Ὕδρα 1862.Ἐκλογὲς Πληρεξούσιων Ἀντιπροσώπων Ὕδρας τῆς Ἐν Ἀθήναις Β΄Συνελεύσεως

Ὕδρα 1862.Ἐκλογὲς Πληρεξούσιων Ἀντιπροσώπων Ὕδρας

τῆς Ἐν Ἀθήναις Β΄τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσεως

Πολιτικὴ Κατάστασις

Τὸ ἔτος 1862,ἦταν ἔτος ὁρόσημο διὰ τὰ πολιτικὰ δρώμενα τῆς Ἑλλάδος.Ἡ δυσφορία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ κατὰ τοῦ ἀπολυταρχικοῦ καθεστῶτος τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος  καὶ οἱ ἔντονες πολιτικὲς ζυμώσεις τῆς συγκεκριμένης πολιτικῆς περιόδου(1859-1862) ἀπὸ τὶς ἀντιπολιτευόμενες πρὸς τὸν Ὄθωνα πολιτικὲς δυνάμεις,κορυφώθηκαν καὶ ὁδήγησαν τελικῶς εἰς τὴν καθαίρεσή του,τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1862.

Εἰς τὶς ἀρχὲς τοῦ ἔτους,τὴν 31ην Ἰανουαρίου 1862,ἐκδηλώθηκε ἡ σοβαρὰ Ἐξέγερσις  τῆς πόλεως τοῦ Ναυπλίου (31 Ἰανουαρίου 1862-7 Ἀπρίλου 1862),ὑπὸ τὴν ἀρχηγία τῶν Ἀξιωματικῶν Πάνου Κορωναίου Ἀντισυνταγματάρχου, Ἀρτέμιου Μίχου Ἀντισυνταγματάρχου καὶ Φρούραρχου τῆς πόλεως τοῦ Ναυπλίου,Θεόδωρου Γρίβα Στρατηγοῦ καὶ τοῦ Δικαστικοῦ Γεώργιου Πετιμεζᾶ.(ἀρχικῶς ἡ Ἐξέγερσις εἶχε προγραμματισθεῖ νὰ ἐκδηλωθεῖ τὴν 4ην Φεβρουαρίου 1862).Τὴν 2αν Φεβρουαρίου 1862,οἱ Ἐξεγερθέντες (ἡ πλειοψηφία τῶν ὁποίων ἦταν πολιτικοὶ κρατούμενοι τῆς περιόδου τῆς Βαυαροκρατίας,φυλακισμένοι ἐν Παλαμίδι) ἐξέδωσαν διακήρυξιν ἀναφέροντας ὡς κύρια αἰτήματα τῆς Ἐξεγέρσεώς τους τὰ ἑξῆς:

Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«...Τὸ ἠρωϊκὸν Ναύπλιον ἡρώων ὁδηγούντων,τὴ γενναία της αὐτοῦ φρουρᾶς συνάρσει καὶ τῶν πολιτῶν αὐτοῦ θελήσει,πρῶτον ἤρπασε τὰ ὄπλα καὶ δεύτερον κατέφερε κατὰ τοῦ συστήματος πληγήν,ἐπισεῖον τὴν σημαίαν τῆς ἐλευθερίας,ἐφ’ἢς χρυσοῖς γράμμασι φαίνονται αἳ τρεῖς ἐθνοσωτήριαι αὐται ἀρχαὶ

α)Κατάπτωσις τοῦ συστήματος,πιστῶς,ὑπηρετούμενου ὑπὸ τῆς μέχρι τουδε κυβερνήσεως,καὶ ἀναγόρευσις νέου ἐγγυουμένου τὰς ἐλευθερίας τοῦ λαοῦ,καὶ τὴν ἐφαρμογὴν τῶν ἕτερων δύο ἑπομένων ἀρχῶν.

β)Διάλυσις τῆς διὰ βιαίων μέσων συστηθείσης καὶ μέχρι τοῦδε ὑπαρχούσης βουλῆς

γ)Συγκρότησις ἐθνοσυνελεύσεως ὑπισχνουμένης τὴν ὑπὸ τοῦ ἔθνους ἀνάκτησιν τῶν καταπατηθεισῶν αὐτοῦ ἐλευθεριῶν καὶ πλήρωσιν εὐγενοῦς καὶ ἐθνικοῦ ἠμῶν πόθου..»

Ἡ Φιλομοναρχικὴ Κυβερνήση τοῦ Ἀθανασίου Μιαούλη,ἀπέστειλε πρὸς καταστολὴν τῆς Ἐξεγέρσεως ἔνοπλη δύναμη 7.000 ἀνδρῶν ὑπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ Στρατηγοῦ Χᾶν. Ἡ Ἐξέγερσις κατεστάλη  κατόπιν τρίμηνης πολιορκίας τῆς πόλεως τοῦ Ναυπλίου.

Παράλληλα ἐκδηλώθηκε ἐξέγερση κατὰ τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος εἰς τὴν Κύθνον.Ἐκεῖ εἶχαν μεταφερθεῖ μὲ τὸν Ἀτμοδρόμωνα «Ἀμαλία» ὁρισμένοι ἐκ τῶν συλληφθέντων τῆς Ἐξεγέρσεως τοῦ Ναυπλίου.Συγκεκριμένα,τὴν 28ην Φεβρουαρίου 1862,ὁ Νικόλαος Λεωτσάκος Διοικητὴς τοῦ Πεζικοῦ τμήματος Σύρου,συνεπικουρούμενος ἀπὸ τὸν Ἀνθυπολοχαγὸ Μηχανικοῦ Περικλῆ Μωραϊτίνη,ἐπικεφαλῆς δυνάμεως τριάκοντα ἀνδρῶν κατέλαβαν τὸ ἀτμοκίνητο πολεμικὸ πλοῖο  «Καρτερία»,τὸ ὁποῖο εἶχε καταπλεύσει εἰς τὴν Σύρον,καὶ κατευθύνθηκαν εἷς τὴν Κύθνον πρὸς ἀπελευθέρωσιν τῶν πολιτικῶν κρατουμένων τῆς ἐξεγέρσεως τοῦ Ναυπλίου μὲ σκοπὸν νὰ μεταβοῦν εἰς τὴν Χαλκίδα,μὲ ἀπώτερο στόχο νὰ εἰσέλθουν εἰς τὴν πόλη τῶν Ἀθηνῶν.

Ἡ Ἐξέγερση τῆς Κύθνου,κατεστάλη τὴν 1ην Μαρτίου 1862,παρὰ ἐνόπλου δυνάμεως 200 ἀνδρῶν ὑπὸ τὶς ὁδηγίες τοῦ Λοχαγοῦ Τσίρου καὶ τοῦ Κυβερνήτου τοῦ πολεμικοῦ πλοίου «Ἀμαλία» Λεωνίδα Παλάσκα.Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς μάχης ἐφονεύθησαν οἱ πρωταίτιοι τῆς Ἐξεγέρσεως Νικόλαος Λεωτσάκος,Περικλῆς Μωραϊτίνης καὶ ὁ φοιτητὴς Ἀγαμέμνων Σκαρβέλης.

Τὴν 30ην Ἀπριλίου 1862,ἀπονεμήθηκε εἰς τοὺς Ἐξεγερθέντες,μετὰ τὴν καταστολὴ τῶν Ἐξεγέρσεων,μέσω Βασιλικοῦ Διατάγματος ἀμνηστεία (ἐκτὸς τῶν ὑποκινητῶν) :

Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«Ὀθων

Ἐλέω Θεοῦ Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος

Ἔχοντες ὑπ’ὄψιν τὸ ἀπὸ 8 Μαρτίου ἐ.ἐ ἡμέτερον Διάταγμα περὶ τῶν ἐνόχων ἐσχάτης προδοσίας καὶ στάσεως κατασταθέντων,τῶν ἐντός της πόλεως καὶ τῶν φρουρίων Ναυπλίας εὑρεθέντων,καὶ ἐπιθυμοῦντες,μετὰ τὴν ἐντελῆ κατάπαυσιν τῆς στάσεως καὶ πλήρη ἀποκατάστασιν τῆς ἰσχύος τῶν νόμων,νὰ ἐπεκτείνωμεν τὸ βασιλικὸν ἠμῶν ἔλεος ὅσον ἔνεστιν εὐρύτερον καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν ἠμῶν ὑπηκόων τῶν εἰς τὰ αὐτὰ ἐγκλήματα ὑποπεσόντων,ἐπὶ τὴ προτάσει τοῦ ἡμετέρου Ὑπουργικοῦ Συμβουλόυ,ἀποφασίζομεν τὰ ἑξῆς:

Ά)Ἀπονέμομεν ἀμνηστίαν εἰς ἅπαντάς τους ὁπουδήποτέ του Κράτους κατασταθέντας ἐνόχους ἐσχάτης προδοσίας καὶ στάσεως διὰ τὲ τὰ ἐγκλήματα ταύατα καὶ τὰ μετ’αὐτῶν συναφῆ.

Β) Ἑξαιροῦνται τῆς ἀμνηστίας οἱ ἑξῆς:

Ἃ’Στρατιωτικοὶ

Πάνος Κορωναῖος,Ἰω.Ζιμβρακάκης,Ν.Μακρὴς

Β΄Πολιτικοὶ

Λεωνίδας Βούλγαρης,Ἀριστ.Τσάτσος,Ἰωάννης Παλαιολόγος,Βασίλειος Ὀρλώφ, Νικόλαος Βαρβαρῆγος,Φ.Χαλκιόπουλος,Α.Γούδας,Γιαννάκος Ἔγγελης,Σπυρίδων Κατσικοστάθης

Γ΄)Οἱ ἔνοχοι καταστάντες τοῦ ἐγκλήματος τῆς ἀπελευθερώσεως φυλακισμένων,ἢ τοῦ τῆς λειποταξίας,δὲν ἁπαλλάττονται τῶν ὑπὸ τοῦ νόμου διὰ τὰ ἐγκλήματα ταῦτα ἐπιβαλλομένων ποινῶν,οὐδὲ περιλαμβάνει ἡ ἀμνηστία τοὺς τελεσιδίκως καταδικασθέντας δὶ’ἔγκλημα ἐσχάτης προδοσίας ἢ στάσεως

Δ΄)Τὸ ἀπὸ 8 Μαρτίου ἐ.ἐ περὶ ἀμνηστίας ἡμέτερον Διάταγμα διατηρεῖ καθ’ὅλα τὴν ἰσχύν του.

Οἱ ἡμέτεροι ἐπὶ τῆς Δικαιοσύνης καὶ ἐπὶ τῶν Στρατιωτικῶν ὑπουργοὶ θέλουν δημοσιεύσει καὶ ἐκτελέσει τὸ παρὸν Διάταγμα

Ἐν Ἀθήναις,τὴν 30 Ἀπριλίου 1862.

Ὄθων

ΑΘ.Α.Μιαούλης,Α.Γ.Κουντουριωτης,Δ.Βότσαρης,Μ.Ποτλής,Ε.Α.Σίμος.Χ.Χριστόπουλος

Ἐντὸς αὐτῆς τῆς τεταμένης πολιτικῆς καταστάσεως,διεγέρθη τὸ ζήτημα τῆς διαδοχῆς τοῦ ἄτεκνου Βασιλέως Ὄθωνος,ζήτημα τὸ ὁποῖο ὑποδαύλισαν μέσω ἐξωτερικῶν παρεμβάσεων οἱ Μεγάλες Δυνάμεις Ρωσία,Γαλλία καὶ Μεγάλη Βρετανία,οἱ ὁποῖες ἀνάλογα τὰ συμφέροντά τους ἐπρότειναν διαφόρους διαδόχους.

Ὁ Βασιλεὺς Ὄθων,μετὰ τὴν καταστολὴ τῶν Ἐξεγέρσεων  ἓν Ναύπλιω καὶ Κύθνω, προσπαθώντας νὰ κατευνάσει τὶς ἀντιδράσεις τῶν ἀντιπολιτευομένων,ἀρχικὰ ἐπρότεινε τὸν σχηματισμὸ Κυβερνήσεως εἰς τὸν φιλολαϊκὸν Ναύαρχον Κωνσταντῖνον Κανάρην,ὁ ὁποῖο ὅμως τὴν ἀπέρριψε θέτοντας ὅρους διὰ τὸν ἐκδημοκρατισμὸ τῆς πολιτικῆς καταστάσεως.Μετὰ τὴν ἄρνηση τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη,ὁ Ὄθων ἀνέθεσε τὴν ἐντολὴ σχηματισμοῦ Κυβερνήσεως εἰς τὸν Ἰωάννη Γενναῖο Κολοκοτρώνη.

Ὅμως τὸ πολιτικὸ κλίμα,μετὰ τὴν αἱματηρὴ καταστολὴ τῶν Ἐξεγέρσεων τοῦ Ναυπλίου καὶ τῆς Κύθνου,εἶχε μεταστραφῆ κατὰ τῆς Δυναστείας τοῦ Ὄθωνος.Οἱ Ἐξεγερθέντες τοῦ Ναυπλίου,ποὺ δὲν εἶχαν ἀμνηστευθεῖ,διεσκορπίστηκαν ἀνὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικρατεία καὶ τὸ Ἐξωτερικό,εἰς τὶς παροικίες τῶν Ἑλλήνων ἐξεγείροντας τοὺς πολίτες,γηγενεῖς καὶ ὁμογενεῖς κατὰ τοῦ Βασιλέως.

Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«..Αἳ εἰκόνες τῶν φονευθέντων (Ναύπλιον καὶ ἐν Κύθνω),τὰ εἰς αὐτοὺς ποιήματα καὶ τὰ μνημόσυνα,οἱ ἐξόριστοι στρατιωτικοὶ καὶ πολιτικοὶ ἄνδρες,οἱ ἑξαιρεθέντες τῆς ἀμνηστίας,διασπαρέντες εἰς Τουρκίαν,Βλαχίαν,Γαλλίαν,Ἰταλίαν καὶ ὁπού ἀλλαχοῦ ἕκαστος παρὰ τοῖς ἔξω Ἔλλησιν ἠδύναντο νὰ διατρίβη,ἐγένοντο δευτέρα ἑστία ἐπιθέσεως κατὰ τῆς βασιλείας’διότι ἕκαστος αὐτῶν,ἐκ παντὸς τρόπου,ἕνεκα τῶν παθημάτων κατέστη διαπρύσιος κῆρυξ κατὰ τοῦ Ὄθωνος καὶ ἀπόστολος ὑπὲρ τῆς καθαιρέσεως αὐτοῦ.

Τὰ ὑπομνήματα καὶ πρὸ πάντων τὸ τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη (12 Ἰανουαρίου 1862) διαδοθὲν διὰ τοῦ «Βρεττανικοῦ Ἀστέρος»,διὰ τῶν ἑλληνικῶν ἐφημερίδων καὶ γαλλιστὶ διὰ τῆς «Βορρᾶ τῶν Βρυξελλῶν»,ἄλλαι τὲ ἀναφοραὶ καὶ μάλιστα ἡ τῶν ὁμογενῶν Βραϊλας καὶ Γαλαζίου,ἀσπερ διεμηχανήσατο ὁ διαπρύσιος της ἐλευθερίας καὶ τῶν συνταγματικῶν θεσμῶν κῆρυξ Ἀναστάσιος Γ.Γεννάδιος καὶ ἀπέστειλαν ἐκ Γαλαζίου οἱ Ι.Παπακαλός,Κωνσταντῖνος Γ.Βαλσαμάκης,Ι.Δ.Βοῦρος,Μενέλαος Νεγρεπόντης, Χ.Κουμπάρης,ὑπογεγραμμένας ὑπὸ τριακοσίων ὁμογενῶν πρὸς τὸν Δημήτριον Βούλγαρην,ὅστις ἀνέγνω αὐτᾶς ἐν τὴ γερουσία καὶ ὑπεστήριξε σθεναρῶς,ταῦτα λέγω πάντα ἤσαν τοσαῦται ἀφορμαὶ κατὰ τοῦ Ὄθωνος,κατὰ τῆς καταλύσεως τῆς ἀκλήρου δυναστείας αὐτοῦ..»

Ἐνῶ δὲ ἐπαπειλεῖτο ἡ ἔκρηξις νέας Ἐξεγέρσεως εἰς τὴν Δυτικὴν Ἑλλάδα,τὸ Βασιλικὸ ζεῦγος ἐσχεδίαζε (ἀρχὲς Ὀκτωβρίου) νὰ περιοδεύσει ἀνὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια μὲ τὸν Ἀτμοδρόμωνα «Ἀμαλία» διὰ νὰ τονώσει τὰ φιλομοναρχικὰ αἰσθήματα τοῦ Ἔθνους.Ἰδίως πρὸς τὴν Δυτικὴν Ἑλλάδα καὶ Στερέα ὅπου ὑπῆρχαν σοβαρὲς ἐνδείξεις διὰ τὴν ἐκδήλωσιν Στασιαστικῶν Κινημάτων.

Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«Ἡ δὲ πορεία ὠρίσθη οὕτως:ἐξ Ἀθηνῶν εἰς Ὕδραν,Σπέτσας,Ἀνδρον,Γύθειον, Λιμένιον, Καλάμας,Πύλον,Κυπαρισσίαν,Κατακῶλον,Πύργον,Ἀστακόν,Μύτικα,Παλαιοχανιᾶν, Βόνιτσαν,Κραβασαρᾶν,Ἀγρίνιον,Αἰτωλικόν,Μεσολόγγιον,Πάτρας,Ναύπακτον,Ἰτέαν, Ἀμφισσαν καὶ ἐκεῖθεν ἡ διὰ τῆς Κορίνθου ἡ διὰ Θηβῶν εἰς Ἀθήνας..»

Ἐξέγερσις Ὀκτωβρίου 1862-Κατάλυσις Δυναστείας Ὄθωνος

Ἡ Ἀντιπολίτευσις,ηὖρε τὸν ἡγέτη ποὺ θὰ καθοδηγοῦσε τοὺς Ἐξεγερθέντες κατὰ τῆς Δυναστείας τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος εἰς τὸ πρόσωπον τοῦ Ὑδραίου Γερουσιαστοῦ Δημητρίου Βούλγαρη (Τζουμπές).Ὁ Δημήτριος Βούλγαρης συνεργαζόμενος μὲ τὸν Βενιζέλο Ροῦφο,τὸν Στρατηγὸ Θεόδωρο Γρίβα καὶ τὸν Ἐπαμεινώνδα Δεληγεώργη (παρ’ὅλο ποὺ αὐτὸς ἀναγκάσθηκε νὰ συνεργασθῆ,διότι δὲν ἐπιθυμοῦσε εἰς τὴν ἀρχηγία τῆς Ἐξεγέρσεως τὸν Δημήτριο Βούλγαρη,τὸν ὁποῖον ἀποκαλοῦσε ὡς «Σατράπη τῆς Ὕδρας») ἀποτέλεσαν-ἀποχωρήσαντος τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη-τὸν πυρήνα τῶν Ἐξεγερθέντων.Τὴν Ἐπανάσταση ἐστήριξαν ἐπίσης οἱ ἑξῆς:

Ἱστορία τοῦ Ὄθωνος,βασιλέως τῆς Ἑλλάδος (1832-1862),Ἀθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Εὐαγγελίδης

«..Πρὸς τούτοις δὲ ὑπ’ἀρχηγὸν τὸν Βούλγαρην συνεσπειρώθησαν οἱ ἐντιμότεροι καὶ δραστηριώτεροι τῶν τότε πολιτευομένων:

ὁ Δ.Καλλιφρονᾶς,ὁ Θ.Ζαΐμης,ὁ Α.Κουμουνδοῦρος,ὁ Δ.Μαυρομιχάλης,ὁ Τ.Μαγκίνας,ὁ Διαμαντόπουλος,ὁ Εὔθ.Κεχαγιάς,ὁ Ν.Μαυροκορδάτος,ὁ Α.Αὐγερινός,ὁ Ν.Χατζόπουλος, ὁ Ν.Καλλισπέρης,ὁ Τριγγέτας,ὁ Πάνος Κολοκοτρώνης καὶ ἅπαντες οἱ νέοι,ὧν πρεξῆρχον ὁ Γλαράκης,ὁ Ἅγις Κλεομένης,ὁ Γλήνης,ὁ Μητζάκης,ὁ Παρασχος,ὁ Γεωργ.Κρέμος,ὁ Ο.Ἰάλεμος,ὁ Καλός,ὁ Λ.Βούλγαρης καὶ ὁ ρήτωρ Α.Γ.Γεννάδιος, προθυμότατοι ἐδείχθησαν ἐπίσης καὶ τινὲς τῶν πολιτῶν,ὡς ὁ Π.Γιαννόπουλος,ὁ Ρεβελάκης,ὁ Ν.Νάκης,ὁ Τσαγκλής,ὁ Ἰγγλέσης καὶ τίνες ἄλλοι.»

Τὴν 4ην Ὀκτωβρίου 1862,ὑπὸ τὶς διαταγὲς τοῦ Στρατηγού Θεόδωρου Γρίβα ἐξεγέρθη ἡ φρουρὰ τῆς πόλεως τῆς Βόνιτσας εἰς τὴν Πελοπόννησον.Ὁ Στρατηγὸς Γρίβας ἀμέσως ἀπέστειλε μήνυμα εἰς τὸν ἀδελφόν του δολοφονημένου Νικολάου Λεωτσάκου κατὰ τὴν ἐξέγερση τῆς Κύθνου,Πέτρο Λεωτσάκο,εἰς τὸν οἰκισμὸν τοῦ Κραβασαρᾶ (Βασιλικὰ Βοιωτίας),ὅστις συνέλαβε τὸν διοικητὴ τοῦ ἐκεῖθε Τάγματος. Οἱ δύο ἄνδρες,ἐπικεφαλῆς ἐνόπλων σωμάτων συνολικῆς δυνάμεως 7.000 ἀνδρῶν, συναντήθηκαν καθ’ ὅδον πρὸς τὸ Μεσολόγγι,ὅπου εἰσῆλθαν θριαμβευτικὰ ἐξεγείροντας τὴν φρουρὰ τῆς πόλεως, μεταδίδοντας τὴν Ἐξέγερσιν εἰς τὴν Αἰτωλοακαρνανίαν.Ἄμεσα ἡ Ἐξέγερσις ἐξαπλώθη εἷς ὁλόκληρην τὴν Στερεὰν Ἑλλάδα καθὼς καὶ εἰς τὴν Ἀχαΐαν (πόλη τῶν Πατρὼν) εἰς τὴν Ἠλίδαν καί εἰς τὴν Σύρον.Τὴν 10ήν ὥραν (ἑσπερινήν) της 10ης πρὸς 11ης Ὀκτωβρίου 1862,ἐξερράγη καὶ τυπικῶς ἡ Ἐξέγερσις εἰς τὴν πρωτεύουσα τῶν Ἀθηνῶν καὶ εἰς τὸν Πειραιᾶν.

Ἡ Ἐξέγερση τῆς 10ης/22ας Ὀκτωβρίου 1862,ὁδήγησε εἰς τὸν διορισμὸν νέας   Προσωρινῆς Ἐπαναστατικῆς Κυβερνήσεως,ἡ ὁποία κατέλυσε τὴν Κυβέρνηση τοῦ Ἰωάννου «Γενναίου» Κολοκοτρώνη,καὶ κήρυξε ἔκπτωτο τὸν Βασιλέα Ὄθωνα.

Χαρακτηριστικὴ ἦτο ἡ φράσις τοῦ Ἰωάννου Κολοκοτρώνη,(ὁ ὁποῖος πρωτύτερα εἶχε ὑποβάλει δὶς τὴν παραίτησή του εἰς τὸν Βασιλέα,δίχως αὐτὲς νὰ γίνουν ἀποδεκτὲς) ὅταν προτάθηκε εἰς τὸ Ὑπουργικὸν Συμβούλιον ἡ σύλληψις τοῦ Δημητρίου Βούλγαρη:

«...Δυναστεία ἀπολέσασα τὴν ἀγάπην τοῦ λαοῦ,δὲν πρέπει νὰ ὑποστηρίζεται ἐν Ἑλλάδι διὰ τῆς βίας..»

 Ἡ Προσωρινὴ Κυβέρνησις ἐξέδωσε τὸ κάτωθι ψήφισμα,τὴν νύκτα τῆς Ἐξεγέρσεως:

«..Τὰ δεινά της Πατρίδος ἔπαυσαν. Ἀπασαι αἳ ἐπαρχίαι  καὶ ἡ Πρωτεύουσα συνενωθεῖσαι μετὰ τοῦ Στρατοῦ ἔθεσαν τέρμα εἰς αὐτά,ὡς κοινὴ ἔκφρασις τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους ὁλοκλήρου κηρύττεται καὶ ψηφίζεται:

Ἡ Βασιλεία τοῦ Ὄθωνος καταργεῖται. Ἡ Ἀντιβασιλεία τῆς Ἀμαλίας καταργεῖται. Προσωρινὴ Κυβέρνησις συνιστᾶται ὅπως κυβερνήσει τὸ Κράτος μέχρι συγκαλέσεως τῆς Ἐθνικῆς Συνελεύσεως συγκειμένης ἐκ τῶν ἑξῆς πολιτῶν:

Δημητρίου Βούλγαρη,Προέδρου.Κωνσταντίνου Κανάρη, Βενιζέλου Ρούφου.

Ἐθνικὴ Συνέλευσις συγκαλεῖται ἀμέσως πρὸς σύνταξιν τῆς πολιτείας καὶ ἐκλογὴν ἡγεμόνος.Ζήτω τὸ Ἔθνος!Ζήτω ἡ Πατρίς!

Ἐγένετο ἐν Ἀθήναις ἐν ἔτει σωτήριω 1862,μηνὶ 8βριου ἡμέρα 10η..»

Τὴν ἑπομένη τῆς ἐκπτώσεως τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος,τὴν 11^ην/23ην Ὀκτωβρίου 1862, ἡ Προσωρινὴ Κυβέρνησις τῆς Ἑλλάδος (παρέμεινε εἰς τὴν ἐξουσία ἕως τὴν 8ην Φεβρουαρίου 1863) ἐξέδωσε νέον ἐκλογικὸν νόμον,τροποποιώντας τὸν παλαιὸν ἰσχύοντα ἐκλογικὸν νόμον τῆς 18ης Μαρτίου 1844,προκηρύσσοντας ἐκλογὲς διὰ τὴν ἐκλογὴν τῶν πληρεξούσιων ἀντιπροσώπων ποὺ θὰ συμμετεῖχαν εἰς τὴν «Ἐν Ἀθήναις  Βᾶν Ἐθνικὴν Συνέλευσιν τῶν Ἑλλήνων».

Ἐκλογὲς Πληρεξουσίων Ἀντιπροσώπων τῆς «Ἐν Ἀθήναις  Βᾶν Ἐθνικὴν Συνέλευσιν τῶν Ἑλλήνων»  εἰς Ὕδραν

Οἱ ἐκλογὲς διεξήχθησαν τὴν 24ην-27ην Νοεμβρίου 1862.Εἰς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν,ἡ ὁποία διεξήχθη εἷς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας,τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Ὕδρας,συμμετεῖχαν ἐν συνόλω χίλιοι τριακόσιοι εἴκοσι ψηφοφόροι.Κατὰ τὴν διαλογὴν τῶν ψήφων,τὴν 28ην Νοεμβρίου 1862, προέκυψαν τὰ ἑξῆς ἀποτελέσματα:

«..Δημήτριος Γεωργίου Βούλγαρης δια ψήφων 1.028

Δημήτριος Σταματίου Βουδούρης δια ψήφων 750

Λάζαρος Αναγνώστου Γιουρδής 725

Δημήτριος Γεωργίου Σαχτούρης δια ψήφων 712

Δημήτριος Ιωάννου Κριεζής δια ψήφων 703

Ιωάννης Δ.Ζάκας δια ψήφων 683..»

Τὴν 2αν Ἰανουαρίου 1863,εἰς τὴν ΙΓ΄ Συνεδρίαση τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων,ὁ εἰσηγητὴς τῆς Ἐπιτροπῆς Στυλιανὸς Κολιάτσος ἀνέγνωσε τὴν εἰσηγητικὴ ἔκθεση τῆς ἐκλογῆς τῶν πληρεξουσίων ἀντιπροσώπων τῆς νήσου Ὕδρας,ἐνώπιον τῶν μελῶν τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως.Δὶ’ἀναστάσεως ἡ Ἐθνοσυνέλευσις ἀνεγνώρισε ὡς νόμιμην τὴν ἐκλογὴ τῶν κυρίων Δημητρίου Γεωργίου Βούλγαρη,Δημητρίου Σταματίου Μπουντούρη (Βουδούρη),Λαζάρου Ἀναγνώστου Γιουρδῆ,Δημητρίου Γεωργίου  Σαχτούρη, Δημητρίου Ἰωάννου Κριεζῆ καὶ Ἰωάννη Δ.Ζάκαν ὡς πληρεξουσίων ἀντιπροσώπων τῆς Ὕδρας.

Ἐνστάσεις ἐπὶ τῶν Ἐκλογῶν

Κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας διετυπώθησαν εἰς τὴν Ἐφορευτικὴν Ἐπιτροπὴν τῶν Ἐκλογῶν οἱ ἑξῆς ἐνστάσεις:

Ά) Ἔνστασις τοῦ Δημητρίου Σταματίου Μπουντούρη διὰ χρηματισμὸν τοῦ ψηφοφόρου Π.Τζιλιγκήρην διὰ τὴν ἐξαγορὰν τῆς ψήφου του.Τὸ τίμημα τῆς ἐξαγορᾶς,βάσει τῆς καταγγελίας ἦταν ἥμισυ ναπολεόνιο νόμισμα.

Β) Ἔνστασις τοῦ Γεωργίου Βατσαξῆ πὼς εἷς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν,συμμετεῖχε ὁ φρενοβλαβὴς (διὰ τῆς μαρτυρίας τοῦ ἰατροῦ Κ.Ξάνθη) ψηφοφόρος Π.Ζωγράφος.

Οἱ συγκεκριμένες ἐνστάσεις κρίθηκαν ὡς ἀβάσιμες ἀπὸ τὸ ἁρμόδιο Τμῆμα τῆς Βουλῆς ποὺ παράθεσε τὴν εἰσηγητικὴ ἔκθεση τῶν Ἐκλογῶν Ὕδρας.(Τὴν ἐπιτροπὴ τῆς Βουλῆς ἀποτελοῦσαν ὁ Δημήτριος Α.Ζῶτος,ὁ Στυλιανὸς Κολιάτσος,ὁ Διομήδης Κυριακοῦ, ὁ Χρ.Μαστραπάς,ὁ Ἄρ.Π.Μπουκαούρης καὶ ὁ Μιλτιάδης Βενιζέλος):

«..ὅτι τὸ προσφερθὲν τῷ Π.Τζιλιγκίρη ἥμισυ ναπολεόνιον δὲν ἐγένετο παρ’αὐτοῦ δεκτόν,καὶ ἐπειδὴ καὶ ἂν ὁ ψηφοφόρος Π.Ζωγράφος ἦναι μινομανής,ἡ μία ψῆφος του δὲν δύναται νὰ ἐπηρεάση οὐδόλως τὸ ἀποτέλεσμα τῆς ἐκλογῆς..»

Γ) Ἔνστασις τοῦ Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη περὶ τῆς συμμετοχῆς εἷς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν ἑκατὸν πεντήκοντα ναυτολογηθέντων ἀνδρῶν - ἀξιωματικῶν καὶ ὑπαξιωματικῶν - τοῦ ἀτμοδρόμωνος «Ἑλλὰς» τοῦ Κυβερνήτου Δημητρίου Γεωργίου Σαχτούρη.(Σημείωσις:Ὁ ἀτμοδρόμων κατὰ τὰ ἔτη τῆς Δυναστείας τοῦ Ὄθωνος ὀνομάζετο «Ἀμαλία»)

Τὴν καταγγελία τοῦ Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη,ὑποστήριξαν ἐπίσης ὀγδοήκοντα ἕνας Ὑδραῖοι ψηφοφόροι,οἱ ὁποῖοι μέσω ἔγγραφης ἀναφορᾶς τῶν,κατήγγειλαν τὸν Δημήτριον Σαχτούρη ὅτι μέσω τῆς ναυτολογήσεως τῶν συγκεκριμένων ἀνδρῶν ἀλλοίωσε τὴν τελικὴν ἔκβασιν τοῦ ἐκλογικοῦ ἀποτελέσματος.

Παράλληλα εἷς ἐκ τῶν ναυτολογηθέντων,Γεώργιος Τσιτσίνης,κατήγγειλε ὅτι ἔλαβε ὡς προκαταβολὴν πεντήκοντα δραχμὲς παρὰ τοῦ Ἀνθυποπλοιάρχου Ἐμμανουὴλ Κοτταρᾶ, διὰ νὰ ψηφίσει τὸν ὑποψηφίον Κυβερνήτην  Δημήτριον Γ.Σαχτούρην καὶ διὰ νὰ φυλάττει τὴν κάλπην κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας.Μάλιστα ὁ Γεώργιος Τσιτσίνης ἀρνήθη νὰ μεταβῆ ὡς ναύτης εἰς τὸν ἀτμοδρόμωνα «Ἑλλὰς»  διότι δὲν ἔλαβεν νέαν προκαταβολὴν διὰ τὶς ὑπηρεσίες ποὺ προσέφερε.

Περὶ τοῦ συγκεκριμένου θέματος,συνετάχθη σχετικὴ ἀναφορὰ πρὸς τὸν Νομάρχην Ἀργολίδος καὶ Κορινθίας παρὰ τοῦ Ἐπάρχου Ὕδρας.Τὴν ἀναφορὰ τοῦ Ἐπάρχου  κοινοποίησε εἰς τὴν Ἐφορευτικὴν Ἐπιτροπὴν ὁ Δημήτριος Ἰωάννου Κριεζῆς.

Οἱ καταγγελίες κρίθηκαν ἀπὸ τὸ Τμῆμα τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων ὡς ἀβάσιμες. Σύμφωνα με τὸ σκεπτικό της συγκεκριμένης ἀποφάσεως (ὡς καταγράφθηκε εἰς τὰ πρακτικὰ τῆς Βουλῆς τὴν 1ην Ἰανουαρίου 1863),τὸ Ὑπουργεῖο Ναυτικῶν διέταξε τὸν Ἀνθυποπλοίαρχον Ἐμμανουὴλ Κοτταρὰ νὰ προβεῖ εἰς τὴν ναυτολόγησιν νέων ἀνδρῶν διὰ τὸ πλήρωμα τοῦ ἀτμοδρόμωνος,διότι τὸ πλήρωμά του ἦταν ἐλλειπές.Ἡ συγκεκριμένη ναυτολόγηση ἐπ’οὐδενὶ δύναται νὰ θεωρηθεῖ πὼς συνέβαλλε εἷς τὴν ὑποστήριξιν τῆς ὑποψηφιότητος τοῦ Κυβερνήτου Δημητρίου Γεωργίου Σαχτούρη:

«..Ἐπειδὴ ὡς ἐξάγεται ἐκ τῶν ἀντιγράφων τῶν ἐπισήμων ἐγγράφων,ἀτινα παρέδωκε τὴ ἐπιτροπὴ ὁ Κύριος Δ.Βουδούρης,τὸ πλήρωμα τοῦ ἀτμοδρόμωνος εἶχεν ἀναφανῆ ἐλλειπές,καὶ διὰ τοῦτο τὸ ὑπουργεῖον τῶν Ναυτικῶν διέταξε τὴν ναυτολόγησιν’ὅτι πρὸς τοῦτο ὁ κυβερνήτης τοῦ ἀτμοδρόμωνος διέταξε τὸν πρὸς τοῦτο ὁρισθέντα παρὰ τοῦ ὑπουργείου τῶν Ναυτικῶν ἀνθυποπλοίαρχον Ἔμμ.Κοτταρᾶν νὰ μεταβῆ εἰς Πόρον καὶ Ὕδραν ὅπως ναυτολογήση,ὅτι οὗτος κατὰ τὸ ἀπὸ 4 Δεκεμβρίου ἔγγραφον αὐτοῦ, σύμφωνον καὶ μὲ τὴν μισθοδοτικὴν κατάστασιν,ἐναυτολόγησε τεσσεράκοντα ὀκτὼ ἄνδρας,προκαταβάλων εἰς ἕκαστον αὐτῶν ἀνὰ δραχμᾶς πεντήκοντα,ὡς διετάχθη διὰ τοῦ ἀπο17 Νοεμβρίου π.ἐ ἐγγράφου τῆς προϊσταμένης ἀρχῆς του,ὥστε δὲν εἶναι ἀληθὴς ὁ ἰσχυρισμὸς τοῦ ἐνισταμένου,ὅτι ἐναυτολόγησε πλέον τῶν 48 ἀνδρῶν.Οὗτοι δέ,κατὰ τὴν κρίσιν τῆς ἐπιτροπῆς καὶ κατὰ τὸν Νόμον,δὲν ἀπεκλείοντο τοῦ δικαιώματος τοῦ ψηφοφορεῖν,οὐδ’ἤσαν ὑπόχρεοι νὰ δώσωσι τὴν ψῆφον τῶν ὑπὲρ τῆς μερίδος τοῦ Δ.Σαχτούρη,μὴ ἀναλάβοντες,ἔτι ὑπηρεσίαν, οὐδ’εἶναι καν γνωστόν,ὅτι ἔδωκαν ταύτην ὑπὲρ τῆς εἰρημένης μερίδος,μυστικῆς οὔσης τῆς ψηφοφορίας’ὥστε ἡ ἔνστασις αὐτὴ τοῦ Κυρίου Εὐαγγελίδου ὡς καὶ ἡ ὅμοι τῶν 81 δημοτῶν Ὕδρας ἀποδεικνύεται καὶ ἀβάσιμος καὶ ἀνυπόστατος..»

Οἱ συγκεκριμένες καταγγελίες ἀντικρούσθησαν παράλληλα παρὰ τῶν κυρίων Δημητρίου Σταματίου Βουδούρη καὶ Δημητρίου Ἰωάννου Κριεζῆ.

«..εἴποντες ὅτι οἱ ναυτολογηθέντες,διαταγὴ τοῦ Ὑπουργείου τῶν Ναυτικῶν ναῦται,ἤσαν ἐλάσσονες τῶν 50,καὶ δὲν ἠδύναντο νὰ ἐπηρεάσωσιν,οὐδὲ νὰ ἐπηρεασθῶσιν παρ’ οὐδενός,ὡς μὴ ἀναλαβόντες τὴν ὑπηρεσίαν τῶν οὐδ’ὁρκισθέντες,καὶ ὅτι ἡ ἐθνοφυλακὴ κατηρτίσθη καὶ ἔπραξε κατὰ τὸ καθῆκον της..»

Δ) Ἔνστασις τοῦ ἰδίου (Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη) περὶ τῆς παρανόμου συστάσεώς τοῦ Τάγματος τῆς Ἐθνοφυλακῆς,ἡ ὁποία δὲν ὑπάκουε εἰς τὰς διαταγᾶς τοῦ Ἐπάρχου καὶ Δημάρχου Ὕδρας.

Ὁμοίως,τὸ Τμῆμα τῆς Βουλῆς ἔκρινε ὡς ἀβάσιμη τὴν καταγγελία περὶ τῆς παρανόμου συστάσεως τῆς Ἐθνοφυλακῆς.Εἰς τὸ αἰτιολογικό της,τὸ Τμῆμα τῆς Βουλῆς θεώρησε  πὼς ἡ ὕπαρξις τῆς Ἐθνοφυλακῆς συνέβαλλε εἰς τὴν ὁμαλὴ διεξαγωγὴ τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας.Διασώζεται δέ,μονάχα ἕνα περιστατικὸ ἔντασης τὸ ὁποῖο ἀπεσωβήθη χάρις τῆς ἀμέσου ἐπεμβάσεως τοῦ Ἐπάρχου:

«..Ἐπειδὴ ὁ ἐνισταμένος δὲν ὁρίζει εἰς τί συνίσταται ἡ κακὴ συγκρότησις τῆς ἐθνοφυλακῆς,καὶ ἐπειδὴ ἡ ἐθνοφυλακὴ κατὰ τὴν ψηφοφορίαν εἰς μόνην τὴν ἐφορευτικὴν ἐπιτροπὴν πρέπει νὰ ὑπεικῆ καὶ αὐτῆς τὰς διαταγᾶς νὰ ἐκτελῆ,δὲν ὁρίζει δὲ ὁ ἐνισταμένος,οὔτε τὸ ἕτερον μέλος τῆς ἐπιτηρητικῆς ἐπιτροπῆς,διὰ τῆς ἀναφορᾶς τῶν καὶ διὰ τῆς ἐν τοῖς πρακτικοῖς κατακεχωρημένης ἐνστάσεως τῶν κατὰ τίνος ἐπήνεγκον βίαν,τὸ ἐναντίον μάλιστα ἐξάγεται,ἐκ τοῦ ὅτι οὐδεμία ἐν τοῖς πρακτικοῖς κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς ψηφοφορίας ἐγένετο περὶ τούτου ἔνστασις,καὶ ἐκ τοῦ ὅτι καὶ αὐτὸς ὁ δυσμενὴς πρὸς τὴν ἐθνοφυλακὴν ἔπαρχος,ὁ πολλὰ κατὰ τῆς ἐκλογῆς ταύτης γράψας,ὁμολογεῖ ἐν τὴ ἀπὸ 30 Νοεμβρίου ἀναφορά του,ὅτι καθ’ὅλον τὸ τετραήμερον διάστημα τῆς ψηφοφορίας ὑπῆρξεν ἄκρα ἡσυχία καὶ τάξις,καὶ μόνον κατὰ τὴν τελευταίαν ἡμέραν ἐκινδύνευψεν αὐτὴ νὰ διαταραχθῆ,διότι εἰς δεκαρχος διέταξε νὰ μὴ ἀφήσωσι νὰ εἰσέλθη ἐν τῷ ναῶ μηδεὶς τῶν παρεπιδημούντων Σπαρτιατῶν καὶ Λακεδαιμονίων,οἵτινες παρηνόχλουν τὴν ἐπιτροπήν,λέγοντες ὅτι εἶναι ψηφοφόροι,ἐνῶ δὲν ἤσαν,καὶ διότι ἕτερος ἐθνοφύλαξ ἀπώθει τοὺς πολίτας διὰ τοῦ ὅπλου του,ἀλλ’ ἐπρολήφθη ἡ διατάραξις ἀποσυρθέντων τῶν ἐθνοφυλάκων κατὰ διαταγὴν τοῦ Ἐπάρχου ἐν τῷ στρατώνι τῶν..»

Ἔγγραφη ἀναφορὰ-καταγγελία Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη καὶ Διονυσίου Λαζαρίμου ἐπὶ τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας

Τὴν 27ην Δεκεμβρίου 1862,παραδόθηκε εἰς τὸ Προεδρεῖον τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως νέα ἀναφορὰ τῆς 2ας Δεκεμβρίου 1862 τῶν μελῶν τῆς Ἐφορευτικῆς Ἐπιτροπῆς Κωνσταντίνου Εὐαγγελίδη καὶ Διονυσίου Λαζαρίμου.Εἰς τὴν συγκεκριμένην ἀναφορὰν καταγγέλθηκαν τὰ ἑξῆς:

Ά) Παρατυπίες εἰς τὴν τήρησιν τοῦ ἐκλογικοῦ καταλογοῦ,ὑπ’εὐθύνη τοῦ Λαζάρου Ἀναγνώστου Γιουρδῆ.Καταγγέλθηκε ἡ παράνομη συμμετοχὴ εἰς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν πολιτῶν ποὺ δὲν διέθεταν τὸ δικαίωμα τοῦ ψηφοφορεῖν.Συγκεκριμένα καταγγέλθηκε ἡ διπλὴ ἢ τριπλῆ συμμετοχὴ εἷς τὴν ἐκλογικὴν διαδικασίαν πολιτῶν’ ἀκόμη δὲ καταγγέλθηκε ἡ συμμετοχὴ  ἀνηλίκων καθὼς καὶ ἀτόμων τὰ ὁποία εἶχαν ἀπεβιώσει.

«..ἡ ἐφορευτικὴ ἐπιτροπὴ δὲν ἔλαβεν ὑπ’ὄψιν ὁλοτελως τὸν ὁριστικὸν κατάλογον κατὰ τὸ τετραήμερον διάστημα τῆς ψηφοφορίας,κατ’ἔμπνευσιν καὶ ἐπιμονὴν τοῦ Λαζάρου Γιουρδῆ,οὐδ’ἔδωκεν ἀκρόασιν εἰς τὰς δικαίας παρατηρήσεις τῶν,ἀλλ’ἀνεξετάστως ἐδέχετο τοὺς προσερχομένους,χωρὶς καν νὰ βεβαιοῦται παρὰ δύο μαρτύρων ἢ ταυτότης καὶ ἡ ἱκανότης τῶν ψηφοφόρων,καὶ οὕτω,κατὰ τὸν ἐπισυνημμένον ἐν τὴ ἀναφορὰ κατάλογον,ἐψηφοφόρησαν,κατ’αὐτούς,πολλοὶ δὶς καὶ τρὶς καὶ πολλοὶ ἀποβιώσαντες ἢ ἀνήλικες..»

Β) Παρατυπίες εἰς τὸ πρακτικόν της Ἐκλογῆς τῶν Πληρεξουσίων Ἀντιπροσώπων,εἰς τὸ ὁποῖο δὲν ἀναγράφηκε ὁ ἀληθὴς ἀριθμὸς τῶν «ἐχόντων τὸ δικαίωμα τοῦ ψηφοφορεῖν» πολίτων,βάσει τοῦ ἐκλογικοῦ καταλόγου.

«..ὅτι κατὰ τὸ ψήφισμα τῆς ἐκλογῆς τῶν πληρεξουσίων τὰ πρακτικὰ τῆς ψηφοφορίας δὲν ἐμφαίνουσι τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὁριστικοῦ καταλόγου,ὑφ’ὂν ὁ ἐκλογεὺς εἶναι ἐγγεγραμμένος..»

Γ) Παρατυπίες εἰς τὴν σφράγισιν καὶ ἀποσφράγισιν τῆς κάλπης,εἰς τὴν ὁποίαν εὑρέθησαν δεκατέσσερα ἐπιπλέον ψηφοδέλτια,κατὰ τὴν διαλογὴν τῶν ψήφων τὴν 28ην Νοεμβρίου 1862.Καταγγέλθηκε ἐπίση ἡ ἄρνησις τῆς Ἐφορευτικῆς Ἐπιτροπῆς νὰ παραστεῖ ὁ Δήμαρχος Ὑδραίων κατὰ τὴν διαδικασία σφραγίσεως-ἀποσφραγίσεως τῆς κάλπης.

«..ἐναντίον τοῦ νόμου ἡ ἐφορευτικὴ ἐπιτροπὴ ἠρνήθη νὰ προσλάβη τὸν Δήμαρχον κατὰ τὴν σφράγισιν ἢ ἀποσφράγισιν τῆς κάλπης,ἴνα δυνηθῆ νὰ κάμη νόθευσιν,ἤτις, κατ’ αὐτούς,ἀποδεικνύεται ἐκ τοῦ ὅτι εὑρέθησαν ἐν τὴ κάλπη ψηφοδέλτια δεκατέσσερα πλέον τῶν πραγματικῶς ψηφοφορησάντων..»

Δ) Παράνομη παρουσία ἑκατὸ ἐνόπλων ἀνδρῶν,ὑποστηρικτῶν καὶ μισθωμένων παρὰ τοῦ ὑποψηφίου Πληρεξουσίου Δημητρίου Σαχτούρη,οι ὁποίοι περιφρουροῦσαν τὴν κάλπην κατὰ τὴν διεξαγωγὴ τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας.

«..ὁ Δ.Σαχτούρης ἀποδυθεῖς εἰς τὸν ἐκλογικὸν ἀγώνα,ἐμίσθωσε κατὰ τὴν παραμονὴν τῆς ἐκλογῆς πλέον τῶν 100 ἀνδρῶν,τῶν ὁποίων τὰς συνειδήσεις μετεχειρίσθη κατὰ τὸ δοκοῦν αὐτω καὶ τὸ συμφέρον τῆς μερίδος του,καταστήσας αὐτοὺς καὶ ἐνόπλους φύλακας τῆς κάλπης..»

Ε) Παράνομος σχηματισμὸς καὶ παρουσία ἐνόπλου δυνάμεως ὀγδοήκοντα ἀνδρῶν,τὸ ὁποῖο ἀσκοῦσε βία κατὰ τῶν Ὑδραίων ψηφοφόρων, ὑφαρπάζοντας τὰ ψηφοδέλτια τῶν πολιτῶν.

«.ὅτι ὑπὸ τὸ πρόσχημα τῆς ἐθνοφυλακῆς ἐσχηματίσθη μονομερῶς ἓν σῶμα ἐξ ὀγδοήκοντα ἀνδρῶν καὶ κατέλαβε τὰ ὄπλα καὶ δὲν ὑπήκουσεν εἰς τὰς ἀρχάς,ἀλλὰ μετήρχετο βίαν κατὰ διαφόρων ψηφοφόρων,ἁρπάζον τὰ ψηφοδέλτια αὐτῶν,καὶ κατὰ τοῦ σώματος τούτου τῆς ἐθνοφυλακῆς ἠδύναντο καὶ αὐτοί, ἂν ἤθελον,νὰ ἀντιτάξωσιν ἑκατὸν ἄνδρας,ἀλλὰ δὲν τὸ ἔπραξαν,ὅπως μὴ διαταράξωσι τὴν τάξιν.»

Στ) Καταγγελίες περὶ χρηματισμοῦ καὶ ἐξαγορᾶς ψηφοφόρων.Τὸ πόσο τὸ ὁποῖο καταγγέλθη ἦτο ἰδιατέρως ὑψηλόν.

«...ἡ ψῆφος ἐξετίθετο εἰς δημοπρασίαν ἀντὶ τριῶν καὶ ἐπέκεινα χρυσῶν λουδοβικίων, καὶ ἐδαπανήθηκαν τέσσαρες χιλιάδες διστήλων..»

Ὁμοίως τὸ Τμῆμα τῆς Βουλῆς,εἰς τὴν εἰσηγητικήν του ἔκθεσιν ἀπέρριψε τὴν καταγγελίες τῶν δύο εἰρημμένων πολιτῶν ὡς ἀβάσιμες,διότι δὲν διετυπώθησαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐκλογικῆς διαδικασίας:

«..Ἐπειδὴ οἱ ἐνστασιοδόται,μέλη τῆς ἐπιτηρητικῆς ἐπιτροπῆς,παριστάμενοι κατὰ τὴν ψηφοφορίαν καὶ ἔχοντες καὶ αὐτοί,ὡς καὶ τὰ μέλη τῆς ἐπιτηρητικῆς ἐπιτροπῆς τῆς ἐπιτυχούσης μερίδος,ἴδιον γραμματέα,δὲν ἐπήνεγκον οὐδεμίαν παρατήρησιν, ἔνστασιν ἢ ἀντίρρησιν,οὔτε κατὰ τὸ διάστημα τῆς ψηφοφορίας,ἤτις ἐνεργήθη ἐν τάξει καὶ ἡσυχία,οὔτε μετὰ τὸ τέλος αὐτῆς,οὔτε κατὰ τὴν διαλογήν,σχετικῶς μὲ τὰς ἀνωτέρω ἐνστάσεις τῶν,ἐν ὢ ὡς ἄνθρωποι τοῦ τόπου ἠδύναντο νὰ γνωρίζωσι κάλλιστά τους συνδημότας τῶν,ὡς καὶ ἂν οὗτοι εἶχον τὰ προσόντα τοῦ ψηφοφόρου,ἡ ἐὰν ἐδωροδοκήθησαν ἢ ὑπέστησαν βίαν τινά,καὶ ἐπειδὴ οἱ αὐτοὶ βεβαιοῦν τὸ ἀλύμαντον τῶν σφραγίδων τῆς κάλπης διὰ τὴν ἐν τοῖς πρακτικοῖς ὑπογραφῆς τῶν,καὶ ἡ ἀφαίρεσις τῶν 14 ψήφων οὐδόλως ἐπηρεάζει τὸ ἀποτέλεσμα,ἡ ἐπιτροπὴ θεωρεῖ καὶ τὰς ἐνστάσεις ταύτας ὡς ἀνυπόστατους..»

Πολιτικὴ Κατάστασις Ἔτους 1863

Φεβρουαριανὰ-Μπερναϊκὰ-Πληροφορία διὰ κατάπλου Αὐστριακοῦ πλοίου εἰς τὴν Ὕδραν-Προσπάθεια δημιουργίας πόλου Φιλομοναρχικοῦ εἷς Ὕδραν,ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἀθανασίου Μιαούλη-Ἰουνιανὰ

«Φεβρουαριανὰ»

Τὸ πολιτικὸ κλίμα,ἐξακολουθοῦσε νὰ παραμένει τεταμένο καὶ μετὰ τὴν ἔκπτωση τῆς Δυναστείας τοῦ Βασιλεῶς Ὄθωνος.Ἡ ἔκπτωση τῆς Δυναστείας εἶχε ὡς επακόλουθο τὴν δημιουργία δύο κυριῶν πολιτικῶν κομμάτων.

Α) Τοῦ κόμματος τῶν Πεδινῶν,ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Δημητρίου Βούλγαρη τὸ ὁποῖο ἀπαρτίζετο κυρίως ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ παλαιοῦ Ἀγγλικοῦ κόμματος,ἀπὸ παλαιοὺς κομματαρχὲς μὲ ἰσχυρὰ ἐκλογικὴ δύναμη καὶ ἀπὸ τραπεζικοὺς κύκλους εἰς τοὺς ὁποίους ἐξέχουσαν θέσιν κατεῖχε ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα,ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν τοῦ Γεώργιου Σταύρου.

Β) Τοῦ κόμματος τῶν Ὀρεινῶν, ὑπὸ τὴν ἡγεσία τοῦ Ναυάρχου  Κωνσταντῖνου Κανάρη τὸ ὁποῖο ἀπαρτίζετο κυρίως ἀπὸ τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ παλαιοῦ ἀκέφαλου Γαλλικοῦ καὶ τοῦ παλαιοῦ Ρωσικοῦ κόμματος,ἐνῶ παράλληλα ὑποστηρίζετο ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν νέων ἀνερχόμενων πολιτικῶν.

Οἱ Ὀρεινοὶ κατηγοροῦσαν τὸν Δημήτριον Βούλγαρη πῶς ἐπιθυμοῦσε νὰ ἐγκαθιδρύσει δικτατορία λόγω τῆς αὐταρχικῆς καὶ συγκεντρωτικῆς συμπεριφορᾶς του.Ἡ σύγκρουσις ποὺ ὑπέβοσκε ἀνάμεσα στὸν Δημήτριο Βούλγαρη καὶ τὸν Κωνσταντῖνον Κανάρη,πρὸ τῆς ἐκδηλώσεως τῆς Ἐξεγέρσεως τῆς 10ης Ὀκτωβρίου 1862,κορυφώθηκε κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἐν Ἀθήναις Βᾶς Ἐθνικῆς Συνελεύσεως τῶν Ἑλλήνων.

Συγκεκριμένα ὁ Δημήτριος Βούλγαρης κατόρθωσε νὰ ἐξασφαλίσει τὴν πλειοψηφία τῶν ἐκλεχθέντων Πληρεξούσιων Ἀντιπροσώπων της Συνελεύσεως μὲ τὸ μέρος του. Εἰς τὴν μυστικὴ ψηφοφορία ποὺ διεξήχθη διὰ τὴν ἐκλογὴν τῶν μελῶν τῆς Τριανδίας τῆς Μεσοβασιλείας (εἶχαν ὁρισθεῖ ὡς ἐπικεφαλῆς κατὰ τὴν νύκτα τῆς Ἐξεγέρσεως ὁ Δημήτριος Βούλγαρης,ὁ Βενιζέλος Ροῦφος καὶ ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης) ἐκλέχθηκε πρῶτος ὁ Δημήτριος Βούλγαρης μὲ ἑκατὸν πενήντα ἕνας ψήφους,δεύτερος ὁ Βενιζέλος Ροῦφος μὲ ἑκατὸν δεκατέσσερις ψήφους καὶ τρίτος ὁ Κωνσταντῖνος Κανάρης μὲ ἐννενήκοντα ἕνας ψήφους.Τέταρτος ἐκλέχθηκε μὲ πεντήκοντα ὀκτὼ ψήφους ὁ ὑπαρχηγὸς τοῦ κόμματος τῶν Ὀρεινῶν Δημήτριος Γρίβας.

Τὸ ἀποτέλεσμα,ἐξόργισε τὴν πλευρὰ τοῦ Ναυάρχου Κωνσταντίνου Κανάρη,ὁ ὁποῖος θεώρησε πὼς προέκυψε λόγω τῶν μηχανορραφιῶν τοῦ Δημητρίου Βούλγαρη.Κατὰ τὴν ἐπαναληπτικὴ ψηφοφορία διὰ τὴν ἐπανεκλογὴν τοῦ τρίτου μέλους τῆς Τριανδίας, ὁ Δημήτριος Βούλγαρης διὰ νὰ κατευνάσει τὶς ἀντιδράσεις,ὑπέδειξε εἰς τὰ μέλη τῆς παρατάξεως τῶν Πεδινῶν,νὰ ὑπερψηφίσουν τὸν Κωνσταντῖνον Κανάρη,ὁ ὁποῖος καὶ τελικῶς ἐκλέχθηκε (ἔλαβε ἑκατὸν ἑξήντα ψήφους).Ὅμως ὁ Ναύαρχος Κανάρης ὑπέβαλλε (μὲ δισύλλαβη ἐπιστολὴ τοῦ) τὴν παραίτησή του.

Τὴν 8ην Φεβρουαρίου 1863,προκλήθηκε ρήξη μεταξὺ τῶν μελῶν τῆς Προσωρινῆς Κυβερνήσεως.Ο συγκεντρωτικὸς καὶ ἀρχομανὴς (κατὰ τοὺς ἀντιπάλους του) Δημήτριος Βούλγαρης, ἄνευ συνεννοήσεως μὲ τὰ ἄλλα δύο μέλη τῆς Τριανδίας, ἀνακοίνωσε αἰφνιδιαστικῶς τὸν ἀνασχηματισμὸ τῶν μελῶν τῆς Κυβερνήσεως δίχως νὰ κατονομάσει τὰ ὀνόματα τῶν νέων Ὑπουργῶν.Οἱ ἀντίπαλοί του,τοῦ καταλόγισαν πὼς ἐπεδίωκε νὰ διορίσει εἰς Ὑπουργικὴν θέσην τὸν γαμβρὸ τοῦ Β.Νικολόπουλον καθὼς καὶ στελέχη τῆς παρατάξεώς του.Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τοῦ Βούλγαρη,προκάλεσε τὴν ἔντονη ἀντίδραση τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη,ὁ ὁποῖος καὶ κατήγγειλε τὴν αὐταρχικὴ στάση του.Ἐν συνέχεια ὑπέβαλλε τὴν παραίτησή του ἐξεγείροντας τοὺς ὑποστηρικτὲς τοῦ Ὀρεινοῦ κόμματος.

Προκλήθηκαν ἔνοπλες συγκρούσεις μεταξὺ τῶν δύο παρατάξεων οἱ ὁποῖες εἶχαν καταλάβει διάφορα σημεῖα τῆς πόλεως τῶν Ἀθηνῶν.Ὑποκινητὴς τῶν ἐπεισοδίων ἦτο ὁ Στρατηγὸς Δημήτριος Γρίβας,υπαρχηγός του κόμματος των Ορεινών.Εις αυτόν καταλογίζεται η έναρξις της τριημέρους εμφύλιας διαμάχης.:

«Νεώτερη Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους,1826-1974,Ἡ ἐποχὴ τοῦ Γεωργίου Ἅ΄,Τόμος Δ΄,Γεωργίου Ρούσσου,σελ 61,62»

«...Τόσο οἱ Ὀρεινοὶ ὅσο καὶ οἱ Πεδινοὶ εἶχαν προετοιμασθεῖ ἀπὸ ἡμέρες γιὰ δυναμικὴ ἀναμέτρηση.Καὶ δὲν ἀπέμενε παρὰ ποιὰ θὰ προλάβαινε νὰ ἐκδηλωθῆ πρώτη.Πρόλαβαν οἱ Ὀρεινοί της παρατάξεως Δ.Γρίβα.Ὁ ἱστορικὸς Κορδάτος ὑποστηρίζει,ὅτι ὁ Βούλγαρης μὲ τοὺς στρατιωτικοὺς ποὺ τὸν ἀκολούθησαν ὠργάνωσε κίνημα.Εἶχε δηλαδὴ σκοπὸ νὰ ἐξαναγκάση μὲ βία τὴν Ἐθνοσυνέλευση νὰ τὸν κηρύξει δικτάτορα.Δὲν ὑπάρχουν τεκμήρια,ποὺ νὰ ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἄποψη αὐτή.Ἐνδείξεις μόνο καὶ ὑποθέσεις.Ἄλλος ἱστορικός,ὁ Καρολίδης,διατυπώνει σχετικὲς ἀντιλήψεις,ἀλλὰ μὲ πολλὲς ἐπιφυλάξεις.

Γράφει:

Ο Δ.Βούλγαρης βλέπων τὴν ἐν τὴ Συνελεύσει ἐναντίον αὐτοῦ καὶ τῆς Κυβερνήσεως τοῦ αὐξανόμενην ἀντιπολίτευσιν,δὲν ἐπαυεν ἐργαζόμενος τὸ καθ’αὐτόν,ἴνα προκαλέση ἀντίδρασιν ὑπὲρ εὐατοὺ ἐν τῷ λαω καὶ τῷ στρατω τῆς πρωτευούσης.Ἀλλὰ αἳ ἀντιδραστικαὶ ἐνέργειαι τοῦ Βούλγαρη ἐτι μᾶλλον ἠρεθησαν τὴν ἀντιβουλγαρικὴν κίνησιν,ἰδίως ἐν τῷ στρατω.Πάτα τὰ ἐν τῷ στρατω καὶ τῷ λαω ἐνάντιόν του Βούλγαρη δυσαρεστημένα στοιχεῖα ἐξηγέρθησαν ἐναντίον αὐτοῦ.Τὸ σύνθημα ἐδόθη ὑπὸ τοῦ στρατοῦ.

Ὑπάρχει ἐν τουτοις καὶ ἡ ἄποψη,ποὺ φαίνεται καὶ ἐπικρατέστερη,ὅτι οἱ Ὀρεινοὶ ἤσαν κατὰ μέγα μέρος ὑπαίτιοί της ἔνοπλου συγκρούσεως.Μὲ ἀρχηγὸ τοὺς τὸν Δ.Γρίβα-ὁ ὁποῖος εἶχε φαίνεται ἐνστερνισθῆ τὰ διδάγματα τοῦ ἐξ ἐπαγγέλματος σχεδὸν στασιαστὴ πατέρα τοῦ-ἀπέδυθησαν σὲ μία πραξικοπηματικὴ ἐνέργεια ποὺ ἐπέπρωτο νὰ αἱματοκυλίση τὴν Ἀθήνα.

..Ὡς πρὸς τὸν ρόλο τοῦ Κανάρη,τοῦ οὐσιαστικοῦ ἀρχηγοῦ τῶν Ὀρεινῶν,δὲν εἶναι διαπιστωμένο ἐὰν ἐνέκρινε ἐκ τῶν προτέρων καὶ ἀναφανδὸν τὸ στασιαστικὸ ἐκεῖνο πραξικόπημα.Βέβαιο ὅμως εἶναι,ὅτι θὰ μποροῦσε νὰ τὸ ἐμποδίση ἢ καὶ νὰ τὸ ἀνακόψη μετὰ τὴν ἐκδήλωσή του.Δὲν τὸ ἔκαμε,παρασυρθεῖς εἴτε ἀπὸ τοὺς μαχητικοὺς νέους ποὺ τὸν περιστοίχιζαν,εἴτε καὶ ἀπὸ τὸ προσωπικό του πάθος κατὰ τοῦ Βούλγαρη..»

Τὴν παράταξη τῶν Ὀρεινῶν ὑποστήριξαν οἱ στασιασθέντες τοῦ Β΄Συντάγματος Πεζικοῦ,ἡ Διλοχία τῶν Πυροσβεστῶν,ἡ πλειοψηφία τοῦ Ἱππικοῦ Σώματος καθὼς καὶ στρατιῶτες τῶν ὑπολοίπων Σωμάτων τοῦ Στρατοῦ καὶ τῆς Ἐθνοφυλακῆς.

Τὴν παράταξη τῶν Πεδινῶν ὑποστήριξε τὸ ἔνοπλο Σῶμα χιλίων ὀκτακοσίων ἀνδρῶν τοῦ Πέτρου Λεωτσάκου καθὼς καὶ οἱ ἄνδρες τῆς Χωροφυλακῆς.

Εἰς τὴν διαμάχην δὲν συμμετεῖχε τὸ Σῶμα τοῦ Πυροβολικοῦ,λόγω διχογνωμίας τῶν Ἀξιωματικῶν του (διέθετε ὑποστηρικτὲς καὶ τῶν δύο παρατάξεων).Τὴν ἐμφύλια διαμάχη ἀπεσώβησαν μὲ τὴν στάση τοὺς οἱ πολιτικοὶ Ἀλέξανδρος Κουμουνδοῦρος, Θρασύβουλος Ζαΐμης ,Γεώργιος Πετιμεζᾶς, Σπήλιος Ἀντωνόπουλος καὶ Π. Μαυρομάτης.

Εἰς τὴν Συνέλευσιν τῆς 11ης Φεβρουαρίου 1863,ὁρκίσθηκε νέα Κυβέρνηση ὑπὸ τὴν πρωθυπουργία τοῦ Ζηνόβιου Βάλβη,Πρόεδρου τῆς Ἐθνοσυνελεύσεως.Οἱ ἔνοπλοι ὑποστηρικτὲς δέ,τῶν δύο ἀντιμαχομένων παρατάξεων κατευθύνθηκαν πρὸς συμφιλίωσιν εἰς τὴν τότε πλατεία Ὄθωνος,ἡ ὁποία ἔκτοτε μετονομάσθηκε εἰς «Πλατεία Ὁμονοίας»

«Μπερναϊκὰ»-Πληροφορία διὰ κατάπλου Αὐστριακοῦ πλοίου εἰς τὴν Ὕδραν-Προσπάθεια δημιουργίας πόλου Φιλομοναρχικοῦ εἷς Ὕδραν,ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Ἀθανασίου Μιαούλη

Ἐνῶ ἡ Ἑλλάς,εὐρίσκετο εἰς τὰ πρόθυρα ἐμφύλιας συρράξεως,λόγω τῶν πολιτικῶν ἀναταραχῶν τῶν «Φεβρουαριανῶν» μεταξὺ τῶν παρατάξεων τῶν «Πεδινῶν» καὶ τῶν «Ὀρεινῶν»,δημιουργήθηκε προσοδοφόρο ἔδαφος εἰς τοὺς νοσταλγοὺς τῆς Βαυαρικῆς Δυναστείας νὰ ἐπιδιώξουν τὴν παλινόρθωσιν τοῦ Βασιλέως μέσω συνωμοτικῶν κινημάτων.

Πρῶτος,ὁ Πρόξενος τῆς Βαυαρίας ἐν Ἑλλάδι Μπερνάου,ἐπιχείρησε νὰ διασφαλίσει συνεργαζόμενος μὲ τοὺς στενοὺς συνεργάτες τοῦ τέως Βασιλέως Ὄθωνος,τοὺς ἐπονομαζόμενους ὡς «Ἀφοσιωμένους»,τὰ δικαιώματα τοῦ Βασιλείου τῆς Βαυαρίας ἐπὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ θρόνου.Ἡ συνωμοτικὴ αὐτὴ κίνηση ἔμεινε γνωστὴ ὡς «Μπερναϊκά»,καὶ ὑποκινήθηκε παρασκηνιακὰ καὶ ἀπὸ τοὺς διπλωματικοὺς ἐκπροσώπους τῆς Αὐστριακῆς Αὐτοκρατορίας καὶ τοῦ Βασιλείου τῆς Πρωσσίας.

Ἡ συνωμοσία ὅμως,ἀπεκαλήφθη λίαν συντόμως καὶ ὁ Πρέσβης τῆς Βαυαρίας Μπερνάου συνελλήφθη καὶ κλήθηκε εἰς ἀπολογίαν παρὰ τοῦ Ἀντιεισαγγελέως Ἐφετῶν Πέτρου Μαυρομιχάλη.Ὁ Μπερνάου ἰσχυρίσθηκε πῶς ἀγωνίζετο ὑπὲρ τοῦ δικαιώματος τῆς Βαυαρικῆς Δυναστείας ἐπὶ τοῦ θρόνου τῆς Ἑλλάδος καὶ ὄχι ὑπὲρ τῆς παλινορθώσεως τοῦ Ὄθωνος,ὁ ὁποῖος οὐσιαστικὰ εἶχε ἀπωλέσει τὴν ὑποστήριξη τοῦ ἀδελφοῦ του Μαξιμιλιανοῦ Β’,Βασιλέως τῆς Βαυαρίας.Οἱ Βαυαροὶ εἰς τὴν πραγματικότητα προσανατολίζοντο νὰ παραδώσουν τὸν θρόνο εἰς τὸν ἀνηψιὸν τοῦ Ὄθωνος Λουδοβίκο.

Σημείωσις:Κατὰ τὴν ἀνακριτικὴν διαδικασίαν,ὁ Ἀντιεισαγγελεὺς Ἐφετῶν Πέτρος Μαυρομιχάλης,ἐρώτησε τὸν Πρόξενον τοῦ Βασιλείου τῆς Βαυαρίας Μπερνάου διὰ τὴν συνάντηση ποὺ διεξήχθη μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τοῦ Ὑποπρόξενου τῆς Αὐστριακῆς Αὐτοκρατορίας Μπέρνερ εἰς τὴν Καλαμάτα.Ὁ Ὑποπρόξενος τῆς Αὐστρίας Μπέρνερ εἶχε καταπλεύσει εἰς τὴν περιοχὴ τῆς Μεσσηνίας μὲ Αὐστριακὸν πολεμικὸν ἀτμοπλοῖον,διεμηνύοντας εἰς τὸν Πρόξενο Μπερνάου,πὼς οἱ κατοῖκοι τῆς ἐν λόγω περιοχῆς ὑποστήριζαν θερμῶς τὴν παλινόρθωσιν τῆς Δυναστείας.

Ἐνδέχεται,ὁ Ὑποπρόξενος τῆς Αὐστρίας Μπέρνερ νὰ κατέπλευσε τὴν ἴδιαν περίοδον εἰς τὴν Ὕδραν μὲ τὸ συγκεκριμένον πλοῖον,ἐπιδιώκοντας προφανῶς συννενόηση μὲ τὸν φιλομοναρχικὸ Ναύαρχο καὶ πρώην Πρωθυπουργὸ Ἀθανάσιο Μιαούλη.

Ὁ Πληρεξούσιος της Λακωνίας Νικόλαος Παπαμιχαλόπουλος,κατέθεσε ἐπερώτηση περὶ τοῦ θέματος εἰς τὴν Συνεδρίασιν τῆς Βᾶς Ἐθνοσυνελεύσεως τὴν 30ην Μαΐου 1863.Εἰς τὰ πρακτικὰ διασώζεται ἡ ἑξῆς ἐνδιαφέρουσα στοιχομυθία μεταξύ του Νικολάου Παπαμιχαλόπουλου καὶ τοῦ Δημητρίου Μπουντούρη,πληρεξουσίων της Λακωνίας καὶ τῆς Ὕδρας ἀντίστοιχα:

«...Ἀνεκοίνωσεν ἔπειτα ὁ Πρόεδρος ὅτι εἰς τὸ προεδρεῖον παρεδόθη πρότασις τοῦ πληρεξουσίου Ν.Παπαμιχαλόπουλου,δὶ ἢς οὗτος ἑξαιτεῖται νὰ προσκληθῆ τὸ ὑπουργικὸν συμβούλιον νὰ παρευρεθῆ αὔριον εἰς τὴν Συνεδρίασιν διὰ νὰ ἀποκριθῆ ἒς ἐπερώτησιν,ἢν θέλει ἀναπτύξει περὶ τῶν ἐν Ὕδρα πρὸ ἑνὸς καὶ ἠμισεως μηνὸς διατρεχόντων.Τὴν πρότασιν ταύτην ὑπεστήριξε καὶ ὁ πληρεξούσιος Δ.Βουδούρης, ἐπιθυμῶν,ὡς εἶπε νὰ ἀναπτυχθῆ ἡ ἐπερώτησις διὰ νὰ ἀποδειχθῆ τὸ μυθῶδες τῶν ὑπὸ τοῦ πληρεξουσίου Παπαμιχαλοπούλου ἐν παρόδω λεχθέντων καὶ ἰδίως τῆς εἰδήσεως,ὅτι παραπλέει ἐν Ὕδρα Αὐστριακὸν πλοῖον.»

Τὴν 5ην Ἰουνίου 1863,ὑπῆρξε νέα στοιχομυθία μεταξὺ τῶν δύο πληρεξουσίων :

«...Ἐνταύθα ὁ μὲν πληρεξούσιος Δ.Βουδούρης ἠρώτησε,τις εἶναι ὁ λόγος,δὶ οὐ ὁ πληρεξούσιος Παπαμιχαλόπουλος ἀνέβαλε τὴν ἐπερώτησίν του περὶ τῶν ἐν Ὕδρα συμβάντων καὶ περὶ τινὸς παραπλέοντος ἐκεῖ πλοίου ξένης Δυνάμεως διατελούσις εἰς φιλικᾶς σχέσεις.Ὁ δὲ πληρεξούσιος Παπαμιχαλόπουλος ἀπήντησεν,ὅτι ἐπεφυλάχθη νὰ ἀναπτύξη τὴν ἐπερώτησίν του εἰς ἄλλην ἡμέραν,καὶ ὅτι μὲ εὐφυΐαν ἠθέλησεν ὁ προλαλήσας νὰ ὑπερασπισθῆ τὸ περιπλέον ἐκεῖ πλοῖον,ὅπερ,ὡς εἶπεν,ἀνήκει εἰς δύναμιν διατελοῦσαν εἰς φιλικᾶς σχέσεις μετὰ τῆς Ἑλλάδος..»

Παράλληλα μὲ τὴν κίνηση τοῦ Προξένου Μπερνάου,διεξήχθη  καὶ ἄλλη  συνωμοτικὴ κίνηση εἰς τὴν ὁποίαν ἐπικεφαλῆς ἐτέθη ὁ Ἀθανάσιος Μιαούλης, Πρωθυπουργὸς τῆς προτελευταίας Κυβερνήσεως τοῦ Ὄθωνος,ἡ ὁποία ἔμεινε γνωστὴ μὲ τὴν προσωνυμία «Ὑπουργεῖον τοῦ Αἵματος» λόγω τῶν αἱματηρῶν καταστολῶν τῶν Ἐξεγέρσεων τῆς Κύθνου καὶ τοῦ Ναυπλίου.

Εἰς τὸ πλευρὸ τοῦ Ἀθανάσιου Μιαούλη,ἐτέθησαν ὁ Γενναῖος Κολοκοτρώνης, τελευταῖος Πρωθυπουργὸς τοῦ Ὄθωνος πρό της ἐκδηλώσεως τῆς Ἐξεγέρσεως τῆς 10ης Ὀκτωβρίου 1862,ὁ Νικόλαος Λιδωρίκης,ὁ Λεωνίδας Πετροπουλάκης εἰς τὴν ἐπαρχία τῆς Μάνης,μέλη τῆς οἰκογενείας τῶν Πετιμεζαίων,ὁ Δημήτριος Μπότσαρης καὶ ὁ στρατηγὸς Χατζηπέτρος.

Ἡ συνωμοτικὴ αὐτὴ κίνηση εἶχε τὰ ἐχέγγυα νὰ ἀποκτήσει ἰσχυρὰ λαϊκὰ ἐρείσματα διότι εἰς αὐτὴν εἶχαν προσχωρήσει οἱ υἱοὶ τῶν κορυφαίων ἀγωνιστῶν της Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως (Μιαούλη,Κολοκοτρώνη,Μπότσαρη).

Τὸ κύρος τοῦ Ναυάρχου Ἀθανασίου Μιαούλη ἦταν ἱκανὸ νὰ κινητοποιήσει τοὺς κατοίκους ὄχι μόνον τῆς Ὕδρας ἀλλὰ καὶ πολλῶν ἄλλων περιοχῶν.

Οἱ δύο αὐτὲς συνωμοτικὲς κινήσεις παρ’ὅλο ποῦ διεξήχθησαν παραλλήλως δὲν εἶχαν κοινὴ συνισταμένη,διότι οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς δευτέρας κινήσεως (Μιαούλη) ἦταν ἀφοσιωμένοι ὑποστηρικτὲς τοῦ Βασιλέως Ὄθωνος,καὶ δὲν συμμερίζονταν τὶς ἐπιδιώξεις τοῦ Προξένου Μπερνάου.Συνεπῶς τὸ χάσμα μεταξὺ τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς Βαυαρικῆς Δυναστείας εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα τὴν ὁριστικὴ ἀποτυχία τοῦ κινήματος Μπερνάου.

Ὅμως τὸ κίνημα τῶν ὑποστηρικτῶν τοῦ Ἀθανασίου Μιαούλη, ἐξακολούθησε νὰ ἀπεργάζεται τὴν παλινόρθωσιν τοῦ Ὄθωνος εἰς τὴν ἐξουσία καὶ κατέληξε νὰ ἀποκτήσει ὡς ἡγέτη τοῦ,τὸν Δημήτριον Βούλγαρη,ὁ ὁποῖος εἶχε πρωτοστατήσει εἰς τὴν κατάλυση τῆς Δυναστείας κατὰ τὴν Ἐξέγερση τῆς 10ης Ὀκτωβρίου 1862, ἐνδεικτικό του ἀσταθοῦς πολιτικοῦ κλίματος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.

«Ἰουνιανά»

Ἡ ἐκεχειρία μεταξὺ τῶν δύο παρατάξεων διήρκησε μόλις τέσσερις μῆνες.Μετὰ τὸ πέρας τῶν ἐπεισοδίων  τῶν «Φεβρουαριανῶν»,ἐπακολούθησαν νέα ἐπεισόδια’ τὰ «Ἰουνιανά».

Συγκεκριμένα ἡ Κυβέρνησις τοῦ Βενιζέλου Ρούφου (ὁ ὁποῖος ἄνηκε εἰς τὶς τάξεις τῶν Ὀρεινῶν),διαδέχθηκε τὴν Κυβέρνηση τοῦ Ζηνόβιου Βάλβη τὴν 29ην Ἀπριλίου 1863.Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1863,ὁ Πρωθυπουργὸς ἀντικατέστησε δύο Ὑπουργοὺς τῆς Κυβερνήσεως,ποὺ προήρχοντο ἀπὸ τὸ Κόμμα τῶν Πεδινῶν.

Ἀντικαταστάθηκαν ὁ Ὑπουργὸς Στρατιωτικῶν  Δημήτριος Μπότσαρης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ναυτικῶν Δημήτριος Μπουντούρης μὲ τοὺς Πάνο Κορωναῖο καὶ Μιλτιάδη Κανάρη,οἱ ὁποῖοι ἄνηκαν εἰς τὶς τάξεις τῶν Ὀρεινῶν.Ἡ ἐνέργεια αὐτὴ τῆς Κυβερνήσεως ὁδήγησε τὶς δύο ἀντιμαχόμενες πλευρὲς εἷς ἔνοπλη σύρραξη τὴν 18ην Ἰουνίου 1863.

Ὁ Δημήτριος Βούλγαρης,περνώντας εἰς τὴν ἀντεπίθεσιν,ἀπεφάσισε νὰ ἀναρριχηθεῖ πραξικοματικὰ εἰς τὴν ἐξουσίαν.Ἔχοντας τὴν ὑποστήριξη μεγάλων τμημάτων τοῦ Στρατοῦ,συνεργάσθηκε μὲ τὸν περιβόητο λήσταρχο Κυριάκο,ὁ ὁποῖος ἐπικεφαλῆς ὁμάδας ἀνδρῶν στρατοπέδευσε ἐντός της Ἱερᾶς Μονῆς Ἀσωμάτων,πλησίον της Ριζάριου Σχολῆς.

Ὁ Δημήτριος Βούλγαρης,κατόρθωσε ἐπίσης νὰ συμμαχήσει μὲ τὸν Πέτρο Λεωτσάκο, ἀδελφό του νεκροῦ Ἀξιωματικοῦ Νικόλαου Λεωτσάκου,ὁ ὁποῖος ἔπεσε μαχόμενος κατὰ τῆς Δυναστείας τοῦ Ὄθωνος κατὰ τὴν Ἐξέγερση τῆς Κύθνου.

Μὲ τὴν πλευρὰ τῶν «Πεδινῶν» συντάχθηκαν συμμετέχοντας εἰς τὴν ἀνταρσίαν ὁ Στρατιώτικος Διοικητὴς τῶν Ἀθηνῶν Δημήτριος Παπαδιαμαντόπουλος,ἐπικεφαλῆς τοῦ Σώματος τοῦ Πυροβολικοῦ,ὁ Ἀρτέμιος Μίχος ἐπικεφαλῆς τῆς Χωροφυλακῆς,ὁ Νικόλαος Μακρὴς ἐπικεφαλῆς τῆς Ἀστυνομίας,μέλη τῆς παρακρατικῆς δυνάμεως τοῦ Ἰωάννου Κωλέττη (Φουστανελλοφόροι) καθὼς καὶ  ἡ προσωπικὴ φρουρὰ τοῦ Δημητρίου Βούλγαρη (Μαγκουροφόροι).

Ἀρχικῶς ἡ Κυβέρνησις Ρούφου ἀπεφάσισε, δίχως νὰ γνωρίζει τὴν κρυφὴ συμφωνία Λεωτσάκου - Βούλγαρη,νὰ ἀποστείλει πρὸς πολιορκίαν τοῦ λήσταρχου Κυριάκου τὸν Πέτρο Λεωτσάκο.

Ὁ νεοδιορισθεῖς Ὑπουργὸς Στρατιωτικῶν Πάνος Κορωναῖος, ἀναλαμβάνοντας εὐθὺς τὰ καθήκοντά του,(μετὰ τὴν ἀποκάλυψη τῆς συνεργασίας Λεωτσάκου-Βούλγαρη) ἔπεισε τὸν Πρωθυπουργὸ Βενιζέλο Ροῦφο νὰ καταλύσει δυναμικὰ τὸ διαφαινόμενο πραξικόπημα τῆς παρατάξεως τῶν «Πεδινῶν» του Δημητρίου Βούλγαρη, προχωρόντας δυναμικὰ εἰς τὴν σύλληψη τοῦ Λεωτσάκου.Τὴν κυβέρνηση τοῦ Βενιζέλου Ρούφου,ὑποστήριζαν περίπου ἑξακόσιοι ἄνδρες τεσσάρων ταγμάτων τοῦ Στρατοῦ,μέλη τῆς Ἐθνοφυλακῆς (ἀπαρτίζετο ἀπὸ ἄμαχους ἐπιστρατευμένους πολίτες) καθὼς καὶ ἡ πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

Οἱ ὑποστηρικτὲς τῶν «Πεδινῶν» προχώρησαν ἀπ’τὴν πλευρὰ τοὺς εἰς τὴν σύλληψη τῶν Ἀλέξανδρου Κουμουνδούρου καὶ Δημήτριου Καλλιφρονᾶ.

Οἱ πρῶτες ἔνοπλες ἁψιμαχίες μεταξὺ τῶν δύο παρατάξεων διενήχθησαν ἔξωθέν της Ἁγίας Εἰρήνης.Ἐπακολούθησε ἡ σκλήρη «Μάχη τῶν Ἀνακτόρων»,τὰ ὁποία ἐπιχείρησαν νὰ καταλάβουν οἱ δυνάμεις τοῦ Πέτρου Λεωτσάκου,τοῦ λήσταρχου Κυριάκου,τοῦ Πυροβολικοῦ καὶ τῆς Χωροφυλακῆς.Τὶς δυνάμεις αὐτὲς προσπάθησε νὰ ἀποκρούσει ὁ Ὑπουργὸς Στρατιωτικῶν Πάνος Κορωναῖος,ἀναλαμβάνοντας παράλληλα νὰ προστατεύσει τὴν περιοχὴ πλησίον της Ὁδοῦ Ἀνδριανοῦ,ὅπου διέμεναν οἱ εὐπορότεροι πολίτες τῶν Ἀθηνῶν.

Κατὰ τὴν προσπάθεια τῶν ἐπιτιθέμενων «Πεδινῶν» νὰ καταλάβουν τὰ Ἀνάκτορα, ἐφονεύθηκε ὁ υἱὸς τοῦ Κωνσταντίνου Κανάρη,Ἀριστείδης Κανάρης,ὁ ὁποῖος εἶχε ἀναλάβει τὴν φύλαξη τῆς Κεντρικῆς Πύλης τῶν Ἀνακτόρων.

Τὴν πρώτη ἡμέρα τῶν ἐχθροπραξιῶν,συνῆλθαν εἰς συνεδρίασιν ἑβδομήκοντα μετριοπαθεῖς πληρεξούσιοί της Ἐθνοσυνελεύσεως,οἱ ὁποῖοι προσπάθησαν νὰ συνάψουν ἀνακωχὴ μεταξὺ τῶν δύο ἀντιμαχόμενων πλευρῶν.Ἡ ἐκτελεστικὴ ἐξουσία ἀνατέθηκε εἰς τὸν Διομήδη Κυριάκο (ἡ Κυβέρνηση εἶχε παραλύσει λόγω τῶν συγκρούσεων) καὶ συγκροτήθηκε Πρεσβεία ἀπὸ τοὺς Πληρεξούσιους Μεσσηνέζη, Μωραϊτίνη καὶ Σκαραμαγκὰ.Ἡ Μάχη τῶν Ἀνακτόρων διεκόπη τὸ πρωΐ τῆς 19ης Ἰουνίου 1863.

Χαρακτηριστικοῦ του μένους ποῦ ἐπικρατοῦσε μεταξὺ τῶν δύο ἀντιμαχόμενων παρατάξεων,ἦτο τὸ γεγονὸς πῶς διεξήχθη μάχη μεταξὺ τῶν Πεδινῶν καὶ τῶν Ὀρεινῶν καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐξόδιου ἀκολουθίας τοῦ Ἀριστείδου Κανάρη, τὴν 19ην Ἰουνίου 1863,κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας ἐκινδύνευσε νὰ θανατωθεῖ ἡ σύζυγός του.Απώτερος στόχος ήταν η εξολόθρευση των μελών της οικογενείας Κανάρη.

Νέα σφοδρὴ μάχη διεξήχθη τὴν 20ην Ἰουνίου 1863,ὥρα δεκάτην πρωΐνην.Ἔμεινε γνωστὴ ὡς «Μάχη τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης».Ἡ παράταξη τῶν «Ὀρεινῶν» ὑπὸ τὶς ὁδηγίες τοῦ Πάνου Κορωναίου προσπάθησε νὰ ἐκπορθήσει τὴν Ἐθνικὴ Τράπεζα, ἐντός της ὁποίας εἶχαν στρατοπευδεύσει δυνάμεις τῶν «Πεδινῶν».Ἀφορμὴ διὰ τὴν ἔναρξιν τῆς μάχης ἐστάθη ἡ ἐνέργεια τῶν ὀχυρωμένων «Πεδινῶν» νὰ πυροβολήσουν κατὰ τοῦ διερχόμενου Ὑπουργοῦ Στρατιωτικῶν Πάνου Κορωναίου.

Ἡ παράταξη τῶν «Ὀρεινῶν» ἔθρεφε αἰσθήματα μίσους κατὰ τοῦ Διοικητοῦ τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης Γεωργίου Σταύρου,ὁ ὁποῖος ἦτο πιστὸς φίλος του Δημητρίου Βούλγαρη.

Τελικῶς,οἱ ἐχθροπραξίες οἱ ὁποῖες εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα τὸν θάνατο διακοσίων ἀνδρῶν,διεκόπησαν κατόπιν παρεμβάσεως τῶν Μεγάλων Δυνάμεων.Ἡ Συνέλευσις τῆς 21ης Ἰουνίου 1863,εἶχε ὡς ἀποτελέσμα τὸν διορισμὸν νέας Κυβερνήσεως μὲ Πρωθυπουργὸ τὸν Βενιζέλο Ροῦφο.Ὀνομάσθηκε δὲ εἰρωνικὰ ὡς «Κυβέρνησις Ὀροπεδίου»,διότι συμμετεῖχαν ἰσάριθμα τέσσερις ὑπουργοὶ ἀπὸ τὸ κόμμα τῶν «Ὀρεινῶν» καὶ τέσσερις ὑπουργοὶ ἀπὸ τὸ κόμμα τῶν «Πεδινῶν».Ἦτο ἡ Κυβέρνησις ποὺ παρέδωσε τὴν ἐξουσία εἰς τὸν νέον Βασιλέα Γεώργιον Ἃ΄ ( Χριστιανὸς - Γουλιέλμος - Φερδινάνδος - Ἀδόλφος – Γεώργιος)     

Πηγές:

-)Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Ἐν Ἀθήναις Β΄τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσεως,

Τόμος Ἅ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1862

Συνεδρίασις ΙΓ’,Τῆς 2ας Ἰανουαρίου 1863

-)Πρακτικὰ τῶν Συνεδριάσεων τῆς Ἐν Ἀθήναις Β΄τῶν Ἑλλήνων Συνελεύσεως,

Τόμος Γ΄,Ἀθῆναι,Ἐκ τοῦ Ἐθνικοῦ Τυπογραφείου,1863

Συνεδρίασις ΡΙΓ’,Τῆς 31ης Μαΐου 1863,

Συνεδρίασις ΡΙΣΤ’,Τῆς 5ης Ἰουνίου 1863

-) Ιστορία του Όθωνος,βασιλέως της Ελλάδος (1832-1862),Αθήνα 1893,2η 1894 Τρύφων Ευαγγελίδης

-)Νεώτερη Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους,1826-1974,Ἡ ἐποχὴ τοῦ Γεωργίου Ἅ΄,Τόμος Δ΄,Γεωργίου Ρούσσου

-)www.Wikipedia,

-)www.istorikathemata.com,( Τὰ "Ναυπλιακὰ"(1η Φεβρουαρίου 1862))

 -)www.pireorama.blogspot.gr

(Ἡ "ἀναίμακτη" ἐπανάσταση τοῦ 1862 (Ἔξωση τοῦ Ὄθωνα)