετο ἐπιτυχῶς αὐτὴν τῶν Σκανδιναβικῶν κρατῶν τῆς Δανίας,τῆς Νορβηγίας καὶ τῆς Σουηδίας.

Ὡς ἠτὸ φυσικόν,ἦτο ἀδύνατον ὁ περιηγήτης τῆς νήσου νὰ μὴν ἐπιδιώξει νὰ ἐπισκεφθεῖ κατὰ τὴν σύντομη διαμονὴ τοῦ ὁρισμένες ἐκ τῶν ἀρχοντικῶν οἰκιῶν τῆς νήσου Ὕδρας.Εἰς τὸ συγκεκριμένο περιηγητικὸ ταξίδι,ὁ ἀρθρογράφος ἐπεσκέφθηκε ἀρχικῶς τὴν ἀρχοντικὴ οἰκία τοῦ Ναυάρχου Ἀνδρέα Μιαούλη εἰς τὴν θέσιν Αὐλάκι, μένοντας κατενθουσιασμένος ἀπ’τὴν εὐρύτητα καὶ τὴν λιτότητα τῶν δωματίων της,μὲ τὶς ὑψηλὲς ὀροφές της καὶ τὰ ζωγραφικὰ διαζώματά της.Ἡ οἰκία τοῦ Ναυάρχου Ἀνδρέα Μιαούλη τὴν δεδομένη χρονικὴ περίοδο ἦτο ἰδιοκτησία τοῦ Τομπάζη Μαυροκορδάτου.

Μετὰ τὴν ὁλοκλήρωση τῆς ἐπισκέψεώς του εἰς τὴν οἰκίαν Μιαούλη,ὁ περιηγητὴς ἐπεσκέφθη καὶ τὴν γειτονικὴν ἀρχοντικὴν οἰκίαν τοῦ Προκρίτου τῆς Ὕδρας Σταματίου Μπουντούρη,εἰς τὸν περίβολο τῆς ὁποίας εὐρίσκετο ἡ ἱστορικὴ ἐκκλησία-πάλαι ποτὲ ἐνορίακος ναὸς του Σκλιά-τῆς Ἁγίας Ἄννης ἐν τῷ μέσω τῆς ὁποίας δέσποζε μέγας ἐντυπωσιακὸς ρωσσικὸς πολυέλαιος.Παραπλεύρως της ἐκκλησίας,εὐρίσκοντο οἱ οἰκογενειακοὶ τάφοι τῶν κεκοιμημένων μελών τῆς οἰκογενείας Μπουντούρη καθὼς καὶ τὸ μνῆμα τοῦ Σταματίου Μπουντούρη.

Παράλληλα μοναδικῆς ἱστορικῆς ἀξίας κειμήλια ἐκτίθοντο ἐντός του ἱεροῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Ἀννῆς’ὅπως ὁ Σταυρὸς ποὺ ἔφερε εἰς τὴν Ναυαρχίδα τοῦ κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ναυμαχιῶν ὁ Νάυαρχος Ἀνδρέας Μιαούλης, ἄνωθέν του ὁποίου ἀναγράφετο ἡ ἐπιγραφή:«Σταυρὸς Χριστοῦ τὸ στήριγμα.Σταυροῦ τύπος ἐχθροῖς τρόμος. Ἰησοῦς Χριστὸς νικᾶ» καὶ βιβλιοθήκη μὲ τὰ ἅπαντά του Ἰωάννου Χρυσοστόμου εἰς τὴν ἑλληνικὴν καὶ τὴν λατινικὴν γλώσσαν,ἐκδόσεως τοῦ 1774.

Ὡς τελευταῖες εἰκόνες τῆς ὄμορφης αὐτῆς περιηγήσεως,ὁ ἀρθρογράφος τῆς ἐφημερίδος ἐπέλεξε νὰ παραθέσει εἰς τοὺς ἀναγνῶστες τοῦ τὸ ἡρῶον (βάθρο) τῶν κανονιῶν τῆς Ναυαρχίδας «Ἄρεως» τοῦ Ἀνδρέου Μιαούλη,τὸν γραφικὸ ὅρμο Μανδράκι,τὴν ἐξοχικὴ πευκόφυτη περιοχὴ τῆς Ἐπισκοπῆς,τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ Ὕδρας ἀλλὰ καὶ τὶς εἰκόνες μιᾶς ξέφρενους νυχτερινῆς ζωῆς μὲ γλέντια κατὰ τὴν περίοδο τῆς ἐπιστροφῆς τῶν ναυτῶν τῶν σπογγαλιευτικῶν πλοιαρίων τῆς Ὕδρας.


Πηγή:Ἐφημερὶς «Ἐμπρός»,Φύλλον 14ης Νοεμβρίου 1923,Ἄρθρον:Ἀπὸ τὴν ζωὴν καὶ τὴν φύσην-Ἀπὸ τὴν Ὕδραν,Ἀθηναῖος

«..Τὸ ἐκκλησιαστικὸν μουσεῖον καταλαμβάνει ὁλόκληρον αἴθουσαν.Μὲ τάξιν ἔχουν τοποθετηθῆ εἰς τοὺς τοίχους παλαιαὶ εἰκόνες καὶ εἰς τὰ ἑρμάρια τιμαλφῆ.Ἐνδιαφέρουν μεγάλη Βυζαντινὴ Παναγιὰ μὲ τὴν χρονολογίαν 1774 κὰ μὲ γλυπτὸν ἐπίχρυσον πλαίσιον,διὰ τὸ ὁποῖον προσεφέρθησαν μεγάλα ποσά,ξύλινος γλυπτὸς ἐπιτάφιος  καὶ μεγάλη εἰκὼν ἐπιταφίου,παλαιὰ ἐλαιογραφία μὲ καλὴν σύνθεσιν,ἀρίστην ἔκφρασιν μορφῶν καὶ σεμνὸν χρωματισμόν.Ἂν εἶνε πρωτότυπόν το ἔργον τοῦτο,ἰταλικῆς τέχνης,θὰ ἔχη μεγάλη ἀξίαν. Διάφορα παλαιὰ ἐκκλησιαστικὰ κεντήματα,χρυσοποίκιλτα καὶ μαργαροστόλιστα,ἀνήκοντα εἰς ἀρχιερατικᾶς στολᾶς,ἄξια θέας. Τέσσαρες ἀρχιερατικοὶ πόλοι ὠμοφορίων,ποταμοὶ τοιούτων,μὲ χρονολογίαν 1728,ἡ μίτρα τοῦ ἀρχιεπισκόπου Αἰγίνης καὶ Ὕδρας Γερασίμου Ράλλη,ἡ ποιμαντορικὴ ράβδος του,μὲ χρονολογία 1844,ἐκκλησιαστικὰ χειρόγραφα καλλιτεχνικώτατα τοῦ 12ου καὶ 14ου αἰῶνος, ἕνα Εὐαγγέλιον τῆς Βενετίας μὲ καλὸν διάκοσμον ἁπλοϊκοῦ τεχνίτου ἐκ χωρίου τῆς Ἠπείρου,σταυροὶ καὶ δισκοποτήριον,προερχόμενα ἐκ Καβάλας,ἐκ τῶν ὑπὸ τῶν βουλγάρων συλληθέντων,καὶ δωρηθέντα ὑπὸ τοῦ Ναυάρχου Κουντουριώτου,στολίζουν τὸ μικρὸν μουσεῖον.Ἐκτάκτως δὲ χαριτωμέναι εἶνε αἳ χρυσοϋφανται παλαιαὶ μανδῆλαι γυναικὼν τῆς νήσου,ἀφιερωθεῖσαι εἰς τὴν ἐκκλησίαν.Τίνες τῶν μανδήλων ἔχουν γίνη πετραχείλια,τὰ ὁποῖα φοροῦν οἱ ἱερεῖς κατὰ τὴν Ἀνάστασιν.Παρόμοια θελκτικὰ ποικίλματα εἶδα ἄλλοτε εἰς ἐκκλησίαν τῆς Ζαγορᾶς τοῦ Πηλίου.Ὁ κ.Ι.Φιλίππου εἶνε ἀξιέπαινος διὰ τὴν στοργικὴν  φροντίδα του πρὸς συγκέντρωσιν  καὶ καλὴν διατήρησιν τῶν ὡραιοτήτων τούτων.Τὸ καθαρὸν ἐπιμελητήριον μικρὸν μουσεῖον μου ἐθύμισε παρεμφερῆ εἰς τὰς μικρᾶς πόλεις τῶν ὑπερβορείων χωρῶν,ὅπου ἀγαποῦν νὰ συλλέγουν καὶ ἐκθέτουν εἴδη καὶ ἀντικείμενα τοῦ ἐθνικοῦ των βίου εἷς μουσεῖα.Εἰς τὴν Ἑλλάδα ὀλίγαι πόλεις ἠσθάνθησαν πρὸς τὸ παρὸν αὐτὴν τὴν ἀνάγκην.Εἴθε τὸ καλὸν παράδειγμα τῆς Ὕδρας νὰ μιμηθοῦν καὶ ἄλλαι κοινότητες.Ἴσως εἶνε ἀκόμη καιρὸς νὰ συλλεγοῦν ἀρκετὰ κομψοτεχνήματα καὶ ἱστορικὰ ἀντικείμενα, διασωζώμενα ἐκ τοῦ ἁρπακτικοῦ ἐμπορίου παλαιῶν ἀντικειμένων.
Εἰς ἄλλας ἐπισκέψεις μου εἰς τὴν νῆσον ὡμίλησα διὰ τὰ παλαιά,ἱστορικὰ σπίτια τῆς πόλεως τῆς Ὕδρας,ἡ ὁποία ἔχει αὐτὸ τὸ μέγα πλεονέκτημα νὰ διατηρῆ,ὅπως καὶ αἳ Σπέτσαι μερικὰ ἀξιόλογα μέγαρα τῶν δύο τελευταίων αἰώνων.Περιέγραψα τὰς ἀρχοντικᾶς οἰκίας τῶν Κουντουριωτῶν,τοῦ Βούλγαρη κ.τ.λ.Προχθὲς ἐπεσκέφθην τὴν παλαιὰν ἀρχοντικὴν οἰκίαν τοῦ Ἀνδρέου Μιαούλη,ἀνήκουσαν ἤδη εἰς τὸν κ.Τομπάζην Μαυροκορδάτον. Ἀρχοντικὸς ὁ ρυθμός της.Εὐρύταται,λιταὶ αἴθουσαι μὲ ὑψηλὴν ὀροφὴν ἔχουσαν χαριέστατα ζωγραφικὰ διαζώματα,μεγάλας θύρας,ὑψηλὰ πλατεία,παράθυρα πρὸς τὴν θάλασσαν.Κεῖται ἐπὶ ὑψηλῆς βραχώδους θέσεως,εἰς τὸ ἄκρον τῆς πόλεως κᾶ αὐλαὶ διάδρομοι,αἴθουσαν,ἔχουν πολλὰ ἄνθη.Τοιαῦτα καὶ φυτὰ καλλιεργοῦνται μὲ ἐξαιρετικὴν ἐπιμέλειαν εἰς τὰ σπίτια τῆς Ὕδρας,ὅπως παρετήρησα καὶ ἄλλοτε.Ἴσως εἰς καμμίαν ἄλλην γωνίαν τῆς ἑλληνικῆς γῆς δὲν εἶνε τόσον ἀνθόφιλοι κάτοικοι.Καὶ νὰ σκεφθῆ τὶς,ὅτι εἰς τοὺς βράχους ἐκείνους τὸ χῶμα διὰ τὰ φυτὰ καὶ τὰ ἄνθη εἶνε πρόσθετον.Ἡ Ὕδρα συναγωνίζεται ἐπιτυχῶς εἰς τὴν οἰκιακὴν ἀνθοκομίαν τὴν Δανίαν,Νορβηγίαν καὶ Σουηδίαν.Τὸ τί δὲν ἔχει κατορθώση ἡ οἰκιακὴ ἀνθοκομία εἰς τὴν καλὴν καὶ ἤρεμον νῆσον μᾶς δυνάμεθα ἐπίσης νὰ ἴδωμεν καὶ εἰς τὴν κατωθεν τῆς οἰκίας Μιαούλη οἰκίαν τοῦ Σταματίου Βουδούρη.Δὲν ἔχω ἰδῆ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀκόμη τόσην ὠμορφιᾶν ἀνθοστολίστων ἀνδήρων. Ἀλλεπάλληλα εἶνε ταῦτα,μεγάλα,εὐρύχωρα,ὑψηλὰ ἐπὶ βράχων,μὲ τὴν κυανὴν θάλασσαν κατωθεν αὐτῶν. Κατάφυτα καὶ κατ’ἄνθη ἄνδηρα.Εἰς πρόσθετον γῆν καὶ μεγάλας γλάστρας βλαστάνουν καὶ θαλλοῦν ποικιλίαι ἐκλεκτῶν φυτῶν καὶ ἀνθέων.Ἔπαυλις ποιητοῦ θὰ ἠδύνατο νὰ κληθῆ ἡ ἀρχοντικὴ ἐκείνη ὡραιότης.Πῶς νὰ μὴν ὑπάρχη ἀγαθότης καρδιᾶς καὶ προσήνεια ἤθους εἰς τοὺς νησιώτας ἐκείνους,ὕστερα ἀπὸ τόσον ζωηρὸν αἴσθημα πρὸς τὰ ἄνθη.Εἰς τὸ ἄκρον τῶν πολυθελγήτρων ἀνδήρων εὐρίσκεται ἡ οἰκογενειακὴ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Ἄννης, κτισθεῖσα τὸ 1819.Καθαρά,ἐπιμελημένη. Ἐκεῖ προσεύχονται οἱ ἔνοικοι τοῦ ὡραίου μεγάρου,ἐκεῖ εὑρίσκουν παρηγορίαν καὶ γαλήνην ψυχικήν.Καὶ ὅταν ὁ Κύριος τους καλέση,ἀναπαύονται πρὸ τῆς θύρας της.Οἰκογενειακοὶ τάφοι μὲ ἁπλᾶς μαρμαρίνους πλάκας ὑπάρχουν πρὸ τοῦ ναοῦ.Ἐκεῖ κοιμᾶται καὶ ὁ Σταμάτιος Βουδούρης, προετοιμάσας μόνος,ὅταν ἔζη,τὸν τάφον του,ὡς ἀναφέρει ἡ ἐπιγραφὴ ἐπὶ τοῦ τοίχου τῆς ἐκκλησίας.Ἐνδιαφέρων μέγας ρωσσικὸς πολυέλαιος κρέμεται εἰς τὸ μέσον της ἐκκλησίας.Εἰς μικρᾶν βιβλιοθήκην εὑρίσκονται τὰ ἅπαντά του Χρυσοστόμου εἰς ἑλληνικὴν καὶ λατινικὴν γλώσσαν,ἐκδόσεως τοῦ 1774,εἰς δὲ τὸ ἱερὸν προσκυνᾶ ὁ ἐπισκέπτης τὸν ἱστορικὸν σταυρόν,ὃν ἐκρατεῖ ὁ Ἀνδρέας Μιαούλης κατὰ τὰς ἐνδόξους ναυμαχίας.Ἔχει τὴν ἐπιγραφήν: «Σταυρὸς Χριστοῦ τὸ στήριγμα.Σταυροῦ τύπος ἐχθροῖς τρόμος.Ἰησοῦς Χριστὸς νικᾶ».Ἐπὶ τῆς ἁγίας τραπέζης εἶνε κομψὸν παλαιὸν ἀρτοφόριον.Ἀπεχαιρέτισα μὲ συγκίνησιν τὰς κυρίας τοῦ ἀρχοντικοῦ ἱστορικοῦ οἴκου,αἳ ὁποῖαι φιλοφρόνως ἐδέχθησαν τὴν ἐπίσκεψίν μου.Καθὼς ἐπερνοῦσα ἀπὸ τὸ Κάστρο μὲ τὰ παραταγμένα κανόνια του,ὡραῖον τώρα ἄνδηρον ἐπὶ τῆς θαλάσσης,εἶδα διὰ μόνον φορᾶν ἀκόμη τὰ 9 σιδηρᾶ κανόνια τῆς ναυαρχίδος τοῦ Μιαούλη εἰς ἁπλοῦν σύμπλεγμα.Ἀπὸ τὰ στόμια τῶν προῆλθε ἡ ἑλληνικὴ ἐλευθερία.
Ἀπεκαλύφθην.Ἄξιος ἐπισκέψεως εἶνε ὁ ὁρμίσκος Μανδράκι.Διὰ τὴν πόλιν,διὰ τὸ ἐσωτερικόν της νήσου,διὰ τὸ βουνὸν Ἔρως,διὰ τὴν ἐξαίσιαν τοποθεσίαν τῆς Ἐπισκοπῆς,διὰ τὰς ὡραιοτάτας ἀκτᾶς κ.τ.λ,κ.τ.λ ἔχω εἰπῆ ἄλλοτε. Καὶ προσεχῶς θὰ πᾶμε μὲ τοὺς φίλους νὰ διανυκτερεύσωμεν εἰς τὴν ὑψηλὴν μονὴν τοῦ πρόφ.Ἠλία,ὅπου θὰ ἀναψωμεν τὸ τζάκι.Τὰ βράδυα εἶνε ἀρκετὰ εὔθυμα εἰς τὴν πόλιν,ὅπου ἔχουν ἐπιστρὲψη ἤδη οἱ δύται ἀπὸ τὴν σπογγαλιείαν.Φέρει ἕκαστος 50.000,00 δραχμὲς καὶ γλεντοῦν μὲ βιολιὰ καὶ τραγούδια,ὅπως καὶ εἰς τὴν Αἴγιναν, λησμονοῦντες τοὺς κόπους καὶ τοὺς κινδύνους τῆς ἐργασίας των.Φεῦ! μερικοὶ ἐπανέρχονται ἐξ αὐτῆς πληγωμένοι καὶ παράλυτοι,θύματα τῆς ἐργοδοτικῆς ἀπληστίας...»



Ὕδρα 1925.Ταξιδιωτικὸ ἀφιέρωμα διὰ τὴν νῆσον Ὕδραν





Δύο ἔτη ἀργότερα,ἡ ἐφημέριδα «Ἐμπρός»,εἰς τὸ φύλλον τῆς 8ης Αὐγούστου 1925,δημοσίευσε νέο ἀφιερῶμα διὰ τὴν Ὕδραν,παρουσιάζοντας συνοπτικῶς καὶ ἐμπεριστατωμένως τὴν ἱστορική της πορεία ἀπὸ τὰ πρῶτα ἔτη τοῦ ἐποικισμοῦ τῆς ἕως καὶ τὰ ἔτη τῆς οἰκονομικῆς ἀναπτύξεως τῆς σπογγαλιευτικῆς της δραστηριότητας. Συγκεκριμένα,ὁ  περιηγήτης καὶ ἀρθογράφος τῆς ἐφημερίδος,ἀφοῦ ἐξέθεσε εἰς τὸν πρόλογο τῆς δημοσιεύσεώς του τὰ αἰσθήματα ποὺ διακατέχουν τοὺς ἐπισκέπτες μόλις ἀντικρύσουν τοὺς ὀρεινοὺς ὄγκους τῆς νήσου Ὕδρας καὶ τὴν ἔκπληξιν ποὺ οἱ περισσότεροι νοιώθουν μόλις ἀντικρύσουν τὴν ἀμφιθεατρικῶς χτισμένη πόλη της, ἐξέφρασε τὴν εὔλογη ἀπορία πὼς ἦτο δυνατὸν νὰ ἐπιβιώσουν καὶ νὰ διαβιώσουν κάτοικοι εἰς ἕναν τόσον ἄγονον τόπον ὅπως ἡ Ὕδρα.

Ἐν συνεχεία,ὁ περιηγητὴς ἀναφέρεται εἰς τὸν συστηματικὸ ἐποικισμὸ τῆς νήσου Ὕδρας ἀπὸ ἀλβανόφωνους χριστιανικοὺς πληθυσμούς,οἱ ὁποῖοι εἶχαν καταφύγει καὶ ἐγκατασταθεῖ καταδιωκόμενοι ἀπὸ τοὺς Ὀθωμανοὺς εἰς τὴν εὐρύτερη περιοχὴ τῆς Πελοποννήσου,ἤδη ἀπὸ τὸν ΙΓ΄αἰώνα’πληθυσμοὶ οἱ ὁποῖοι ἀναμίχθησαν μὲ τὴν πάροδο τῶν ἐτῶν μὲ ἄλλους Ἑλληνικοὺς πληθυσμοὺς ἀπὸ διάφορα ἄλλα μέρη τῆς ὑπόδουλης Ἑλλάδος,οἱ ὁποῖοι μετοίκησαν μὲ τὴν σειρά τους εἰς τὴν Ὕδραν ἀπ’τὸν ΙΗ΄αἰώνα καὶ ἔπειτα.Σύμφωνα μὲ τὸν περιηγητή,ἡ ὑπογραφὴ τῆς ἱστορικῆς συνθήκης τοῦ Κιουτσοὺκ-Καναρτζῆ ἐν ἔτει 1774,μετὰ τὴν λήξη τοῦ Ρωσσοτουρκικοῦ πολέμου(1768-1774),συνέβαλε εἰς τὴν οἰκονομικὴ ἄνθηση καὶ ἀνάπτυξη τῆς νήσου Ὕδρας,καθότι παραχώρησε τὸ δικαίωμα εἰς τοὺς Ὑδραίους,οἱ ὁποῖοι ἕνεκα τοῦ ἄνυδρου καὶ ἄγονου ἐδάφους τῆς νήσου εἶχαν ἀπὸ νωρὶς στραφεῖ διὰ λόγους βιοποριστικοὺς πρὸς τὴν θάλασσα,ἀσκώντας ναυτικὰ ἐπαγγέλματα,νὰ ταξιδέψουν μὲ τὰ πλοῖα τους,ὑπὸ ἐλαφρὴ ὁπλισμό,ὑπὸ τὴν προστασία τῆς ρωσσικῆς σημαίας εἰς τὰ μεγαλύτερα λιμάνια τῆς Μεσογείου καὶ τῆς Μαύρης Θάλασσας,ἀποκτώτας σταδιακὰ ναυτικὴ ἐπιδεξιότητα καὶ πολεμικὴ ἐμπειρία, ἀντιμετωπίζοντας συχνὰ μὲ ἐπιτυχία πειρατικὲς ἐπιδρομές,ἀναπτύσσοντας ἔτσι ἐν καιρῶ τὸν μετέπειτα ἰσχυρὸ Ἐπαναστατικὸ τρινησιακὸ στόλο τῆς πατρίδος μας, μαζὶ μὲ τὶς ἕτερες νήσους τῶν Σπετσῶν καὶ τῶν Ψαρρῶν, πρωτοστατώντας μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις εἰς τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἑλλάδος.

Εἰς τὰ ὄμματα τῶν περιηγητῶν καὶ ἐπισκεπτῶν τῆς νήσου,ἡ συσσώρευση τοῦ πλούτου καὶ ἡ μεγάλη δύναμη ποὺ ἀπέκτησαν οἱ κάτοικοι τῆς Ὕδρας εἶναι ὁρατὲς καὶ διαφαίνονται ἀπ’τὴν ὕπαρξη πολλῶν ἐπιβλητικῶν καὶ ἀρχιτεκτονικὰ θαυμαστῶν ἀρχοντικῶν οἰκιῶν τῶν Προκρίτων τῆς νήσου,ὅπως οἱ οἰκίες τῶν ἀδελφῶν Λάζαρου καὶ Γεώργιου Κουντουριώτου,τοῦ Γεώργιου Δήμα Βούλγαρη (ἐπισημαίνεται ἡ ἀτυχὴς ἀπόφασις κατεδαφίσεώς της),τοῦ Φραντζέσκου Δήμα Βούλγαρη,τοῦ Ἐμμανουὴλ Τομπάζη κ.ἄλλων.

Μεταξὺ ἄλλων,ὁ ἀρθρογράφος,εἰς τὸ ἱστορικό του ἀφιέρωμα (τὸ ὁποῖο δημοσιεύθηκε εἰς τὸ πρωτοσέλιδό της ἐφημερίδος),ἀναφέρεται εἰς τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ,ἐντός της ὁποίας φυλακίσθηκε ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης,κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄ Ἐμφυλίου Πολέμου(Ἰούλιος 1824- Ἰανουάριος 1825),μνημονεύοντας τὸν ἱστορικὸ «Πέυκο τοῦ Κολοκοτρώνη»,ὁ ὁποῖος κατεστράφη ἐν ἔτει 1915 κατὰ τὴν διάρκεια θυέλλης,εἰς τὸν ὁποῖον κατέφευγε τὶς ὧρες τῆς περισυλλογῆς τοῦ ὁ Στρατηγὸς διὰ νὰ ἀντικρύζει ἐξ ἀποστάσεως τὰ ὅρη τῆς ἰδιαίτερης πατρίδος του,τῆς Ἀρκαδίας,ἀποφεύγοντας ἀπὸ τοῦ σημείου ἐκείνου νὰ ἔλθει εἰς ἄμεση ὀπτικὴ ἐπαφὴ μὲ τὴν πόλη τῆς Ὕδρας.


Πηγή:Ἐφημερὶς «Ἐμπρός»,Φύλλον 8ης Αὐγούστου 1925,Ἄρθρον:Εἰς τὰ νησιὰ τοῦ Σαρωνικοῦ.Ὕδρα, Ἄπ.Β.Δασκαλάκης...»


«...Ὅταν ὁ ἐπισκέπτης τῆς Ὕδρας ἀντικρύζει ἀπὸ τοῦ ἀτμοπλοίου τὰ μαῦρα βουνὰ τῆς σχηματίζει τὴν ἐντύπωσιν ὅτι προκειτα περὶ ἑνὸς ξερονησίου ἐντελῶς ἀκατοικήτου.Ἀπὸ μακρυὰ δὲν διακρίνεται παρὰ ἕνα σύνολον πελώριων βουνῶν,χωρὶς καμμίαν ἄνθησιν,ποὺ βυθίζονται ἀποτόμως εἰς τὴν θάλασσαν.Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἀκόμη τὸ ἀτμοπλοῖον πλησιάση ὥστε νὰ διακρίνεται ἡ πόλις,ἡ ἔκπληξις τοῦ ἐπισκέπτου,ἐὰν ἀγνοῆ τὴν ἱστορία τῆς Ὕδρας, γίνεται ἀκόμη μεγαλειτέρα,ποὺ εὑρέθησαν τὰ τεράστια ἐκεῖνα οἰκοδομήματα καρφωμένα ἐπὶ τῶν βράχων εἰς μίαν ἐσωτερικὴν κλίσιν δύο βουνῶν καὶ πὼς ἐζη τόσος πληθυσμὸς εἰς ἕναν τόσον ἄγονον τόπον.Ἃς ἰκανοποιήσωμεν λοιπὸν τὴν περιέργειαν τῶν ἀναγνωστῶν μᾶς δὶ’ὀλίγων ἱστορικῶν πληροφοριῶν.
Κατὰ τοὺς ἀρχαίους χρόνους ἡ Ὕδρα ἐλάχιστα ἦτο κατοικημένη κατὰ δὲ τοὺς μεσαιωνικοὺς ἐντελῶς ἀκατοίκητος.Μόνον περὶ τὰ μέσα της 17ης ἑκατονταετηρίδος Ἀλβανόφωνοι χριστιανοί,ἔχοντες ἐγκατασταθῆ εἰς Πελοπόννησον ἀπὸ τοῦ ΙΓ’ αἰῶνος φεύγοντες τὴν Τουρκικὴν βίαν μετώκησαν εἰς τὴν νοτιονατολικὴν ἄκραν καὶ τὰ ἀπέναντι αὐτῆς νησιὰ Σπέτσας καὶ Ὕδραν.Οἱ κάτοικοι τῆς Ὕδρας ὅμως δὲν εἶναι ἀμιγὴς Ἀλβανόφωνος πληθυσμός,διότι τὸν 18ον αἰώνα κατέφυγον ἐκεῖ καὶ πολλοὶ ἄλλοι Ἕλληνες ἐκ Μονεμβασίας καὶ Ναυπλίου.Ὡς ἦτο ἑπόμενον,ἀφοῦ τὸ ἔδαφος δὲν παράγει τίποτε,ὅλοι ἐπεδόθησαν εἰς τὴν ναυτιλίαν.Ἐντὸς ὀλίγου χρόνου ἐξελίχθησαν εἰς διάσημους θαλασσοπόρους.Διέσχιζον τὴν Μεσόγειον καὶ τὸν Εὔξεινον μεταφέροντες ἀπὸ τὴ μίας θαλάσσης εἰς τὴν ἄλλην τὰ διάφορα ἐμπορεύματα καὶ προϊόντα καὶ ἀποκομίζοντες εἰς τὴν πατρίδα τῶν ἄφθονον πλοῦτον.
Ἡ ἀκμὴ τῆς Ὕδρας περιῆλθεν εἰς τὸ κατακόρυφον μετὰ τὴν ἐπίσημον προστασίαν τὴν ὁποίαν ἀνέλαβεν ἐπ’αὐτῆς ἡ Ρωσσία διὰ τῆς συνθήκης τοῦ Καϊναρτζῆ.Τὰ Ὑδραϊκὰ καράβια,τὰ ὁποῖα περὶ τὰ τέλη τοῦ 18ου αἰῶνος ἔφθασαν τὰ 150 ἐκ τῶν ὁποίων 90 μεγάλα,μὲ τὴν Ρωσσικὴν σημαίαν ἀφόβως διέπλεον τὸν Ἑλλήσποντον καὶ ἐπολλαπλασίαζον τὸν πλοῦτον τοῦ νησιοῦ.Τότε ἐκτίσθησαν τὰ ὡραῖα μεγαλοπρεπῆ οἰκοδομήματα τῶν ὁποίων ἡ τέχνη καὶ ἡ ἀρχοντικὴ συνολικὴ παράστασις θαυμάζεται καὶ σήμερον.Κάτω εἰς τὰ ὑπόγεια ἐλαξεύθησαν αἳ μυθικαὶ στέρναι,εἰς τὰς ὁποίας ἐρρίπτοντο τὰ «τάλληρα»,ὁ πλοῦτος τῶν Ὑδραίων..Ἦτο δὲ ἡ Ὕδρα μιὰ μικροσκοπικὴ δημοκρατία αὐτοδιοικούμενη ὑπὸ τῶν ἀρχόντων τῆς τῶν «νοικοκυραίων» καλουμένων ἐκ τῶν ὁποίων ἐξελέγετο ἡ ἐκτελεστικὴ ἀρχή,ἡ δημογεροντία.Ἡ μόνη δὲ ἐπέμβασις τῶν Τούρκων ἦτο ἡ κατ’ἔτος ὑποχρέωσις θητείας εἰς τὸ Τουρκικὸν ναυτικὸν ὠρισμένων Ὑδραίων νέων καὶ ἡ ἀπὸ τοῦ 1804 ἐπιβολὴ ὡς Μπέη τοῦ συμπατριώτου τῶν Γεωργίου Βούλγαρη.Ὅλα αὐτὰ μετὰ συγκινήσεως ἀναπολεῖ τὶς,ὅταν σκεφθῆ ὅτι ὅλα τα Ὑδραϊκὰ καράβια ἤσαν ὁ πολεμικὸς στόλος τοῦ ἐπαναστατήσαντος Ἑλληνισμοῦ κατὰ τὸ 1821,ὅλος ὁ πλοῦτος τῶν ἀρχόντων τῆς μετοχετεύθη ἀπὸ τὰς στέρνας εἰς τὰ πτωχὰ θησαυροφυλάκια τοῦ κράτους κατὰ τὰ πρῶτα ἔτη τῆς ἐπαναστάσεως,οἱ καπεταναῖοι ἔγιναν δαφνοστεφεῖς ναύαρχοι τῆς Ἑλλάδος καὶ τὰ ναυτόπουλα παλληκάρια τῆς Πατρίδος.
Καὶ σήμερον ἀκόμη ἡ Ὕδρα γεννᾶ εἰς τὸν ἐπισκέπτην ἕνα συναίσθημα σεβασμοῦ καὶ θαυμασμοῦ.Παντοῦ διακρίνονται τὰ ἴχνη τοῦ παρελθόντος μεγαλείου της.Τὰ ἀρχέγονα κανόνια μὲ τὸ φυτίλι ποὺ διατηροῦνται τοποθετημένα εἰς ὅλα τα προστατεύοντα τὴν πόλιν σημεῖα ἐνθυμίζουν τὴν λύσσαν τοῦ Ἰμπραήμ,ποὺ μὲ ὄλας τὰς τεραστίας δυνάμεις του δὲν κατόρθωσε νὰ ἐξολοθρεύση τὸ ἀήττητον νησί.
Δεξιώτερον τῆς πόλεως σώζεται ὁ παλαιὸς ναύσταθμος,ὅπου ἄλλοτε ἠγκυροβόλουν τὰ δοξασμένα καράβια της,ἐνῶ σήμερον διὰ τὰ πτωχὰ καΐκια ἀρκεῖ καὶ ὁ μικροσκοπικὸς λιμὴν τῆς πόλεως.Ἀπέναντί του ναυστάθμου παρὰ τὸ ἀκρωτήριον Σκύλλαιον,διακρίνονται μικρὰ βραχώδη καὶ ἀκατοίκητα νησίδια,καλούμενα «Τσελεβίνια»,τὰ ὁποῖα ἔχουν καὶ αὐτὰ διὰ τὴν Ὕδραν τὴν ἱστορία των.
Κατὰ τὴν ἐπιστροφὴν ἀπὸ τὰ μακρυνὰ ταξείδια τὰ Ὑδραίϊκα καράβια διεκρίνοντο μόλις ἔφθανον εἰς τὰ νησίδια αὐτὰ καὶ ἄνθρωποι ἔχοντες καλῶς ἐξησκημένον τὸν ὀφθαλμὸν καθώριζον εἰς ποῖον πλοίαρχον ἄνηκε καὶ ἔσπευδον εἰς τὴν οἰκογένειάν του διὰ νὰ πάρουν «συχαρίκια».
Εὕρισκον δηλαδὴ «ποῖος ἔρχεται» τὸ ὁποῖον Ἀλβανιστὶ λέγεται «Τσίλε βίνε» ἐξ’οὐ προῆλθε καὶ ἡ ὀνομασία τῶν νησιδίων.Σώζονται ἐπίσης τὸ παλαιὸν κτίριον τῆς δημογεροντίας μὲ τὸ κλειστὸν προαύλιόν του καὶ τὴν μικρᾶν ἐκκλησίαν του,χρησιμεῦον καὶ σήμερον ὡς προεδρεῖον τῆς κοινότητος.Ὑπερήφανα δὲ καὶ ἐπιβλητικὰ ὑψοῦνται ἀκόμη τὰ μεγαλοπρεπῆ «παλάτια» τῶν ἀδελφῶν Λάζαρου καὶ Γεώργιου Κουντουριώτη,ὅπου διαμένει ὁ ἀπόγονός των πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας,τοῦ Βούλγαρη,τοῦ ἀδελφοῦ του Μπέη,διότι τοῦ Γ.Βούλγαρη καὶ τοῦ υἱοῦ τοῦ πρωθυπουργοῦ Δημ.Βούλγαρη ἀτυχῶς κατεστράφη πρὸ τινῶν ἐτῶν ὡς ἑτοιμόρροπον,τοῦ Τομπάζη κλπ. Εἰς δὲ τὴν κορυφὴν τοῦ βουνοῦ διακρίνεται τὸ ἱστορικὸν μοναστήρι τοῦ προφήτου Ἡλιοῦ,ὅπου εἶχε φυλακισθῆ τῷ 1825 ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ὑπὸ τῶν ἀντιπάλων του.Μέχρι πέρυσι μάλιστα ἐσώζετο,καταστραφὲν ὑπὸ θυέλλης τὸ «πεῦκο» τοῦ «Κολοκοτρώνη» ὅπου ὁ γέρος τοῦ Μωρηᾶ ἀνεπαύετο περίλυπος,κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας τῆς ἐξάψεως τῶν πατροπαράδοτων πολιτικῶν παθῶν.
Πρὸ τινὸς χρόνου ἀνηγέρθη ὡραῖον κτίριον,ὡς μουσεῖον,εἰς τὸ ὁποῖον συνελέγησαν ὅλα τα πολυάριθμα καὶ σημαντικώτατα ἔγγραφά τα σχετικὰ μὲ τὴν ἱστορίαν τῆς Ὕδρας,χάρις εἰς τὰς ἀόκνους προσπάθειας τοῦ πρόεδρου τῆς κοινότητος κ.Λιγνοῦ (ἐσφαλμένως ἀναγράφεται Γλινοῦ).Ἀλλὰ τί νὰ πρωτοσυγκεντρωθῆ ἐκεῖ ἀφοῦ ὁλόκληρος ἡ Ὕδρα ἀπ’ἄκρου εἰς ἄκρον εἶνε ἕνα ἀπέραντον Μουσεῖον τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας.Σήμερον οἱ περισσότεροι Ὑδραῖοι κατοικοῦν εἰς τὸν Πειραιᾶν καὶ ἐκ τῶν 15 χίλ.κατοίκων τῶν περασμένων χρόνων σήμερον ἡ νῆσος δὲν ἔχει οὔτε τὸν ἤμυσιν ἀριθμὸν ἀσχολούμενον κατὰ μένα μέρος εἰς τὴν σπογγαλιείαν.Διὰ τοῦτο καὶ μέγα μέρος οἰκιῶν εἶνε κενόν.Κατὰ τὸ θέρος πολλοὶ ἐν τούτοις Ὑδραῖοι προτιμοῦν νὰ μεταβοῦν καὶ νὰ παραθερίσουν ἐκεῖ.Ὁ τόπος γεννήσεως καὶ ἡ προγονικὴ ἀνάμνησις εἶνε τὰ καλλίτερα στηρίγματα τῆς ἀγάπης τῶν Ὑδραίων πρὸς τὸ ἠρωϊκὸ νησί  των.Ἐξ ἄλλου ἡ θάλασσα παρέχει καὶ αὐτὴ τὰς ἀπολαύσεις της,ἐνῶ ὅ,τι ἔχει στερήσει ἡ φύσις ἀπὸ τὴν τοποθεσίαν ὅπου εἰνε ἐκτισμένη ἡ πόλις,τὸ ἀποδίδει ἡ «Ἐπισκοπῆ» μιὰ μικρὰ πευκόφυτος κοιλὰς ἀπέχουσα δύο περίπου ὥρας,ἀληθινὴ ὄασις μέσα εἰς τοὺς ἀτελεύτητους βράχους...»




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...