hydraki


(hydraki:Διαδυκτιακὸς Δίαυλος Προβολῆς Μαγνητοσκοπίων-Εἰκονοληψιῶν τῶν Ἐθίμων-Ἠθῶν-Δρώμενων τῆς νήσου Ὕδρας (Υου tube)

Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Ὕδρα 2015 Ἔκθεση Ζωγραφικῆς Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κύκλου Gösta Hellner

Ὕδρα 2015
Ἔκθεση Ζωγραφικῆς
 Ἡ Μεταμόρφωση τοῦ Κύκλου  Gösta Hellner


Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο Μουσεῖο Ὕδρας

Ἐγκαίνια Ἔκθεσης
Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Διάρκεια Ἔκθεσης
(30 Μαΐου-29 Ἰουνίου 2015)


























 Ἔκθεση Ζωγραφικῆς τοῦ καλλιτέχνου καὶ φωτογράφου τοῦ Γερμανικοῦ Ἀρχαιολογικοῦ Ἰνστιτούτου  τοῦ Κύκλου  Gösta Hellner










Ἡ Πρόεδρος τοῦ Ἱστορικοῦ Ἀρχείου Μουσείου Ὕδρας Κωνσταντίνα Ἀδαμοπούλου προλογίζει τὴν ἐκδήλωση τῶν ἐγκαινίων τῆς ἐκθέσεως






Ἡ φιλόλογος (καὶ σύζυγος) Ἄννα Hellner παρουσιάζει τὰ ἔργα τῆς ἐκθέσεως
















Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Ὕδρα 1924-1933 Ταπητουργία ἐν Ὕδρᾳ

Ὕδρα 1924-1933
Ταπητουργία ἐν Ὕδρᾳ



Μετὰ τὴν καταστροφική, διὰ τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, ἐξέλιξη τῆς Μικρασιατικῆς Ἐκστρατείας καὶ τὴν ἄφιξη τῶν ἐκτοπισμένων πληθυσμῶν τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατὰ τὴν διετία 1922-1924,ἡ Ἐπαναστατικὴ κυβέρνησις τοῦ Νικόλαου Πλαστήρα,προκειμένω νὰ ἀντιμετωπίσει τὴν διόγκωση τῆς ἀνθρωπιστικῆς κρίσεως ποὺ προκλήθηκε ὡς συνεπακόλουθο τῆς ἀφίξεως τῶν προσφύγων τῆς Ἰωνίας, προχώρησε εἰς τὴν ἵδρυσιν τοῦ Ταμείου Περιθάλψεως τῶν Προσφυγῶν διὰ νὰ δημιουργήσει τὶς κατάλληλες (ὑποτυπώδης) δομὲς τῆς μετεγκατάστάσεως τῶν  εἰς τὴν Ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα καὶ τῆς οἰκονομικῆς ἀπορροφήσεως τῶν εἰς τοὺς παραγωγικοὺς κλάδους τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας.


Ἡ κυβέρνησις τοῦ Νικόλαου Πλαστήρα,ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή,προσπάθησε νὰ ἐκμεταλλευτεῖ τὶς ἐμπορικὲς καὶ οἰκονομικὲς διασυνδέσεις ποὺ διέθεταν οἱ Ἕλληνες ἐπιχειρηματίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μὲ οἰκονομικοὺς καὶ ἐπιχειρηματικοὺς κύκλους παγκοσμίως, δίδοντας μὲ τὰ πενιχρὰ οἰκονομικὰ κεφάλαια ποὺ διέθετε κίνητρα γιὰ νὰ ἀξιοποιήσει τὴν τεχνογνωσία ποὺ διέθεταν εἰς τοὺς τομεῖς τῆς πάλαι ποτὲ ἀκμάζουσας ἰωνικῆς ταπητουργίας,ἐριουργίας καὶ κλωστοϋφαντουργίας. Τὰ κεφάλαια διατέθηκαν εἰς τοὺς πρόσφυγες ἐπιχειρηματίες μέσω γηγενῶν κεφαλαιούχων ἐνῶ μέσω τῆς συσταθείσας Ἐπιτροπῆς Ἀποκατάστασις Προσφύγων, εἰς τὴν ὁποίαν προήδρευε ὁ Ἐρρίκος Μόργκενταου, ἀπαλλοτριώθηκαν τεράστιες ἐκτάσεις εἰς τὶς ὁποῖες ἀνεγέρθησαν κτιριακὲς ἐγκαταστάσεις διὰ τὴν δραστηριοποίηση τῶν νέων ἐργοστασίων κλωστοϋφαντουργίας,ἐριουργίας καὶ ταπητουργίας.



«Ἀνατολικὴ Ταπητουργία Α.Ε»


Εἰς ἐκ τῶν βιομηχανιῶν ποὺ ἐπανιδρύθηκαν εἰς τὴν Ἑλληνικὴν ἐπικράτεια, ὑπῆρξε ἡ καὶ «Ἀνατολικὴ Ταπητουργία Α.Ε»,ἡ ὁποία καὶ ἐθεωρεῖτο ὡς ἡ πρώτη βιομηχανία ταπητουργίας ἐν Ἑλλάδι.Ἡ «Ἀνατολικὴ Ταπητουργία» ἱδρύθηκε ἐν ἔτει 1923 καὶ εἶχε ὡς κύριους   μετόχους τὸν Γ. Β. Μαυρολέοντα, πρόεδρο τοῦ Ταμείου Περιθάλψεως Προσφύγων καὶ τοὺς ἀδελφοὺς Βάϊο καὶ Χάττο Βαϊανο, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἱδρύσει τὴν ἐπιχείρησή τους ἐν ἔτει 1914 εἰς τὸ Ἰκόνιο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.


Ἕνα ἔτος ἀργότερα,τὸ 1924, ἡ «Ἀνατολικὴ Ταπητουργία Α.Ε»,διὰ μέσω ἀλλεπάλληλων δημοσιευμένων προσκλήσεών της εἰς τὸ εὐρύτερο ἐπιχειρηματικὸ κοινό της Ἑλλάδος, ἐπιχείρησε διὰ τὶς ἐκδόσεως χιλίων τετρακοσίων νέων μετοχῶν νὰ αὐξήσει τὸ Μετοχικό της Κεφάλαιο.Διὰ τῶν προσκλήσεών της αὐτῶν,προκύπτει ἡ ἐνδιαφέρουσα πληροφορία, πὼς ἡ ἑταιρεία διέθετε ἐργοστάσια ἐν Πειραιεῖ καὶ ἐν Ὕδρᾳ!.Παράλληλα,κατὰ τὴν δεδομένη περίοδο αὐξήσεως τοῦ Μετοχικοῦ της Κεφαλαίου,ἡ ἑταιρεία εὐρίσκετο ὑπὸ τὸ στάδιο ἀποπερατώσεώς της νέας κύριας βιομηχανικῆς της μονάδος, εἰς τὴν προσφυγικὴ συνοικίαν τῆς Νέας Ἰωνίας (Ποδαράτες),ἡ ὁποία καὶ ἀποτέλεσε τὸ κυριώτερο κέντρο τῆς ταπητουργίας ἐν Ἑλλάδι.

Συγκεκριμένα, εἰς τὰ φύλλα τῆς ἐφημερίδος «Σκρίπτ» δημοσιεύθηκε ἡ κάτωθι πρόσκλησις:


Πηγή:Ἐφημερίδα Σκρίπτ,Φύλλα 13ης  & 16ης Σεπτεμβρίου,10ης Ὀκτωβρίου,6ης Νοεμβρίου 1924

«Τράπεζα Θεσσαλίας Α.Ε
Ἀνατολικὴ Ταπητουργία
Ἀνώνυμος Ἑταιρεία
Ἔκδοσις 1.400 μετοχῶν αὐτῆς
Ἡ ἑταιρεία ἱδρύθη ἐν Ἀθήναις κατὰ συνέχισιν καὶ ἐπέκτασιν τῶν ἐργασιῶν τῶν «Ἀδελφῶν Βαϊανῶν» μὲ κεφάλαιον Λίρες Ἀγγλίας δέκα ἓξ χιλιάδων (Λίρ.Ἀγγλίας 16.000) διηρημένον εἰς μετοχᾶς 16 χιλιάδας πρὸς μίαν Λίρα Ἀγγλίας ἑκάστην τᾶς ὁποίας ἀνέλαβον οἱ ἰδρυταὶ τῆς Ἑταιρείας κ.κ Γ.Μαυρολέων, Γ.Παπαγεωργίου,Ξ.Σερδάρης,Δ.Πολάτ,Ἀδελφοὶ Βοϊβόνδα καὶ Βαΐτας,Βάσος καὶ Χάττος Βαϊανοί’ αἳ δὲ ἐργασίαι αὐτῆς ἤρξατο ἀπὸ τῆς 1ης)14ης Φεβρουαρίου 1923.
Ἡ ἑταιρεία ἔχει ἐργοστάσιον ἐν Ὕδρᾳ καὶ Πειραιεῖ καὶ εὑρίσκεται ἤδη ὑπὸ ἀποπεράτωσιν τὸ ἐν τῷ συνοικισμῷ «Ἰωνία» (Ποδαράδες) ἰδιόκτητον ἐργοστάσιόν της μὲ ἐγκαταστάσεις τέλειας Βαφείου,Πλυντηρίου,Ἀποθηκῶν κλπ.
Ἐπὶ τῷ τέλει εὐρυτέρας ἐκμεταλλεύσεως τῆς ἐπιχειρήσεως τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον ἀπεφάσισε τὴν κατὰ Δεκατέσσαρας χιλιάδας Λίρας Ἀγγλίας (14.000) αὔξησιν τοῦ Μετοχικοῦ Κεφαλαίου, ἐκ τῶν ὁποίων ἐκαλύφθησαν ἤδη (ὑπὸ τῶν ἱδρυτῶν κατὰ μέγα μέρος) Λίρας Ἀγγλίας 7.000 (ἑπτὰ χιλιάδες) καὶ ἐκδίδονται εἰς δημόσιαν ἐγγραφὴν αἳ ὑπολειπόμεναι Λίρας Ἀγλλίας ἑπτὰ χιλιάδες (Λίρας Ἀγγλίας 7.000).
Ἡ τιμὴ ἐκδόσεως τῶν Νέων Μετοχῶν ὠρίσθη εἰς τὴν ἀρχικὴν τιμὴν τοῦ ἄρτιου ἤτοι εἰς μίαν Λίρας Ἀγγλίας ἑκάστην.
Αἳ ἐκδοθησόμεναι Μετοχαὶ θέλουσι συμμετέχει εἰς τὰ κέρδη τῆς Ἑταιρείας ἀπὸ τῆς δευτέρας χρήσεως 1 Ἰανουαρίου 1925-31 Δεκεμβρίου 1925.
Γίνονται δεκταὶ ἐγγραφαὶ διὰ εἴκοσι πέντε Μετοχᾶς κατ’ἐλάχιστον ὅριον.
Τὸ ἀντίτιμον τῶν Μετοχῶν εἶναι καταβλητέον εἰς δυὸ δόσεις ἐξ ὢν ἡ πρώτη ἅμα τὴ ἐγγραφὴ καὶ ἡ Δευτέρα μέχρι τέλους Ὀκτωβρίου 1924.
Αἳ ἐγγραφαὶ γενήσονται διὰ τῆς Τραπέζης Θεσσαλίας εἰς τὸ ἐν Ἀθήναις Κατάστημα αὐτῆς (Σταδίου ἀριθμ.45) ἢ εἰς τὰ λοιπὰ καταστήματα αὐτῆς μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου 1924.Τὸ Διοικητικὸν Συμβούλιον τῆς Ἑταιρείας ἐπιφυλάσσεται νὰ προβῆ εἰς τὴν κατανομὴν τῶν Μετοχῶν κατ’ἀναλογίαν,ἐν περιπτώσει καθ’ἢν αἳ αἰτήσεις ἐγγραφῶν ἤθελον ὑπερβῆ τὸ διατιθέμενον ποσὸν τῶν 7.000 Μετοχῶν.
Ἀθῆναι τὴ 6η Σεπτεμβρίου 1923.
Τράπεζα Θεσσαλίας Α.Ε
Ὁ Πρόεδρος τοῦ Δ.Συμβουλίου
Γ.Σ.Παπαγεωργίου..»


Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς διεθνοῦς οἰκονομικῆς κρίσεως τοῦ ἔτους 1929,ἡ ἑταιρεία περιῆλθε εἰς δυσμενῆ θέση, ἐκπλειστηριάστηκε καὶ περιῆλθε εἰς τὸν κυριότερο μέτοχό της, Γ. Β. Μαυρολέοντα, ὁ ὁποῖος καὶ τὴν ἐπώλησε ἐν ἔτει 1934 εἰς τὴν «Ἑλληνικὴ Μεταξοβιομηχανία Α.Ε».Συνεπεία τῆς κρίσεως ταύτης, ἐλλείψει καὶ περαιτέρω στοιχείων διὰ τὸ μέγεθος καὶ τὴν οἰκονομικὴ εὐρωστία τοῦ ἐργοστασίου Ὕδρας, κατὰ τὴν δεδομένη χρονικὴ περίοδο 1929-1934,θὰ ἔπαυσε καὶ ἡ λειτουργία τοῦ ἐργοστασίου τῆς ἑταιρείας «Ἀνατολικὴ Ταπητουργία» ἐν Ὕδρᾳ. Ἐκτὸς καὶ ἐὰν ἡ παῦσις τῆς λειτουργίας ἔγινε ἐνωριτέρα κατὰ τὸ ἔτος ἀποπερατώσεως τῆς νεόδμητης βιομηχανικῆς της μονάδας ἐν Νέᾳ Ἰωνία.






Μετοχὴ τῆς ἑταιρείας Ἀνατολικὴ Ταπητουργία Α.Ἒ (Πηγή: Ἀρχεῖον Ε.Λ.Ι.Α)



«Ταπητουργία Νικόλαου Σουτζόγλου»


Παράλληλα,τὴν δεδομένη χρονικὴ περίοδο,εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν ἐδραστηριοποιοῦντο καὶ ἕτερες ὑφαντουργικὲς παραγωγικὲς μονάδες.Συγκεκριμένα, εἰς τὴν ἰστοσελίδα τῆς ὑφαντουργικῆς ἑταιρείας «Tencarpets» τῆς οἰκογενείας Νικόλαου Σουτζόγλου(Πηγὴ:http://www.tencarpets.com/el/%CF%80% CE%BB%CE%B7%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/)
ἀναφέρεται σαφῶς πὼς ὁ ἱδρυτὴς τῆς οἰκογενείας,μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ καταστροφὴ καὶ τὸν διωγμὸ ποὺ ἐπακολούθησε,ἀποχώρησε ἀπὸ τὸν τόπο καταγωγῆς του, τὴν Σπάρτη της Μικρᾶς Ἀσίας (γνωστὸ ὑφαντουργικὸ κέντρο τῆς περιοχῆς) καὶ κατέληξε εἰς τὴν Ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, ὅπου ἐπανεκκίνησε τὶς ἐπιχειρηματικές του δραστηριότητες εἰς τὸν κλάδο τῆς ταπητουργίας εἰς τᾶς νήσους Ὕδρας καὶ Σπετσῶν. Δυστυχῶς,δὲν ἀναφέρονται περαιτέρω πληροφορίες διὰ τὴν παραγωγικὴ δυναμικότητα ἢ τὴν τοποθεσία τῶν ὑφαντουργικῶν μονάδων τοῦ Νικολάου Σουτζόγλου.


«…Τὸ 1900, ἀκριβῶς στὴν ἀρχὴ τοῦ 20ου αἰώνα, ὁ Νικόλαος Σουτζόγλου, ἕνας ἐνεργητικὸς νεαρὸς ποὺ ἀνῆκε στὴν ἑλληνικὴ κοινότητα τῆς Σπάρτης στὴν Μικρὰ Ἀσία, ἱδρύει ἕνα ἐργοστάσιο ταπητουργίας στὴν γενέτειρά του.Τὸ 1920, ἡ ἑταιρεία ἀπασχολοῦσε 3.000 ὑφάντριες, ἐξάγωντας χαλιὰ στὴν Ἀγγλία, μέσω τῆς περίφημης  Oriental Carpet Manufacturing Company (OCM), ἡ ὁποία εἶχε τὴν βάση της στὴ Σμύρνη.
Ὅταν ξέσπασε ὁ πόλεμος ἀνάμεσα στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκία καὶ ἀφοῦ ὁ Νικόλαος πέρασε 2 χρόνια στὴν ἐξορία κοντὰ στὸ Καϊσέρι, τὸ 1922 φτάνει στὴν Ἑλλάδα μαζὶ μὲ ἄλλους 1.500.000 Ἕλληνες πρόσφυγες λόγω τῆς ὑποχρεωτικῆς ἀνταλλαγῆς τῶν πληθυσμῶν μεταξὺ τῶν δυὸ χωρῶν.Σὲ πολὺ λίγο χρόνο, ἡ Ταπητουργία Σουτζόγλου ξεκινάει καὶ πάλι, κυρίως στὰ νησιὰ Σπέτσες καὶ Ὕδρα…»



«Οἴκος Ἐφραιμόγλου»


Ὁμοίως,ἡ μοίρα ἐπέλεξε τὴν ἴδια σκληρὴ τύχη καὶ εἰς τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας Ἐφραιμόγλου,ἡ ὁποία κατήγετο ἐπίσης ἐκ τῆς πόλεως Σπάρτης της Μικρᾶς Ἀσίας.Ἡ οἰκογένεια,ὡς ἀναγράφεται εἰς τὴν ἐπίσημη ἰστοσελίδα τῆς ἐπιχειρήσεως (Πηγή: http://www.efremoglou.gr/oikos-efraimoglou/history ), διέφυγε μετὰ τὴν κατάρρευση τοῦ Μικρασιατικοῦ μετώπου, μαζὶ μὲ ἄλλους πρόσφυγες μέσω πλοίων,ἐκ τῶν παραλίων τῆς Ἀττάλειας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ κατέπλευσε ἔπειτα ἀπὸ πολλὲς κακουχίες εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν,ὅπου καὶ ἐπανασυνδέθηκαν μὲ τὸν Δημήτριο Ἐβρεμόγλου ἢ Ἐφραιμόγλου, ἱδρυτὴ τοῦ οἴκου ἐν Ἑλλάδει.Τὰ μέλη τῆς οἰκογενείας παρέμειναν εἰς τὴν Ὕδραν διὰ σύντομο χρονικὸ διάστημα, ὅπου καὶ ἐργάσθηκαν εἰς ἐν ταπητουργεῖο τοῦ νησιοῦ,δίχως νὰ ἀναφέρεται ἡ ἐπωνυμία του.Μετὰ τὴν ἀναχώρησή τους,κατέληξαν εἰς τὴν συνοικία τῆς Νέας Ἰωνίας ὅπου καὶ ἐδημιούργησαν ἔπειτα ἀπὸ σκληρὴ δουλεία τὴν ταπητουργία «Οἴκος Ἐφραιμόγλου».


«…Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1922, λίγο μετὰ τὰ τραγικὰ γεγονότα τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς, κατέφυγε (ὁ Δημήτριος Ἐφραιμόγλου)  στὴ Μερσίνα πεζὸς καὶ ἀπὸ κεῖ μετέβη μὲ πλοῖο στὴ Λάρνακα τῆς Κύπρου, ὅπου, λόγω τῆς ἔλλειψης κάρβουνου, ἀναγκάστηκε νὰ παραμείνει γιὰ ἕνα μεγάλο χρονικὸ διάστημα μαζὶ μὲ ἄλλους πρόσφυγες μέσα στὸ πλοῖο κάτω ἀπὸ ἄθλιες συνθῆκες. Ἡ ὀδύσσειά του συνεχίστηκε μὲ ἑπόμενο σταθμὸ τὸ λιμάνι τοῦ Πειραιᾶ, ὅπου, φθάνοντας μαζὶ μὲ χιλιάδες ἄλλους πρόσφυγες, ἄρχισε νὰ ἀναζητᾶ τὴ μητέρα καὶ τὶς ἀδελφές του, τὰ ἴχνη τῶν ὁποίων εἶχαν χαθεῖ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ διωγμοῦ ἀπὸ τὴ Μικρὰ Ἀσία. Ἔχοντας τὴν πληροφορία ὅτι κάποιοι πρόσφυγες μὲ πλοῖα ἀπὸ τὴν Ἀττάλεια εἶχαν καταφύγει στὴν Ὕδρα, μετέβη στὸ νησὶ καὶ βρῆκε τὰ ὑπόλοιπα μέλη τῆς οἰκογένειας. Η οἰκογένεια ἐγκαταστάθηκε ἀρχικὰ στὴν Ὕδρα καὶ ὁ Δημητρός, ὄντας ἔμπειρος τεχνίτης στὴν ὕφανση χαλιῶν, ξεκίνησε νὰ ἐργάζεται σὲ κάποιο ταπητουργεῖο τοῦ νησιοῦ. Ἐρχόμενοι στὴν Ἀθήνα, λίγο καιρὸ ἀργότερα, ἐγκαταστάθηκαν στὴ Ν. Ἰωνία, σὲ ἕνα δωμάτιο ποὺ τοὺς παραχωρήθηκε ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸ κράτος, καὶ ἄρχισαν νὰ ἐργάζονται στὰ Καμίνια τοῦ Πειραιᾶ. Ἀπὸ κείνη τὴ στιγμή, κι ἔπειτα ἀπὸ περιόδους σκληρῆς δουλειᾶς, ἄρχισε ἡ ἐπαγγελματικὴ ἀνέλιξη τῆς οἰκογένειας…»



Πιθανὰ οἰκήματα στεγάσεως τῶν ταπητουργικῶν ἐργοστασίων ἓν Ὕδρα


Δυστυχῶς,δὲν μπορεῖ νὰ προσδιορισθεῖ ἐπακριβῶς εἰς ποιὰ οἰκήματα στεγάσθηκαν οἱ ἐν λόγῳ ταπητουργίες ἐν Ὕδρᾳ.Δυνάμει προφορικῶν ἀναφορῶν,στεγάσθηκαν καὶ ἐδραστηριοποιήθηκαν ἐργοστάσια ἢ ἐργαστήρια ταπητουργίας εἰς τὸ οἴκημα τοῦ παλαιοῦ φαρμακείου πλησίον τῆς ἐκκλησίας Ἁγίας Βαρβάρας & Ἁγίου Σάββα & Ἁγίου Νικολάου (Τρεῖς ἐκκλησιὲς τοῦ Παπαδαμιανοῦ (Φαρμακεῖο Πολίτη)) ἔναντι τῆς οἰκίας Τσιγκάρη,εἰς ἐν οἴκημα πέριξ τῆς ἀρχοντικῆς οἰκίας Μπουντούρη (νυν Ξενοδοχεῖον «Ὕδρα») καθὼς καὶ εἰς τὸ οἴκημα ποὺ φιλοξενεῖ τὸ νῦν Ξενοδοχεῖον «Φαίδρα» εἰς τὴν συνοικία τοῦ Νέου Κόσμου.


Τὸ γνωστότερο ὅμως οἴκημα εἰς τὸ ὁποῖο στεγάσθηκε ταπητουργεῖο εἰς τὴν νῆσον Ὕδραν,ἦτο τὸ οἴκημα εἰς τὸ ὁποῖο λειτουργοῦσε παλαιότερα το φημισμένο Δημοτικό Σχολειὁ τοῦ Δημοδιδασκάλου  Ιὠάννη Τζάθα πρὸς τὰ τέλη τοῦ 19ου πρὸς τὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνος.


Τὸ συγκεκριμένο οἴκημα εὐρίσκεται ἄνωθεν τῆς ἐκκλησίας τοῦ Ἁγίου Λαζάρου και είχε φιλοξενήσει, ἀσφαλῶς μετὰ τὸ κλείσιμο τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Τζάθα,την Ταπητουργική Σχολή Ύδρας ἀπὸ τοῦ ἔτους 1933 καὶ ἔπειτα.Βέβαια, ἐλλείψει πηγῶν καὶ πληροφοριῶν,δὲν εἶναι γνωστὸ ἂν ἀρχικῶς τὸ ἐν λόγῳ κτίριο φιλοξενοῦσε κάποιο ταπητουργικὸ ἐργοστάσιο τὸ ὁποῖο ἔκλεισε κατὰ τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1930,λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καὶ τῆς μεταφορᾶς τοῦ κύριου ὄγκου τῆς ταπητουργικῆς δραστηριότητας εἰς τὴν συνοικία τῆς Νέας Ἰωνίας Ἀττικῆς ἢ ἂν μετετράπει διὰ πρώτη φορᾶ ἐν ἔτει 1933 εἰς Ταπητουργικὴν Σχολήν.


Σημείωσις:Ὁ Ἀντώνιος Μανίκης τιμώντας τὴν μνήμη τοῦ Δημοδιδασκάλου Ἰωάννη Τζάθα δημοσιεύει μέρος τῆς ἐπιστολογραφίας ποὺ ἀντήλλαξε ὁ ἴδιος ὡς Δημοδιδάσκαλος τοῦ Σχολείου μὲ ἐξέχουσες προσωπικότητες τῆς Ὑδραϊκῆς κοινωνίας, ὅπως τοὺς Βουλευτὲς Ὕδρας Γεώργιο Δημητρίου Βούλγαρη καὶ Νικόλαο Τσαμαδὸ (τὴν περίοδο κατὰ τὴν ὁποία ὁ δεύτερος ἦτο στρατιωτικὸς καὶ πολιτικός),τὸν Πρόεδρο τῆς Ἀδελφότητος Ὑδραίων Ἀθηνῶν Δημήτριο Χρόνη Παπαδόπουλο ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐκδότες τοῦ φιλολογικοῦ περιοδικοῦ «Ἑστία» Γεώργιο Δροσίνη καὶ Γεώργιο Κασδόνη εἰς τὰ τεύχη τοῦ περιοδικοῦ «Τὸ Μέλλον τῆς Ὕδρας,Αριθμ.3 (229) Μάρτιος 1960,Αριθμός 6-7 (232-233),Ἰούνιος-Ἰούλιος 1960».
Τὸ συγκεκριμένο Δημοτικὸ Σχολεῖο Τζάθα φαίνεται ὅτι διέθετε ἀξιέπαινη φήμη καθὼς ὁ στρατηγὸς Ἀντώνιος Βίγκος, ἀναφερόμενος εἰς τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ ὡς μαθητοῦ, χρησιμοποιεῖ τὸν χαρακτηρισμὸ «ἰντίτουρι» (ἤτοι:σπουδαῖος,ἔξυπνος,προοδευμένος,«Βιβλίο:Ὕδρας Λεξιλόγιον τὸ δεύτερον,Γιάννης Α .Καραμῆτσος,Ὕδρα 1999»)


Ὁ στρατηγὸς Ἀντώνιος Βίγκος ἀναφέρει χαρακτηριστικὰ διὰ τὴν στέγαση τῆς Ταπητουργικῆς Σχολῆς:

«Τὸ Μέλλον τῆς Ὕδρας,Αριθμ.4 (230) Ἀπρίλιος 1960,Ἡ ἐξερεύνησις τῆς Ὕδρας,Ἀπὸ τὸ Καμίνι στὴν Ἀγορά.Ἀπὸ τὸν μέσα (της χώρας) δρόμον,ὁ πέμπτος περίπατος»

«..Ὁ ὑποφαινόμενος (ὁ στρατηγὸς Βίγκος) πενταετής,εἰσήχθην εἰς τὸ κοινὸν σχολεῖον τῆς Μαριγῶς, κείμενον πλησίον τῆς νῦν οἰκίας τοῦ ἰατροῦ Δ.Ζαραφωνίτη,τότε δὲ τῆς Μακρυμούρενας καὶ τὸ ὁποῖον κρημνισθὲν ἔκτοτε ἐγένετο κῆπος τοῦ Μπάρμπα-Θοδωρῆ Μαραγκοῦ καὶ ἀνήκει νῦν (1934) εἰς τὴν θυγατέρα τοῦ Ἀρχόντω Δημητρ.Τσιτσινάκη.Εἰς τὸ σχολεῖον τοῦτο ἔμεινα ὀλίγους μήνας,διότι ὤν,κατὰ τὴν γνώμην τῶν εἰδότων,ἰντίτουρι,εἰσήχθην εἰς τὸ Β΄Δημοτικὸν Σχολεῖον τοῦ Τζάθα,τὸ κείμενον πλησίον τοῦ Ἄγ. Λαζάρου, ἔνθα νῦν (τότε) λειτουργεῖ ἡ Ταπητουργικὴ Σχολή»

ἐνῶ ὁ Ἀντώνιος Μανίκης, εἰς τὴν μελέτη τοῦ διὰ τὶς ἐκκλησίες τῆς νήσου Ὕδρας, ἀναφερόμενος διὰ τὴν παλαιὰ ἐνορία τοῦ Ἁγίου Λαζάρου εἰς τὴν Κιάφα, ἐπισημαίνει :

«Πηγή:Τὸ Μέλλον τῆς Ὕδρας,Ἀριθμ.1(239),Ἔτος 21ον,Ἰανουάριος 1961»

«…Ἐνορία Ἁγίου Λαζάρου.Βρίσκεται στὰ σκαλάκια ποὺ ἀνεβαίνουμε γιὰ τὸ Σχολεῖο τοῦ Τζάθα,στὸ δημοτικὸ οἴκημα ποὺ ἦταν ἐγκατεστημένο τὸ Ταπητουργεῖο,καὶ γιὰ τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τῶν Κριεζήδων (τοῦ Μαλφάτου)..»



Περὶ ἐπισκευῆς καὶ στέγασης της  Ταπητουργικὴς Σχολὴς Ὕδρας


Κατά το πρώτο έτος κυκλοφορίας του περιοδικού «Τὸ Μέλλον τῆς Ὕδρας,Ἔτος Ἅ΄,Ἀριθμ. 4(Β΄), Φεβρουάριος 1933,Ἔτος Ἅ΄»,ο εκδότης του Αντώνιος Μανίκης, ἐπισήμανε διὰ τῆς ἀρθρογραφίας τοῦ τὴν οἰκτρὴν κατάστασιν εἰς τὴν ὁποίαν εἶχε περιέλθει ἡ Ταπητουργικὴ Σχολὴ Ὕδρας, ἀφήνοντας σαφεῖς αἰχμὲς διὰ τὴν στάσιν διὰ τὴν ὁποίαν τηροῦσαν ὁρισμένοι εἰς τὸ θέμα τῆς στεγάσεώς της.


«Ἐπληροφορήθημεν ὅτι ἡ κακομοιρία,συμπράττοντος καὶ τοῦ φθόνου,μύρια ὅσα προσκόμματα προβάλλουν εἰς τὸ ζήτημα τῆς στέγης τῆς Ταπητουργικῆς Σχολῆς.
Πρὸ τῆς πληροφορίας ταύτης,ἡ ὁποία ὁλοψύχως εὐχόμεθα νὰ εἶναι ψευδῆς,μένομεν κεχηνότες, ἤγουν μ’ ἀνοικτὸ τὸ στόμα καὶ τάζομεν εὐχέλαιον,διὰ νὰ ἐπέλθη ἡ ἐπιφοίτησις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τᾶς κεφαλὰς τῶν ἀντιδρώντων,ἔστω καὶ ὑπὸ τὴν μορφὴν σανίδας βρεγμένης.Ἕπεται συνέχεια!...»


Ἡ κωλυσιεργία ποὺ παρατηρεῖτο εἰς τὴν στέγασιν τῆς Ταπητουργικῆς Σχολῆς τῆς Ὕδρας,ὀφείλετο εἰς τὴν διαμάχη ποὺ εἶχε προκύψει περὶ τῆς κυριότητος τοῦ προταθέντος διὰ τὴν στέγαση τῆς Σχολῆς κτιρίου ,μεταξὺ τῆς Κοινότητος καὶ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ταμείου τῆς νήσου Ὕδρας.Ὁ Ἀντώνιος Μανίκης ,«Τὸ Μέλλον τῆς Ὕδρας,Ἔτος Ἅ΄,Ἀριθμ.7,Ἀπρίλιος 1933», σχολίασε αὐστηρῶς εἰς τὸ περιοδικό του, τὴν στάση ποὺ τηροῦσαν οἱ δυὸ ἀντιμαχόμενες πλευρὲς ἀφηνόντας σαφεῖς αἰχμὲς πὼς τὸ θέμα εἶχε ἐπιλυθεῖ διὰ τῆς ἐκδόσεως ἁρμόδιας δικαστικῆς ἀποφάσεως.


«…Ἡ στέγασις τῆς Ταπητουργικῆς Σχολῆς
Μόνον ὡς δεῖγμα ἀχαρακτηρίστου,νοσηρᾶς καὶ ἐγκληματικῆς νοοτροπίας δύναται νὰ θεωρηθῆ ἡ μὴ εἰσέτι στέγασις τῆς Ταπητουργικῆς Σχολῆς.
Ὡς ἐπληροφορήθημεν, ἡ μὴ ἐπίλυσις τοῦ ζητήματος τούτου, προσκρούει εἰς πεῖσμα καὶ διεκδίκησιν κυριότητος ἐφ’ ἑνὸς «σαράβαλου» ἐν τῷ ὁποίῳ πρόκειται νὰ στεγασθῆ αὐτή, μεταξὺ τῆς Κοινότητος καὶ τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ταμείου.
Τὰ περισωθέντα ἀρχαῖα κείμενα ἀναφέρουν τὴν δίκην «περὶ ὄνου σκιάς» χαρακτηριστικὴν διὰ τὴν διεκδίκησιν φανταστικῆς καὶ ἀστείας κυριότητος. Ἡ δίκη ἐκείνη ἔχει πλήρη ἐφαρμογὴν ἐπὶ τοῦ προκειμένου. Ἂν δὲ τὴν γνωρίζουν οἱ ἁρμόδιοι, παρακαλοῦνται νὰ μᾶς γράψωσι διὰ νὰ τὴν ἐκθέσωμεν.
Ἐν τῷ μεταξὺ οἱ συμπατριῶται μας ἂς καμαρώνουν τοὺς ἐπὶ τῆς ράχης τῶν ἐπικαθημένους σοφοὺς ἄρχοντας τῶν,οἱ ὁποῖοι χορτασμένοι αὐτοὶ ἀπὸ προσφερόμενα ἐδέσματα,ἀδιαφοροῦν καὶ κοροϊδεύούν τους πεινασμένους.Ντροπή!.»


Ἐν τέλει,τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Ταμεῖον τῆς νήσου Ὕδρας,«Τὸ Μέλλον τῆς Ὕδρας,Ἔτος Ἅ΄,Ἀριθμ.8, Μάϊος 1933»,ἐψήφισε τὴν καταβολὴ 10.000,00 δραχμῶν διὰ τὴν ἐπισκευὴ τοῦ κτιρίου τῆς Ταπητουργικῆς Σχολῆς.Εἰς τὸ συγκεκριμένο ποσόν,συνέβαλλαν ἐπίσης ἡ Κοινότητα τῆς νήσου Ὕδρας καθὼς καὶ τὰ σωματεῖα  τοῦ Ὑδραϊκοῦ Συνδέσμου Πειραιῶς καὶ τῆς Ἀδελφότητας Ὑδραίων Ἀθηνῶν.

«..Ἀφοῦ ἐβραχνιάσαμεν φωνάζοντες,διὰ τὴν στέγασιν τῆς Ταπητουργικῆς καὶ ἀφοῦ κοντά μας ἐβράχνιασε καὶ ἡ Γενικὴ Συνέλευσις τοῦ Ὑδραϊκοῦ Συνδέσμου,ἔδοξεν ἐπὶ τέλους εἰς τὸ Ἐκκλησιαστικὸν Ταμεῖον νὰ ψηφίσει τὸ γλίσχρον ποσὸν τῶν 10.000 δραχμῶν διὰ τὴν ἐπισκευὴν τοῦ πολυθρύλητου οἰκήματος.
Συγχαίροντες εὐατοὺς καὶ ἀλλήλους διὰ τὴν ἐπιτυχίαν τοῦ ἀγῶνος μας,εὐχόμεθα ταχείαν πραγματοποίησίν (σας παρακαλοῦμεν!) τῆς ἀνωτέρω ἀποφάσεως.
Πάντως ἐπειδὴ τὸ ἄνω ποσὸν δὲν ἐπαρκεῖ,θέλει συμπληρωθῆ δι’ἑτέρων 10.000 δραχμῶν καταβαλλομένων ἀπὸ τὴν Κοινότητα καὶ ἀναλόγου ποσοῦ ἀπὸ τὸν ἐν Πειραιεῖ Ὑδραϊκὸν Σύνδεσμον καὶ τὴν ἐν Ἀθήναις Ἀδελφότητα…»


Πηγές:

Πηγή:Ἐφημερίδα Σκρίπτ,Φύλλα 13ης  & 16ης Σεπτεμβρίου,10ης Ὀκτωβρίου,6ης Νοεμβρίου 1924

Πηγή: Τὸ Μέλλον τῆς Ὕδρας,
Ἔτος Ἅ΄,Ἀριθμ.4(Β΄),Φεβρουάριος 1933, Ἔτος Ἅ΄,Ἀριθμ.7,Ἀπρίλιος 1933, Ἔτος Ἅ΄,Ἀριθμ.8,Μάϊος 1933, Ἔτος 20ον, Ἀριθμ.3 (229) Μάρτιος 1960, Αριθμ.4 (230) Ἀπρίλιος 1960,«Ἡ ἐξερεύνησις τῆς Ὕδρας,Ἀπὸ τὸ Καμίνι στὴν Ἀγορά.Ἀπὸ τὸν μέσα (της χώρας) δρόμον,ὁ πέμπτος περίπατος»,
Ἔτος 20ον, Ἀριθμ:6-7 (232-233),Ἰούνιος-Ἰούλιος 1960,Ἔτος 21ον, Ἀριθμ.1(239),Ἰανουάριος 1961

«Βιβλίο:Ὕδρας Λεξιλόγιον τὸ δεύτερον,Γιάννης Α .Καραμῆτσος,Ὕδρα 1999»)

Πηγή: Κυριακάτικη Ἐλευθερία,Φύλλον 20ης Ὀκτωβρίου 2013,Ἄρθρον «ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ: «Ποδαράδες», τὸ ταπητουργικὸ κέντρο τῆς Ἑλλάδας,Τῶν Χάρη Σαπουντζάκη-Λουκᾶ Χριστοδούλου»

Πηγή:Ἑλληνικὸ Λογοτεχνικὸ & Ἱστορικὸ Ἀρχεῖο,Φωτογραφία Μετοχῆς τῆς ἑταιρείας «Ἀνατολικὴ Ταπητουργία Α.Ε»


(Πηγή: http://www.efremoglou.gr/oikos-efraimoglou/history )

Πηγή: Ἀρχεῖον Ε.Λ.Ι.Α

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Ὕδρα 2015 Ἑορτὴ Ἁγίας Εἰρήνης Παλαμιδὰς (Ἀρχεῖον Ἑλευθερίας Η.Μαστρογιάννη)

Ὕδρα 2015
Ἑορτὴ Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εἰρήνης
Παλαμιδὰ (Παλαιὸν Ἡσυχαστήριον)


Τρίτη 05 Μαΐου 2015

Φωτογραφίες-Ἐπιμέλεια Παρουσιάσεως: Ἑλευθερία Η.Μαστρογιάννη

















Ὁ Γεώργιος Σαχίνης (Ὑδραϊκὴ Ψυχὴ (Λαογραφία-Γνωριμία-Ἱστορία & Τοπωνύμια,Βιβλίον Β΄,Ὕδρα 1980) κεφάλαιο«Τὸ πηγάδι τοῦ Παλαμηδᾶ (1963)»σὲλ 32)ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«..ὅπου λίγο πιὸ κάτω (Ὅρος Γκούρι) βρίσκεται τὸ μοναδικό του νησιοῦ μᾶς ξωκκλήσι βαμμένο κόκκινο,ἡ Ἁγία Εἰρήνη..»










Μὲ θρησκευτικὴ εὐλάβεια καὶ ὑδραϊκὴ σεμνότητα, ἑορτάσθηκε ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εἰρήνης, εἰς τὸ παλαιὸ ἡσυχαστήριον τῆς Ἁγίας Εἰρήνης εἰς τὴν περιοχὴ τοῦ Παλαμιδά.



   


Εὐλογία Ἄρτων


















Συλλειτούργησαν ὁ ἐφημέριος ἱερεὺς τοῦ ἱεροῦ ναοῦ τῆς Ὑπαπαντῆς Τοῦ Κυρίου Θεόδωρος Θεοδοσίου καὶ ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Προφήτου Ἡλιοὺ Ὕδρας Θεολόγος Γρηγοριάτης Ράππας.































H Ἡγουμένη Νεκταρία καὶ ἡ ἱερομόναχη Ματρώνα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίας Ματρώνας Ὕδρας, οἱ ὁποῖες συντηροῦν καὶ λειτουργοῦν τὸ ἐρημοκκλήσιο τῆς Ἁγίας Εἰρήνης ποὺ ἀνήκει στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίας Ματρώνας.






























Ἱερὰ Λιτάνευσις ἱερῶν εἰκόνων 










































































Ἐπακολούθησαν ἐορτία κεράσματα φτιαγμένα μὲ ἰδιαίτερη φροντίδα καὶ ἀγάπη ἀπὸ τὶς ἄοκνες ὑδραίϊσες κυρίες, οἱ ὁποῖες εὐλαβικὰ συγυρίζουν,καλλωπίζουν,προετοιμάζουν & προπαρασκευάζουν κάθε ἔτος ὁποιαδήποτε ἑτοιμασία σχετίζεται μὲ τὴν ἐπιτυχῆ τέλεση τῶν ἱερῶν λειτουργιῶν τῶν ξωκκλησιῶν τῆς πατρίδος μας.






















Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...