hydraki


(hydraki:Διαδυκτιακὸς Δίαυλος Προβολῆς Μαγνητοσκοπίων-Εἰκονοληψιῶν τῶν Ἐθίμων-Ἠθῶν-Δρώμενων τῆς νήσου Ὕδρας (Υου tube)

Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Ὕδρα 1865-1906.Ἐκλογὲς Βουλευτών Ὕδρας

Ὕδρα 1865-1906.
Ἐκλογὲς Βουλευτών Ὕδρας



-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1865
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Ἅ΄,Περίοδος Α΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1865
  Συνεδρίασις ΙΖ΄,τῆς 30ης Ἰουνίου 1865

Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας Δημητρίου Γεωργίου Βούλγαρη, Ἀθανασίου Ἀνδρέα Μιαούλη καὶ Ἀνδρέα Γεωργίου Κουντουριώτη.



-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1867
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Γ΄,Περίοδος Α΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1868
  Συνεδρίασις ΙΑ΄,τῆς 13ης Ὀκτωβρίου 1867

Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τοῦ Βουλευτού Υδρας Θεοδώρου Γεωργίου Κουντουριώτου,εἰς τὴν θέσιν τοῦ ἀποβιώσαντος Βουλευτοῦ Ἀθανασίου Ἀνδρέα Μιαούλη.Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τοῦ Βουλευτοῦ Ὕδρας Ἰωάννου Καλογιάννη, εἰς τὴν θέσιν τοῦ Βουλευτοῦ Ἀνδρέα Γεωργίου Κουντουριώτου,λόγω διορισμοῦ τοῦ εἷς  δημόσιον λειτουργίαν.



-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1868
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος Β΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1869
  Συνεδρίασις ΙΖ΄,τῆς 8ης Ιουνίου 1868

Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας Δημητρίου Γεωργίου Βούλγαρη, Ἰωάννη Καλογιάννη καὶ Θεοδώρου Νικολάου Γκίκα.



-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1869
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος Γ΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1870
  Συνεδρίασις ΚΓ΄,τῆς 7ης Ιουλίου 1869

Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας Δημητρίου Γεωργίου Βούλγαρη, Ἰωάννη Καλογιάννη καὶ Θεοδώρου Νικολάου Γκίκα.



-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1872
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος Δ΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1872
  Συνεδρίασις Κ΄,τῆς 3ης Ιουνίου 1872

Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας Δημητρίου Γεωργίου Βούλγαρη, Θεοδώρου Νικολάου Γκίκα καὶ Θεόδωρου Θεοδωράκην.



-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1873
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος Ε΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1873
  Συνεδρίασις ΙΔ΄,τῆς 30ης Μαρτίου 1873

Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας Δημητρίου Γεωργίου Βούλγαρη, Θεοδώρου Νικολάου Γκίκα καὶ Θεόδωρου Θεοδωράκην.



-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1874
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΣΤ΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1875
  Συνεδρίασις ΚΕ΄,τῆς 12ης Νοεμβρίου 1874
  Συνεδρίασις Α΄,τῆς 19ης Μαρτίου 1875

Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας Δημητρίου Γεωργίου Βούλγαρη καὶ Ἐπαμεινώνδα Ἀντωνίου Κριεζήν.

Τὴν 19ην Μαρτίου 1875,ὁρκίσθηκε ἐνωπίον της Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ὁ Δημήτριος Γεωργίου Βούλγαρης,ἐνῶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς συνεδριάσεως ἡ ἐκλογὴ τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας ἐκληρώθηκε εἰς τὸ Ἡ’ Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,τοῦ ὁποίου τὰ μέλη ἐκαλοῦντο νὰ ὑποβάλωσι τὴν εἰσηγητικὴ ἔκθεση τῶν ἐκλογῶν.

«..Ἔκθεσις ἐπὶ τῆς Ἐκλογῆς τῆς ἐπαρχίας Ὕδρας
Τὸ Ἢ τμῆμα συνελθὸν εἰς συνεδρίασιν καὶ λαβὸν ὑπ’ὄψιν ἅπαντα τὰ ἀφορώντα εἰς τὴν ἐνέργειαν τῆς ἐκλογῆς τῆς ἐπαρχίας Ὕδρας παρατηρεῖ τὰ ἑξῆς:
Ἐπειδὴ ἐττηρήθησαν ἀπασαι αἳ ὑπὸ τοῦ νόμου διατυπούμεναι διατυπώσεις καὶ οὐδεμία ἔνστασις κατὰ τοῦ κύρους τῆς ἐκλογῆς φαίνεται:
Ἀποφαίνεται παμψηφεὶ ὑπὲρ τῆς ἐπικυρώσεως τῆς διαληφθείσης τῆς ἐκλογῆς καὶ κηρύττει νόμιμον βουλευτὴν τῆς ἐπαρχίας Ὕδρας τὸν κυρίον Γ.Δ.Βούλγαρην,ἔχοντα τὰ παρὰ τοῦ νόμου ἀπαιτούμενα προσόντα.
Ἐν Ἀθήναις,τὴ 19 Μαρτίου 1875..»



-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1875
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος Ζ΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1876
  Συνεδρίασις Α΄,τῆς 10ης Σεπτεμβρίου 1875
  Συνεδρίασις ΙΣΤ΄,τῆς 4ης Ὀκτωβρίου 1875

Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας Ἀντώνιου Τσαμαδοῦ καὶ Δημητρίου Γεωργίου Βούλγαρη.Ἡ ἐκλογὴ τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας εἶχε κληρωθεῖ εἰς τὸ Ἐ΄ Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.


-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1878
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Δ΄,Περίοδος Ζ΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1879
  Συνεδρίασις Ε΄,τῆς 20ης Σεπτεμβρίου 1878
  Συνεδρίασις Ε΄,τῆς 25ης Σεπτεμβρίου 1878

Ἐπικύρωσις ἀποτελέσματος ἐκλογῆς τοῦ Βουλευτοῦ Ὕδρας Γεωργίου Δημητρίου Βούλγαρη καὶ ὁρκωμοσία του.Ἡ ἐκλογὴ Ὕδρας εἶχε κληρωθεῖ εἰς τὸ Α΄ Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων


-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1879
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος Η΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1879
  Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 22ης Ὀκτωβρίου 1879
Παράρτημα Ἐπίσημων Πρακτικῶν της Βουλῆς

Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος Η΄
Τόμος Β΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1879
Συνεδρίασιν ΚΣΤ΄,τῆς 3ης Δεκεμβρίου 1879

Οἱ Ἐκλογὲς Ὕδρας διεξήχθησαν τὸν μήνα Σεπτέμβριον.Τὴν 5ην Νοεμβρίου 1879, ἀναγνώσθη ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις τοῦ Γ΄ Τμήματος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων διὰ τὴν ἐκλογὴν τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας.Κατὰ τὴν διαλογὴ τῶν ψήφων,ἐψηφοφόρισαν συνολικῶς χίλιοι πεντακόσιοι πεντήκοντα ἐννέα (1.559) ψηφοφόροι ἐπὶ συνόλου τεσσάρων χιλιάδων ἑπτακοσίων πεντήκοντα δύο (4.752) ψηφοφόρων,προέκυψαν τὰ ἑξῆς ἀποτελέσματα:

«...Ὁ μὲν Γ.Δ.Βούλγαρης 1.180
Ὁ δὲ Ἔπ.Κριεζὴς 1.135
Ὁ δὲ Θ.Γκίκας 1068

Ο Α.Τσαμαδὸς 914
Ο Ν.Τσαμαδὸς 871
Ο Ε.Κωνσταντίδης 799
Ο Δ.Μπουντούρης 696...»

Τὸ Πρωτοδικεῖο Ναυπλίας,λαμβάνοντας τὰ πρακτικὰ τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας, ἐπικύρωσε τὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα,ἀνακηρύσσοντας ὡς Βουλευτὲς Ὕδρας τὸν Γεώργιον Δημητρίου  Βούλγαρην,τὸν Ἐπαμεινδώνα Ἀντωνίου Κριεζὴν καὶ τὸν Θεόδωρον Νικολάου Γκίκαν.

Κατὰ τὴν διάρκεια διεξαγωγῆς τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας ὑπεβλήθησαν μονάχα δύο ἐνστάσεις,οἱ ὁποῖες ὅμως ἀπερρίφθησαν ὡς ἀβάσιμες.Ἡ πρώτη ἔνστασις ἐσχετίζετο μὲ τὴν ἀναγραφὴ τοῦ ὀνόματος τοῦ ὑποψηφίου Βουλευτοῦ Δημητρίου Μπουντούρη (ἀναγράφετο τὸ ὄνομα Βουδούρης ἀντὶ Μπουντούρης),ἐνῶ ἡ δεύτερη ἔνστασις ἐσχετίζετο μὲ τὸ σύμβολο τῶν τριῶν ἐπιτυχόντων ὑποψηφίων Βουλευτῶν.

«...Ἀλλ’ἀμφοτέραι αἳ ἐνστάσεις αὐταί,ἀπερρίφθησαν ὑπὸ τῶν ἐφορευτικῶν ἐπιτροπῶν μετὰ γνωμοδότησιν τῶν ἀντιπροσώπων τῆς δικαστικῆς Ἀρχῆς,ἡ μὲν λόγω του ὅτι ὁ Μπουντούρης εἶναι τὸ καὶ ἐν τῷ ἐκλογικῶ καταλόγω οὕτω περιεχόμενον ὄνομα τοῦ ὑποψηφίου καὶ οὐχὶ Βουδούρης,ἡ δὲ λόγω του ὅτι καὶ διαφορὰ τοῦ σημείου οὐσιώδης δὲν ὑπῆρχε καὶ κατὰ νόμον ἐπιτρέπεται ἡ μεταβολὴ αὐτοῦ κατὰ βούλησιν τῶν ἐνδιαφερομένων ὑποψηφίων ἢ τῶν ἀντιπροσώπων αὐτῶν..»

Συγκεκριμένα διὰ τὸ σημεῖο τῶν ἐπιτυχόντων ὑποψηφίων Βουλευτῶν καταγγέλθηκε τὸ ἑξῆς:

«..ὅτι κακῶς τὸ ἀφ’ἑσπέρας ὁρισθὲν σημεῖον τῶν τριῶν ἐπιτυχόντων,ἀπὸ ἁπλοῦ κλάδου ἐλαίας μετετράπη εἷς σταυρὸν ἐκ κλάδου ἐλαίας..»

Ἐπὶ τῆς ἐκλογῆς τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας,παρ’ὅτι εἰς τὰ πρακτικὰ τῆς Ἐφορευτικῆς  Ἐπιτροπῆς τῶν Ἐκλογῶν κατεγράφη πὼς ἡ ἐκλογικὴ διαδικασία διεξήχθη  ὁμαλῶς ἐν ἄκρα ἡσυχία καὶ τάξει,διετυπώθησαν παρὰ ταῦτα,μετὰ τὸ πέρας τῆς,σοβαρότατες καταγγελίες καὶ ἐνστάσεις ἐπὶ τοῦ κύρους τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος.
Συγκεκριμένα ὑπεβλήθησαν δύο ἐνυπόγραφες ἐνστάσεις:

Τὴν 7ην Ὀκτωβρίου 1879,ὑπεβλήθηκε εἷς τὸν Ἔπαρχον Ὕδρας ἔνστασις τῆς 29ης Σεπτεμβρίου 1879 τῶν ἀποτυχόντων ὑποψηφίων Βουλευτῶν Ἀναστασίου Τσαμαδοῦ, Εὐάγγελου Κωνσταντίδη καὶ Νικολάου Τσαμαδοῦ (ὁ τελευταῖος μέσω τοῦ πληρεξούσιου ἀντιπροσώπου τοῦ Μιχαὴλ Οἰκονόμου).

Τὴν 20ην Ὀκτωβρίου 1879,ἀρξαμένων τῶν ἐργασιῶν τοῦ Γ΄Τμήματος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ὑπεβλήθηκε νέα ἔνστασις τῶν ἀποτυχόντων Βουλευτῶν,εἰς τὴν ὁποία καταγγέλθηκε ἡ παράνομη συμμετοχὴ διακοσίων πέντε ἀτόμων εἰς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν.

«.ἕτερα ἔνστασις ὑπὸ χρονολογίαν 20 Ὀκτωβρίου 1879 ὑπ’ἀμφοτέρων τῶν Τσαμαδῶν καὶ τοῦ Ε.Κωνσταντίδου ὑπογεγραμμένη .καὶ συνημμένον ἔχουσα κατάλογον 205 ὀνομάτων ψηφοφορησάντων προσώπων ἀντὶ ἀποντων,τεθνεώτων,ἄνευ δικαιώματος ἢ δὶς ψηφοφορησάντων..»

Οἱ ὑποβληθεῖσες ἐνστάσεις τῶν ἀποτυχόντων ὑποψηφίων Βουλευτῶν,κινήθηκαν εἰς τοὺς ἑξῆς τέσσερις βασικοὺς ἄξονες:

Ά)Τὸ πρακτικόν της σφραγίσεως τῆς κάλπης τοῦ β’ τμήματος ἦταν ἄκυρον καὶ πλαστόν,διότι αὐτὸ συνετάχθη παρανόμως ἐντός της οἰκίας κομματάρχου, ὑποστηρικτοῦ ἑνὸς ἐκ τῶν ἐπιτυχόντων Βουλευτῶν.Οἱ καταγγέλοντες,ἐκτός του τόπου συντάξεως τοῦ πρακτικοῦ,ἀνέφεραν πὼς κατὰ τὴν  σφράγιση τοῦ σάκκου τῶν ψηφοδελτίων,ἀπουσίαζαν ἀπ’τὴν διαδικασία ὄχι μόνο μέλη τῆς Ἐφορευτικῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Ἐκλογῶν,ἀλλὰ καὶ ἀντιπρόσωποι τῶν ὑποψηφίων Βουλευτῶν.

«..διότι μετὰ τὴν διαλογὴν ἡ ἐπιτροπὴ ἐξῆλθε τοῦ καταστήματος μετὰ τῶν βιβλίων καὶ τῶν λοιπῶν ἐγγράφων ἀσφραγίστων διευθυνομένη εἰς τὸ κατάστημα τοῦ ἃ΄τμήματος,καθ’ὁδὸν δὲ μεταβάλουσα γνώμην οὐχὶ ἐν τῷ καταστήματι τοῦ β΄τμήματος ἀλλ’ἐν τὴ οἰκία κομματάρχου τινὸς τῶν ἐπιτυχόντων’καὶ ἀποχωρησάντων τῶν δύω μελῶν αὐτῆς συνέταξε,συμπράττοντος καὶ τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς δικαστικῆς Ἀρχῆς,πρακτικὸν σφραγίσεως πλαστὸν κατὰ τοῦτο, ὅτι οὔτε τὰ ἀπόντα δύω μέλη αὐτοῦ ἐσφράγισαν τὸν σάκκον καὶ ὑπέγραψαν τὸ πρακτικόν,οὔτε οἱ ἀντιπρόσωποι πάντες τῶν ὑποψηφίων’διὰ τοῦτον δὲ τὸν λόγον καὶ ἡ διαλογὴ καὶ ἡ ἐκλογὴ εἶναι ἄκυροι διὰ τὴν μὴ τήρησιν τῶν ρητῶν καὶ οὐσιωδῶν διατάξεων τοῦ ἐκλογικοῦ νόμου..»

Ἡ συγκεκριμένη ἔνστασις τελικῶς ἀπορρίφθηκε  ὡς «ἄνευ σημασίας καὶ ἀνάξια» ἀπὸ τὸ Γ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς.Ὄντως τὰ μέλη τῆς Ἐφορευτικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ β΄ ἐκλογικοῦ τμήματος κατευθύνθηκαν πρὸς τὸ α΄ ἐκλογικὸ τμῆμα διὰ τὴν σύνταξιν τοῦ τελικοῦ ἀποτελέσματος τῶν ἐκλογῶν,ἀλλὰ ἡ μετάβασίς τους αὐτὴ πραγματοποιήθηκε παρουσία τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς δικαστικῆς ἀρχῆς,τῶν ἀντιπροσώπων ἀπαντῶν τῶν ὑποψηφίων καθὼς καὶ τῆς φρουρᾶς τῶν ἐκλογῶν.Συνεπῶς δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ πλαστογραφηθεῖ τὸ πρακτικόν της ἐκλογῆς.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μεταβάσεώς τους,τὰ μέλη τῆς Ἐφορευτικῆς Ἐπιτροπῆς ἀπήντησαν καθ’ὁδὸν τὸν Κ.Βιτσαξὴν (πιθανῶς Κ.Βατσαξὴ),πληρεξούσιον ἀντιπρόσωπον τοῦ ὑποψηφίου Βουλευτοῦ Θεοδώρου Γκίκα,ὁ ὁποῖος τοὺς διεμήνυσε πὼς θὰ ἔπρεπε νὰ συνετάξουν τὸ πρακτίκον του ἀποτελέσματος τοῦ β΄τμήματος ἐντός αὐτοῦ,ὡς καὶ τελικῶς ἔγινε.

Κατὰ τὴν σύνταξιν δέ,τοῦ πρακτικοῦ ἀπουσίαζαν μὲν δύο μέλη τῆς Ἐφορευτικῆς Ἐπιτροπῆς (Φ.Σαχίνης καὶ Γεώργιος Πέτρου Βούλγαρης τὰ ὁποία εἶχαν ἀποχωρήσει), ἀλλὰ  ἡ σύνταξις τοῦ ὁλοκληρώθηκε ἐντός του τμήματος παρουσία τοῦ δικαστικοῦ ἀντιπροσώπου καὶ ὄχι ἐντός της οἰκίας τοῦ Κ.Βιτσαξῆ ὡς καταγγέλθηκε.

«..ἐξάγεται ἐκ τοῦ βιβλίου τῶν πράξεων τοῦ δευτέρου ἐκλογικοῦ τμήματος μετὰ τὴν περαίωσιν τῆς διαλογῆς ἡ ἐπιτροπὴ πλήρης μετὰ τοῦ ἀντιπροσώπου τῆς δικαστικῆς Ἀρχῆς,τῶν ἀντιπροσώπων τῶν ὑποψηφίων πάντων καὶ συνοδευομένη ὑπὸ τῆς φρουρᾶς,παραλάβουσα ἅπαντα τὰ ἔγγραφά της τὲ ἐκλογῆς καὶ τῆς διαλογῆς, ἐξῆλθον τοῦ καταστήματος τῆς ψηφοφορίας καὶ μετέβησαν εἰς τὸ ἃ τμῆμα πρὸς σφράγισιν αὐτῶν μετὰ τὴν σύνταξιν τοῦ ὁλικοῦ ἀποτελέσματος (πράξις ὑπ’ἀριθμ.15), ὅτι ὅμως καθ’ὁδὸν συναντήσασα τὸν ἐν τῷ ἃ’ τμήματι ἀντιπρόσωπον τοῦ Θ.Γκίκα Κ.Βιτσαξὴν ἐδιδάχθη παρ’αὐτοῦ ὅτι ἐν τῷ ἰδιω αὐτῆς καταστήματι ὤφειλε νὰ σφραγίση τὰ πρακτικὰ καὶ παραδώση αὐτὰ τῷ δικαστικῶ ἀντιπροσώπω.Ὅθεν ἐπανέλθουσα εἰς τὸ κατάστημα τοῦτο,πλὴν τῶν ἀποχωρησάντων δύω μελῶν Φ.Σαχίνη καὶ Γ.Π.Βούλγαρη,καὶ μετακαλέσασα ἐκεῖ καὶ τὸν δικαστικὸν ἀντιπρόσωπον συνέρραψε μὲν τὰ πρακτικὰ κλπ ἔγγραφα ἐντὸς σάκκου,ἐσφράγισε δὲ διὰ τριῶν σφραγίδων τῶν μελῶν αὐτῆς, παριστάντος καὶ συμπράξαντος καὶ συνυπογράψαντος τὸ πρακτικόν του δικαστικοῦ ἀντιπροσώπου,ὢ καὶ παρεδόθη τὸ ἐσφραγισμένον δέμα. Τούτων δὲ οὕτως ἐχόντων καὶ μὴ προτεινομένης ἀλλοιώσεως τινὸς τοῦ περιεχομένου μήτε τοῦ πρωτοκόλλου τῆς ψηφοφορίας μήτε τοῦ βιβλίου τῶν πράξεων,ἡ μεταξύ του πέρατος τῆς διαλογῆς καὶ τῆς σφραγίσεως τῶν ἐγγράφων ἀταξία ἐλέγχεται ἄνευ σημασίας καὶ ὅλως ἀνάξια λόγου,οὔτε πλαστογραφίαν ἀποτελοῦσα,οὔτε λόγον ἀκυρότητος τῆς ἐκλογῆς περιέχουσα..»


Β)Ἡ ἐκλογὴ τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας ἦταν προϊὸν «εὐρυτάτης καὶ σκανδαλωδεστάτης δωροδοκίας».

Τὸ Γ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ἂν καὶ θεώρησε ὡς μείζωνος σημασίας τὴν συγκεκριμένη καταγγελία χρηματισμοῦ τῶν ψηφοφόρων,διαπίστωσε σοβαρότατες ἀντιφάσεις εἰς τὰ καταγγελόμενα τῶν ἐνισταμένων,τόσο ὡς πρὸς τὸ ὕψος τοῦ φερόμενου καταβληθέντος κεφαλαίου ποῦ δαπανήθηκε διὰ τὴν δωροδόκηση τῶν ψηφοφόρων,τὸ ὁποῖο κρίθηκε ὑπερβολικὰ ὑψηλό, ὅσο καὶ ὡς πρὸς τὸν τελικὸ ἀριθμὸ τῶν δωροδοκουμένων ψηφοφόρων,διότι ἐὰν ἡ Ἐπιτροπὴ γνωμοδοτοῦσε ὑπὲρ τῆς ἀληθείας τοῦ ἰσχυρισμοῦ τῆς δωροδοκίας τῶν 2/3 τοῦ σώματος τῶν ψηφοφόρων,τότε ὅλως παραδόξως,θὰ εἶχον δωροδοκηθῆ καὶ ψηφοφόροι τῶν ἀποτυχόντων ὑποψηφίων Βουλευτῶν.

«..τὸ κεφάλαιον τοῦτο περιέχει ἃ)ἀντιφάσεις τίνας,ἐξασθενίζουσας τὸ κύρος τῶν ὑπὸ τῶν ἐνισταμένων βεβαιουμένων γεγονότων,οἶον ὅ,τι ἐν τέλει λέγεται ὅτι ἐδαπανήθησαν ὑπὸ τῶν ἐπιτυχόντων πεντήκοντα χιλιάδες φράγκων (500.000,00),ἐν ὢ ἐν ἄρχη ὁμολογεῖται κατάθεσις τριάκοντα μόνον χιλιάδων (30.000,00).
β)ἀπίθανους ἰσχυρισμούς,οἶον ὅτι,ἐπὶ 1559 ψηφοφορησάντων,950 ἐδωροδοκήθησαν ὑπὸ τῶν ἀντιθέτων,ἐν ὢ καὶ καθ’εὐατὸν ὁ ἰσχυρισμὸς φαίνεται ἀπίστευτος καὶ μετὰ τὴν ἀφαίρεσιν τῶν 959 δωροδοκηθέντων δὲν ὑπολείπονται ἁγνοὶ ψηφοφόροι τῶν ἐνισταμέων οὐδὲ τόποι,ὅσοι ἀντιστοιχούσιν εἰς τὰς ψήφους,ἂς ὁ τελευταῖος αὐτῶν ἔλαβε (799)...»

Τὰ μέλη τοῦ Γ΄Τμήματος τῆς Βουλῆς ἐπισήμαναν παράλληλα,πὼς οἱ καταγγελίες τῶν ἐνισταμένων περὶ χρηματισμοῦ διετυπώθησαν προφορικῶς-καὶ ὄχι ἐγγράφως-εἰς τὸν δικαστικὸν ἐπόπτη τῶν ἐκλογῶν Ἐφετὴ κ.Χατζησαράντου,ὅπως ὁ ἴδιος ἐσημείωσε εἰς τὴν ἔκθεσίν του,τὴν 6ης Ὀκτωβρίου 1879.(Ὑπῆρξε δὲ μήνυσις τοῦ Ἐφέτου κατὰ τῶν ἐνισταμένων).

«...ὅτι περὶ δωροδοκίας ἡ δικαστικὴ ἀντιπροσωπεία οὐδὲν ἠδυνήθη νὰ βεβαιώση διότι οὔτε παραπόνον αὐτὴ διὰ ζώσης φωνῆς  ὑπεβλήθη οὔτε ἔγκλησις τὶς ἐδόθη...»

Τελικῶς,τὰ μέλη τοῦ Γ΄Τμήματος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,λαμβάνοντας ὑπ’ὄψιν τὴν ἔκθεσιν τῆς 23ης Σεπτεμβρίου 1879,τοῦ δικαστικοῦ ἀντιπροσώπου τοῦ β΄ ἐκλογικοῦ τμήματος,δικηγόρου Ἀθηνῶν Γ.Μελισσουργοῦ,περὶ δωροδοκίας μέρους  τῶν ψηφοφόρων ἀπὸ ὑποψήφιους Βουλευτὲς ἀμφοτέρων τῶν παρατάξεων, γνωμοδότησε ὑπὲρ τῆς ἀπορρίψεως τῶν κατηγοριῶν,μὲ τὸ αἰτιολογικὸ πὼς αὐτὲς ἦτο ἀποτέλεσμα προφορικῶν φημῶν


Γ)Ὁ Δήμαρχος Ὑδραίων (Κυριάκος Γκορογιάννης(1879-1882),ὁ Ἀστυνόμος Ὕδρας, ὁ Δημοτικὸς Εἰσπράκτωρ καθὼς καὶ οἱ Δημοτικοὶ καὶ Ἀστυνομικοὶ κλητῆρες «ἐφατρίαζαν» ὑπὲρ τῶν ἐπιτυχόντων Βουλευτῶν.

Ὁμοίως τὰ μέλη τοῦ Γ΄Τμήματος τῆς Βουλῆς ἔκριναν ὡς ἀβάσιμη τὴν ἐν λόγω κατηγορία.Ἰδοὺ τὸ αἰτιολογικό της ἀποφάσεως:

«..Ἀφ’οὐ δὲ οὔτε προφορικῶς οὔτε ἐγγράφως κατηγγέλθησαν τοιαῦται παράνομοι πράξεις εἰς οὐδεμίαν Ἀρχήν,ἰδίως δὲ οὔτε εἰς τὴν ἐπαγρυπνοῦσαν ἐπὶ τῶν ἐκλογῶν δικαστικὴν ἀντιπροσωπείαν,οὔτε εἴς τοὺς,κατὰ τὴν προφορικὴν ὁμολογίαν τοῦ ὑπογράψαντος τὴν ἔνστασιν πρώτου ἐπιλαχόντος,ἐπὶ τὴ αἰτήσει αὐτοῦ,κατὰ τὰς παραμονὰς τῆς ἐκλογῆς ἀντικαταστήσαντας τὸν Ἔπαρχον καὶ τὸν Μοίραρχον διαδόχους αὐτῶν,τὸ Τμῆμα πείθεται ὅτι αἳ ὑποβαλλόμεναι εἰς τὴν κρίσιν αὐτοῦ καὶ τῆς Βουλῆς παραβάσεις τῶν δημοτικῶν ὑπαλλήλων οὐδέποτε ἐτελέσθησαν ἀληθῶς ἡ οὐδέποτε ἐθεώρησαν λόγου ἄξιαι καὶ δυνάμεναι νὰ ἐπιδράσωσιν ἐπὶ τῆς ἐκλογῆς..»

Δ) Εἰς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν ἐψηφοφόρισαν πλέον τῶν ἑκατὸν ἀτόμων,ἄνευ δικαιώματος τοῦ ψηφοφορεῖν ἢ δὶς ψηφοφοροῦντες ἢ ἀντὶ τεθνεώντων ἢ ἀντὶ ἀποντων.(Προσηχθη πρὸς ἐπαλήθευσιν καὶ ἔλεγχον,σχετικὸς κατάλογος διακοσίων πέντε ὀνομάτων).

Τὸ Γ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων μελετώντας τὰ ὀνόματα τοῦ ἐπίμαχου καταλόγου,τῶν μὴ ἐχόντων τὸ δικαίωμα τοῦ ψηφοφορεῖν πολιτῶν,προχώρησε κατόπιν διορθώσεων εἰς τὴν μείωσιν τοῦ συνολικοῦ ἀριθμοῦ τῶν ὑπὸ διερεύνησιν ψηφοφόρων,εἰς τοὺς ἑκατὸν  τεσσεράκοντα ἑπτὰ (147).Συγκεκριμένα:

α) Ἐσφαλμένως συμπεριελήφθη ὁ ὑπ’ἀριθμὸν 195 ψηφοφόρος εἰς τὸν ἐπίμαχον κατάλογον,διότι διεγράφη ὑπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ἐνισταμένων.

β) Ἐσφαλμένως ἀναγράφονται ὡς ψηφοφορήσαντες οἱ ὑπ’ἀριθμὸν (14,23,45,54,61,77,88,89,90, 93,94,95,99,100,101,103,105,113,114,115,116,120,122,125,127,128,132,142,143,144,146,148,149,154,156,158,168,191) πολίτες τοῦ ἐπίμαχου καταλόγου, διότι εἰς τὰ πρωτόκολλα καὶ τὰ πρακτικὰ τῆς ψηφοφορίας τῶν δύο ἐκλογικῶν τμημάτων,εἰς τοὺς συγκεκριμένους τριάκοντα ὀκτὼ (38) αὔξοντες ἀριθμοὺς ἀναγράφονται ὡς ψηφοφορήσαντες,ὀνόματα ἕτερων ψηφοφόρων πολιτῶν.

«...προέκυψε δὲ ἡ πλάνη αὐτὴ τοῦ καταλόγου τῶν ἐνισταμένων προφανῶς ἐκ κακῆς ἀναγνώσεως τῶν ἐν τοῖς πρωτοκόλλοις τῆς ψηφοφορίας παρατεθειμένων τοῖς ὀνόμασιν ἀριθμῶν τοῦ ἐκλογικοῦ καταλόγου,ἐκ σφαλμάτων τοῦ πρωτοκόλλου περὶ τὴν σημείωσιν τοῦ ἀριθμοῦ τοῦ ἐκλογικοῦ καταλόγου παρὰ τὸ ὄνομα τοῦ ψηφοφοροῦντος καὶ ἐξ ἄλλων τοιούτω παραδρομῶν,κατὰ τὸ πλεῖστον βαρυνουσῶν τὸν ἀντιγραφέα τοῦ καταλόγου τῶν ἐνισταμένων..»

γ) Ἐσφαλμένως προκλήθηκε σύγχησις διὰ τοὺς ὑπ’ἀριθμὸν (2,3,10,21,47,85,136, 151,155) τοῦ ἐπίμαχου καταλόγου,περὶ συμμετοχῆς ἀτόμων ἀποντων ἢ τεθνεόντων εἰς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν, λόγω συνωνυμίας.Ἡ σύγχησις αὐτὴ προκλήθηκε διότι εἰς τὸν ἐκλογικὸν κατάλογον δὲν ἀναγράφετο τὸ πατρώνυμο τῶν ψηφοφόρων.(Εἰς ἀρκετὲς περιπτώσεις ὑπῆρξαν τέσσερις ἕως καὶ πέντε ὁμώνυμοι ψηφοφόροι) .

«...τῶν ἐνισταμένων ὀνόματα δὲν ἀποδεικνύονται ὡς ἀνήκοντα εἰς τοὺς κατὰ τὸν κατάλογον τοῦτον ἀποντας Ἀντώνιον Μπινιάρην,Ν.Καραγιάννην,Σταῦρον Ἀλεξ.Ἀλέξην, Νικόλαον Β.Ἀδάμην, Ἀνδρ.Π.Πετροπετσιώτην,Γεώργιον Δ.Πετροπετσιώτην (ἀριθμοὶ καταλόγου ἐκλογικοῦ 2887,1910, 117,36,4263,3289,3190) ἢ τοὺς ἀποθανόντας Γ.Κοταρᾶν καὶ Δ.Γ.Νέγκαν (ἀριθμοὶ ἐκλογικοῦ καταλόγου 1665,3097),ἀλλ’εἷς ἄλλους ὁμωνύμους Ἀντώνιον Μπινιάρην,Ν.Καραγιάννην,Σταῦρον Ἀλεξ.Ἀλέξην, Νικόλαον Β.Ἀδάμην,Ἀνδρ.Π.Πετροπετσιώτην,Γεώργιον Δ.Πετροπετσιώτην (ἀριθμοὶ καταλόγου ἐκλογικοῦ 2842,2071,93,106,1796,2989,4293,3319,3393) μὴ φαινομένους ὡς ψηφίσαντας ἐν ἄλλω ἀριθμῶ τῶν πρωτοκόλλων τῆς ψηφοφορίας)..»

δ) Ἐσφαλμένως κατεγράφη ὅτι ἐψηφοφόρησε δὶς ὁ ὑπ’ἀριθμὸν 104 ψηφοφόρος.

«..ὡς ἴδιον πρόσωπον καὶ ὑπ’ἄλλο ὄνομα (Πέτρος Πετράκος) σημειοῦται ἐν τῷ ἐκλογικῶ καταλογω (ἄρ.3479) ὁ ψηφοφορήσας κατὰ τὸ πρωτόκολλον τοῦ β΄τμήματος ὑπ’ἀριθμ.149,καὶ ἄλλος εἶναι ὁ ψηφίσας ἐν τῷ πρώτω τμήματι ὑπ’ἀριθμ.πρωτοκόλλου 390 Π.Κατσαφάδος,ἔχων ἀριθμὸν 2084 ἐν τῷ ἐκλογικῶ καταλόγω..»

ε) Ἐσφαλμένως κατεγράφη ὅτι ὁ ὑπ’ἀριθμὸν 34 ψηφοφόρος (Σ.Δ.Βανὸς) ἦτο ναυτολογημένος ἐν τῷ ἀποδημούντι πλοίω τοῦ Δ.Γερακίτου.Δία τοῦ λόγου τὸ ἀληθές,προσκομίσθη βεβαίωσις τοῦ Λιμενάρχου Ὕδρας.

στ) Ἐσφαλμένως κατεγράφησαν καὶ συμπεριελήφθησαν ὡς ψηφοφορήσαντες εἰς τὸν ἐπίμαχον κατάλογον:
-) οἱ Ἀνάργυρος Σύρπης (α/α.97) καὶ Γκίκας Ἀνδριανοὺ Σάββας (α/α.134) ὡς δὶς ψηφοφορήσαντες
-) οἱ Πέτρος Πετροπουλος (α/α.1) καὶ Κωνσταντῖνος Λιμνιώτης (α/α.139) ὡς ἀποθανόντες.
-) οἱ Κυριάκος Δ.Παρίσης (α/α.129) καὶ Ἰωάννης Ν.Παπαγεωργίου (α/α.152) ὡς ἀποδημοῦντες.

Τὰ μέλη τοῦ Γ΄Τμήματος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,μετὰ τὴν διερεύνηση τῶν ὑποβληθείσων ἐνστάσεων περὶ τοῦ κύρους τῆς ἐκλογικῆς διαδικάσιας,κατέληξε εἰς τὸ συμπέρασμα,πὼς ἡ διαφορὰ τοῦ ἐκλεχθέντος Βουλευτοῦ Ὕδρας Θεοδώρου Γκίκα,ὁ ὁποῖος ἔλαβε ἐν συνόλω χίλιους ἑξήκοντα ὀκτὼ ψήφους (1.068) ,δὲν δύναται νὰ ἀμφισβητηθεῖ ἀπ’τὸν ἐπιλαχόντα ὑποψήφιον Βουλευτὴ Ἀναστάσιον Τσαμαδόν,ὁ ὁποῖος ἔλαβε ἐννιακόσιους δέκα τέσσερις ψήφους (914),διότι ἡ διαφορὰ τῶν δύο ὑποψηφίων ἀνῆλθε εἰς τοὺς ἑκατὸν πεντήκοντα τέσσερις (154) ψήφους’ ἀριθμὸς ὁ ὁποῖος ὑπερτέρει τοῦ ἀριθμοῦ τῶν ὑπὸ ἀμφισβήτησιν ψηφοφόρων τοῦ ἐπίμαχου καταλόγου τῶν ἐνισταμένων,ὁ ὁποῖος μετὰ τὶς ἀπαραίτητες διορθώσεις ἀνῆλθε εἰς τοὺς ἑκατὸν τεσσεράκοντα ἑπτὰ (147).

Κατὰ συνέπεια τὸ Γ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς  ἐπρότεινε εἰς τὴν Βουλὴν τὴν ἐπικύρωσιν τῆς Ἐκλογῆς Ὕδρας καὶ τὴν ἀναγνώρισιν τῶν Γεώργιον Δημητρίου Βούλγαρη, Ἐπαμεινώνδα Ἀντωνίου Κριεζὴ καὶ Θεόδωρου Νικολάου Γκίκα ὡς Βουλευτῶν Ὕδρας.

Ὅμως ἡ ἐπικύρωσις τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος ματαιώθηκε διότι ὁ ἐπιλαχόντας ὑποψηφίος Ἀναστάσιος Τσαμαδὸς προσεκόμισε νέες ἀποδείξεις περὶ τῆς παρανόμου συμμετοχῆς ἑκατὸν ἑξήκοντα (160) ἀποδημούντων ψηφοφόρων εἰς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν.

Μέχρι ὅτου διερευνηθῆ ἡ νέα καταγγελία,ἀπεφασίσθη τελικῶς ἡ ἐπικύρωσις τῆς ἐκλογῆς τῶν δύο πρώτων ἐκλεχθέντων Βουλευτῶν (Γ.Δ.Βούλγαρη,Ε.Α.Κριεζὴ) καὶ  ἡ ἐκ νέου διερεύνησις τῆς ἐκλογῆς τοῦ τρίτου Βουλευτοῦ Θεόδωρου Γκίκα.

Σημείωσις:Πρόεδρος τῆς Ἐπιτροπῆς  τοῦ Γ΄Τμήματος τῆς Βουλῆς εἶχε ὁρισθεῖ ὁ Α.Ρικάκης καὶ εἰσηγητὴς τοῦ τμήματος ὁ Σ.Δραγούμης.Μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς ἦταν οἱ: Π.Καλαμογδάρτης, Σ.Κουκουζέλας,Τιμολέων.Ι.Φιλήμων,Ν.Βασιλάκης,Α.Σκουζές,Στέφ.Βάλληνδας,Γ.Καραβᾶς,Γ.Ροῦφος ,Ἄρ. Σακελλαρόπουλος.)

Σημείωσις:Εἰς τὰ Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Ἅ΄,Περίοδος Η΄Τόμος Β΄,κατὰ τὴν  Συνεδρίασιν ΚΣΤ΄τῆς 3ης Δεκεμβρίου 1879 ὁ Θεόδωρος Γκίκας διορίσθηκε ὡς μέλος τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Ἐκκλησιαστικῶν.Κατὰ συνέπεια ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων γνωμοδότησε ὑπὲρ τῆς τελικῆς ἐκλογῆς τοῦ ἔναντί του ἐπιλαχόντος Ἀναστασίου Τσαμαδοῦ. 


-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1882
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος Θ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1883
  Πρακτικὸν Ἐνάρξεως Ἃ΄συνόδου τῆς Θ΄Βουλευτικῆς΄,τῆς 18ης Ἰανουαρίου 1883

Δὲν ἔχουν ἀναρτηθεῖ εἰς τὴν ἰστοσελίδα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων τὰ Πρακτικὰ τῆς Ἐκλογῆς τῶν Βουλευτῶν Ὕδρας τοῦ ἔτους 1882.Ἐκ τοῦ Πρωτοκόλλου ὁρκωμοσίας τῆς 18ης Ἰανουαρίου 1883,τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,προκύπτει πὼς κατὰ τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν τοῦ ἔτους 1882 ἐπανεκλέχθησαν ὡς Βουλευτὲς Ὕδρας οἱ Γεώργιος Δημητρίου Βούλγαρης,Ἐπαμεινώνδας Ἀντωνίου Κριεζὴς καὶ Θεόδωρος Νικολάου Γκίκας.


-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1885
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος Ι΄
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1885
Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 10ης  Μαΐου 1885
Συνεδρίασις Β΄,τῆς 11ης  Μαΐου 1885
Συνεδρίασις ΙΒ΄,τῆς 28ης  Μαΐου 1885
Συνεδρίασις ΛΑ΄,τῆς 20ης  Ἰουνίου 1885


Κατὰ τὴν συνεδρίασιν τῆς 10ης Μαΐου 1885 τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ἡ Ἐκλογὴ Ὕδρας κληρώθηκε εἰς τὸ Δ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς.Τὴν ἑπομένην,τὴν 11ην Μαΐου 1885,ἡ Ἐκλογὴ Ὕδρας παραπέμφθηκε εἷς τὸ Ἐ΄ Τμῆμα τῆς Βουλῆς.

Ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας ὑπεβλήθηκε εἰς τὴν ΙΒ΄συνεδρίασιν τῆς Βουλῆς,τὴν 28ην Μαΐου 1885.Τὴν ἴδια ἡμέραν,ὁρκίσθηκε Βουλευτὴς Ὕδρας ἐνωπίον του σώματος ὁ Θεόδωρος Γκίκας.

«..Ὀμνύω εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας καὶ ὁμοουσίου καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος νὰ φυλάξω πίστιν εἰς τὴν πατρίδαν καὶ εἰς τὸν συνταγματικὸν Βασιλέα,ὑπακοὴν εἰς τὸ σύνταγμα καὶ εἰς τοὺς νόμους τοῦ κράτους καὶ νὰ ἐκπληρώσω εὐσυνειδήτως τὰ καθήκοντά μου..»

Κατὰ  τὴν ΛΑ΄συνεδρίασιν τῆς 20ης Ἰουνίου 1885,τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ἐπικυρώθηκε τὸ ἀποτέλεσμα τῆς Ἐκλογῆς Ὕδρας καὶ ἀνεγνωρίσθηκαν ὡς Βουλευτὲς οἱ Ἐλευθέριος Κωνσταντίδης,Ἐπαμεινώνδας Ἀντωνίου Κριεζὴς καὶ ὁ Θεόδωρος Νικολάου  Γκίκας.


-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1887
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΑ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1887
Συνεδρίασις Β΄,τῆς 30ης  Ἰανουαρίου 1887
Συνεδρίασις Η΄,τῆς 6ης  Φεβρουαρίου 1887
Συνεδρίασις ΙΕ΄,τῆς 20ης  Φεβρουαρίου 1887

 
Κατὰ τὴν Β΄συνεδρίασιν τῆς 30ης Ἰανουαρίου 1887 τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ἡ Ἐκλογὴ Ὕδρας κληρώθηκε εἰς τὸ Δ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς.Ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις της 4ης Φεβρουαρίου 1887 τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας ὑπεβλήθηκε εἰς τὴν Η΄συνεδρίασιν τὴν 6ην Φεβρουαρίου 1887. 

Ἐπὶ τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας ὑπεβλήθηκαν δύο ἐνστάσεις ἐλάσσονος σημασίας.Ἡ πρώτη ἔνστασις διετυπώθηκε κατὰ τοῦ Γραμματέως τῆς Ἐφορευτικῆς Ἐπιτροπῆς καὶ ἀφοροῦσε ἐνυπόγραφη καταγγελία βάσει τῆς ὁποίας,ὁ Γραμματεὺς ἐξασκοῦσε πίεση εἷς βάρος μερίδας ψηφοφόρων κατὰ τὴν διάρκεια ἀσκήσεως τοῦ ἐκλογικοῦ τους δικαιώματος.Ἡ ἔνστασις ἀπερρίφθη ὡς ἀβάσιμη,διότι τὸ Δ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς ἔκρινε πὼς ὁλόκληρη ἡ ἐκλογικὴ διαδικασία διεξήχθη παρουσία τοῦ ἁρμόδιου δικαστικοῦ ἀντιπροσώπου.

Ὁμοίως ἀπερρίφθη ὡς ἀνάξια καὶ ἀβάσιμη καὶ ἡ δεύτερη ἔνστασις –καταγγελία, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία ὁ Δήμαρχος Ὑδραίων Ἀναστάσιος Οἰκονόμος (1867-1878, 1883-1890) καθὼς καὶ ὁ Τελώνης Ὕδρας ψηφοθηροῦσαν ὑπὲρ συγκεκριμένων ὑποψηφίων.

Τὶς συγκεκριμένες ἐνστάσεις ὑπέβαλε ὁ ἀποτυχόντας ὑποψήφιος Βουλευτὴς Ἐλευθέριος Κωνσταντίδη.Εἰς τὴν  ἀπόρριψιν τῶν σχετικῶν ἐνστάσεων,συνέβαλλαν οἱ βεβαιώσεις τῶν Δικαστικῶν ἀντιπρόσωπων πὼς οἱ Ἐκλογὲς Ὕδρας διεξήχθησαν ἐν πλήρη νομιμότητα.

Κατὰ τὴν διαλογὴ τῶν ψήφων προέκυψαν τὰ ἑξῆς ἀποτελέσματα:

«..Σταμάτιος Μπουντούρης λαβῶν ψήφους 925
Θεόδωρος Γκίκας λαβῶν ψήφους 904

Μειονοψηφήσαντες δὲ οἱ
Ἐλευθέριος Κωνσταντίδης λαβῶν ψήφους 639
Γεώργιος Βούλγαρης λαβῶν ψήφους 508..»

Τὸ ἐκλογικὸ ἀποτέλεσμα ἐπικυρώθηκε ἀπὸ τὸ Πρωτοδικεῖον Ναυπλίας.
Τὴν 25ην Φεβρουαρίου 1887,εἰς τὴν ΙΕ΄συνεδρίασιν τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων, ἐπικυρώθηκε τὸ ἀποτέλεσμα τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας καὶ ἀνεγνωρίσθη ὡς νόμιμη ἡ ἐκλογὴ τῶν Σταματίου Μπουντούρη καὶ Θεόδωρου Νικολάου Γκίκα ὡς Βουλευτῶν Ὕδρας.Εἶναι ἡ πρώτη ἐκλογικὴ διαδικασία ἐκ τῆς ὁποίας ἐκλέχθησαν δύο-ἀντὶ τριῶν- Βουλευτὲς Ὕδρας.


-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1890
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΒ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1890
Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 5ης  Νοεμβρίου 1890
Συνεδρίασις Δ΄,τῆς 14ης  Νοεμβρίου 1890
Συνεδρίασις ΙΖ΄,τῆς 11ης  Δεκεμβρίου 1890

Κατὰ τὴν Ἃ΄συνεδρίασιν τῆς 5ης Νοεμβρίου 1890 τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ἡ Ἐκλογὴ Ὕδρας κληρώθηκε εἰς τὸ Β΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς.Ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις τῆς 11ης Δεκεμβρίου 1890 τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας (εἶχε ὑποβληθεῖ ἀρχικῶς πρὸς τὸ σῶμα κατὰ τὴν Δ΄συνεδρίασιν τῆς 14ης Νοεμβρίου 1890) ἀνεγνώσθη κατὰ τὴν ΙΖ΄συνεδρίασιν.Ἐκ τοῦ συμπεράσματος τῆς συγκεκριμένης ἐκθέσεως ἔγινε παραδεκτὸν τὸ ἔγκυρόν της ἐκλογῆς τῶν Νικολάου Τσαμαδοῦ καὶ Θεόδωρου Νικολάου Γκίκα ὡς Βουλευτῶν Ὕδρας.

   
-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1892
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΓ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1892
Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 26ης Μαΐου 1892
Συνεδρίασις Ἰ΄,τῆς 5ης Ἰουνίου 1892
Συνεδρίασις ἸΒ΄,τῆς 8ης Ἰουνίου 1892

Κατὰ τὴν Ἃ΄συνεδρίασιν τῆς 26ης Μαΐου 1892 τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ἡ Ἐκλογὴ Ὕδρας κληρώθηκε εἰς τὸ Γ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς.Ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας ὑποβλήθηκε κατὰ τὴν Ἰ΄συνεδρίασιν τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων τὴν 5ην Ἰουνίου 1892.Κατὰ τὴν ΙΒ΄συνεδρίασιν τῆς 8ης Ἰουνίου 1892,ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ἀνεγνώρισεν τὴν Ἐκλογὴν Ὕδρας καὶ ἀπεδέχθη ὡς νόμιμους Βουλευτές της,τὸν Ἐπαμεινώνδαν Ἀντωνίου Κριεζήν,τὸν Νικόλαον Τσαμαδον καὶ τὸν Κωνσταντῖνον Γεωργίου Σαχτούρην.


-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1894(Ἀναπληρωματικὲς)
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Δ΄,Περίοδος ΙΓ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1894
Συνεδρίασις Ἐ΄,τῆς 4ης Νοεμβρίου 1894
Συνεδρίασις Ζ΄,τῆς 10ης Νοεμβρίου 1894

Τὴν 4ην Νοεμβρίου 1894,συνεκλήθη τὸ Ἐ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων διὰ νὰ ἐλέγξει τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἀναπληρωματικῆς Ἐκλογῆς Ὕδρας.Κατὰ τὴν συνεδρίασιν Ζ΄τῆς 10ης Νοεμβρίου 1894,ἀνεγνωρίσθη ὡς νόμιμη ἡ ἐκλογὴ τοῦ Θεόδωρου Νικολάου Γκίκα ὡς Βουλευτοῦ Ὕδρας.Ἐν συνέχεια,ἀκολούθησε ἡ ὁρκωμοσία τοῦ Θεόδωρου Γκίκα.Πιθανῶς,οἱ ἀναπληρωματικὲς ἐκλογὲς διεξήχθησαν λόγω τοῦ θανάτου τοῦ Βουλευτοῦ Ὕδρας Ἐπαμεινώνδα Ἀντωνίου Κριεζήν.(Δὲν ἔχουν ἀναρτηθεῖ πρακτικὰ συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς διὰ τὴν περίοδον (11ης Μαρτίου 1894-31ης Ὀκτωβρίου 1894).

-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1895
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΔ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1895
Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 15ης Μαΐου 1895
Συνεδρίασις Ζ΄,τῆς 22ας Μαΐου 1895
Συνεδρίασις ἸΑ΄,τῆς 27ης Μαΐου 1895

Κατὰ τὴν Ἃ΄συνεδρίασιν τῆς 15ης Μαΐου 1895 τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ἡ Ἐκλογὴ Ὕδρας κληρώθηκε εἰς τὸ Ζ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς.Τὴν 22αν Μαΐου 1895,κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Ζ΄ συνεδριάσεως τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ὑπεβλήθηκε ἐνωπίον του σώματος ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας. 
 Κατὰ τὴν ΙΑ΄συνεδρίασιν τῆς 27ης Μαΐου 1895,ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ἀνεγνώρισεν τὴν Ἐκλογὴν Ὕδρας καὶ ἀπεδέχθη ὡς νόμιμους Βουλευτές τὸν Θεόδωρον Νικολάου Γκίκαν,τὸν Παντελὴν Γκίκαν καὶ τὸν Νικόλαον Τσαμαδόν.

-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1899
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΕ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1899
Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 6ης Μαρτίου 1899
Συνεδρίασις Ε΄,τῆς 11ης Μαρτίου 1899
Συνεδρίασις ΙΕ΄,τῆς 30ης Μαρτίου 1899

Κατὰ τὴν συνεδρίασιν Ἃ΄τῆς 6ης Μαρτίου 1899,οἱ ἐκλογὲς Ὕδρας κληρώθηκαν στὸ Β΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.Ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις τοῦ Β΄Τμήματος διὰ τὴν Ἐκλογὴν Ὕδρας ὑπεβλήθηκε εἰς τὸ Σῶμα τὴν 11ην Μαρτίου 1899,κατὰ τὴν Ἐ΄ συνεδριάσιν τῆς Βουλῆς.Τὴν 30ην Μαρτίου 1899 (Συνεδρίασις ΙΕ΄) ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ἀνεγνώρισε ὡς νόμιμην τὴν ἐκλογὴν τῶν Ἰωάννου Θεοδώρου Κουντουριώτου,Νικολάου Τσαμαδοῦ καὶ Παντελὴν Γκίκαν ὡς Βουλευτῶν Ὕδρας.

 
-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1902
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΣΤ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1903
Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 10ης Δεκεμβρίου 1902
Συνεδρίασις ΣΤ΄,τῆς 21ης Δεκεμβρίου 1902
Συνεδρίασις Ἡ΄,τῆς 16ης Ἰανουαρίου 1902
Συνεδρίασις ΚΔ΄,τῆς 3ης Φεβρουαρίου 1902

Κατὰ τὴν συνεδρίασιν Ἃ΄τῆς 10ης Δεκεμβρίου 1902,προσῆλθαν οἱ ἐκλεχθέντες Βουλευτὲς Ὕδρας Νικόλαος Τσαμαδὸς,Παντελὴς Γκίκας καὶ Ἰωάννης Θεοδώρου Κουντουριώτης καὶ ἔδωσαν τὸν νενομισμένον ὅρκον.Ἐν συνέχεια,βάσει τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Κανονισμοῦ τῆς Βουλῆς,οἱ ἐκλογὲς Ὕδρας κληρώθηκαν διὰ νὰ ἐλεγχθοῦν ἀπ’τὸ Ἃ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.

Ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις τοῦ Γ΄Τμήματος ὑπεβλήθηκε εἰς τὸ Σῶμα τὴν 21ην Δεκεμβρίου 1902.Κατὰ τὴν Η΄ συνεδριάσιν τῆς Βουλῆς,τὴν 16ην Ιανουαρίου 1902,ὁ Πρόεδρος τῆς Βουλῆς ἀνεκοίνωσε εἰς τὸ Σῶμα πὼς ὁ ἀποτυχῶν ὑποψήφιος Βουλευτὴς κ.Γιουρδὴς κατέθεσε ἔνστασιν κατὰ τοῦ ἀποτελέσματος τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας.
Τὴν 3ην Φεβρουαρίου 1902,(Συνεδρίασις ΚΔ΄) ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ἀνεγνώρισε ὡς νόμιμην τὴν ἐκλογὴν τῶν Ἰωάννου Θεοδώρου Κουντουριώτου,Νικολάου Τσαμαδοῦ καὶ Παντελὴν Γκίκαν ὡς Βουλευτῶν Ὕδρας.


-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1905
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΖ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1905
Πρακτικὸν Ἐνάρξεως Ἃ Συνόδου τῆς ΙΖ΄Περιόδου, τῆς 14ης Μαρτίου 1905
Συνεδρίασις Ἅ΄,τῆς 15ης Μαρτίου 1905
Συνεδρίασις Ἰ΄,τῆς 6ης Ἀπριλίου 1905
  
Τὴν 14ην Μαρτίου 1905, (Πρακτικὸν Ἐνάρξεως Ἃ Συνόδου τῆς ΙΖ΄Περιόδου), ὁρκίσθηκαν ὡς Βουλευτὲς Ὕδρας ὁ Ἰωάννης Θεοδώρου Κουντουριώτης καὶ ὁ Παντελὴς Γκίκας.
Τὴν 15ην Μαρτίου 1905,κατὰ τὴν Ἃ συνεδρίασιν τῆς Βουλῆς,ἐπραγματοποιήθηκε ἡ κλήρωσις τῶν ἐκλογῶν εἰς τὰ ἀνάλογα τμήματα τῆς Βουλῆς.Οἱ Ἐκλογὲς Ὕδρας κληρώθηκαν εἰς τὸ Ζ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.Τὴν 28ην Μαρτίου 1905 ὑπεβλήθηκε ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας.
Τὴν 6ην Ἀπριλίου 1905,(Συνεδρίασις Ι΄) ἡ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων ἀνεγνώρισε ὡς νόμιμην τὴν ἐκλογὴν τῶν Ἰωάννου Θεοδώρου Κουντουριώτου,Νικολάου Τσαμαδοῦ καὶ Παντελὴν Γκίκαν ὡς Βουλευτῶν Ὕδρας.


-)Ὕδρα Ἐκλογὲς 1906
Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Βουλῆς,Σύνοδος Α΄,Περίοδος ΙΗ΄
Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1906
Πρακτικὸν Ἐνάρξεως Ἃ Συνόδου τῆς ΙΖ΄Περιόδου, τῆς 20ης Ἀπριλίου 1906
Συνεδρίασις Δ΄,τῆς 25ης Ἀπριλίου 1906
Συνεδρίασις ΙΔ΄,τῆς 6ης Μαΐου 1906

Κατὰ τὴν συνεδρίασιν Ἃ΄τῆς 20ης Ἀπριλίου 1906,προσῆλθαν οἱ ἐκλεχθέντες Βουλευτὲς Ὕδρας Νικόλαος Τσαμαδὸς καὶ Ἰωάννης Θεοδώρου Κουντουριώτης καὶ ἔδωσαν τὸν νενομισμένον ὅρκον.Μετὰ τὴν ἀποπεράτωση τῆς ὁρκωμοσίας τῶν Βουλευτῶν,διεξήχθη ἡ κλήρωσις τῶν ἐκλογῶν εἰς τὰ ἁρμόδια τμήματα τῆς Βουλῆς. Οἰ ἐκλογὲς Ὕδρας κληρώθηκαν διὰ νὰ ἐλεγχθοῦν ἀπ’τὸ Γ΄Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων.
Τὴν 25ην Ἀπριλίου 1906 (Δ΄Συνεδρίασις) ὑπεβλήθηκε ἡ εἰσηγητικὴ ἔκθεσις τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας.Κατὰ τὴν συνεδρίασιν ΙΔ΄τῆς 6ης Μαΐου 1906 ἀνεγνωρίσθη ὡς νόμιμην ἡ ἐκλογὴ τῶν Ἀθανασίου Μιαούλη,Νικολάου Τσαμαδού καὶ Ἰωάννου Θεοδώρου Κουντουριώτη ως Βουλευτών Ύδρας. 


Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου 2013

Ὕδρα 1862.Ἐκλογὲς Πληρεξούσιων Ἀντιπροσώπων Ὕδρας τῆς Ἐν Ἀθήναις Β΄Συνελεύσεως

Ὕδρα 1862.Ἐκλογὲς Πληρεξούσιων Ἀντιπροσώπων Ὕδρας
τῆς Ἐν Ἀθήναις Β΄τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσεως



Πολιτικὴ Κατάστασις

Τὸ ἔτος 1862,ἦταν ἔτος ὁρόσημο διὰ τὰ πολιτικὰ δρώμενα τῆς Ἑλλάδος.Ἡ δυσφορία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ἀπολυταρχικοῦ καθεστῶτος τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος  καὶ οἱ ἔντονες πολιτικὲς ζυμώσεις τῆς συγκεκριμένης πολιτικῆς περιόδου(1859-1862) ἀπὸ τὶς ἀντιπολιτευόμενες πρὸς τὸν Ὄθωνα πολιτικὲς δυνάμεις,κορυφώθηκαν καὶ ὁδήγησαν τελικῶς εἰς τὴν καθαίρεσή του,τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1862.

Εἰς τὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους,τὴν 31ην Ἰανουαρίου 1862,ἐκδηλώθηκε ἡ σοβαρὰ Ἐξέγερσις  τῆς πόλεως τοῦ Ναυπλίου (31 Ἰανουαρίου 1862-7 Ἀπρίλου 1862),ὑπὸ τὴν ἀρχηγία τῶν Ἀξιωματικῶν Πάνου Κορωναίου Ἀντισυνταγματάρχου, Ἀρτέμιου Μίχου Ἀντισυνταγματάρχου καὶ Φρούραρχου τῆς πόλεως τοῦ Ναυπλίου,Θεόδωρου Γρίβα Στρατηγοῦ καὶ τοῦ Δικαστικοῦ Γεώργιου Πετιμεζᾶ.(ἀρχικῶς ἡ Ἐξέγερσις εἶχε προγραμματισθεῖ νὰ ἐκδηλωθεῖ τὴν 4ην Φεβρουαρίου 1862).Τὴν 2αν Φεβρουαρίου 1862,οἱ Ἐξεγερθέντες (ἡ πλειοψηφία τῶν ὁποίων ἦταν πολιτικοὶ κρατούμενοι τῆς περιόδου τῆς Βαυαροκρατίας,φυλακισμένοι ἐν Παλαμίδι) ἐξέδωσαν διακήρυξιν ἀναφέροντας ὡς κύρια αἰτήματα τῆς Ἐξεγέρσεώς τους τὰ ἑξῆς:

Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«...Τὸ ἠρωϊκὸν Ναύπλιον ἡρώων ὁδηγούντων,τὴ γενναία της αὐτοῦ φρουρᾶς συνάρσει καὶ τῶν πολιτῶν αὐτοῦ θελήσει,πρῶτον ἤρπασε τὰ ὄπλα καὶ δεύτερον κατέφερε κατὰ τοῦ συστήματος πληγήν,ἐπισεῖον τὴν σημαίαν τῆς ἐλευθερίας,ἐφ’ἢς χρυσοῖς γράμμασι φαίνονται αἳ τρεῖς ἐθνοσωτήριαι αὐται ἀρχαὶ
α)Κατάπτωσις τοῦ συστήματος,πιστῶς,ὑπηρετούμενου ὑπὸ τῆς μέχρι τουδε κυβερνήσεως,καὶ ἀναγόρευσις νέου ἐγγυουμένου τὰς ἐλευθερίας τοῦ λαοῦ,καὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῶν ἕτερων δύο ἑπομένων ἀρχῶν.
β)Διάλυσις τῆς διὰ βιαίων μέσων συστηθείσης καὶ μέχρι τοῦδε ὑπαρχούσης βουλῆς
γ)Συγκρότησις ἐθνοσυνελεύσεως ὑπισχνουμένης τὴν ὑπὸ τοῦ ἔθνους ἀνάκτησιν τῶν καταπατηθεισῶν αὐτοῦ ἐλευθεριῶν καὶ πλήρωσιν εὐγενοῦς καὶ ἐθνικοῦ ἠμῶν πόθου..»

Ἡ Φιλομοναρχικὴ Κυβερνήση τοῦ Ἀθανασίου Μιαούλη,ἀπέστειλε πρὸς καταστολὴν τῆς Ἐξεγέρσεως ἔνοπλη δύναμη 7.000 ἀνδρῶν ὑπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ Στρατηγοῦ Χᾶν. Ἡ Ἐξέγερσις κατεστάλη  κατόπιν τρίμηνης πολιορκίας τῆς πόλεως τοῦ Ναυπλίου.

Παράλληλα ἐκδηλώθηκε ἐξέγερση κατὰ τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος εἰς τὴν Κύθνον.Ἐκεῖ εἶχαν μεταφερθεῖ μὲ τὸν Ἀτμοδρόμωνα «Ἀμαλία» ὁρισμένοι ἐκ τῶν συλληφθέντων τῆς Ἐξεγέρσεως τοῦ Ναυπλίου.Συγκεκριμένα,τὴν 28ην Φεβρουαρίου 1862,ὁ Νικόλαος Λεωτσάκος Διοικητὴς τοῦ Πεζικοῦ τμήματος Σύρου,συνεπικουρούμενος ἀπὸ τὸν Ἀνθυπολοχαγὸ Μηχανικοῦ Περικλῆ Μωραϊτίνη,ἐπικεφαλῆς δυνάμεως τριάκοντα ἀνδρῶν κατέλαβαν τὸ ἀτμοκίνητο πολεμικὸ πλοῖο  «Καρτερία»,τὸ ὁποῖο εἶχε καταπλεύσει εἰς τὴν Σύρον,καὶ κατευθύνθηκαν εἷς τὴν Κύθνον πρὸς ἀπελευθέρωσιν τῶν πολιτικῶν κρατουμένων τῆς ἐξεγέρσεως τοῦ Ναυπλίου μὲ σκοπὸν νὰ μεταβοῦν εἰς τὴν Χαλκίδα,μὲ ἀπώτερο στόχο νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν.

Ἡ Ἐξέγερση τῆς Κύθνου,κατεστάλη τὴν 1ην Μαρτίου 1862,παρὰ ἐνόπλου δυνάμεως 200 ἀνδρῶν ὑπὸ τὶς ὁδηγίες τοῦ Λοχαγοῦ Τσίρου καὶ τοῦ Κυβερνήτου τοῦ πολεμικοῦ πλοίου «Ἀμαλία» Λεωνίδα Παλάσκα.Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μάχης ἐφονεύθησαν οἱ πρωταίτιοι τῆς Ἐξεγέρσεως Νικόλαος Λεωτσάκος,Περικλῆς Μωραϊτίνης καὶ ὁ φοιτητὴς Ἀγαμέμνων Σκαρβέλης.

Τὴν 30ην Ἀπριλίου 1862,ἀπονεμήθηκε εἰς τοὺς Ἐξεγερθέντες,μετὰ τὴν καταστολὴ τῶν Ἐξεγέρσεων,μέσω Βασιλικοῦ Διατάγματος ἀμνηστεία (ἐκτὸς τῶν ὑποκινητῶν) :

Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«Ὀθων
Ἐλέω Θεοῦ Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος
Ἔχοντες ὑπ’ὄψιν τὸ ἀπὸ 8 Μαρτίου ἐ.ἐ ἡμέτερον Διάταγμα περὶ τῶν ἐνόχων ἐσχάτης προδοσίας καὶ στάσεως κατασταθέντων,τῶν ἐντός της πόλεως καὶ τῶν φρουρίων Ναυπλίας εὑρεθέντων,καὶ ἐπιθυμοῦντες,μετὰ τὴν ἐντελῆ κατάπαυσιν τῆς στάσεως καὶ πλήρη ἀποκατάστασιν τῆς ἰσχύος τῶν νόμων,νὰ ἐπεκτείνωμεν τὸ βασιλικὸν ἠμῶν ἔλεος ὅσον ἔνεστιν εὐρύτερον καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν ἠμῶν ὑπηκόων τῶν εἰς τὰ αὐτὰ ἐγκλήματα ὑποπεσόντων,ἐπὶ τὴ προτάσει τοῦ ἡμετέρου Ὑπουργικοῦ Συμβουλόυ,ἀποφασίζομεν τὰ ἑξῆς:

Ά)Ἀπονέμομεν ἀμνηστίαν εἰς ἅπαντάς τους ὁπουδήποτέ του Κράτους κατασταθέντας ἐνόχους ἐσχάτης προδοσίας καὶ στάσεως διὰ τὲ τὰ ἐγκλήματα ταύατα καὶ τὰ μετ’αὐτῶν συναφῆ.

Β) Ἑξαιροῦνται τῆς ἀμνηστίας οἱ ἑξῆς:
Ἃ’Στρατιωτικοὶ
Πάνος Κορωναῖος,Ἰω.Ζιμβρακάκης,Ν.Μακρὴς
Β΄Πολιτικοὶ
Λεωνίδας Βούλγαρης,Ἀριστ.Τσάτσος,Ἰωάννης Παλαιολόγος,Βασίλειος Ὀρλώφ, Νικόλαος Βαρβαρῆγος,Φ.Χαλκιόπουλος,Α.Γούδας,Γιαννάκος Ἔγγελης,Σπυρίδων Κατσικοστάθης

Γ΄)Οἱ ἔνοχοι καταστάντες τοῦ ἐγκλήματος τῆς ἀπελευθερώσεως φυλακισμένων,ἢ τοῦ τῆς λειποταξίας,δὲν ἁπαλλάττονται τῶν ὑπὸ τοῦ νόμου διὰ τὰ ἐγκλήματα ταῦτα ἐπιβαλλομένων ποινῶν,οὐδὲ περιλαμβάνει ἡ ἀμνηστία τοὺς τελεσιδίκως καταδικασθέντας δὶ’ἔγκλημα ἐσχάτης προδοσίας ἢ στάσεως

Δ΄)Τὸ ἀπὸ 8 Μαρτίου ἐ.ἐ περὶ ἀμνηστίας ἡμέτερον Διάταγμα διατηρεῖ καθ’ὅλα τὴν ἰσχύν του.
Οἱ ἡμέτεροι ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης καὶ ἐπὶ τῶν Στρατιωτικῶν ὑπουργοὶ θέλουν δημοσιεύσει καὶ ἐκτελέσει τὸ παρὸν Διάταγμα

Ἐν Ἀθήναις,τὴν 30 Ἀπριλίου 1862.
Ὄθων
ΑΘ.Α.Μιαούλης,Α.Γ.Κουντουριωτης,Δ.Βότσαρης,Μ.Ποτλής,Ε.Α.Σίμος.Χ.Χριστόπουλος


Ἐντὸς αὐτῆς τῆς τεταμένης πολιτικῆς καταστάσεως,διεγέρθη τὸ ζήτημα τῆς διαδοχῆς τοῦ ἄτεκνου Βασιλέως Ὄθωνος,ζήτημα τὸ ὁποῖο ὑποδαύλισαν μέσω ἐξωτερικῶν παρεμβάσεων οἱ Μεγάλες Δυνάμεις Ρωσία,Γαλλία καὶ Μεγάλη Βρετανία,οἱ ὁποῖες ἀνάλογα τὰ συμφέροντά τους ἐπρότειναν διαφόρους διαδόχους.
Ὁ Βασιλεὺς Ὄθων,μετὰ τὴν καταστολὴ τῶν Ἐξεγέρσεων  ἓν Ναύπλιω καὶ Κύθνω, προσπαθώντας νὰ κατευνάσει τὶς ἀντιδράσεις τῶν ἀντιπολιτευομένων,ἀρχικὰ ἐπρότεινε τὸν σχηματισμὸ Κυβερνήσεως εἰς τὸν φιλολαϊκὸν Ναύαρχον Κωνσταντῖνον Κανάρην,ὁ ὁποῖο ὅμως τὴν ἀπέρριψε θέτοντας ὅρους διὰ τὸν ἐκδημοκρατισμὸ τῆς πολιτικῆς καταστάσεως.Μετὰ τὴν ἄρνηση τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη,ὁ Ὄθων ἀνέθεσε τὴν ἐντολὴ σχηματισμοῦ Κυβερνήσεως εἰς τὸν Ἰωάννη Γενναῖο Κολοκοτρώνη.

Ὅμως τὸ πολιτικὸ κλίμα,μετὰ τὴν αἱματηρὴ καταστολὴ τῶν Ἐξεγέρσεων τοῦ Ναυπλίου καὶ τῆς Κύθνου,εἶχε μεταστραφῆ κατὰ τῆς Δυναστείας τοῦ Ὄθωνος.Οἱ Ἐξεγερθέντες τοῦ Ναυπλίου,ποὺ δὲν εἶχαν ἀμνηστευθεῖ,διεσκορπίστηκαν ἀνὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικρατεία καὶ τὸ Ἐξωτερικό,εἰς τὶς παροικίες τῶν Ἑλλήνων ἐξεγείροντας τοὺς πολίτες,γηγενεῖς καὶ ὁμογενεῖς κατὰ τοῦ Βασιλέως.


Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«..Αἳ εἰκόνες τῶν φονευθέντων (Ναύπλιον καὶ ἐν Κύθνω),τὰ εἰς αὐτοὺς ποιήματα καὶ τὰ μνημόσυνα,οἱ ἐξόριστοι στρατιωτικοὶ καὶ πολιτικοὶ ἄνδρες,οἱ ἑξαιρεθέντες τῆς ἀμνηστίας,διασπαρέντες εἰς Τουρκίαν,Βλαχίαν,Γαλλίαν,Ἰταλίαν καὶ ὁπού ἀλλαχοῦ ἕκαστος παρὰ τοῖς ἔξω Ἔλλησιν ἠδύναντο νὰ διατρίβη,ἐγένοντο δευτέρα ἑστία ἐπιθέσεως κατὰ τῆς βασιλείας’διότι ἕκαστος αὐτῶν,ἐκ παντὸς τρόπου,ἕνεκα τῶν παθημάτων κατέστη διαπρύσιος κῆρυξ κατὰ τοῦ Ὄθωνος καὶ ἀπόστολος ὑπὲρ τῆς καθαιρέσεως αὐτοῦ.
Τὰ ὑπομνήματα καὶ πρὸ πάντων τὸ τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη (12 Ἰανουαρίου 1862) διαδοθὲν διὰ τοῦ «Βρεττανικοῦ Ἀστέρος»,διὰ τῶν ἑλληνικῶν ἐφημερίδων καὶ γαλλιστὶ διὰ τῆς «Βορρᾶ τῶν Βρυξελλῶν»,ἄλλαι τὲ ἀναφοραὶ καὶ μάλιστα ἡ τῶν ὁμογενῶν Βραϊλας καὶ Γαλαζίου,ἀσπερ διεμηχανήσατο ὁ διαπρύσιος της ἐλευθερίας καὶ τῶν συνταγματικῶν θεσμῶν κῆρυξ Ἀναστάσιος Γ.Γεννάδιος καὶ ἀπέστειλαν ἐκ Γαλαζίου οἱ Ι.Παπακαλός,Κωνσταντῖνος Γ.Βαλσαμάκης,Ι.Δ.Βοῦρος,Μενέλαος Νεγρεπόντης, Χ.Κουμπάρης,ὑπογεγραμμένας ὑπὸ τριακοσίων ὁμογενῶν πρὸς τὸν Δημήτριον Βούλγαρην,ὅστις ἀνέγνω αὐτᾶς ἐν τὴ γερουσία καὶ ὑπεστήριξε σθεναρῶς,ταῦτα λέγω πάντα ἤσαν τοσαῦται ἀφορμαὶ κατὰ τοῦ Ὄθωνος,κατὰ τῆς καταλύσεως τῆς ἀκλήρου δυναστείας αὐτοῦ..»


Ἐνῶ δὲ ἐπαπειλεῖτο ἡ ἔκρηξις νέας Ἐξεγέρσεως εἰς τὴν Δυτικὴν Ἑλλάδα,τὸ Βασιλικὸ ζεῦγος ἐσχεδίαζε (ἀρχὲς Ὀκτωβρίου) νὰ περιοδεύσει ἀνὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια μὲ τὸν Ἀτμοδρόμωνα «Ἀμαλία» διὰ νὰ τονώσει τὰ φιλομοναρχικὰ αἰσθήματα τοῦ Ἔθνους.Ἰδίως πρὸς τὴν Δυτικὴν Ἑλλάδα καὶ Στερέα ὅπου ὑπῆρχαν σοβαρὲς ἐνδείξεις διὰ τὴν ἐκδήλωσιν Στασιαστικῶν Κινημάτων.


Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«Ἡ δὲ πορεία ὠρίσθη οὕτως:ἐξ Ἀθηνῶν εἰς Ὕδραν,Σπέτσας,Ἀνδρον,Γύθειον, Λιμένιον, Καλάμας,Πύλον,Κυπαρισσίαν,Κατακῶλον,Πύργον,Ἀστακόν,Μύτικα,Παλαιοχανιᾶν, Βόνιτσαν,Κραβασαρᾶν,Ἀγρίνιον,Αἰτωλικόν,Μεσολόγγιον,Πάτρας,Ναύπακτον,Ἰτέαν, Ἀμφισσαν καὶ ἐκεῖθεν ἡ διὰ τῆς Κορίνθου ἡ διὰ Θηβῶν εἰς Ἀθήνας..»



Ἐξέγερσις Ὀκτωβρίου 1862-Κατάλυσις Δυναστείας Ὄθωνος


Ἡ Ἀντιπολίτευσις,ηὖρε τὸν ἡγέτη ποὺ θὰ καθοδηγοῦσε τοὺς Ἐξεγερθέντες κατὰ τῆς Δυναστείας τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ὑδραίου Γερουσιαστοῦ Δημητρίου Βούλγαρη (Τζουμπές).Ὁ Δημήτριος Βούλγαρης συνεργαζόμενος μὲ τὸν Βενιζέλο Ροῦφο,τὸν Στρατηγὸ Θεόδωρο Γρίβα καὶ τὸν Ἐπαμεινώνδα Δεληγεώργη (παρ’ὅλο ποὺ αὐτὸς ἀναγκάσθηκε νὰ συνεργασθῆ,διότι δὲν ἐπιθυμοῦσε εἰς τὴν ἀρχηγία τῆς Ἐξεγέρσεως τὸν Δημήτριο Βούλγαρη,τὸν ὁποῖον ἀποκαλοῦσε ὡς «Σατράπη τῆς Ὕδρας») ἀποτέλεσαν-ἀποχωρήσαντος τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη-τὸν πυρήνα τῶν Ἐξεγερθέντων.Τὴν Ἐπανάσταση ἐστήριξαν ἐπίσης οἱ ἑξῆς:


Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«..Πρὸς τούτοις δὲ ὑπ’ἀρχηγὸν τὸν Βούλγαρην συνεσπειρώθησαν οἱ ἐντιμότεροι καὶ δραστηριώτεροι τῶν τότε πολιτευομένων:
ὁ Δ.Καλλιφρονᾶς,ὁ Θ.Ζαΐμης,ὁ Α.Κουμουνδοῦρος,ὁ Δ.Μαυρομιχάλης,ὁ Τ.Μαγκίνας,ὁ Διαμαντόπουλος,ὁ Εὔθ.Κεχαγιάς,ὁ Ν.Μαυροκορδάτος,ὁ Α.Αὐγερινός,ὁ Ν.Χατζόπουλος, ὁ Ν.Καλλισπέρης,ὁ Τριγγέτας,ὁ Πάνος Κολοκοτρώνης καὶ ἅπαντες οἱ νέοι,ὧν πρεξῆρχον ὁ Γλαράκης,ὁ Ἅγις Κλεομένης,ὁ Γλήνης,ὁ Μητζάκης,ὁ Παρασχος,ὁ Γεωργ.Κρέμος,ὁ Ο.Ἰάλεμος,ὁ Καλός,ὁ Λ.Βούλγαρης καὶ ὁ ρήτωρ Α.Γ.Γεννάδιος, προθυμότατοι ἐδείχθησαν ἐπίσης καὶ τινὲς τῶν πολιτῶν,ὡς ὁ Π.Γιαννόπουλος,ὁ Ρεβελάκης,ὁ Ν.Νάκης,ὁ Τσαγκλής,ὁ Ἰγγλέσης καὶ τίνες ἄλλοι.»


Τὴν 4ην Ὀκτωβρίου 1862,ὑπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ Στρατηγού Θεόδωρου Γρίβα ἐξεγέρθη ἡ φρουρὰ τῆς πόλεως τῆς Βόνιτσας εἰς τὴν Πελοπόννησον.Ὁ Στρατηγὸς Γρίβας ἀμέσως ἀπέστειλε μήνυμα εἰς τὸν ἀδελφόν του δολοφονημένου Νικολάου Λεωτσάκου κατὰ τὴν ἐξέγερση τῆς Κύθνου,Πέτρο Λεωτσάκο,εἰς τὸν οἰκισμὸν τοῦ Κραβασαρᾶ (Βασιλικὰ Βοιωτίας),ὅστις συνέλαβε τὸν διοικητὴ τοῦ ἐκεῖθε Τάγματος. Οἱ δύο ἄνδρες,ἐπικεφαλῆς ἐνόπλων σωμάτων συνολικῆς δυνάμεως 7.000 ἀνδρῶν, συναντήθηκαν καθ’ ὅδον πρὸς τὸ Μεσολόγγι,ὅπου εἰσῆλθαν θριαμβευτικὰ ἐξεγείροντας τὴν φρουρὰ τῆς πόλεως, μεταδίδοντας τὴν Ἐξέγερσιν εἰς τὴν Αἰτωλοακαρνανίαν.Ἄμεσα ἡ Ἐξέγερσις ἐξαπλώθη εἷς ὁλόκληρην τὴν Στερεὰν Ἑλλάδα καθὼς καὶ εἰς τὴν Ἀχαΐαν (πόλη τῶν Πατρὼν) εἰς τὴν Ἠλίδαν καί εἰς τὴν Σύρον.Τὴν 10ήν ὥραν (ἑσπερινήν) της 10ης πρὸς 11ης Ὀκτωβρίου 1862,ἐξερράγη καὶ τυπικῶς ἡ Ἐξέγερσις εἰς τὴν πρωτεύουσα τῶν Ἀθηνῶν καὶ εἰς τὸν Πειραιᾶν.

Ἡ Ἐξέγερση τῆς 10ης/22ας Ὀκτωβρίου 1862,ὁδήγησε εἰς τὸν διορισμὸν νέας   Προσωρινῆς Ἐπαναστατικῆς Κυβερνήσεως,ἡ ὁποία κατέλυσε τὴν Κυβέρνηση τοῦ Ἰωάννου «Γενναίου» Κολοκοτρώνη,καὶ κήρυξε ἔκπτωτο τὸν Βασιλέα Ὄθωνα.

Χαρακτηριστικὴ ἦτο ἡ φράσις τοῦ Ἰωάννου Κολοκοτρώνη,(ὁ ὁποῖος πρωτύτερα εἶχε ὑποβάλει δὶς τὴν παραίτησή του εἰς τὸν Βασιλέα,δίχως αὐτὲς νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς) ὅταν προτάθηκε εἰς τὸ Ὑπουργικὸν Συμβούλιον ἡ σύλληψις τοῦ Δημητρίου Βούλγαρη:

«...Δυναστεία ἀπολέσασα τὴν ἀγάπην τοῦ λαοῦ,δὲν πρέπει νὰ ὑποστηρίζεται ἐν Ἑλλάδι διὰ τῆς βίας..»


 Ἡ Προσωρινὴ Κυβέρνησις ἐξέδωσε τὸ κάτωθι ψήφισμα,τὴν νύκτα τῆς Ἐξεγέρσεως:


«..Τὰ δεινά της Πατρίδος ἔπαυσαν. Ἀπασαι αἳ ἐπαρχίαι  καὶ ἡ Πρωτεύουσα συνενωθεῖσαι μετὰ τοῦ Στρατοῦ ἔθεσαν τέρμα εἰς αὐτά,ὡς κοινὴ ἔκφρασις τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ὁλοκλήρου κηρύττεται καὶ ψηφίζεται:
Ἡ Βασιλεία τοῦ Ὄθωνος καταργεῖται. Ἡ Ἀντιβασιλεία τῆς Ἀμαλίας καταργεῖται. Προσωρινὴ Κυβέρνησις συνιστᾶται ὅπως κυβερνήσει τὸ Κράτος μέχρι συγκαλέσεως τῆς Ἐθνικῆς Συνελεύσεως συγκειμένης ἐκ τῶν ἑξῆς πολιτῶν:
Δημητρίου Βούλγαρη,Προέδρου.Κωνσταντίνου Κανάρη, Βενιζέλου Ρούφου.
Ἐθνικὴ Συνέλευσις συγκαλεῖται ἀμέσως πρὸς σύνταξιν τῆς πολιτείας καὶ ἐκλογὴν ἡγεμόνος.Ζήτω τὸ Ἔθνος!Ζήτω ἡ Πατρίς!
Ἐγένετο ἐν Ἀθήναις ἐν ἔτει σωτήριω 1862,μηνὶ 8βριου ἡμέρα 10η..»


Τὴν ἑπομένη τῆς ἐκπτώσεως τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος,τὴν 11ην/23ην Ὀκτωβρίου 1862, ἡ Προσωρινὴ Κυβέρνησις τῆς Ἑλλάδος (παρέμεινε εἰς τὴν ἐξουσία ἕως τὴν 8ην Φεβρουαρίου 1863) ἐξέδωσε νέον ἐκλογικὸν νόμον,τροποποιώντας τὸν παλαιὸν ἰσχύοντα ἐκλογικὸν νόμον τῆς 18ης Μαρτίου 1844,προκηρύσσοντας ἐκλογὲς διὰ τὴν ἐκλογὴν τῶν πληρεξούσιων ἀντιπροσώπων ποὺ θὰ συμμετεῖχαν εἰς τὴν «Ἐν Ἀθήναις  Βᾶν Ἐθνικὴν Συνέλευσιν τῶν Ἑλλήνων».



Ἐκλογὲς Πληρεξουσίων Ἀντιπροσώπων τῆς «Ἐν Ἀθήναις  Βᾶν Ἐθνικὴν Συνέλευσιν τῶν Ἑλλήνων»  εἰς Ὕδραν


Οἱ ἐκλογὲς διεξήχθησαν τὴν 24ην-27ην Νοεμβρίου 1862.Εἰς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν,ἡ ὁποία διεξήχθη εἷς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας,τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας,συμμετεῖχαν ἐν συνόλω χίλιοι τριακόσιοι εἴκοσι ψηφοφόροι.Κατὰ τὴν διαλογὴν τῶν ψήφων,τὴν 28ην Νοεμβρίου 1862, προέκυψαν τὰ ἑξῆς ἀποτελέσματα:

«..Δημήτριος Γεωργίου Βούλγαρης δια ψήφων 1.028
Δημήτριος Σταματίου Βουδούρης δια ψήφων 750
Λάζαρος Αναγνώστου Γιουρδής 725
Δημήτριος Γεωργίου Σαχτούρης δια ψήφων 712
Δημήτριος Ιωάννου Κριεζής δια ψήφων 703
Ιωάννης Δ.Ζάκας δια ψήφων 683..»


Τὴν 2αν Ἰανουαρίου 1863,εἰς τὴν ΙΓ΄ Συνεδρίαση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ὁ εἰσηγητὴς τῆς Ἐπιτροπῆς Στυλιανὸς Κολιάτσος ἀνέγνωσε τὴν εἰσηγητικὴ ἔκθεση τῆς ἐκλογῆς τῶν πληρεξουσίων ἀντιπροσώπων τῆς νήσου Ὕδρας,ἐνώπιον τῶν μελῶν τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως.Δὶ’ἀναστάσεως ἡ Ἐθνοσυνέλευσις ἀνεγνώρισε ὡς νόμιμην τὴν ἐκλογὴ τῶν κυρίων Δημητρίου Γεωργίου Βούλγαρη,Δημητρίου Σταματίου Μπουντούρη (Βουδούρη),Λαζάρου Ἀναγνώστου Γιουρδῆ,Δημητρίου Γεωργίου  Σαχτούρη, Δημητρίου Ἰωάννου Κριεζῆ καὶ Ἰωάννη Δ.Ζάκαν ὡς πληρεξουσίων ἀντιπροσώπων τῆς Ὕδρας.


Ἐνστάσεις ἐπὶ τῶν Ἐκλογῶν


Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας διετυπώθησαν εἰς τὴν Ἐφορευτικὴν Ἐπιτροπὴν τῶν Ἐκλογῶν οἱ ἑξῆς ἐνστάσεις:

Ά) Ἔνστασις τοῦ Δημητρίου Σταματίου Μπουντούρη διὰ χρηματισμὸν τοῦ ψηφοφόρου Π.Τζιλιγκήρην διὰ τὴν ἐξαγορὰν τῆς ψήφου του.Τὸ τίμημα τῆς ἐξαγορᾶς,βάσει τῆς καταγγελίας ἦταν ἥμισυ ναπολεόνιο νόμισμα.

Β) Ἔνστασις τοῦ Γεωργίου Βατσαξῆ πὼς εἷς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν,συμμετεῖχε ὁ φρενοβλαβὴς (διὰ τῆς μαρτυρίας τοῦ ἰατροῦ Κ.Ξάνθη) ψηφοφόρος Π.Ζωγράφος.

Οἱ συγκεκριμένες ἐνστάσεις κρίθηκαν ὡς ἀβάσιμες ἀπὸ τὸ ἁρμόδιο Τμῆμα τῆς Βουλῆς ποὺ παράθεσε τὴν εἰσηγητικὴ ἔκθεση τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας.(Τὴν ἐπιτροπὴ τῆς Βουλῆς ἀποτελοῦσαν ὁ Δημήτριος Α.Ζῶτος,ὁ Στυλιανὸς Κολιάτσος,ὁ Διομήδης Κυριακοῦ, ὁ Χρ.Μαστραπάς,ὁ Ἄρ.Π.Μπουκαούρης καὶ ὁ Μιλτιάδης Βενιζέλος):


«..ὅτι τὸ προσφερθὲν τῷ Π.Τζιλιγκίρη ἥμισυ ναπολεόνιον δὲν ἐγένετο παρ’αὐτοῦ δεκτόν,καὶ ἐπειδὴ καὶ ἂν ὁ ψηφοφόρος Π.Ζωγράφος ἦναι μινομανής,ἡ μία ψῆφος του δὲν δύναται νὰ ἐπηρεάση οὐδόλως τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐκλογῆς..»


Γ) Ἔνστασις τοῦ Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη περὶ τῆς συμμετοχῆς εἷς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν ἑκατὸν πεντήκοντα ναυτολογηθέντων ἀνδρῶν - ἀξιωματικῶν καὶ ὑπαξιωματικῶν - τοῦ ἀτμοδρόμωνος «Ἑλλὰς» τοῦ Κυβερνήτου Δημητρίου Γεωργίου Σαχτούρη.(Σημείωσις:Ὁ ἀτμοδρόμων κατὰ τὰ ἔτη τῆς Δυναστείας τοῦ Ὄθωνος ὀνομάζετο «Ἀμαλία»)

Τὴν καταγγελία τοῦ Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη,ὑποστήριξαν ἐπίσης ὀγδοήκοντα ἕνας Ὑδραῖοι ψηφοφόροι,οἱ ὁποῖοι μέσω ἔγγραφης ἀναφορᾶς τῶν,κατήγγειλαν τὸν Δημήτριον Σαχτούρη ὅτι μέσω τῆς ναυτολογήσεως τῶν συγκεκριμένων ἀνδρῶν ἀλλοίωσε τὴν τελικὴν ἔκβασιν τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος.

Παράλληλα εἷς ἐκ τῶν ναυτολογηθέντων,Γεώργιος Τσιτσίνης,κατήγγειλε ὅτι ἔλαβε ὡς προκαταβολὴν πεντήκοντα δραχμὲς παρὰ τοῦ Ἀνθυποπλοιάρχου Ἐμμανουὴλ Κοτταρᾶ, διὰ νὰ ψηφίσει τὸν ὑποψηφίον Κυβερνήτην  Δημήτριον Γ.Σαχτούρην καὶ διὰ νὰ φυλάττει τὴν κάλπην κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας.Μάλιστα ὁ Γεώργιος Τσιτσίνης ἀρνήθη νὰ μεταβῆ ὡς ναύτης εἰς τὸν ἀτμοδρόμωνα «Ἑλλὰς»  διότι δὲν ἔλαβεν νέαν προκαταβολὴν διὰ τὶς ὑπηρεσίες ποὺ προσέφερε.

Περὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος,συνετάχθη σχετικὴ ἀναφορὰ πρὸς τὸν Νομάρχην Ἀργολίδος καὶ Κορινθίας παρὰ τοῦ Ἐπάρχου Ὕδρας.Τὴν ἀναφορὰ τοῦ Ἐπάρχου  κοινοποίησε εἰς τὴν Ἐφορευτικὴν Ἐπιτροπὴν ὁ Δημήτριος Ἰωάννου Κριεζῆς.

Οἱ καταγγελίες κρίθηκαν ἀπὸ τὸ Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ὡς ἀβάσιμες. Σύμφωνα με τὸ σκεπτικό της συγκεκριμένης ἀποφάσεως (ὡς καταγράφθηκε εἰς τὰ πρακτικὰ τῆς Βουλῆς τὴν 1ην Ἰανουαρίου 1863),τὸ Ὑπουργεῖο Ναυτικῶν διέταξε τὸν Ἀνθυποπλοίαρχον Ἐμμανουὴλ Κοτταρὰ νὰ προβεῖ εἰς τὴν ναυτολόγησιν νέων ἀνδρῶν διὰ τὸ πλήρωμα τοῦ ἀτμοδρόμωνος,διότι τὸ πλήρωμά του ἦταν ἐλλειπές.Ἡ συγκεκριμένη ναυτολόγηση ἐπ’οὐδενὶ δύναται νὰ θεωρηθεῖ πὼς συνέβαλλε εἷς τὴν ὑποστήριξιν τῆς ὑποψηφιότητος τοῦ Κυβερνήτου Δημητρίου Γεωργίου Σαχτούρη:


«..Ἐπειδὴ ὡς ἐξάγεται ἐκ τῶν ἀντιγράφων τῶν ἐπισήμων ἐγγράφων,ἀτινα παρέδωκε τὴ ἐπιτροπὴ ὁ Κύριος Δ.Βουδούρης,τὸ πλήρωμα τοῦ ἀτμοδρόμωνος εἶχεν ἀναφανῆ ἐλλειπές,καὶ διὰ τοῦτο τὸ ὑπουργεῖον τῶν Ναυτικῶν διέταξε τὴν ναυτολόγησιν’ὅτι πρὸς τοῦτο ὁ κυβερνήτης τοῦ ἀτμοδρόμωνος διέταξε τὸν πρὸς τοῦτο ὁρισθέντα παρὰ τοῦ ὑπουργείου τῶν Ναυτικῶν ἀνθυποπλοίαρχον Ἔμμ.Κοτταρᾶν νὰ μεταβῆ εἰς Πόρον καὶ Ὕδραν ὅπως ναυτολογήση,ὅτι οὗτος κατὰ τὸ ἀπὸ 4 Δεκεμβρίου ἔγγραφον αὐτοῦ, σύμφωνον καὶ μὲ τὴν μισθοδοτικὴν κατάστασιν,ἐναυτολόγησε τεσσεράκοντα ὀκτὼ ἄνδρας,προκαταβάλων εἰς ἕκαστον αὐτῶν ἀνὰ δραχμᾶς πεντήκοντα,ὡς διετάχθη διὰ τοῦ ἀπο17 Νοεμβρίου π.ἐ ἐγγράφου τῆς προϊσταμένης ἀρχῆς του,ὥστε δὲν εἶναι ἀληθὴς ὁ ἰσχυρισμὸς τοῦ ἐνισταμένου,ὅτι ἐναυτολόγησε πλέον τῶν 48 ἀνδρῶν.Οὗτοι δέ,κατὰ τὴν κρίσιν τῆς ἐπιτροπῆς καὶ κατὰ τὸν Νόμον,δὲν ἀπεκλείοντο τοῦ δικαιώματος τοῦ ψηφοφορεῖν,οὐδ’ἤσαν ὑπόχρεοι νὰ δώσωσι τὴν ψῆφον τῶν ὑπὲρ τῆς μερίδος τοῦ Δ.Σαχτούρη,μὴ ἀναλάβοντες,ἔτι ὑπηρεσίαν, οὐδ’εἶναι καν γνωστόν,ὅτι ἔδωκαν ταύτην ὑπὲρ τῆς εἰρημένης μερίδος,μυστικῆς οὔσης τῆς ψηφοφορίας’ὥστε ἡ ἔνστασις αὐτὴ τοῦ Κυρίου Εὐαγγελίδου ὡς καὶ ἡ ὅμοι τῶν 81 δημοτῶν Ὕδρας ἀποδεικνύεται καὶ ἀβάσιμος καὶ ἀνυπόστατος..»


Οἱ συγκεκριμένες καταγγελίες ἀντικρούσθησαν παράλληλα παρὰ τῶν κυρίων Δημητρίου Σταματίου Βουδούρη καὶ Δημητρίου Ἰωάννου Κριεζῆ.


«..εἴποντες ὅτι οἱ ναυτολογηθέντες,διαταγὴ τοῦ Ὑπουργείου τῶν Ναυτικῶν ναῦται,ἤσαν ἐλάσσονες τῶν 50,καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ ἐπηρεάσωσιν,οὐδὲ νὰ ἐπηρεασθῶσιν παρ’ οὐδενός,ὡς μὴ ἀναλαβόντες τὴν ὑπηρεσίαν τῶν οὐδ’ὁρκισθέντες,καὶ ὅτι ἡ ἐθνοφυλακὴ κατηρτίσθη καὶ ἔπραξε κατὰ τὸ καθῆκον της..»


Δ) Ἔνστασις τοῦ ἰδίου (Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη) περὶ τῆς παρανόμου συστάσεώς τοῦ Τάγματος τῆς Ἐθνοφυλακῆς,ἡ ὁποία δὲν ὑπάκουε εἰς τὰς διαταγᾶς τοῦ Ἐπάρχου καὶ Δημάρχου Ὕδρας.

Ὁμοίως,τὸ Τμῆμα τῆς Βουλῆς ἔκρινε ὡς ἀβάσιμη τὴν καταγγελία περὶ τῆς παρανόμου συστάσεως τῆς Ἐθνοφυλακῆς.Εἰς τὸ αἰτιολογικό της,τὸ Τμῆμα τῆς Βουλῆς θεώρησε  πὼς ἡ ὕπαρξις τῆς Ἐθνοφυλακῆς συνέβαλλε εἰς τὴν ὁμαλὴ διεξαγωγὴ τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας.Διασώζεται δέ,μονάχα ἕνα περιστατικὸ ἔντασης τὸ ὁποῖο ἀπεσωβήθη χάρις τῆς ἀμέσου ἐπεμβάσεως τοῦ Ἐπάρχου:


«..Ἐπειδὴ ὁ ἐνισταμένος δὲν ὁρίζει εἰς τί συνίσταται ἡ κακὴ συγκρότησις τῆς ἐθνοφυλακῆς,καὶ ἐπειδὴ ἡ ἐθνοφυλακὴ κατὰ τὴν ψηφοφορίαν εἰς μόνην τὴν ἐφορευτικὴν ἐπιτροπὴν πρέπει νὰ ὑπεικῆ καὶ αὐτῆς τὰς διαταγᾶς νὰ ἐκτελῆ,δὲν ὁρίζει δὲ ὁ ἐνισταμένος,οὔτε τὸ ἕτερον μέλος τῆς ἐπιτηρητικῆς ἐπιτροπῆς,διὰ τῆς ἀναφορᾶς τῶν καὶ διὰ τῆς ἐν τοῖς πρακτικοῖς κατακεχωρημένης ἐνστάσεως τῶν κατὰ τίνος ἐπήνεγκον βίαν,τὸ ἐναντίον μάλιστα ἐξάγεται,ἐκ τοῦ ὅτι οὐδεμία ἐν τοῖς πρακτικοῖς κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ψηφοφορίας ἐγένετο περὶ τούτου ἔνστασις,καὶ ἐκ τοῦ ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ δυσμενὴς πρὸς τὴν ἐθνοφυλακὴν ἔπαρχος,ὁ πολλὰ κατὰ τῆς ἐκλογῆς ταύτης γράψας,ὁμολογεῖ ἐν τὴ ἀπὸ 30 Νοεμβρίου ἀναφορά του,ὅτι καθ’ὅλον τὸ τετραήμερον διάστημα τῆς ψηφοφορίας ὑπῆρξεν ἄκρα ἡσυχία καὶ τάξις,καὶ μόνον κατὰ τὴν τελευταίαν ἡμέραν ἐκινδύνευψεν αὐτὴ νὰ διαταραχθῆ,διότι εἰς δεκαρχος διέταξε νὰ μὴ ἀφήσωσι νὰ εἰσέλθη ἐν τῷ ναῶ μηδεὶς τῶν παρεπιδημούντων Σπαρτιατῶν καὶ Λακεδαιμονίων,οἵτινες παρηνόχλουν τὴν ἐπιτροπήν,λέγοντες ὅτι εἶναι ψηφοφόροι,ἐνῶ δὲν ἤσαν,καὶ διότι ἕτερος ἐθνοφύλαξ ἀπώθει τοὺς πολίτας διὰ τοῦ ὅπλου του,ἀλλ’ ἐπρολήφθη ἡ διατάραξις ἀποσυρθέντων τῶν ἐθνοφυλάκων κατὰ διαταγὴν τοῦ Ἐπάρχου ἐν τῷ στρατώνι τῶν..»



Ἔγγραφη ἀναφορὰ-καταγγελία Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη καὶ Διονυσίου Λαζαρίμου ἐπὶ τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας


Τὴν 27ην Δεκεμβρίου 1862,παραδόθηκε εἰς τὸ Προεδρεῖον τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως νέα ἀναφορὰ τῆς 2ας Δεκεμβρίου 1862 τῶν μελῶν τῆς Ἐφορευτικῆς Ἐπιτροπῆς Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη καὶ Διονυσίου Λαζαρίμου.Εἰς τὴν συγκεκριμένην ἀναφορὰν καταγγέλθηκαν τὰ ἑξῆς:

Ά) Παρατυπίες εἰς τὴν τήρησιν τοῦ ἐκλογικοῦ καταλογοῦ,ὑπ’εὐθύνη τοῦ Λαζάρου Ἀναγνώστου Γιουρδῆ.Καταγγέλθηκε ἡ παράνομη συμμετοχὴ εἰς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν πολιτῶν ποὺ δὲν διέθεταν τὸ δικαίωμα τοῦ ψηφοφορεῖν.Συγκεκριμένα καταγγέλθηκε ἡ διπλὴ ἢ τριπλῆ συμμετοχὴ εἷς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν πολιτῶν’ ἀκόμη δὲ καταγγέλθηκε ἡ συμμετοχὴ  ἀνηλίκων καθὼς καὶ ἀτόμων τὰ ὁποία εἶχαν ἀπεβιώσει.


«..ἡ ἐφορευτικὴ ἐπιτροπὴ δὲν ἔλαβεν ὑπ’ὄψιν ὁλοτελως τὸν ὁριστικὸν κατάλογον κατὰ τὸ τετραήμερον διάστημα τῆς ψηφοφορίας,κατ’ἔμπνευσιν καὶ ἐπιμονὴν τοῦ Λαζάρου Γιουρδῆ,οὐδ’ἔδωκεν ἀκρόασιν εἰς τὰς δικαίας παρατηρήσεις τῶν,ἀλλ’ἀνεξετάστως ἐδέχετο τοὺς προσερχομένους,χωρὶς καν νὰ βεβαιοῦται παρὰ δύο μαρτύρων ἢ ταυτότης καὶ ἡ ἱκανότης τῶν ψηφοφόρων,καὶ οὕτω,κατὰ τὸν ἐπισυνημμένον ἐν τὴ ἀναφορὰ κατάλογον,ἐψηφοφόρησαν,κατ’αὐτούς,πολλοὶ δὶς καὶ τρὶς καὶ πολλοὶ ἀποβιώσαντες ἢ ἀνήλικες..»


Β) Παρατυπίες εἰς τὸ πρακτικόν της Ἐκλογῆς τῶν Πληρεξουσίων Ἀντιπροσώπων,εἰς τὸ ὁποῖο δὲν ἀναγράφηκε ὁ ἀληθὴς ἀριθμὸς τῶν «ἐχόντων τὸ δικαίωμα τοῦ ψηφοφορεῖν» πολίτων,βάσει τοῦ ἐκλογικοῦ καταλόγου.


«..ὅτι κατὰ τὸ ψήφισμα τῆς ἐκλογῆς τῶν πληρεξουσίων τὰ πρακτικὰ τῆς ψηφοφορίας δὲν ἐμφαίνουσι τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὁριστικοῦ καταλόγου,ὑφ’ὂν ὁ ἐκλογεὺς εἶναι ἐγγεγραμμένος..»


Γ) Παρατυπίες εἰς τὴν σφράγισιν καὶ ἀποσφράγισιν τῆς κάλπης,εἰς τὴν ὁποίαν εὑρέθησαν δεκατέσσερα ἐπιπλέον ψηφοδέλτια,κατὰ τὴν διαλογὴν τῶν ψήφων τὴν 28ην Νοεμβρίου 1862.Καταγγέλθηκε ἐπίση ἡ ἄρνησις τῆς Ἐφορευτικῆς Ἐπιτροπῆς νὰ παραστεῖ ὁ Δήμαρχος Ὑδραίων κατὰ τὴν διαδικασία σφραγίσεως-ἀποσφραγίσεως τῆς κάλπης.


«..ἐναντίον τοῦ νόμου ἡ ἐφορευτικὴ ἐπιτροπὴ ἠρνήθη νὰ προσλάβη τὸν Δήμαρχον κατὰ τὴν σφράγισιν ἢ ἀποσφράγισιν τῆς κάλπης,ἴνα δυνηθῆ νὰ κάμη νόθευσιν,ἤτις, κατ’ αὐτούς,ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ ὅτι εὑρέθησαν ἐν τὴ κάλπη ψηφοδέλτια δεκατέσσερα πλέον τῶν πραγματικῶς ψηφοφορησάντων..»


Δ) Παράνομη παρουσία ἑκατὸ ἐνόπλων ἀνδρῶν,ὑποστηρικτῶν καὶ μισθωμένων παρὰ τοῦ ὑποψηφίου Πληρεξουσίου Δημητρίου Σαχτούρη,οι ὁποίοι περιφρουροῦσαν τὴν κάλπην κατὰ τὴν διεξαγωγὴ τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας.


«..ὁ Δ.Σαχτούρης ἀποδυθεῖς εἰς τὸν ἐκλογικὸν ἀγώνα,ἐμίσθωσε κατὰ τὴν παραμονὴν τῆς ἐκλογῆς πλέον τῶν 100 ἀνδρῶν,τῶν ὁποίων τὰς συνειδήσεις μετεχειρίσθη κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτω καὶ τὸ συμφέρον τῆς μερίδος του,καταστήσας αὐτοὺς καὶ ἐνόπλους φύλακας τῆς κάλπης..»


Ε) Παράνομος σχηματισμὸς καὶ παρουσία ἐνόπλου δυνάμεως ὀγδοήκοντα ἀνδρῶν,τὸ ὁποῖο ἀσκοῦσε βία κατὰ τῶν Ὑδραίων ψηφοφόρων, ὑφαρπάζοντας τὰ ψηφοδέλτια τῶν πολιτῶν.


«.ὅτι ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς ἐθνοφυλακῆς ἐσχηματίσθη μονομερῶς ἓν σῶμα ἐξ ὀγδοήκοντα ἀνδρῶν καὶ κατέλαβε τὰ ὄπλα καὶ δὲν ὑπήκουσεν εἰς τὰς ἀρχάς,ἀλλὰ μετήρχετο βίαν κατὰ διαφόρων ψηφοφόρων,ἁρπάζον τὰ ψηφοδέλτια αὐτῶν,καὶ κατὰ τοῦ σώματος τούτου τῆς ἐθνοφυλακῆς ἠδύναντο καὶ αὐτοί, ἂν ἤθελον,νὰ ἀντιτάξωσιν ἑκατὸν ἄνδρας,ἀλλὰ δὲν τὸ ἔπραξαν,ὅπως μὴ διαταράξωσι τὴν τάξιν.»


Στ) Καταγγελίες περὶ χρηματισμοῦ καὶ ἐξαγορᾶς ψηφοφόρων.Τὸ πόσο τὸ ὁποῖο καταγγέλθη ἦτο ἰδιατέρως ὑψηλόν.


«...ἡ ψῆφος ἐξετίθετο εἰς δημοπρασίαν ἀντὶ τριῶν καὶ ἐπέκεινα χρυσῶν λουδοβικίων, καὶ ἐδαπανήθηκαν τέσσαρες χιλιάδες διστήλων..»


Ὁμοίως τὸ Τμῆμα τῆς Βουλῆς,εἰς τὴν εἰσηγητικήν του ἔκθεσιν ἀπέρριψε τὴν καταγγελίες τῶν δύο εἰρημμένων πολιτῶν ὡς ἀβάσιμες,διότι δὲν διετυπώθησαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας:


«..Ἐπειδὴ οἱ ἐνστασιοδόται,μέλη τῆς ἐπιτηρητικῆς ἐπιτροπῆς,παριστάμενοι κατὰ τὴν ψηφοφορίαν καὶ ἔχοντες καὶ αὐτοί,ὡς καὶ τὰ μέλη τῆς ἐπιτηρητικῆς ἐπιτροπῆς τῆς ἐπιτυχούσης μερίδος,ἴδιον γραμματέα,δὲν ἐπήνεγκον οὐδεμίαν παρατήρησιν, ἔνστασιν ἢ ἀντίρρησιν,οὔτε κατὰ τὸ διάστημα τῆς ψηφοφορίας,ἤτις ἐνεργήθη ἐν τάξει καὶ ἡσυχία,οὔτε μετὰ τὸ τέλος αὐτῆς,οὔτε κατὰ τὴν διαλογήν,σχετικῶς μὲ τὰς ἀνωτέρω ἐνστάσεις τῶν,ἐν ὢ ὡς ἄνθρωποι τοῦ τόπου ἠδύναντο νὰ γνωρίζωσι κάλλιστά τους συνδημότας τῶν,ὡς καὶ ἂν οὗτοι εἶχον τὰ προσόντα τοῦ ψηφοφόρου,ἡ ἐὰν ἐδωροδοκήθησαν ἢ ὑπέστησαν βίαν τινά,καὶ ἐπειδὴ οἱ αὐτοὶ βεβαιοῦν τὸ ἀλύμαντον τῶν σφραγίδων τῆς κάλπης διὰ τὴν ἐν τοῖς πρακτικοῖς ὑπογραφῆς τῶν,καὶ ἡ ἀφαίρεσις τῶν 14 ψήφων οὐδόλως ἐπηρεάζει τὸ ἀποτέλεσμα,ἡ ἐπιτροπὴ θεωρεῖ καὶ τὰς ἐνστάσεις ταύτας ὡς ἀνυπόστατους..»



Πολιτικὴ Κατάστασις Ἔτους 1863
Φεβρουαριανὰ-Μπερναϊκὰ-Πληροφορία διὰ κατάπλου Αὐστριακοῦ πλοίου εἰς τὴν Ὕδραν-Προσπάθεια δημιουργίας πόλου Φιλομοναρχικοῦ εἷς Ὕδραν,ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἀθανασίου Μιαούλη-Ἰουνιανὰ


«Φεβρουαριανὰ»


Τὸ πολιτικὸ κλίμα,ἐξακολουθοῦσε νὰ παραμένει τεταμένο καὶ μετὰ τὴν ἔκπτωση τῆς Δυναστείας τοῦ Βασιλεῶς Ὄθωνος.Ἡ ἔκπτωση τῆς Δυναστείας εἶχε ὡς επακόλουθο τὴν δημιουργία δύο κυριῶν πολιτικῶν κομμάτων.

Α) Τοῦ κόμματος τῶν Πεδινῶν,ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Δημητρίου Βούλγαρη τὸ ὁποῖο ἀπαρτίζετο κυρίως ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ παλαιοῦ Ἀγγλικοῦ κόμματος,ἀπὸ παλαιοὺς κομματαρχὲς μὲ ἰσχυρὰ ἐκλογικὴ δύναμη καὶ ἀπὸ τραπεζικοὺς κύκλους εἰς τοὺς ὁποίους ἐξέχουσαν θέσιν κατεῖχε ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα,ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν τοῦ Γεώργιου Σταύρου.
Β) Τοῦ κόμματος τῶν Ὀρεινῶν, ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Ναυάρχου  Κωνσταντῖνου Κανάρη τὸ ὁποῖο ἀπαρτίζετο κυρίως ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ παλαιοῦ ἀκέφαλου Γαλλικοῦ καὶ τοῦ παλαιοῦ Ρωσικοῦ κόμματος,ἐνῶ παράλληλα ὑποστηρίζετο ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν νέων ἀνερχόμενων πολιτικῶν.

Οἱ Ὀρεινοὶ κατηγοροῦσαν τὸν Δημήτριον Βούλγαρη πῶς ἐπιθυμοῦσε νὰ ἐγκαθιδρύσει δικτατορία λόγω τῆς αὐταρχικῆς καὶ συγκεντρωτικῆς συμπεριφορᾶς του.Ἡ σύγκρουσις ποὺ ὑπέβοσκε ἀνάμεσα στὸν Δημήτριο Βούλγαρη καὶ τὸν Κωνσταντῖνον Κανάρη,πρὸ τῆς ἐκδηλώσεως τῆς Ἐξεγέρσεως τῆς 10ης Ὀκτωβρίου 1862,κορυφώθηκε κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἐν Ἀθήναις Βᾶς Ἐθνικῆς Συνελεύσεως τῶν Ἑλλήνων.

Συγκεκριμένα ὁ Δημήτριος Βούλγαρης κατόρθωσε νὰ ἐξασφαλίσει τὴν πλειοψηφία τῶν ἐκλεχθέντων Πληρεξούσιων Ἀντιπροσώπων της Συνελεύσεως μὲ τὸ μέρος του. Εἰς τὴν μυστικὴ ψηφοφορία ποὺ διεξήχθη διὰ τὴν ἐκλογὴν τῶν μελῶν τῆς Τριανδίας τῆς Μεσοβασιλείας (εἶχαν ὁρισθεῖ ὡς ἐπικεφαλῆς κατὰ τὴν νύκτα τῆς Ἐξεγέρσεως ὁ Δημήτριος Βούλγαρης,ὁ Βενιζέλος Ροῦφος καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης) ἐκλέχθηκε πρῶτος ὁ Δημήτριος Βούλγαρης μὲ ἑκατὸν πενήντα ἕνας ψήφους,δεύτερος ὁ Βενιζέλος Ροῦφος μὲ ἑκατὸν δεκατέσσερις ψήφους καὶ τρίτος ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης μὲ ἐννενήκοντα ἕνας ψήφους.Τέταρτος ἐκλέχθηκε μὲ πεντήκοντα ὀκτὼ ψήφους ὁ ὑπαρχηγὸς τοῦ κόμματος τῶν Ὀρεινῶν Δημήτριος Γρίβας.

Τὸ ἀποτέλεσμα,ἐξόργισε τὴν πλευρὰ τοῦ Ναυάρχου Κωνσταντίνου Κανάρη,ὁ ὁποῖος θεώρησε πὼς προέκυψε λόγω τῶν μηχανορραφιῶν τοῦ Δημητρίου Βούλγαρη.Κατὰ τὴν ἐπαναληπτικὴ ψηφοφορία διὰ τὴν ἐπανεκλογὴν τοῦ τρίτου μέλους τῆς Τριανδίας, ὁ Δημήτριος Βούλγαρης διὰ νὰ κατευνάσει τὶς ἀντιδράσεις,ὑπέδειξε εἰς τὰ μέλη τῆς παρατάξεως τῶν Πεδινῶν,νὰ ὑπερψηφίσουν τὸν Κωνσταντῖνον Κανάρη,ὁ ὁποῖος καὶ τελικῶς ἐκλέχθηκε (ἔλαβε ἑκατὸν ἑξήντα ψήφους).Ὅμως ὁ Ναύαρχος Κανάρης ὑπέβαλλε (μὲ δισύλλαβη ἐπιστολὴ τοῦ) τὴν παραίτησή του.

Τὴν 8ην Φεβρουαρίου 1863,προκλήθηκε ρήξη μεταξὺ τῶν μελῶν τῆς Προσωρινῆς Κυβερνήσεως.Ο συγκεντρωτικὸς καὶ ἀρχομανὴς (κατὰ τοὺς ἀντιπάλους του) Δημήτριος Βούλγαρης, ἄνευ συνεννοήσεως μὲ τὰ ἄλλα δύο μέλη τῆς Τριανδίας, ἀνακοίνωσε αἰφνιδιαστικῶς τὸν ἀνασχηματισμὸ τῶν μελῶν τῆς Κυβερνήσεως δίχως νὰ κατονομάσει τὰ ὀνόματα τῶν νέων Ὑπουργῶν.Οἱ ἀντίπαλοί του,τοῦ καταλόγισαν πὼς ἐπεδίωκε νὰ διορίσει εἰς Ὑπουργικὴν θέσην τὸν γαμβρὸ τοῦ Β.Νικολόπουλον καθὼς καὶ στελέχη τῆς παρατάξεώς του.Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τοῦ Βούλγαρη,προκάλεσε τὴν ἔντονη ἀντίδραση τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη,ὁ ὁποῖος καὶ κατήγγειλε τὴν αὐταρχικὴ στάση του.Ἐν συνέχεια ὑπέβαλλε τὴν παραίτησή του ἐξεγείροντας τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ Ὀρεινοῦ κόμματος.

Προκλήθηκαν ἔνοπλες συγκρούσεις μεταξὺ τῶν δύο παρατάξεων οἱ ὁποῖες εἶχαν καταλάβει διάφορα σημεῖα τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν.Ὑποκινητὴς τῶν ἐπεισοδίων ἦτο ὁ Στρατηγὸς Δημήτριος Γρίβας,υπαρχηγός του κόμματος των Ορεινών.Εις αυτόν καταλογίζεται η έναρξις της τριημέρους εμφύλιας διαμάχης.:


«Νεώτερη Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους,1826-1974,Ἡ ἐποχὴ τοῦ Γεωργίου Ἅ΄,Τόμος Δ΄,Γεωργίου Ρούσσου,σελ 61,62»

«...Τόσο οἱ Ὀρεινοὶ ὅσο καὶ οἱ Πεδινοὶ εἶχαν προετοιμασθεῖ ἀπὸ ἡμέρες γιὰ δυναμικὴ ἀναμέτρηση.Καὶ δὲν ἀπέμενε παρὰ ποιὰ θὰ προλάβαινε νὰ ἐκδηλωθῆ πρώτη.Πρόλαβαν οἱ Ὀρεινοί της παρατάξεως Δ.Γρίβα.Ὁ ἱστορικὸς Κορδάτος ὑποστηρίζει,ὅτι ὁ Βούλγαρης μὲ τοὺς στρατιωτικοὺς ποὺ τὸν ἀκολούθησαν ὠργάνωσε κίνημα.Εἶχε δηλαδὴ σκοπὸ νὰ ἐξαναγκάση μὲ βία τὴν Ἐθνοσυνέλευση νὰ τὸν κηρύξει δικτάτορα.Δὲν ὑπάρχουν τεκμήρια,ποὺ νὰ ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἄποψη αὐτή.Ἐνδείξεις μόνο καὶ ὑποθέσεις.Ἄλλος ἱστορικός,ὁ Καρολίδης,διατυπώνει σχετικὲς ἀντιλήψεις,ἀλλὰ μὲ πολλὲς ἐπιφυλάξεις.

Γράφει:
Ο Δ.Βούλγαρης βλέπων τὴν ἐν τὴ Συνελεύσει ἐναντίον αὐτοῦ καὶ τῆς Κυβερνήσεως τοῦ αὐξανόμενην ἀντιπολίτευσιν,δὲν ἐπαυεν ἐργαζόμενος τὸ καθ’αὐτόν,ἴνα προκαλέση ἀντίδρασιν ὑπὲρ εὐατοὺ ἐν τῷ λαω καὶ τῷ στρατω τῆς πρωτευούσης.Ἀλλὰ αἳ ἀντιδραστικαὶ ἐνέργειαι τοῦ Βούλγαρη ἐτι μᾶλλον ἠρεθησαν τὴν ἀντιβουλγαρικὴν κίνησιν,ἰδίως ἐν τῷ στρατω.Πάτα τὰ ἐν τῷ στρατω καὶ τῷ λαω ἐνάντιόν του Βούλγαρη δυσαρεστημένα στοιχεῖα ἐξηγέρθησαν ἐναντίον αὐτοῦ.Τὸ σύνθημα ἐδόθη ὑπὸ τοῦ στρατοῦ.

Ὑπάρχει ἐν τουτοις καὶ ἡ ἄποψη,ποὺ φαίνεται καὶ ἐπικρατέστερη,ὅτι οἱ Ὀρεινοὶ ἤσαν κατὰ μέγα μέρος ὑπαίτιοί της ἔνοπλου συγκρούσεως.Μὲ ἀρχηγὸ τοὺς τὸν Δ.Γρίβα-ὁ ὁποῖος εἶχε φαίνεται ἐνστερνισθῆ τὰ διδάγματα τοῦ ἐξ ἐπαγγέλματος σχεδὸν στασιαστὴ πατέρα τοῦ-ἀπέδυθησαν σὲ μία πραξικοπηματικὴ ἐνέργεια ποὺ ἐπέπρωτο νὰ αἱματοκυλίση τὴν Ἀθήνα.
..Ὡς πρὸς τὸν ρόλο τοῦ Κανάρη,τοῦ οὐσιαστικοῦ ἀρχηγοῦ τῶν Ὀρεινῶν,δὲν εἶναι διαπιστωμένο ἐὰν ἐνέκρινε ἐκ τῶν προτέρων καὶ ἀναφανδὸν τὸ στασιαστικὸ ἐκεῖνο πραξικόπημα.Βέβαιο ὅμως εἶναι,ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ τὸ ἐμποδίση ἢ καὶ νὰ τὸ ἀνακόψη μετὰ τὴν ἐκδήλωσή του.Δὲν τὸ ἔκαμε,παρασυρθεῖς εἴτε ἀπὸ τοὺς μαχητικοὺς νέους ποὺ τὸν περιστοίχιζαν,εἴτε καὶ ἀπὸ τὸ προσωπικό του πάθος κατὰ τοῦ Βούλγαρη..»


Τὴν παράταξη τῶν Ὀρεινῶν ὑποστήριξαν οἱ στασιασθέντες τοῦ Β΄Συντάγματος Πεζικοῦ,ἡ Διλοχία τῶν Πυροσβεστῶν,ἡ πλειοψηφία τοῦ Ἱππικοῦ Σώματος καθὼς καὶ στρατιῶτες τῶν ὑπολοίπων Σωμάτων τοῦ Στρατοῦ καὶ τῆς Ἐθνοφυλακῆς.

Τὴν παράταξη τῶν Πεδινῶν ὑποστήριξε τὸ ἔνοπλο Σῶμα χιλίων ὀκτακοσίων ἀνδρῶν τοῦ Πέτρου Λεωτσάκου καθὼς καὶ οἱ ἄνδρες τῆς Χωροφυλακῆς.

Εἰς τὴν διαμάχην δὲν συμμετεῖχε τὸ Σῶμα τοῦ Πυροβολικοῦ,λόγω διχογνωμίας τῶν Ἀξιωματικῶν του (διέθετε ὑποστηρικτὲς καὶ τῶν δύο παρατάξεων).Τὴν ἐμφύλια διαμάχη ἀπεσώβησαν μὲ τὴν στάση τοὺς οἱ πολιτικοὶ Ἀλέξανδρος Κουμουνδοῦρος, Θρασύβουλος Ζαΐμης ,Γεώργιος Πετιμεζᾶς, Σπήλιος Ἀντωνόπουλος καὶ Π. Μαυρομάτης.

Εἰς τὴν Συνέλευσιν τῆς 11ης Φεβρουαρίου 1863,ὁρκίσθηκε νέα Κυβέρνηση ὑπὸ τὴν πρωθυπουργία τοῦ Ζηνόβιου Βάλβη,Πρόεδρου τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως.Οἱ ἔνοπλοι ὑποστηρικτὲς δέ,τῶν δύο ἀντιμαχομένων παρατάξεων κατευθύνθηκαν πρὸς συμφιλίωσιν εἰς τὴν τότε πλατεία Ὄθωνος,ἡ ὁποία ἔκτοτε μετονομάσθηκε εἰς «Πλατεία Ὁμονοίας»


«Μπερναϊκὰ»-Πληροφορία διὰ κατάπλου Αὐστριακοῦ πλοίου εἰς τὴν Ὕδραν-Προσπάθεια δημιουργίας πόλου Φιλομοναρχικοῦ εἷς Ὕδραν,ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἀθανασίου Μιαούλη



Ἐνῶ ἡ Ἑλλάς,εὐρίσκετο εἰς τὰ πρόθυρα ἐμφύλιας συρράξεως,λόγω τῶν πολιτικῶν ἀναταραχῶν τῶν «Φεβρουαριανῶν» μεταξὺ τῶν παρατάξεων τῶν «Πεδινῶν» καὶ τῶν «Ὀρεινῶν»,δημιουργήθηκε προσοδοφόρο ἔδαφος εἰς τοὺς νοσταλγοὺς τῆς Βαυαρικῆς Δυναστείας νὰ ἐπιδιώξουν τὴν παλινόρθωσιν τοῦ Βασιλέως μέσω συνωμοτικῶν κινημάτων.

Πρῶτος,ὁ Πρόξενος τῆς Βαυαρίας ἐν Ἑλλάδι Μπερνάου,ἐπιχείρησε νὰ διασφαλίσει συνεργαζόμενος μὲ τοὺς στενοὺς συνεργάτες τοῦ τέως Βασιλέως Ὄθωνος,τοὺς ἐπονομαζόμενους ὡς «Ἀφοσιωμένους»,τὰ δικαιώματα τοῦ Βασιλείου τῆς Βαυαρίας ἐπὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ θρόνου.Ἡ συνωμοτικὴ αὐτὴ κίνηση ἔμεινε γνωστὴ ὡς «Μπερναϊκά»,καὶ ὑποκινήθηκε παρασκηνιακὰ καὶ ἀπὸ τοὺς διπλωματικοὺς ἐκπροσώπους τῆς Αὐστριακῆς Αὐτοκρατορίας καὶ τοῦ Βασιλείου τῆς Πρωσσίας.

Ἡ συνωμοσία ὅμως,ἀπεκαλήφθη λίαν συντόμως καὶ ὁ Πρέσβης τῆς Βαυαρίας Μπερνάου συνελλήφθη καὶ κλήθηκε εἰς ἀπολογίαν παρὰ τοῦ Ἀντιεισαγγελέως Ἐφετῶν Πέτρου Μαυρομιχάλη.Ὁ Μπερνάου ἰσχυρίσθηκε πῶς ἀγωνίζετο ὑπὲρ τοῦ δικαιώματος τῆς Βαυαρικῆς Δυναστείας ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς Ἑλλάδος καὶ ὄχι ὑπὲρ τῆς παλινορθώσεως τοῦ Ὄθωνος,ὁ ὁποῖος οὐσιαστικὰ εἶχε ἀπωλέσει τὴν ὑποστήριξη τοῦ ἀδελφοῦ του Μαξιμιλιανοῦ Β’,Βασιλέως τῆς Βαυαρίας.Οἱ Βαυαροὶ εἰς τὴν πραγματικότητα προσανατολίζοντο νὰ παραδώσουν τὸν θρόνο εἰς τὸν ἀνηψιὸν τοῦ Ὄθωνος Λουδοβίκο.

Σημείωσις:Κατὰ τὴν ἀνακριτικὴν διαδικασίαν,ὁ Ἀντιεισαγγελεὺς Ἐφετῶν Πέτρος Μαυρομιχάλης,ἐρώτησε τὸν Πρόξενον τοῦ Βασιλείου τῆς Βαυαρίας Μπερνάου διὰ τὴν συνάντηση ποὺ διεξήχθη μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ Ὑποπρόξενου τῆς Αὐστριακῆς Αὐτοκρατορίας Μπέρνερ εἰς τὴν Καλαμάτα.Ὁ Ὑποπρόξενος τῆς Αὐστρίας Μπέρνερ εἶχε καταπλεύσει εἰς τὴν περιοχὴ τῆς Μεσσηνίας μὲ Αὐστριακὸν πολεμικὸν ἀτμοπλοῖον,διεμηνύοντας εἰς τὸν Πρόξενο Μπερνάου,πὼς οἱ κατοῖκοι τῆς ἐν λόγω περιοχῆς ὑποστήριζαν θερμῶς τὴν παλινόρθωσιν τῆς Δυναστείας.

Ἐνδέχεται,ὁ Ὑποπρόξενος τῆς Αὐστρίας Μπέρνερ νὰ κατέπλευσε τὴν ἴδιαν περίοδον εἰς τὴν Ὕδραν μὲ τὸ συγκεκριμένον πλοῖον,ἐπιδιώκοντας προφανῶς συννενόηση μὲ τὸν φιλομοναρχικὸ Ναύαρχο καὶ πρώην Πρωθυπουργὸ Ἀθανάσιο Μιαούλη.

Ὁ Πληρεξούσιος της Λακωνίας Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος,κατέθεσε ἐπερώτηση περὶ τοῦ θέματος εἰς τὴν Συνεδρίασιν τῆς Βᾶς Ἐθνοσυνελεύσεως τὴν 30ην Μαΐου 1863.Εἰς τὰ πρακτικὰ διασώζεται ἡ ἑξῆς ἐνδιαφέρουσα στοιχομυθία μεταξύ του Νικολάου Παπαμιχαλόπουλου καὶ τοῦ Δημητρίου Μπουντούρη,πληρεξουσίων της Λακωνίας καὶ τῆς Ὕδρας ἀντίστοιχα:


«...Ἀνεκοίνωσεν ἔπειτα ὁ Πρόεδρος ὅτι εἰς τὸ προεδρεῖον παρεδόθη πρότασις τοῦ πληρεξουσίου Ν.Παπαμιχαλόπουλου,δὶ ἢς οὗτος ἑξαιτεῖται νὰ προσκληθῆ τὸ ὑπουργικὸν συμβούλιον νὰ παρευρεθῆ αὔριον εἰς τὴν Συνεδρίασιν διὰ νὰ ἀποκριθῆ ἒς ἐπερώτησιν,ἢν θέλει ἀναπτύξει περὶ τῶν ἐν Ὕδρα πρὸ ἑνὸς καὶ ἠμισεως μηνὸς διατρεχόντων.Τὴν πρότασιν ταύτην ὑπεστήριξε καὶ ὁ πληρεξούσιος Δ.Βουδούρης, ἐπιθυμῶν,ὡς εἶπε νὰ ἀναπτυχθῆ ἡ ἐπερώτησις διὰ νὰ ἀποδειχθῆ τὸ μυθῶδες τῶν ὑπὸ τοῦ πληρεξουσίου Παπαμιχαλοπούλου ἐν παρόδω λεχθέντων καὶ ἰδίως τῆς εἰδήσεως,ὅτι παραπλέει ἐν Ὕδρα Αὐστριακὸν πλοῖον


Τὴν 5ην Ἰουνίου 1863,ὑπῆρξε νέα στοιχομυθία μεταξὺ τῶν δύο πληρεξουσίων :


«...Ἐνταύθα ὁ μὲν πληρεξούσιος Δ.Βουδούρης ἠρώτησε,τις εἶναι ὁ λόγος,δὶ οὐ ὁ πληρεξούσιος Παπαμιχαλόπουλος ἀνέβαλε τὴν ἐπερώτησίν του περὶ τῶν ἐν Ὕδρα συμβάντων καὶ περὶ τινὸς παραπλέοντος ἐκεῖ πλοίου ξένης Δυνάμεως διατελούσις εἰς φιλικᾶς σχέσεις.Ὁ δὲ πληρεξούσιος Παπαμιχαλόπουλος ἀπήντησεν,ὅτι ἐπεφυλάχθη νὰ ἀναπτύξη τὴν ἐπερώτησίν του εἰς ἄλλην ἡμέραν,καὶ ὅτι μὲ εὐφυΐαν ἠθέλησεν ὁ προλαλήσας νὰ ὑπερασπισθῆ τὸ περιπλέον ἐκεῖ πλοῖον,ὅπερ,ὡς εἶπεν,ἀνήκει εἰς δύναμιν διατελοῦσαν εἰς φιλικᾶς σχέσεις μετὰ τῆς Ἑλλάδος..»


Παράλληλα μὲ τὴν κίνηση τοῦ Προξένου Μπερνάου,διεξήχθη  καὶ ἄλλη  συνωμοτικὴ κίνηση εἰς τὴν ὁποίαν ἐπικεφαλῆς ἐτέθη ὁ Ἀθανάσιος Μιαούλης, Πρωθυπουργὸς τῆς προτελευταίας Κυβερνήσεως τοῦ Ὄθωνος,ἡ ὁποία ἔμεινε γνωστὴ μὲ τὴν προσωνυμία «Ὑπουργεῖον τοῦ Αἵματος» λόγω τῶν αἱματηρῶν καταστολῶν τῶν Ἐξεγέρσεων τῆς Κύθνου καὶ τοῦ Ναυπλίου.

Εἰς τὸ πλευρὸ τοῦ Ἀθανάσιου Μιαούλη,ἐτέθησαν ὁ Γενναῖος Κολοκοτρώνης, τελευταῖος Πρωθυπουργὸς τοῦ Ὄθωνος πρό της ἐκδηλώσεως τῆς Ἐξεγέρσεως τῆς 10ης Ὀκτωβρίου 1862,ὁ Νικόλαος Λιδωρίκης,ὁ Λεωνίδας Πετροπουλάκης εἰς τὴν ἐπαρχία τῆς Μάνης,μέλη τῆς οἰκογενείας τῶν Πετιμεζαίων,ὁ Δημήτριος Μπότσαρης καὶ ὁ στρατηγὸς Χατζηπέτρος.

Ἡ συνωμοτικὴ αὐτὴ κίνηση εἶχε τὰ ἐχέγγυα νὰ ἀποκτήσει ἰσχυρὰ λαϊκὰ ἐρείσματα διότι εἰς αὐτὴν εἶχαν προσχωρήσει οἱ υἱοὶ τῶν κορυφαίων ἀγωνιστῶν της Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως (Μιαούλη,Κολοκοτρώνη,Μπότσαρη).

Τὸ κύρος τοῦ Ναυάρχου Ἀθανασίου Μιαούλη ἦταν ἱκανὸ νὰ κινητοποιήσει τοὺς κατοίκους ὄχι μόνον τῆς Ὕδρας ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων περιοχῶν.

Οἱ δύο αὐτὲς συνωμοτικὲς κινήσεις παρ’ὅλο ποῦ διεξήχθησαν παραλλήλως δὲν εἶχαν κοινὴ συνισταμένη,διότι οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς δευτέρας κινήσεως (Μιαούλη) ἦταν ἀφοσιωμένοι ὑποστηρικτὲς τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος,καὶ δὲν συμμερίζονταν τὶς ἐπιδιώξεις τοῦ Προξένου Μπερνάου.Συνεπῶς τὸ χάσμα μεταξὺ τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς Βαυαρικῆς Δυναστείας εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ὁριστικὴ ἀποτυχία τοῦ κινήματος Μπερνάου.

Ὅμως τὸ κίνημα τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ Ἀθανασίου Μιαούλη, ἐξακολούθησε νὰ ἀπεργάζεται τὴν παλινόρθωσιν τοῦ Ὄθωνος εἰς τὴν ἐξουσία καὶ κατέληξε νὰ ἀποκτήσει ὡς ἡγέτη τοῦ,τὸν Δημήτριον Βούλγαρη,ὁ ὁποῖος εἶχε πρωτοστατήσει εἰς τὴν κατάλυση τῆς Δυναστείας κατὰ τὴν Ἐξέγερση τῆς 10ης Ὀκτωβρίου 1862, ἐνδεικτικό του ἀσταθοῦς πολιτικοῦ κλίματος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.


«Ἰουνιανά»


Ἡ ἐκεχειρία μεταξὺ τῶν δύο παρατάξεων διήρκησε μόλις τέσσερις μῆνες.Μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐπεισοδίων  τῶν «Φεβρουαριανῶν»,ἐπακολούθησαν νέα ἐπεισόδια’ τὰ «Ἰουνιανά».

Συγκεκριμένα ἡ Κυβέρνησις τοῦ Βενιζέλου Ρούφου (ὁ ὁποῖος ἄνηκε εἰς τὶς τάξεις τῶν Ὀρεινῶν),διαδέχθηκε τὴν Κυβέρνηση τοῦ Ζηνόβιου Βάλβη τὴν 29ην Ἀπριλίου 1863.Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1863,ὁ Πρωθυπουργὸς ἀντικατέστησε δύο Ὑπουργοὺς τῆς Κυβερνήσεως,ποὺ προήρχοντο ἀπὸ τὸ Κόμμα τῶν Πεδινῶν.

Ἀντικαταστάθηκαν ὁ Ὑπουργὸς Στρατιωτικῶν  Δημήτριος Μπότσαρης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ναυτικῶν Δημήτριος Μπουντούρης μὲ τοὺς Πάνο Κορωναῖο καὶ Μιλτιάδη Κανάρη,οἱ ὁποῖοι ἄνηκαν εἰς τὶς τάξεις τῶν Ὀρεινῶν.Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τῆς Κυβερνήσεως ὁδήγησε τὶς δύο ἀντιμαχόμενες πλευρὲς εἷς ἔνοπλη σύρραξη τὴν 18ην Ἰουνίου 1863.

Ὁ Δημήτριος Βούλγαρης,περνώντας εἰς τὴν ἀντεπίθεσιν,ἀπεφάσισε νὰ ἀναρριχηθεῖ πραξικοματικὰ εἰς τὴν ἐξουσίαν.Ἔχοντας τὴν ὑποστήριξη μεγάλων τμημάτων τοῦ Στρατοῦ,συνεργάσθηκε μὲ τὸν περιβόητο λήσταρχο Κυριάκο,ὁ ὁποῖος ἐπικεφαλῆς ὁμάδας ἀνδρῶν στρατοπέδευσε ἐντός της Ἱερᾶς Μονῆς Ἀσωμάτων,πλησίον της Ριζάριου Σχολῆς.

Ὁ Δημήτριος Βούλγαρης,κατόρθωσε ἐπίσης νὰ συμμαχήσει μὲ τὸν Πέτρο Λεωτσάκο, ἀδελφό του νεκροῦ Ἀξιωματικοῦ Νικόλαου Λεωτσάκου,ὁ ὁποῖος ἔπεσε μαχόμενος κατὰ τῆς Δυναστείας τοῦ Ὄθωνος κατὰ τὴν Ἐξέγερση τῆς Κύθνου.

Μὲ τὴν πλευρὰ τῶν «Πεδινῶν» συντάχθηκαν συμμετέχοντας εἰς τὴν ἀνταρσίαν ὁ Στρατιώτικος Διοικητὴς τῶν Ἀθηνῶν Δημήτριος Παπαδιαμαντόπουλος,ἐπικεφαλῆς τοῦ Σώματος τοῦ Πυροβολικοῦ,ὁ Ἀρτέμιος Μίχος ἐπικεφαλῆς τῆς Χωροφυλακῆς,ὁ Νικόλαος Μακρὴς ἐπικεφαλῆς τῆς Ἀστυνομίας,μέλη τῆς παρακρατικῆς δυνάμεως τοῦ Ἰωάννου Κωλέττη (Φουστανελλοφόροι) καθὼς καὶ  ἡ προσωπικὴ φρουρὰ τοῦ Δημητρίου Βούλγαρη (Μαγκουροφόροι).

Ἀρχικῶς ἡ Κυβέρνησις Ρούφου ἀπεφάσισε, δίχως νὰ γνωρίζει τὴν κρυφὴ συμφωνία Λεωτσάκου - Βούλγαρη,νὰ ἀποστείλει πρὸς πολιορκίαν τοῦ λήσταρχου Κυριάκου τὸν Πέτρο Λεωτσάκο.

Ὁ νεοδιορισθεῖς Ὑπουργὸς Στρατιωτικῶν Πάνος Κορωναῖος, ἀναλαμβάνοντας εὐθὺς τὰ καθήκοντά του,(μετὰ τὴν ἀποκάλυψη τῆς συνεργασίας Λεωτσάκου-Βούλγαρη) ἔπεισε τὸν Πρωθυπουργὸ Βενιζέλο Ροῦφο νὰ καταλύσει δυναμικὰ τὸ διαφαινόμενο πραξικόπημα τῆς παρατάξεως τῶν «Πεδινῶν» του Δημητρίου Βούλγαρη, προχωρόντας δυναμικὰ εἰς τὴν σύλληψη τοῦ Λεωτσάκου.Τὴν κυβέρνηση τοῦ Βενιζέλου Ρούφου,ὑποστήριζαν περίπου ἑξακόσιοι ἄνδρες τεσσάρων ταγμάτων τοῦ Στρατοῦ,μέλη τῆς Ἐθνοφυλακῆς (ἀπαρτίζετο ἀπὸ ἄμαχους ἐπιστρατευμένους πολίτες) καθὼς καὶ ἡ πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Οἱ ὑποστηρικτὲς τῶν «Πεδινῶν» προχώρησαν ἀπ’τὴν πλευρὰ τοὺς εἰς τὴν σύλληψη τῶν Ἀλέξανδρου Κουμουνδούρου καὶ Δημήτριου Καλλιφρονᾶ.

Οἱ πρῶτες ἔνοπλες ἁψιμαχίες μεταξὺ τῶν δύο παρατάξεων διενήχθησαν ἔξωθέν της Ἁγίας Εἰρήνης.Ἐπακολούθησε ἡ σκλήρη «Μάχη τῶν Ἀνακτόρων»,τὰ ὁποία ἐπιχείρησαν νὰ καταλάβουν οἱ δυνάμεις τοῦ Πέτρου Λεωτσάκου,τοῦ λήσταρχου Κυριάκου,τοῦ Πυροβολικοῦ καὶ τῆς Χωροφυλακῆς.Τὶς δυνάμεις αὐτὲς προσπάθησε νὰ ἀποκρούσει ὁ Ὑπουργὸς Στρατιωτικῶν Πάνος Κορωναῖος,ἀναλαμβάνοντας παράλληλα νὰ προστατεύσει τὴν περιοχὴ πλησίον της Ὁδοῦ Ἀνδριανοῦ,ὅπου διέμεναν οἱ εὐπορότεροι πολίτες τῶν Ἀθηνῶν.

Κατὰ τὴν προσπάθεια τῶν ἐπιτιθέμενων «Πεδινῶν» νὰ καταλάβουν τὰ Ἀνάκτορα, ἐφονεύθηκε ὁ υἱὸς τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη,Ἀριστείδης Κανάρης,ὁ ὁποῖος εἶχε ἀναλάβει τὴν φύλαξη τῆς Κεντρικῆς Πύλης τῶν Ἀνακτόρων.

Τὴν πρώτη ἡμέρα τῶν ἐχθροπραξιῶν,συνῆλθαν εἰς συνεδρίασιν ἑβδομήκοντα μετριοπαθεῖς πληρεξούσιοί της Ἐθνοσυνελεύσεως,οἱ ὁποῖοι προσπάθησαν νὰ συνάψουν ἀνακωχὴ μεταξὺ τῶν δύο ἀντιμαχόμενων πλευρῶν.Ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία ἀνατέθηκε εἰς τὸν Διομήδη Κυριάκο (ἡ Κυβέρνηση εἶχε παραλύσει λόγω τῶν συγκρούσεων) καὶ συγκροτήθηκε Πρεσβεία ἀπὸ τοὺς Πληρεξούσιους Μεσσηνέζη, Μωραϊτίνη καὶ Σκαραμαγκὰ.Ἡ Μάχη τῶν Ἀνακτόρων διεκόπη τὸ πρωΐ τῆς 19ης Ἰουνίου 1863.

Χαρακτηριστικοῦ του μένους ποῦ ἐπικρατοῦσε μεταξὺ τῶν δύο ἀντιμαχόμενων παρατάξεων,ἦτο τὸ γεγονὸς πῶς διεξήχθη μάχη μεταξὺ τῶν Πεδινῶν καὶ τῶν Ὀρεινῶν καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐξόδιου ἀκολουθίας τοῦ Ἀριστείδου Κανάρη, τὴν 19ην Ἰουνίου 1863,κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας ἐκινδύνευσε νὰ θανατωθεῖ ἡ σύζυγός του.Απώτερος στόχος ήταν η εξολόθρευση των μελών της οικογενείας Κανάρη.

Νέα σφοδρὴ μάχη διεξήχθη τὴν 20ην Ἰουνίου 1863,ὥρα δεκάτην πρωΐνην.Ἔμεινε γνωστὴ ὡς «Μάχη τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης».Ἡ παράταξη τῶν «Ὀρεινῶν» ὑπὸ τὶς ὁδηγίες τοῦ Πάνου Κορωναίου προσπάθησε νὰ ἐκπορθήσει τὴν Ἐθνικὴ Τράπεζα, ἐντός της ὁποίας εἶχαν στρατοπευδεύσει δυνάμεις τῶν «Πεδινῶν».Ἀφορμὴ διὰ τὴν ἔναρξιν τῆς μάχης ἐστάθη ἡ ἐνέργεια τῶν ὀχυρωμένων «Πεδινῶν» νὰ πυροβολήσουν κατὰ τοῦ διερχόμενου Ὑπουργοῦ Στρατιωτικῶν Πάνου Κορωναίου.
Ἡ παράταξη τῶν «Ὀρεινῶν» ἔθρεφε αἰσθήματα μίσους κατὰ τοῦ Διοικητοῦ τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης Γεωργίου Σταύρου,ὁ ὁποῖος ἦτο πιστὸς φίλος του Δημητρίου Βούλγαρη.

Τελικῶς,οἱ ἐχθροπραξίες οἱ ὁποῖες εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τὸν θάνατο διακοσίων ἀνδρῶν,διεκόπησαν κατόπιν παρεμβάσεως τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.Ἡ Συνέλευσις τῆς 21ης Ἰουνίου 1863,εἶχε ὡς ἀποτελέσμα τὸν διορισμὸν νέας Κυβερνήσεως μὲ Πρωθυπουργὸ τὸν Βενιζέλο Ροῦφο.Ὀνομάσθηκε δὲ εἰρωνικὰ ὡς «Κυβέρνησις Ὀροπεδίου»,διότι συμμετεῖχαν ἰσάριθμα τέσσερις ὑπουργοὶ ἀπὸ τὸ κόμμα τῶν «Ὀρεινῶν» καὶ τέσσερις ὑπουργοὶ ἀπὸ τὸ κόμμα τῶν «Πεδινῶν».Ἦτο ἡ Κυβέρνησις ποὺ παρέδωσε τὴν ἐξουσία εἰς τὸν νέον Βασιλέα Γεώργιον Ἃ΄ ( Χριστιανὸς - Γουλιέλμος - Φερδινάνδος - Ἀδόλφος – Γεώργιος)     



Πηγές:
-)Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Ἐν Ἀθήναις Β΄τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσεως,
Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1862
Συνεδρίασις ΙΓ’,Τῆς 2ας Ἰανουαρίου 1863

-)Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Ἐν Ἀθήναις Β΄τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσεως,
Τόμος Γ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1863
Συνεδρίασις ΡΙΓ’,Τῆς 31ης Μαΐου 1863,
Συνεδρίασις ΡΙΣΤ’,Τῆς 5ης Ἰουνίου 1863

-) Ιστορία του Όθωνος,βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862),Αθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Ευαγγελίδης
-)Νεώτερη Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους,1826-1974,Ἡ ἐποχὴ τοῦ Γεωργίου Ἅ΄,Τόμος Δ΄,Γεωργίου Ρούσσου

-)www.Wikipedia,
-)www.istorikathemata.com,( Τὰ "Ναυπλιακὰ"(1η Φεβρουαρίου 1862))
 -)www.pireorama.blogspot.gr
(Ἡ "ἀναίμακτη" ἐπανάσταση τοῦ 1862 (Ἔξωση τοῦ Ὄθωνα)

 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...