Ὕδρα 1835-1948.Τὸ καθεστὼς Δασμῶν,Λιμενικῶν Φόρων καὶ Φορολογίας τῆς νήσου Ὕδρας

 

Ὕδρα 1835-1948.

Τὸ καθεστὼς Δασμῶν,Λιμενικῶν Φόρων καὶ Φορολογίας τῆς νήσου Ὕδρας

 

Πηγή:Ἐθνικὸ Τυπογραφεῖο Ἑλλάδος

 

Σκοπὸς τῆς συγκεκριμένης μελέτης εἶναι ἡ ἀναδρομικὴ παρουσίαση τοῦ ἰσχύοντος φορολογικοῦ καθεστῶτος τῆς νήσου Ὕδρας (τῶν εἰσαγομένων πρὸς ἐσωτερικὴ κατανάλωση ἐμπορευμάτων),κατὰ τὴν χρονικὴ περίοδο 1835-1948,μέσω τῶν δημοσιεύσεων τῶν ἑκάστοτε θεσμοθετημένων Βασιλικῶν ἢ Προεδρικῶν Διαταγμάτων τῶν Ἑλληνικῶν Κυβερνήσεων.

Κατὰ τὸ πρῶτο ἔτος τῆς Ἑλληνικῆς Ἀνεξαρτησίας (Πρωτόκολλο Λονδίνου 3 Φεβρουαρίου 1830),ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση ἐνέκρινε ψήφισμα τὴν 12 Μαρτίου 1830,βάσει τοῦ ὁποίου παρείχετο στὴν νῆσο Ὕδρα,τὸ δικαίωμα τοῦ «Ἐλεύθερου λιμένος».Ἡ ἰσχὺς τοῦ συγκεκριμένου δικαιώματος παρετείνετο ἕως τὸν Μάρτιο τοῦ 1835.

 

1835

Τὴν 4η Ἀπριλίου 1835,ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση κοινοποίησε μέσω τῆς ἐκδόσεως νέου Βασιλικοῦ Διατάγματος (Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 11),τὴν ὁριστικὴ κατάργηση τοῦ δικαιώματος τοῦ ἐλεύθερου λιμένος γιὰ τὴν νῆσο Ὕδρας,παρέχοντας τὴν προσωρινὴ παράταση τοῦ συγκεκριμένου δικαιώματος ἕως τὴν 1ην Ὀκτωβρίου 1835.

Ἔκτοτε,λόγω τῆς ὁριστικῆς παύσεως τοῦ συγκεκριμένου δικαιώματος,τὰ εἰσαγόμενα εἷς τὸν λιμένα τῆς Ὕδρας ἐμπορεύματα,θὰ ἐναπόκειντο σὲ καθεστὼς φορολογήσεως.Συγκεκριμένα τὸ Φύλλο Ἐφημερίδας τῆς Κυβερνήσεως ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

 

Φύλλο Ἐφημερίδα Κυβερνήσεως τῆς Ἑλλάδος.Ἀριθμὸς Φύλλου 11.

Βασιλικὸ Διάταγμα.

Ἐν Ἀθήναις 4 Ἀπριλίου 1835

«Περὶ τοῦ ἐλεύθερου λιμένος Ὕδρας

Δία νὰ μὴν στερήσωμεν τὴν κοινότητα τῆς Ὕδρας τῆς ὠφελείας τὴν ὁποία ἐχορήγησεν εἰς αὐτὴν ὁ διὰ τοῦ ἀπὸ 12 Μαρτίου 1830 Ψηφίσματος ἐγκριθεῖς ἐλεύθερος λιμὴν,καὶ ἀπεναντίας διὰ νὰ ἀπομακρύνωμεν τὴν προξενηθεῖσαν βλάβην εἰς τὸ δημόσιον ἕνεκα τῆς κακῆς χρήσεως τῆς περὶ οὐ ὁ λόγος χάριτος.

Θεωροῦντες ὅτι τὸ δικαίωμα τοῦ ἐλεύθερο λιμένος παύει ἐντός του παρόντος μηνὸς Μαρτίου.Ἀκούσαντες καὶ τὴν γνώμην τοῦ Ἡμετέρου ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν Γραμματέως τῆς Ἐπικρατείας,ἀποφασίζομεν ὡς ἀκολούθως:

 

Ἄρθρον 1

Τὸ εἷς τὸ λιμένα τῆς νήσου Ὕδρας παραχωρηθὲν δικαίωμα τοῦ ἐλεύθερου λιμένος ἐπεκτείνεται μέχρις τῆς 1ης Ὀκτωβρίου 1835.

Άρθρον 2.

Ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου 1835 παύει τὸ δικαίωμα τοῦτο,καὶ ἀπεναντίας συσταίνεται εἷς τὴν Ὑδρὰν κατάστημα Διαμετακομίσεως διὰ τὰς ἀτελωνίστους ξένης ἐπικρατείας πραγματείας.

Ἄρθρον 3.

Τὸ κατάστημα Διαμετακομίσεως τῆς Ὕδρας ὑποβάλλεται εἷς τους αὐτοὺς προσδιορισμοὺς ὡς καὶ τὸ τῆς Σύρας καὶ εἰς τὰς τροποποιήσεις,αἴτινες τυχὸν ἤθελον γίνει διὰ τοῦ νέου περὶ τελωνίων ὀργανισμοῦ



Ἄρθρον 4.

Ἡ ἀμοιβαία μετακόμισις τῶν εἷς τὰ καταστήματα τῆς Διαμετακομίσεως Σύρας καὶ Ὕδρας ἀτελωνίστων ξένης ἐπικρατείας πραγματειῶν συγχωρεῖται ἀπὸ τὴν 1ην Ὀκτωβρίου.Ἡ ἀποστολὴ δὲ τοιούτων πραγματειῶν εἰς ἄλλα μέρη τοῦ Βασιλείου συγχωρεῖται τότε μόνον ἐὰν πληρωθῆ τὸ δὶ’αὐτᾶς εἰσαγωγικὸν τελωνείων εἷς τὰ τελωνεῖα Σύρας ἢ Ὕδρας.



Ἄρθρον 5.

Ὁ Ἡμέτερος ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν Γραμματεὺς τῆς Ἐπικρατείας ἐπιφορτίζεται μὲ τὴν διὰ τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως δημοσίευσιν καὶ ἐκτέλεσιν τοῦ παρόντος Διατάγματος.

Ἐν Ἀθήναις ,τὴν 22αν Μαρτίου (3 Ἀπριλίου) 1835.

Ἐν ὀνόματι τοῦ Βασιλέως

Ἡ Ἀντιβασιλεία

Ὁ Κόμης ΑΡΜΑΝΣΠΕΡΓ Πρόεδρος,ΚΟΒΕΛ,ΕΪΔΕΚ

Ὁ ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν Γραμματεὺς τῆς Ἐπικρατείας Ν.Γ.ΘΕΟΧΑΡΗΣ»

Φωτογραφία

Τὸ ἐπιβλητικὸ Ἀρχοντικό της οἰκογενείας Τσαμαδοῦ.Στεγάζει τὴν Ἱστορικὴ Σχολὴ Ἐμποροπλοιάρχων Ὕδρας.Κατὰ τὸ ἔτος 1835,μετὰ τὴν κατάργηση τοῦ δικαιώματος τοῦ ἐλεύθερου λιμένος (1η Ὀκτωβρίου 1835) φιλοξένησε τὴν ὑπηρεσία τοῦ Τελωνείου Ὕδρας.Χρέη τελώνου διετέλεσε ὁ Φιλικὸς Παναγιώτης Σέκερης

1847

Στὶς 22 Δεκεμβρίου 1847 ψηφίστηκε ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση,ὁ Νόμος ΞΗ΄ «περὶ τῶν Δημοτικῶν Φόρων».Τὸ ἄρθρο 5 τῆς συγκεκριμένης νομοθεσίας καθόριζε ἐφ’ἑξῆς τὴν ἐπιβολὴ δασμοῦ ἐπὶ ὅλων τῶν εἰσαγομένων –σὲ κάθε Δῆμο τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας-πρὸς κατανάλωση ἐμπορευμάτων. Συγκεκριμένα,περὶ τῆς ἐπιβολῆς δασμῶν ἐπὶ τῶν εἰσαγόμενων προϊόντων στὰ ἄρθρα 1 & 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄ἀναγράφονται τὰ ἑξῆς:

«...Ἄρθρο 1 τοῦ Νόμου ΞΗ΄

Ἐπιτρέπεται εἷς τους δήμους,οἵτινες εἲν’ πρωτεύουσαι ἐπαρχιῶν,ἢ παρ’ οἶς εἶναι καθιδρυμένη τελωνιακὴ ἀρχή,μέχρι καὶ αὐτοῦ του σταθμάρχου,καὶ τῶν ὁποίων τὰ τακτικὰ εἰσοδήματα δὲν ἐπαρκούσιν εἰς τὰς ἀναγκας τῶν,νὰ ἐπιβάλλωσιν ἐπὶ τῶν πρὸς τοπικὴν κατανάλωσιν εἰσαγομένων,καὶ ἐν τῷ ἐπομένω ἄρθρω ὠρισμένων ὠνίων δασμόν,μὴ ὑπερβαίνοντα τὰ δύο ἐπὶ τῆς % τῆς τιμῆς αὐτῶν.

Ἄρθρο 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄

Ἕνεκα ἰδιατέρων ἀναποφεύκτων περιστάσεων τινὸς δήμου,καὶ καθόσον αὖται διαρκούσι,δύναται νὰ ἐπεκταθῆ ὁ δασμὸς καὶ εἰς τοὺς δημητριακοὺς καρπούς,τὰ ἄλευρα,καὶ εἰς ἄλλα ἐμπορεύματα ἐκ τῶν πρὸς ἐσωτερικὴν κατανάλωσιν εἰσαγομένων’ἀλλὰ τὸ περὶ τούτου ψήφισμα τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου ἰσχύει μόνον,ἀφοῦ ἐγκριθῆ διὰ Βασιλικοῦ Διατάγματος,προηγουμένης γνωμοδοτήσεως τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου....»

1851

Τὸ πρῶτο Βασιλικὸ Διάταγμα τὸ ὁποῖο ἐξέδωσε ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση,βάσει τοῦ συγκεκριμένου νόμου, δημοσιεύτηκε στὸ Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἀριθμὸς 1 τῆς 18ης Ἰανουαρίου 1851.Τὸ Βασιλικὸ Διάταγμα, ὑπέγραψε ἔναντί του Βασιλέως Ὄθωνος,ἡ Βασίλισσα Ἀμαλία.:

 

Φύλλο Ἐφημερίδα Κυβερνήσεως τῆς Ἑλλάδος.Ἀριθμὸς Φύλλου 1.

Βασιλικὸ Διάταγμα.

Ἐν Ἀθήναις 18 Ἰανουαρίου 1851

«Διάταγμα

Περὶ ἐπεκτάσεως τῶν ἐπὶ τῶν ὠνίων δασμῶν εἷς τους Δήμους Σπετσῶν καὶ Ὕδρας

Ὄθων

Ἐλέω Θεοῦ Βασιλεὺς τῆς Ἑλλάδος

Ἐπὶ τὴ προτάσει τοῦ Ἡμετέρου ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν Ὑπουργοῦ,λαβόντες ὑπ’ὄψιν τὸ ἄρθρον 5 τοῦ ἀπὸ 22 Δεκεμβρίου 1847 Νόμου ΞΗ΄ περὶ δημοτικῶν φόρων,ὡς καὶ τὴν γνωμοδότησιν τοῦ Ἡμετέρου Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου,ἀπεφασίσαμεν καὶ διατάττομεν.

Ἄρθρον 1.

Ἐπιτρέπεται εἷς τους δήμους Σπετσῶν καὶ Ὕδρας νὰ ἐπιβάλωσι τὸν ἐπὶ τῶν ὠνίων δασμὸν ἐφ’ὅλων ἓν γένει τῶν πρὸς ἐσωτερικὴν κατανάλωσιν εἰσαγωμένων ἐμπορευμάτων.

Ἄρθρον 2.

Ὁ ὅρος τοῦ δασμοῦ τούτου θέλει ὑπερβαίνει τὸν διὰ τὰ λοιπὰ ὤνια καθ’ἕκαστον ἔτος ψηφιζόμενον ὑπὸ τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου.

Ἄρθρον 3.

Ὁ ἀνωτέρω φόρος θέλει διαρκέσει ἐπὶ τρία κατὰ συνέχειαν ἔτη ἀπὸ τῆς ἐκδόσεως τοῦ παρόντος Διατάγματος.

Ὁ Ἡμέτερος ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν Ὑπουργὸς θέλει ἐκτελέσει καὶ δημοσιεύσει τὸ παρὸν Διάταγμα.

Ἓν Ἀθήναις τὴν 5ην Ἰανουαρίου 1851

Ἐν ὀνόματι τοῦ Βασιλέως

Ἡ Βασίλισσα Ἀμαλία»

1853-1861

Βάσει τοῦ ἄρθρου 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄ τῆς 22ας Δεκεμβρίου 1847 καθορίστηκε πλέον ἡ ἐπιβολὴ δασμοῦ ἐπὶ ὅλων τῶν εἰσαγομένων πρὸς κατανάλωση-στὴν νῆσο Ὕδρα- ἐμπορευμάτων.Τὸ ὕψος τοῦ δασμοῦ προσδιορίστηκε στὸ 2% ἐπὶ τῆς συνολικῆς ἀξίας τῶν ἐμπορευμάτων,ἐνῶ ἡ διάρκειά του παρετείνετο ἐπὶ τρία ἔτη,βάσει τῆς ἐκδόσεως τῶν ἀντιστοίχων Βασιλικῶν Διαταγμάτων:

Ά)Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 26ης Νοεμβρίου 1853 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 40 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Ὄθων καὶ Γραμματέως τῆς Ἐπικρατείας Ἰωάννη Ἀμβροσιάδη))

Β)Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 13ης Δεκεμβρίου 1856 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 84 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Ὄθων καὶ Δημήτριος Γεωργίου Βούλγαρης))

Γ)Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 28ης Ἰανουαρίου 1860 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 5 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Ὄθων καὶ Ἀναγνώστης Γεωργίου Κουντουριώτης))

Δ)Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 26ης Ἰανουαρίου 1861 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 3 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Ὄθων καὶ Ν.Παππαλεξόπουλος))

1866

Ἀπὸ τῆς ἐκδόσεως τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τῆς 9ης Σεπτεμβρίου 1866 καὶ ἔπειτα,ὁ χρόνος ἐπεκτάσεως τῆς φορολογήσεως ἐπεκτείνετο πλέον στὰ τέσσερα ἔτη.Τὸ ὕψος τοῦ δασμοῦ ἐξακολούθησε νὰ ὑπολογίζεται ἐπὶ τοῦ ποσοστοῦ 2 % τῆς συνολικῆς ἀξίας τῶν ἐμπορευμάτων.

1870

Ἀκολούθως ἐκδόθηκε τὴν 24ης Ἰουλίου 1870 νέο Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 24 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ Θ.Α.Ζαΐμης)) γιὰ τὴν ἐκ νέου τετραετῆ παράταση ἐπιβολῆς φορολογήσεως.Ὁ καθορισμὸς τοῦ ὕψους τοῦ δασμοῦ, συνυπολογίστηκε ἐπίσης βάσει τοῦ Στ΄ψηφίσματος τῆς 12ης Μαΐου 1870 τοῦ Δήμου Ὕδρας.

Τὸ ἴδιο ἔτος,μὲ νέο Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 19ης Ὀκτωβρίου 1870 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 34 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ Δ.Δρόσος)) καθορίστηκε ἔκτακτη ἐπιβολὴ φορολόγησης ἐπὶ τῶν εἰσαγόμενων ἐμπορευμάτων τῶν προσορμιζομένων πλοίων στὸν λιμένα τῆς Ὕδρας,γιὰ τὴν ἑπόμενη πενταετία,λόγω τῆς ἐκτέλεσης λιμενικῶν ἔργων στὸ λιμένα τῆς πόλεως τῆς Ὕδρας.

Τὰ χρήματα ποὺ θὰ προέκυπταν ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴ τῆς πενταετοῦς αὐτῆς φορολόγησης,θὰ χρησιμοποιοῦντο συγκεκριμένα γιὰ τὸν καθαρισμό,τὴν ἐκβάθυνση τοῦ πυθμένος τοῦ λιμένος τῆς Ὕδρας,τὴν ἐπισκευὴ τῶν κρηπιδωμάτων αὐτοῦ καὶ τέλος γιὰ τὴν τοποθέτηση ἐν αὐτῶ σημαντῆρος.

Γιὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τῆς 19ης Ὀκτωβρίου 1870,ἐλήφθησαν ὑπόψη, τὸ ἄρθρον 2 τοῦ περὶ λιμένων ΡΚΘ΄ Νόμου τῆς 29ης Δεκεμβρίου 1865,τὸ ὑπὸ ἀριθμὸν ΙΘ΄ ψήφισμα τῆς 27ης Ἰουνίου 1870 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Ὕδρας,καὶ ἡ ὑπ’ἀριθμὸν Ζ΄ γνωμοδότησιν τῆς 27ης Ἰουλίου 1870 τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου. Συγκεκριμένα ἀποφασίστηκαν τὰ ἑξῆς:

«...Α΄.Ἐγκρίνομεν τὸ ἄνω μνησθὲν ψήφισμα τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Ὑδραίων,δὶ’οὐ ἐπεβλήθη φόρος 1) πέντε λεπτὰ τὸν τόννον κατὰ πάσαν προσόρμισιν ἐπὶ τῶν ἓν τῷ λιμένι Ὕδρας προσορμιζομένων πλοίων τῶν ἐχόντων χωρητικότητα ἀνωτέραν τοῦ τόννου’2)ἓν τέταρτον τοῖς % ἐπὶ τῆς ἀξίας ὅλων τῶν ἐν τῷ δήμω εἰσαγομένων ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς ἢ ἀλλαχόθεν τοῦ Κράτους μεταφερομένων ἐμπορευμάτων καὶ καταναλωσίμων ὠνίων.

Β’ Ἡ φορολογία αὐτὴ διαρκέσει πενταετίαν...»

1874

Τὴν 14ην Ἰανουαρίου 1874 ἐκδόθηκε Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 2 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ Ε.Δεληγιώργης)), μὲ τὸ ὁποῖο ἐξακολουθοῦσε ἡ ἐπιβολὴ φορολόγησης 2% ἐπὶ τῶν εἰσαγομένων ἐμπορευμάτων. Συνυπολογίστηκε στὴν παράταση τῆς φορολογίας,τὸ ΡΚστ΄ψήφισμα τῆς 12ης Νοεμβρίου 1874 τοῦ Δήμου Ὕδρας.

1877

Μὲ Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 8ης Φεβρουαρίου 1877 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 6 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ Γεώργιος Κουμουνδοῦρος)) ἐπεβλήθησαν πρόσθετοι λιμενικοὶ φόροι γιὰ τὴν ἐξακολούθηση τῶν λιμενικῶν ἔργων τῆς πόλεως τῆς Ὕδρας.Γιὰ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ συγκεκριμένου Βασιλικοῦ Διατάγματος, ἐλήφθησαν ὑπόψη, τὸ ἄρθρον 2 τοῦ περὶ λιμένων ΡΚΘ΄ Νόμου τῆς 29ης Δεκεμβρίου 1865,τὸ ὑπ’ἀριθμὸν ΨΣΤ΄ ψήφισμα τῆς 27ην Ἰουνίου 1877 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Ὕδρας.Συγκεκριμένα ἀποφασίστηκαν τὰ ἑξῆς:

« ...δὶ’οὐ πρὸς ἐξακολούθησιν τῶν ἐκεῖ λιμενικῶν ἔργων ἐπιβάλλει ἐπὶ πενταετίαν τοὺς ἑξῆς πρόσθετους φόρους.

1.Πέντε λεπτὰ τὸν τόνον ἐπὶ τῶν προσορμιζομένων πλοίων διὰ πάσαν προσόρμισιν.

2.Δέκα τοῖς ἑκατὸν ἐπὶ τῶν ἀντιστοιχούντων εἰσαγωγικῶν τελῶν διὰ τὰ ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα.

3.Ἓν τέταρτον τοῖς ἑκατὸν ἐπὶ τῆς ἀξίας τῶν ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους μεταφερομένων ἐμπορευμάτων,κατὰ τὸ προσηρτημένον εἰς τὸ ψήφισμα τιμολόγιον...»

* Τὸ ἄρθρο 2 τοῦ Νόμου ΡΚΘ΄,τὸ ὁποῖο καθόριζε τὴν ἐπιβολὴ φορολογίας ὑπὲρ τῆς κατασκευῆς προκυμαίων καὶ λιμανιῶν ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«...Ἄρθρο 2 τοῦ Νόμου ΡΚΘ΄

Περὶ ἐπιβολῆς φόρων γιὰ τὴν κατασκευὴ προκυμαίων

Οἱ πρόσθετοι οὗτοι φόροι ἐπιβάλλονται διὰ ψηφισμάτων τῶν ἁρμοδίων δημοτικῶν συμβουλίων ,ἐγκρινομένων διὰ Β.Διατάγματος,προηγουμένης γνωμοδοτήσεως τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου.Δὲν δύναται δὲ τὸ ποσὸν αὐτῶν νὰ ἦναι ἀνώτερον τῶν ἑξῆς ὅρων:

1)Δέκα λεπτὰ τὸν τόνον ἐπὶ τῶν προσορμιζομένων πλοίων,διὰ πάσαν προσόρμισιν

2)10 % ἐπὶ τῶν ἀντιστοιχούντων εἰσαγωγικῶν τελῶν διὰ τὰ ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα

3) 1% ἐπὶ τῆς ἀξίας τῶν ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους μεταφερομένων ἐμπορευμάτων

4)3% ἐπὶ τῆς ἀξίας τῶν πρὸς ἐξαγωγὴν ἢ μεταφορὰν ἐπιβιαβαζομένων προϊόντων

5)Ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω φόρων δύνανται τὰ δημοτικὰ συμβούλια νὰ προσδιορίσωσι πρὸς τὸν αὐτὸν σκοπὸν δημοτικὴν οἱανδήποτε περιουσίαν,ἐ ποιουμένην κατὰ τὰς νομίμους διατυπώσεις’ πρὸς δὲ νὰ ἐπιβάλωσι καὶ ἄμεσον φόρον ἐπὶ τῶν προϊόντων της γὴς μέχρι 2%.Οἱ κατὰ τὰς ἀνωτέρω βάσεις ἐπὶ τῶν μεταφερομένων καὶ ἐξαγομένων προϊόντων καὶ ἐμπορευμάτων φόροι ὁρίζονται εἷς χρήματα,ἑξακριβουμένης ἅπαξ διὰ παντός της ἀξίας αὐτῶν...»

Νέα παράταση τῆς ἐπιβολῆς φορολογήσεως,ἀπεφασίστηκε μὲ τὸ Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 15ης Νοεμβρίου 1877 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ. Φύλλου 87 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ Α.Κουμουνδοῦρος)).Συνυπολογίστηκε στὴν παράταση τῆς φορολογίας,τὸ ΡΜστ΄ψήφισμα τῆς 25ης Αὐγούστου 1877 τοῦ Δήμου Ὕδρας.

1879

 

Μὲ Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 30ης Σεπτεμβρίου 1879 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 64 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ Γεώργιος Κουμουνδοῦρος)),βάσει τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ περὶ λιμένων ΡΚΘ΄ Νόμου τῆς 29ης Δεκεμβρίου 1865 καὶ τοῦ ψηφίσματος τῆς 4ης Ἰουλίου 1879 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Ὑδραίων,ἀποφασίστηκε ἡ ἐλάττωση τῆς φορολογήσεως ἀπὸ 10% σὲ 5% ἐπὶ τῶν ἀντιστοιχούντων εἰσαγωγικῶν τελῶν ἐπὶ τῶν εἰσαγομένων προϊόντων ὑπὲρ τοῦ λιμένος τῆς νήσου Ὕδρας.(Ἡ φορολόγηση ἀφοροῦσε τὴν ἐκτέλεση τῶν λιμενικῶν ἔργων τῶν ἐτῶν 1870-1877).

1880

Τὴν 11η Ἰουνίου 1880,ἐκδίδεται Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 66 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ Κ.Λομβάρδος)) τὸ ὁποῖο προσδιόριζε τὸν φορολογικὸ ὄρο ἐπὶ τοῦ εἰσαγόμενου πρὸς κατανάλωσιν στὸν λιμένα τῆς Ὕδρας σπόγγου. Συγκεκριμένα βάσει τοῦ ἄρθρου 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄ τῆς 22ας Δεκεμβρίου 1847 καὶ τοῦ ψηφίσματος τῆς 17ης Ὀκτωβρίου 1880 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου Ὑδραίων ἀπεφασίστηκαν τὰ ἑξῆς:

«..τὸν ὁρισθέντα φορολογικὸν ὄρον ἐπὶ τοῦ εἰσαγόμενου εἷς τὸν δῆμο Ὑδραίων πρὸς τοπικὴν κατανάλωσιν σπόγγου περιορίζομεν εἷς λεπτὰ δέκα ἐφ’ἑκάστης ὀκὰς χόνδρου σπόγγου καὶ εἰς λεπτὰ δέκα ἐφ’ἑκάστης ὀκὰς τοιούτου λεπτοῦ,εἴτε ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ,εἴτε ἐκ τοῦ ἐσωτερικοῦ εἰσάγεται εἷς τὸν δῆμον πρὸς κατανάλωσιν...»

1882

Τὴν 1η Μαρτίου 1882,ἐκδόθηκε Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 11 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ Ν.Παπαμιχαλόπουλος)),τὸ ὁποῖο διεχώριζε τὰ εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα ποὺ ὑποκειντο σὲ φορολογία σὲ δύο βασικὲς κατηγορίες.

Ἡ πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει ἐμπορεύματα ὅπως τὰ σιτηρά,τὰ ἄλευρα καὶ γενικῶς τὰ διάφορα πρὸς κατανάλωση ἐμπορεύματα,τὰ ὑποκειντο σὲ φορολογία 2% ἐπὶ τῆς συνολικῆς ἀξίας (τῶν ἐμπορευμάτων) βάσει τοῦ ψηφίσματος τῆς 29ης-30ης Νοεμβρίου 1882 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὕδρας.

Ἡ δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνει ἐμπορεύματα ὅπως τὸ ἁλάτι καὶ τὰ σφάγια (ἀμνοερίφια), τῶν ὁποίων ἡ φορολογία καθορίζετο βάσει τῶν ἀποφάσεων τοῦ ἑκάστοτε Νομάρχη.

«...Ἐπιτρέπεται εἷς τὸν δῆμον Ὑδραίων νὰ ἐπεκτείνη ἡ ἐπὶ τετραετίαν τὸν ἐπὶ τῶν ὠνίων δασμὸν εἰς τὰ πρὸς ἐσωτερικὴν κατανάλωσίν του εἰσαγόμενα καὶ ἐν τὴ προσηρτημένη εἰς τὸ διαληφθὲν ψήφισμα τοῦ δημοτικοῦ συμβουλίου διατιμήσει περιλαμβανόμενα ὀνομαστὶ καὶ ἓν γένει σιτηρά,ἄλευρα καὶ ἐμπορεύματα,εἰς τὸν φορολογικὸν ὄρον τῶν 2% τῆς τιμῆς αὐτῶν,ἑξαιρέσει τοῦ ἅλατος καὶ ἐκείνων ἐκ τῶν κατονομαζομένων ζώων,ὅσα ὑπόκεινται,ὡς σφάγια,εἰς τὸν ἐπὶ τῶν ὠνίων δασμόν,προσέτι δὲ καὶ αὐτῶν τῶν ὠνίων,τῶν ἐν τὴ διατιμήσει ταύτη περιλαμβανομένων,τοῦ ἐπὶ τῶν ὁποίων δασμοῦ ἡ ἔγκρισις ἐναπόκειται,κατὰ τὸν νόμον εἷς τὸν Νομάρχην...»

Τὸ ἴδιο ἔτος,τὴν 11ην Ἰουνίου 1882,ἐκδίδεται νέο Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 45 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ Χ.Τρικούπης)),τὸ ὁποῖο ἐνέκρινε τὴν ἐπιβολὴ πενταετοῦς φορολογήσεως γιὰ τὴν ἐξακολούθηση τῶν λιμενικῶν ἔργων τῆς πόλεως τῆς Ὕδρας.Συμπεριλαμβανομένου τοῦ ὑπ’ἀριθμοῦ 10 ψηφίσματος τῆς 14ης Μαΐου 1882 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων καὶ τῆς γνωμοδοτήσεως τοῦ Ὑπουργείου Ἐσωτερικῶν ἐγκρίθηκαν τὰ ἑξῆς:

«...πρὸς ἀποπεράτωσιν τῶν ἓν Ὕδρα λιμενικῶν ἔργων,τὴν ἐπιβολὴ τῶν ἑξῆς πρόσθετων φόρων:

α)Πέντε λεπτὰ τὸν τόνον ἐφ’ἑκάστου πλοίου διὰ πάσαν αὐτοῦ προσόρμησιν.

β)Πέντε τοῖς ἑκατὸν ἐπὶ τῶν ἀντιστοιχούντων εἰσαγωγικῶν τελῶν διὰ τὰ ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα καὶ

γ)Ἥμισυ τοῖς ἑκατὸν ἐπὶ τῆς ἀξίας τῶν ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους μεταφερομένων ἐμπορευμάτων.

Ἡ φορολογία αὐτὴ διαρκέσει ἐπὶ πέντε ἔτη.»

1885

Κατὰ τὸ ἔτος 1885,ἐκδίδεται τὴν 28η Δεκεμβρίου 1885 Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 45 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Ν. Παπαμιχαλόπουλος)),τὸ ὁποῖο περιλαμβάνει τροποποίησεις στὸ τρόπο ὑπολογισμοῦ τῆς φορολογήσεως τῶν ἐμπορευμάτων,ὁ ὁποῖος καθορίζετο πλέον βάσει τοῦ ἄρθρου 20 τοῦ ΑΡη΄ Νόμου περὶ τελωνιακοὺ δασμολογίου (ὡς ἔχει τροποποιηθεῖ διὰ τοῦ ἄρθρου 1 τοῦ ΑΣΑ΄ νόμου τῆς 31ης Ἰανουαρίου 1885),τοῦ ἄρθρου 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄ τῆς 22ας Δεκεμβρίου 1847 ,τοῦ ψηφίσματος Σστ΄ τῆς 27ης Νοεμβρίου 1885 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων καὶ τῆς ὑπ’ἀριθμὸν 69ης γνωμοδοτήσεως τῆς 15ης Δεκεμβρίου 1885 τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.Ἡ ἐπιβολὴ φορολογήσεως καθορίζετο ὡς ἑξῆς:

«...Ἐπιτρέπεται εἷς τὸν δῆμον Ὑδραίων νὰ ἐπεκτείνη ἐπὶ τετραετίαν,ἀρχομένην ἀπὸ 1 Ἰανουαρίου τοῦ ἐπιόντος 1886 ἔτους,τὸν ἐπὶ τῶν ὠνίων δασμὸν εἷς τὰ πρὸς ἐσωτερικὴν κατανάλωσιν τοῦ διὰ θαλάσσης ἐκ τὲ τῆς ἀλλοδαπῆς εἰσαγόμενα καὶ ἓξ ἄλλων δήμων τοῦ Κράτους μεταφερόμενα ἐμπορεύματα ἓν γένει εἷς τὸν φορολογικὸν ὄρον τοῦ ἑνὸς δεκατημορίου τῶν νενομισμένων εἰσαγωγικῶν τελῶν,εἰς δὲ τὸν καπνὸν τοῦ ἑνὸς ἑκατοστημορίου τῶν κατὰ τὸν νόμον ΑΣΘ΄ εἰσαγωγικῶν τελῶν,ἑξαιρέσει τῶν κατὰ τὸν νόμον περὶ τελωνιακοὺ δασμολογίου,κατ’αὐτὸ τοῦτο τὸ δασμολόγιον καὶ κατὰ νόμους εἰδικοὺς μὴ ὑποκειμένων εἷς εἰσαγωγικὸν τέλος καὶ ἑπομένως ἀπηλλαγμένων καὶ δημοτικοῦ δασμοῦ,ὡς καὶ τῶν εἰς τὸ μονοπώλιον τοῦ Κράτους ἀνηκόντων...»

* Σημείωση: Τὸ τροποποιηθὲν ἄρθρο 20 τοῦ ΑΡη΄ Νόμου περὶ τελωνιακοὺ δασμολογίου, διὰ τοῦ ἄρθρου 1 τοῦ ΑΣΑ΄ νόμου τῆς 31ης Ἰανουαρίου 1885 ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«.Ἄρθρον 1



Ἡ ἃ΄παράγραφος τοῦ ἄρθρου 20 τοῦ 19 Ἀπριλίου 1884 νόμου τροποποιεῖται ὡς ἑξῆς:



Ὁ ὑπὲρ τῶν δήμων διὰ τοῦ ἀπὸ 22 Δεκεμβρίου 1847 ΞΗ΄νόμου ὁριζόμενος δασμὸς ἐπὶ τῶν πρὸς τοπίκην κατανάλωσιν ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ εἰσαγομένων ἢ ἓξ ἄλλων δήμων τοῦ Κράτους μεταφερομένων ὠνίων καὶ ἐμπορευμάτων δὲν δύναται νὰ ὑπερβαίνη τὸ δεκατημόριον τῶν νενομισμένων εἰσαγωγικῶν τελῶν.



Ἐπὶ τοῦ καπνοῦ ὅμως,τοῦ γλεύκους,τοῦ οἴνου καὶ τῶν οἰνοπνευματωδῶν ὑγρῶν καὶ ποτῶν δὲν δύναται νὰ ὑπερβαίνη τὰ δύο ἐκαστημόρια τῶν εἰσαγωγικῶν τελῶν.Περιορισμὸς κάτω του δεκατημορίου δύναται νὰ ἐπεκταθῆ καὶ ἐπὶ ἄλλα εἴδη διὰ Βασιλικοῦ Διατάγματος,ἐκδιδομένου τὴ προτάσει τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου..»

1886

Μὲ νέο Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 9ης Σεπτεμβρίου 1886 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 182 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Κ.Λομβάρδος)),ἐπεκτείνεται ἡ ἐπιβολὴ φορολογήσεως καὶ σὲ διάφορους ἄλλους κλάδους τῆς οἰκονομικῆς δραστηριότητας τῆς νήσου Ὕδρας.

Εἰδικότερα στὸ ἄρθρο 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄ τῆς 22ας Δεκεμβρίου 1847 περὶ τελῶν, συνυπολογίζονται στὸν καθορισμὸ τῆς φορολογίας,διατάξεις τῶν νόμων ΑΤΕ΄(26ης Νοεμβρίου 1886 περὶ μεταβολῶν τοῦ τελωνιακοῦ δασμολογίου) καὶ ΑΤΙΔ΄( 21ης Δεκεμβρίου 1886 περὶ διαφόρων ἀτελῶν ἐμπορευμάτων).

Συμπεριλαμβανομένων τῶν ψηφισμάτων τῆς 28ης Δεκεμβρίου 1886 καὶ 18ης Ἰανουαρίου 1887 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων (ὑπ’ἀριθμὸν 3 & 5 ψηφίσματα) καὶ τῆς ὑπ’ἀριθμὸν 26ης γνωμοδοτήσεως τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου ἐπιβάλεται φορολόγηση εἰς τοὺς ἑξῆς τομέις:

«..τὸν ἐπὶ τῶν ὠνίων δασμὸν καὶ εἰς τὰ διὰ τοῦ εἰρημένου ΑΤΕ΄νόμου,ὑπαχθέντα εἰς ὠρισμένον εἰσαγωγικῶν τέλος ζῶντα ζῶα,εἰς τὸ ἰνδικὸν (λουλάχιον) καὶ εἰς πάσαν τὴν οἰκοδομικὴν ἰδίως καὶ ἀκατέργαστον ξυλείαν,εἰς τὰ ἐμπορεύματα,ὧν τὸ εἰσαγωγικὸν τέλος ηὐξήθη διὰ τοῦ νόμου ΑΤΚΒ΄,καὶ εἰς διάφορα ἐμπορεύματα ἀτελῆ κατὰ τὸ τελωνιακὸν δασμολόγιον,ἐφ’ὧν ἐπετράπη ἐπιβολὴ δασμοῦ διὰ τοῦ νόμου ΑΤΙΔ΄,τὰ πρὸς ἐσωτερικὴν κατανάλωσιν τοῦ εἰσαγόμενα,εἰς τὸν φορολογικὸν ὄρον τοῦ ἑνὸς δεκατημορίου τῶν νενομισμένων εἰσαγωγικῶν τελῶν,ἐξευρετέου καὶ ὁριστέου,ὡς πρὸς τὸν νόμον ΑΤΙΔ΄δασμολογητέα ἐμπορεύματα,συμφώνως πρὸς τὰ ὁριζόμενα ἓν τῷ ἄρθρω 2 τοῦ νόμου τούτου.Εἰσὶν ἀπηλλαγμένα δασμοῦ τὰ κατὰ τὸ μέχρι τοῦ νόμου ΑΡη΄ ἰσχῦον δασμολόγιον ἀτελῆ,ὡς καὶ τὰ εἰς τὸ μονοπώλιον τοῦ Κράτους ἀνήκοντα...»

1887

Μετὰ τὸ πέρας τῆς πενταετοῦς φορολογήσεως,ἡ ὁποία εἶχε ἐπιβληθεῖ ἓν ἔτει 1882, ἐπ’ ἀφορμῆς τῆς διεξαγωγῆς λιμενικῶν ἔργων εἰς τὸν λιμένα τῆς πόλεως τῆς Ὕδρας (ἄρθρο 2 τοῦ περὶ λιμένων ΡΚΘ΄ Νόμου τῆς 29ης Δεκεμβρίου 1865),ἐκδίδεται Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 29ης Δεκεμβρίου 1887,((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 353 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Κ.Λομβάρδος)),βάσει τοῦ ὁποίου ἐπιμηκύνεται κατὰ πέντε ἐπιπλέον ἔτη ἡ ἐπιβολὴ πρόσθετων λιμενικῶν φόρων στὰ προσορμιζόμενα στὸ λιμένα τῆς Ὕδρας πλοῖα.Περὶ τῆς σχετικῆς φορολογίας ἐγκρίθηκε τὸ ὑπ’ἀριθμὸν 18 ψήφισμα τῆς 12ης Νοεμβρίου 1887.

1890

Ἡ ἔκδοση τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τῆς 1ης Φεβρουαρίου 1890,((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 29 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Σ.Δραγούμης)), παρατείνει τὸ ποσοστὸ φορολογήσεως 2% ἐπὶ τῶν μεταφερομένων πρὸς κατανάλωσιν ἐμπορευμάτων (δημητριακά,καρποί,ἄλευρα) ἕως τὸ ἔτος 1893.Τὸ συγκεκριμένο Διάταγμα,καθορίζει εἰδικὸ καθεστὼς φορολογίας γιὰ τὴν ἐπιχείρηση ἀτμομύλου τῶν ἀδελφῶν Σ. & Ἃ Κυριαζόπουλου.

«...εἰς δὲ τὸν σίτον τὸν πρὸς χρῆσιν τοῦ ἐν Ὕδρα ἰδιόκτητου ἀτμομύλου τῶν Σ.&Ἃ Κυριαζοπούλων,ὡς εἴρηται,εἰσκομιζόμενον ἐπὶ τὸ ἀπὸ τῆς δημοσιεύσεως τοῦ μέχρι 31 Δεκεμβρίου τοῦ ἐνεστῶτος ἔτους χρονικὸν διάστημα,εἰς τὸν φορολογικὸν ὄρον τῶν λεπτῶν 20 κατὰ στατήρα...»

Ἐκτός του ἄρθρου 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄ τῆς 22ας Δεκεμβρίου 1847 περὶ τελῶν, συνυπολογίσθηκαν στὸν καθορισμὸ τῆς φορολογίας τῆς συγκεκριμένης τετραετίας,τὰ ἄρθρα 20 καὶ 22 τοῦ Νόμου ΑΥΚΕ΄ ΑΤΕ΄(18ης Ἀπριλίου 1887 περὶ τοῦ τελωνιακοῦ δασμολογίου), τὰ ὑπ’ἀριθμὸν 28 & 38 ψηφίσματα τῆς 27ης Σεπτεμβρίου 1890 καὶ 18ης Νοεμβρίου 1890 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων,καὶ τέλος ἡ ὑπ’ ἀριθμὸν 8 γνωμοδότηση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

*Σημείωση:Τὰ ἄρθρα 20 καὶ 22 τοῦ Νόμου ΑΥΚΕ΄ ΑΤΕ΄(18ης Ἀπριλίου 1887 περὶ τοῦ τελωνιακοῦ δασμολογίου) ἀναφέρουν τὰ ἑξῆς:

«..Περὶ δημοτικῶν δασμῶν

Ἄρθρον 20.

Ὁ ὑπὲρ τῶν δήμων διὰ τοῦ ἀπὸ 22 Δεκεμβρίου 1847 ΞΗ΄νόμου ὁριζόμενος δασμὸς ἐπὶ τῶν πρὸς τοπίκην κατανάλωσιν ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ εἰσαγομένων ἢ ἓξ ἄλλων δήμων τοῦ Κράτους μεταφερομένων ὠνίων καὶ ἐμπορευμάτων δὲν δύναται νὰ ὑπερβαίνη τὰ δύο ἐκαστημόρια τῆς ἀξίας αὐτῶν.Ἡ κατὰ τὸ προηγούμενον ἐδάφιον ἀξία τῶν ὠνίων καὶ ἐμπορευμάτων ὁρίζεται ἐφάπαξ δὶ’ὅλην τὴν ἐπικράτειαν διὰ Β.Διατάγματος,ἐκδιδομένου τὴ προτάσει τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

Ἡ οὕτως ὁρισθεῖσα ἀξία δύναται νὰ τροποποιῆται ὠσαύτως διὰ Β.Διατάγματος ἐπὶ τὴ προτάσει τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου,ἐκδιδομένου τὸ βραδύτερον μέχρι 31 Ὀκτωβρίου’ἂλλ’ἡ εἴσπραξις τοῦ δημοτικοῦ δασμοῦ ἐπὶ τὴ βάσει τῆς ὁρισθείσης νέας ἀξίας θέλει ἄρχεσθαι ἀπὸ τῆς 1 Ἰανουαρίου τοῦ ἐπιόντος ἔτους.Ἐὰν δὲν ὠρισθῆ ἡ ἀξία εἴδους τινός,κανονίζει αὐτὴν δὶ’ἀποφάσεως τοῦ ὁ Ὑπουργὸς τῶν Ἐσωτερικῶν.

Ἄρθρον 22

Ἡ ἐφαρμογὴ τῶν προηγουμένων ἄρθρο 20 καὶ 21 ἄρχεται ἀπὸ 1 Ἰανουαρίου 1888..»

1893

Τὴν 21ην Ἰανουαρίου 1893,ἐκδόθηκε Βασιλικὸ Διάταγμα,((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 12 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Γ.Ν.Θεοτόκης)),τὸ ὁποῖο παρέτεινε τὴν ἐπιβολὴ τῶν λιμενικῶν φόρων στὸν λιμένα τῆς Ὕδρας,κατὰ μία δεκαετιά,αὐξάνοντας παράλληλα τὰ ἀντίστοιχα ποσοστὰ φορολογήσεως.Συγκεκριμένα ἀποφασίστηκαν τὰ ἑξῆς:

«....ἐγκρίνομεν τὴν ἐπὶ μία δεκαετίαν παράτασιν τῶν ἐπιβεβλημένων ἤδη ἓν Ὕδρα λιμενικῶν φόρων,αὐξανομένων ὡς ἑξῆς:

α)Δέκα τοῖς ἑκατὸν ἐπὶ τῶν ἀντιστοιχούντων εἰσαγωγικῶν τελῶν διὰ τὰ ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα

β)Ἐν τοῖς ἑκατὸν ἐπὶ τῆς ἀξίας τῶν ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους μεταφερομένων ἐμπορευμάτων..»

 

Νέα παράταση στὴν ἐπιβολὴ φορολογίας μὲ ποσοστὸ 2% ἐπὶ τῶν μεταφερομένων πρὸς κατανάλωσιν ἐμπορευμάτων (δημητριακά, καρπούς, ἄλευρα) ἐγκρίθηκε μὲ τὴν ἔκδοση τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τῆς 26ης Αὐγούστου 1893,((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 170 (Ὑπογράφουν:Ἐν ὀνόματι τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Ἅ΄,ὁ διάδοχος Κωνσταντῖνος καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Δ.Γ.Ράλλης)).

Ἐπισημαίνεται δέ,πὼς ὁ εἰσκομιζόμενος εἷς τὸν Δῆμον Ὕδρας σπόγγο,δὲν ὑπόκειται σὲ φορολογία (δασμό), καθότι ἀπαλλάσσεται βάσει τοῦ ἐδάφιου β΄ τοῦ ἄρθρου 13 & 14 τοῦ Νόμου ΒΡΚΑ΄.

Ἐκτός του ἄρθρου 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄ τῆς 22ας Δεκεμβρίου 1847 περὶ τελῶν καὶ τοῦ νόμου ΒΡΚΑ΄ περὶ τελωνιακοὺ δασμολογίου,στὸν καθορισμὸ τῆς φορολογίας τῆς συγκεκριμένης τετραετίας συνυπολογίσθηκε καὶ τὸ ὑπ’ἀριθμὸν 101 ψήφισμα τῆς 23ης Ἰουλίου 1893 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων.

1896

Κατὰ τὴν ἔκδοση τοῦ νέου Βασιλικοῦ Διατάγματος (περὶ τῆς τετραετοῦς παρατάσεως τῆς φορολογίας ἐπὶ τῶν μεταφερόμενων πρὸς κατανάλωση ἐμπορευμάτων) τῆς 11ης Ἰουνίου 1896 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 76 (Ὑπογράφουν:Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Κυριακούλης Μαυρομιχάλης)) ἐγκρίθηκε αὔξηση κατὰ 0,5% ἐπὶ τῶν δημοτικῶν δασμῶν.Συγκεκριμένα ἀναγράφονται τὰ ἑξῆς:

«αὔξησιν τοῦ φορολογικοῦ ὄρου τοῦ διὰ τοῦ ἀνωτέρω διατάγματος ἐπεκταθέντος δημοτικοῦ δασμοῦ τοῦ δήμου Ὑδραίων,κατὰ ἥμισυ ἔτι ἑκατοστημόριον τῆς ἀξίας τῶν ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ΄πρὸς τοπικὴν ἓν τῷ δήμω κατανάλωσιν εἰσαγομένων ἢ ἐξ ἄλλων δήμων τοῦ Κράτους μεταφερομένων καρπῶν,ἀλεύρων καὶ ἐμπορευμάτων τῆς ὠρισμένης ἓν τῷ δημοτικῶ δασμολόγιω ἀπαλλασσομένων τῆς αὐξήσεως τοῦ δασμοῦ καὶ τῶν ἓν τῷ εἴρη ἐνῶ διατάγματι κατονομαζομένων εἰδῶν»

Στὸν καθορισμὸ τῆς φορολογίας τῆς συγκεκριμένης τετραετίας,ἐκτός του ἤδη ὑπάρχοντος ἄρθρου 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄ τῆς 22ας Δεκεμβρίου 1847 περὶ τελῶν καὶ τοῦ ἄρθρου 22 τοῦ νόμου ΒΡΚΑ΄ τῆς 30ης Δεκεμβρίου 1892 περὶ τελωνιακοὺ δασμολογίου,προσετέθησαν ἐπίσης τὰ ἄρθρα 56 καὶ 57 τοῦ νόμου ΒΤΜΘ΄ τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 1895,ὁ νόμος ΒΤΞΘ΄ τῆς 2ας Μαρτίου 1896,ἡ ἀπόφαση ὑπ’ἀριθμὸν 3047 τῆς Νομαρχίας Ἀργολίδος καὶ Κορινθίας,τὸ ὑπ’ἀριθμὸν 31 ψήφισμα τῆς 31ης Μαΐου 1893 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων καθὼς καὶ ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 67 γνωμοδότηση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

*Σημείωση:Τὸ ἄρθρο 22 τοῦ νόμου ΒΡΚΑ΄ τῆς 30ης Δεκεμβρίου 1892 «περὶ τελωνιακοὺ δασμολογίου» ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«..Ἄρθρον 22

Ἐὰν ἐγερθῆ ἀμφισβήτησις μεταξύ του παραλήπτου καὶ τοῦ εἰσπράκτορος ἢ ἐνοικιαστοῦ τοῦ δημοτικοῦ φόρου ὡς πρὸς τὴν κατάταξιν τοῦ ἐμπορεύματος κατὰ τὸ Δημοτικὸν δασμολόγιον, ἀποφαίνεται ἡ ἁρμόδια τελωνιακὴ ἀρχή.Ἡ ἀπόφασις αὐτὴ ἐκκαλεῖται ἐνώπιόν του Ὑπουργοῦ τῶν Ἐσωτερικῶν,ὅστις ἀποφαίνεται ἀνεκκλητως,ἀφοῦ ἀκούση τὴν γνώμην τῆς κατὰ τὸ ἄρθρον 2 ἐπιτροπῆς.Ἐὰν ὁ παραλήπτης ζητήση νὰ παραλάβη τὰ ἐμπορεύματα,ὧν ἠμφισβητηθῆ ἡ κατάταξις,ἡ τελωνιακὴ ἀρχὴ δύναται νὰ παραδώση ταῦτα,ἀφ’οὐ προηγουμένως λάβη ἀξιόχρεων προσωπικὴν ἢ χρηματικὴ ἐγγύησιν ὑπ’εὐθύνην του...»

*Σημείωση:Τὸ ἄρθρο 57 τοῦ Νόμου ΒΤΜΘ΄τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 1895 «περὶ στοιχειώδους ἢ δημοτικῆς ἐκπαιδεύσεως» ἀναφέρει τὰ ἑξῆς περὶ φορολογίας:

«Ἄρθρο 57

Πρὸς συμπλήρωσιν τῶν ἀπαιτουμένων διὰ τὴν δημοτικὴν ἐκπαίδευσιν πιστώσεων,ἐπιτρέπεται νὰ αὐξηθῶσι,κατὰ τὰς περὶ τοῦ προσδιορισμοῦ τῶν δημοτικῶν ἐσόδων νομίμους διατάξεις ὄτε ἐπὶ τῶν πρὸς ἐσωτερικὴν κατανάλωσιν εἰσαγομένων δημοτικὸς δασμὸς καὶ οἱ ἄμεσοι δημοτικοὶ φόροι μέχρι 1%.Κατὰ τὸν αὐτὸν δ’ὄρον ἐπιτρέπεται νὰ αὐξηθῶσι καὶ τὰ ἔσοδα τῶν δήμων τῆς Ἑπτανήσου.»

* Σημείωση: Ὁ Νόμος ΒΤΞΘ΄ περὶ συμπληρώσεως τοῦ ἄρθρου 56 τοῦ Νόμου ΒΤΜΘ΄ ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«..Δία τοὺς δήμους τῶν ἐπαρχιῶν ἐκείνων,ἐν αἶς δὲν ἐξελέχθησαν ἢ δὲν κατηρτίσθησαν πλήτη τὰ ἐπαρχιακὰ συμβούλια,η,προσκληθέντα νομίμως,δὲν συνῆλθον,η,συνελθόντα,ἠρνήθησαν ἢ ἀνέβαλον νὰ ἐκδώσωσι τὴν κατὰ τὸ ἄρθρον 56 τοῦ ἀπὸ 3 Σεπτεμβρίου 1895 ΒΤΜΘ΄ νόμου περὶ τῆς στοιχειώδους ἢ δημοτικῆς ἐκπαιδεύσεως ἀπαιτουμένην ἀπόφασιν,ἐκδίδωσι ταύτην ἠτιολογημένως ὁ νομάρχης καὶ συμφώνως πρὸς αὐτὴν προβαίνει εἷς τὴν ἐκτέλεσιν τῶν ὑπὸ τῆς εἰρημένης διατάξεως ὁριζομένων..»

1898

Τὸ ἴδιο καθεστὼς φορολογήσεως παρατάθηκε γιὰ ἄλλη μία τετραετία,μὲ τὴν ἔκδοση τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τῆς 03ης Ἰανουαρίου 1898 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 2 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Γ.Κόρπας)).Ἐλήφθησαν ὑπόψη τὰ ὑπ’ἀριθμὸν 118 καὶ 119 ψηφίσματα τῆς 19ης Νοεμβρίου 1898 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων καθὼς καὶ ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 49 γνωμοδότηση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἰδίου ἔτους,στὶς 7 Σεπτεμβρίου 1898,ἐκδόθηκε Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 118 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Γ.Κόρπας)),τὸ ὁποῖο παρέτεινε τὴν διάρκεια ἐπιβολῆς τῶν λιμενικῶν φόρων μέχρι τὴν ἐξόφληση τοῦ μεταξύ της Ἐθνικῆς Τραπέζης καὶ τοῦ Λιμενικοῦ Ταμείου Ὕδρας συναφθέντος δανείου.Εἰδικότερα τὸ ΦΕΚ προσδιορίζει τὰ ἑξῆς:

«..Ἴδοντες τὸ ἄρθρον 4 τῆς ἀπὸ 2 Δεκεμβρίου 1896 συμβάσεως τοῦ Δημοσίου μετὰ τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης,κυρωθείσης διὰ τοῦ ὑπὸ στοίχ.ΒΥΞΑ΄νόμου τοῦ 1897.Προτάσει τοῦ Ἡμετέρου ἐπὶ τῶν Ἐσωτερικῶν Ὑπουργοῦ,ἐγκρίνομεν ἴνα παραταθῆ ἡ διάρκεια τῶν ἐπιβεβλημένων ἤδη ἓν Ὕδρα λιμενικῶν φόρων μέχρις ἐντελοῦς ἐξοφλήσεως τῶν μετὰ τῆς Ἐθνικῆς Τραπέζης συνομολογηθέντων δανείων τοῦ λιμενικοῦ ταμείου Ὕδρας δραχμῶν ἓν ὄλω 180.000,00 εἷς ἀσφάλειαν καὶ ὑπηρεσίαν τῶν ὁποίων ἐξεχωρήθησαν οἱ περὶ ὢ πρόκειται λιμενικοὶ φόροι...»

1904

Τὴν 5η Μαρτίου 1904,ἐκδόθηκε Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 45 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Γ.Ν.Θεοτόκης)) τὸ ὁποῖο ἐπέβαλε στὰ εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα-ἐπὶ τῶν εἰσαγωγικῶν τελῶν τοὺς-ποσοστὸ φορολογήσεως 2% ἐπὶ τῆς ἀξίας τῆς ζακχάρεως,ποσοστὸ φορολογήσεως 5% ἐπὶ τῆς ἀξίας τοῦ καφὲ καὶ τέλος,τριάντα λεπτὰ κατ’ὀκᾶν φορολόγηση στὸν εἰσαγόμενο -εἴτε καλῆς εἴτε κακῆς ἐσοδείας-σπόγγο.

Ἡ φορολόγια αὐτή,ὑπολογίσθηκε βάσει τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ Νόμου ΡΚΘ΄περὶ λιμένων,τοῦ ὑπ’ἀριθμοῦ 88 ψηφίσματος τῆς 5ης Νοεμβρίου 1904 τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων καὶ τῆς ὑπ’ἀριθμὸν 27 γνωμοδοτήσεως τῆς 19ης Φεβρουαρίου 1904 τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

1906

Τὸ καθεστὼς φορολογήσεως (2% ἐπὶ τῆς ὁριζομένης-στὸ δημοτικὸ δασμολόγιο-ἀξίας τῶν εἰσαγομένων ἐμπορευμάτων καὶ 2,5% ἐπὶ τῶν εἰρημένων εἰδῶν δασμοῦ) παρατάθηκε ἐκ νέου μὲ τὴν ἔκδοση τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τῆς 28ης Ἰανουαρίου 1906 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 26 (Ὑπογράφουν: Ἐν ὀνόματι τοῦ Βασιλέως Γεωργίου,ὁ Διάδοχος Κωνσταντῖνος καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Ν.Π. Καλογερόπουλος)). Ἐλήφθησαν ὑπόψη στὸν ὑπολογισμὸ τῆς φορολογίας τὰ ὑπ’ἀριθμὸν 59 καὶ 60 ψηφίσματα τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων καθὼς καὶ ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 5 γνωμοδότηση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

1907

Ὅμως,τὸ ἑπόμενο ἔτος,ἐκδίδεται Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 5ης Μαΐου 1907 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 88 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Ν.Π. Καλογερόπουλος)) βάσει τοῦ ὁποίου ἐγκρίθηκε ἡ αὔξηση τοῦ φορολογικοῦ ὁρίου (κατ’ἐπέκταση τοῦ δασμοῦ) τῶν εἰσαγόμενων πρὸς κατανάλωση ἐμπορευμάτων ἀπὸ 2,5% σὲ 3% ἐπὶ τῆς ὁριζομενῆς στὸ δημοτικὸ δασμολόγιο ἀξίας τῶν ἐμορευμάτων.Ἡ αὔξηση αὐτή,βασίστηκε στὴν ὑπ’ἀριθμὸν 7210 ἀναφορὰ τῆς Νομαρχίας Ἀργολίδος καθὼς καὶ τῆς ὑπ’ἀριθμὸν 40 γνωμοδότησης τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

1909

Τὸ ἴδιο καθεστὼς φορολογήσεως παρατάθηκε μὲ τὸ Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 21ης Δεκεμβρίου 1909 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 303 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Α΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Ν.Τριανταφυλλάκος)).Στὴν ἀπόφαση αὐτή,συνυπολογίσθηκαν τὸ ὑπ’ ἀριθμὸν 139 ψήφισμα τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὕδρας καὶ ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 60 γνωμοδότηση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

1914

Ὁμοίως,καὶ μὲ τὸ Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 11ης Φεβρουαρίου 1914 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 35 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Κωνσταντῖνος Β΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Κ.Δ.Ρακτιβᾶν)).Στὴν ἀπόφαση αὐτή,συνυπολογίσθηκαν ἐπίσης τὸ ἄρθρον 6 τοῦ νόμου ΓηΗ΄ τῆς 10ης Αὐγούστου 1905 περὶ δημοτικῆς ἐκπαιδεύσεως, τὸ ὑπ’ ἀριθμὸν 74 ψήφισμα τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὕδρας, ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 28 γνωμοδότηση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καθὼς καὶ ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 10417 ἀναφορὰ τοῦ Νομάρχη Ἀργολίδος καὶ Κορινθίας.

* Σημείωση: Τὸ ἄρθρο 6 τοῦ τοῦ νόμου ΓηΗ΄ τῆς 10ης Αὐγούστου 1905 περὶ τροποποιήσεως τῷν νόμων,ΒΤΜΘ΄ τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 1895 καὶ ΒτὴΖ΄τῆς 5ης Ἀπριλίου 1896 στοιχειώδους ἢ δημοτικῆς ἐκπαιδεύσεως ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«Ἄρθρον 6.

Ἂν τὰ ἔσοδα τῶν δήμων δὲν ἐπαρκῶσι πρὸς κάλυψιν τῶν ἀναγκαίων ἐξόδων τῆς διοικήσεως τῶν δήμων καὶ τῶν ἐξόδων τῆς δημοτικῆς ἐκπαιδεύσεως,ἐπιβάλλεται ὑποχρεωτικῶς ἢ ἐπιβολὴ ἢ αὔξησις τῶν ἐσόδων τῶν ἓξ ἀμέσων ἢ ἐμμέσων φόρων ἢ καὶ ἀμφοτέρων μέχρι 3-4%.Ἡ αὔξησις δὲν δύναται νὰ ὑπερβῆ τὰ 3% ἐπὶ τοῦ φόρου τῶν ἀποτριώντων κτηνῶν.

Οἱ νομάρχαι ὁρίζουσι τὸ ποσὸν μεταξὺ 3 ἢ 3 ½ ἢ 4%,λαμβάνοντες ὑπ’ὄψει καὶ τὰς λοιπᾶς ἓν γένει ἀναγκας τῶν δήμων.

Ἂν ὑπὸ τῶν δημοτικῶν συμβουλίων δὲν ψηφισθῶσιν αἳ ἀπαιτούμεναι πιστώσει,δὶ’ἅπαντα τὰ ἓν τῷ δήμω λειτουργοῦντα συμφώνως.. σχολεῖα,οἱ νομάρχαι συμπληρούσι τὰς ἐλλιπῶς ψηφισθείσας πιστώσεις..»

1917

Τὸ ἴδιο καθεστὼς (3% ἐπὶ τῆς ὁριζομενῆς στὸ δημοτικὸ δασμολόγιο ἀξίας τῶν ἐμορευμάτων) παρατάθηκε μὲ τὸ Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 18ης Ὀκτωβρίου 1917 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 229 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Ἀλέξανδρος καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Ἐμμανουὴλ Ρεπούλης))

 

Τὰ ἄρθρα τῶν ἰσχύοντων νόμων ποὺ καθόρισαν τὸ ποσοστὸ τῆς ἐπιβληθείσας φορολογίας τῆς συγκεκριμένης τετραετίας,ἦταν τὸ ἄρθρο 5 τοῦ Νόμου ΞΗ΄ τῆς 22ας Δεκεμβρίου 1847 περὶ τελῶν,τὸ ἄρθρο 22 τοῦ νόμου ΒΡΚΑ΄ τῆς 30ης Δεκεμβρίου 1892 περὶ τελωνιακοὺ δασμολογίου,τὰ ἄρθρα 56 καὶ 57 τοῦ νόμου ΒΤΜΘ΄ τῆς 3ης Σεπτεμβρίου 1895,ὁ νόμος ΒΤΞΘ΄ τῆς 2ας Μαρτίου 1896,τὸ ἄρθρο 6 τοῦ νόμου ΓηΗ΄τῆς 10ης Αὐγούστου 1905 περὶ τροποποιήσεως τοῦ νόμου περὶ δημοτικῆς ἐκπαιδεύσεως καθὼς καὶ τὸ ἄρθρο 21 τοῦ νόμου 641 τῆς 13ης Φεβρουαρίου 1915.

Ἐπίσης,ἐλήφθησαν τὸ ὑπ’ἀριθμὸν 129 ψήφισμα τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου τοῦ Δήμου Ὑδραίων καθὼς καὶ ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 147 γνωμοδότηση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

* Σημείωση: Τὸ ἄρθρο 21 τοῦ τοῦ νόμου 641 τῆς τῆς 13ης Φεβρουαρίου 1915 περὶ συμπληρώσεως καὶ τροποποιήσεως διατάξεων τινῶν τοῦ ΔΝΖ΄νόμου τῆς 10ης Φεβρουαρίου 1912 ἀναφέρει τὰ ἑξῆς:

«Ἄρθρον 21

Οἱ κατὰ τὰς τοιαύτας περιφερείας εἰσπραττόμενοι δημοτικοὶ δασμοὶ διανέμονται εἷς τὰς οἰκείας Κοινότητας καὶ Δήμους κατ’ἀναλογίαν τοῦ πληθυσμοῦ,εἷς τὸν ὁρισμὸν ὅμως τῆς ὁποίας δύνανται νὰ ληφθῶσιν ὑπ’ὄψιν καὶ ἄλλα τεκμήρια ἐνδεικτικά της κατὰ Κοινότητα καταναλώσεως τῶν φορολογουμένων εἰδῶν καὶ τῆς ὅλης ἐμπορικῆς κινήσεως.Ἡ τοιαύτη διανομὴ γίνεται δὶ’ἐκθέσεως ἐπιτροπῆς ἐδρευούσης ἓν τὴ ἕδρα τοῦ Νόμου καὶ ἀποτελουμένης ὑπὸ τοῦ Νομάρχου ἢ τοῦ νομίμου ἀναπληρωτοῦ αὐτοῦ,ὡς προέδρου,τοῦ ἐπαρχιακοῦ ταμίου,τοῦ οἰκονομικοῦ ἐφόρου ἢ τῶν νομίμων ἀναπληρωτῶν αὐτῶν,καὶ ἑνὸς Πρωτοδίκου του ἓν τὴ ἕδρα τοῦ Νομοῦ Πρωτοδικείου,ὁριζομένου ὑπὸ τοῦ Προέδρου τῶν Πρωτοδικῶν.Ἡ ἔκθεσις τῆς ἐπιτροπῆς κυροῦται δὶ’ἀποφάσεως τῶν Ὑπουργῶν τῶν Ἐσωτερικῶν καὶ Οἰκονομικῶν καὶ δημοσιεύεται διὰ τῆς Ἐφημερίδος τῆς Κυβερνήσεως...

..Ληξάσης τῆς ἰσχύος τοῦ Β.Διατάγματος,δὶ’οὐ ἐπεβλήθησαν φόροι ἐπὶ τῶν ὀθενδήποτε εἰσαγομένων ὠνίων καὶ ἐμπορευμάτων,ἀνανεοῦται τοῦτο κατὰ τὰς διατάξεις τοῦ ΞΗ΄νόμου τοῦ 1847 «περὶ δημοτικῶν φόρων».Προκειμένου περὶ δήμων,τὴν ἀπόφασιν περὶ ἀνανεώσεως τοῦ φόρου ἐκδίδουσι τὰ δημοτικὰ συμβούλια,προκειμένου δὲ περὶ κοινοτήτων τὸ κοινοτικὸν συμβούλιον τῆς κοινότητος,ἤτις ἦτο ἡ πρωτεύουσα τοῦ τεὼς δήμου.

Ἐὰν τὰ δημοτικὰ συμβούλια καὶ τὸ κοινοτικόν της πρωτευούσης τοῦ τέως δήμου δὲν ψηφίσωσι τὴν ἀνανέωσιν τοῦ φόρου,τὰ δὲ ἔσοδα αὐτῶν δὲν ἐπαρκῶσι πρὸς κάλυψιν τῶν ὑποχρεωτικῶν αὐτῶν δαπανῶν,ἐφαρμόζεται τὸ ἄρθρο 6 τοῦ ΓηΗ΄νόμου τοῦ 1905 «περὶ τροποποιήσεως διατάξεων τῶν περὶ δημοτικῆς ἐκπαιδεύσεως νόμων....»

1918

Τὴν 28η Ἀπριλίου 1918,ἐκδόθηκε Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 91 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Ἀλέξανδρος καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Α.Παπαναστασίου)), βάσει τοῦ ὁποίου προσδιορίστηκε ἡ ἐπιβολὴ τῶν λιμενικῶν φόρων τῆς ἑπόμενης πενταετίας.Συγκεκριμένα ἀποφασίστηκε ἡ ἐπιβολὴ φορολογίας ποσοστοῦ 1% ἐπὶ τῶν ἑκάστοτε εἰσπραττομένων εἰσαγωγικῶν τελῶν τῶν εἰσαγομένων ἐμπορευμάτων καθὼς καὶ ἡ ἐπιβολὴ φορολογίας ποσοστοῦ 1% ἐπὶ τῆς ἀξίας-κατὰ τὸ γενικὸ δημοτικὸ δασμολόγιο-τῶν εἰσαγομένων ἀπὸ ἄλλα μέρη τοῦ κράτους ἐμπορευμάτων.

Ἡ φορολόγηση καθορίστηκε βάσει τῶν νόμων ΡΚΘ΄καὶ ΒΡΚΓ΄περὶ λιμένων,ἐνῶ συνυπολογίστηκαν τὰ ὑπ’ἀριθμὸν 158 καὶ 181 ψηφίσματα τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ὕδρας καὶ ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 205 τῆς 10ης Ἀπριλίου 1918 γνωμοδότηση τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου.

1919

Ἐπὶ τῶν παραπάνω λιμενικῶν νόμων,ἐξεδόθηκαν τὸ ὑπ’ἀριθμὸν 211 ψήφισμα τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Νήσου Ὕδρας καὶ ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 296 γνωμοδότηση τῆς 08ης Ἰουνίου 1919 τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου, βάσει τῶν ὁποίων καθορίστηκε ἡ ἐπιβολὴ λιμενικοῦ φόρου τριάντα λεπτῶν κατ’ὀκᾶν επί τοῦ ἐξαγόμενου σπόγγου γιὰ μία τριετία. (τοῦ ἐπὶ τοῦ διὰ λιμένος Ὕδρας καὶ ὅλων τῶν παραλίων της ὁμωνύμου κοινότητος σπόγγου).Ἡ ἀπόφαση αὐτὴ ἐπικυρώθηκε μὲ τὴν ἔκδοση τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τῆς 30ης Ἰουνίου 1919 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 148 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Ἀλέξανδρος καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Α.Παπαναστασίου)).

Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1919 ἐξεδόθη νέο Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 06ης Δεκεμβρίου 1919 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 261 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Ἀλέξανδρος καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Κ.Δ.Ρακτιβᾶν)),τὸ ὁποῖο θεσμοθετοῦσε αὔξηση 1%,δηλαδὴ ἀπὸ 3% σὲ 4% ἐπὶ τῆς ὁριζομένης -ἐπὶ τοῦ δημοτικοῦ δασμολογίου- ἀξίας τῶν εἰσαγομένων πρὸς κατανάλωσιν ἐμπορευμάτων.Παράλληλα ψηφίστηκε ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ καθεστὼς φορολογήσεως τοῦ εἰσαγόμενου στὴν Κοινότητα τῆς Ὕδρας σπόγγου.

Στοὺς ἤδη ἰσχύοντες νόμους (τῆς παρατάσεως τῆς φορολογίας τῶν δασμῶν καὶ ὠνίων) συνυπολογίσθηκαν ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 36 πράξη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ὕδρας καὶ ἡ γνωμοδότηση τῆς 17ης Φεβρουαρίου 1918 τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου (σύμφωνη μὲ τὸν νόμον 1577 τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Βιομηχανίας).

1920

Ἡ ἀπόφαση περὶ τῆς ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὸ καθεστὼς φορολογίας τοῦ εἰσαγόμενου στὴν Κοινότητα τῆς Ὕδρας σπόγγου,ὁποιασδήποτε ποιότητας ἐπικυρώθηκε μὲ νέο Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 5ης Μαρτίου 1920.((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 53 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Ἀλέξανδρος καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Α.Παπαναστασίου)).

1923

Τὴν 1η Ἰουνίου 1923,ἐκδόθηκε Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 145 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Συγκοινωνιῶν Λ.Σακελλαρόπουλος)),βάσει τοῦ ὁποίου ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση καθόριζε τὴν ἐπιβολὴ φορολογίας ὑπὲρ τῶν λιμενικῶν ταμείων τῶν πόλεων τοῦ Γυθείου,Γαΐου (Παξῶν), Ζαβέρδας,Θάσου,Γαλαξειδίου,Τενέδου,Κύμης,Κυλλήνης,Κάστρου (Λήμνου), Σκύρου, Λεωνιδίου,Σπετσῶν,Γαυρείου(Κυκλάδων),Πόρου (Καλαυρίας),Γαρδικίου (Κρ.Λαρίσσης) καὶ Ὕδρας.

Ἡ ἐπιβολὴ τῆς φορολογίας προσδιορίστηκε βάσει τοῦ Νόμου 3020 «περὶ λιμένων καὶ λιμενικῶν ταμείων»,τοῦ ὑπ’ἀριθμὸν 35 ψηφίσματος τῆς Κοινότητος τῆς Ὕδρας καὶ τῆς γνωμοδοτήσεως τῆς 27ης Ἀπριλίου 1923 (κατὰ τὸ ἄρθρο 6 τοῦ νόμου περὶ λιμένων) τοῦ Συμβουλίου Συγκοινωνιῶν.

«...ἐγκρίνομεν ὅπως ἐπὶ τῶν διὰ τῶν λιμένων,ὅρμων καὶ παραλιῶν τῶν ἄνω κοινοτήτων εἰσαγομένων καὶ μεταφερομένων προϊόντων καὶ ἐμπορευμάτων,ἐπὶ τῶν πρὸς ἐξαγωγὴν ἢ μεταφορὰ τοιούτων καὶ τῶν ὀρυκτῶν ἐν γένει,ἐπὶ τῶν ἓν τοῖς λιμέσιν ἀπὸ πλοῖον εἷς πλοῖον ἐπιβιβαζομένων πρὸς διαμετακόμισιν κλπ. Προϊόντων καὶ ἐμπορευμάτων,ὡς καὶ τῶν προϊόντων τῶν μεταλλείων,ἐπιβληθῆ ἢ ὡς ἕπεται φορολογία,ἀπαλλασσομένων τῆς πληρωμῆς παντὸς λιμενικοῦ φόρου τῶν εἰδῶν ἐν γένει τοῦ Δημοσίου τῶν πρὸς χρῆσιν αὐτοῦ εἰσαγομένων μεταφερομένων καὶ ἐξαγομένων ὡς καὶ τῶν δὶ’εἰδικῶν νόμων ἀπαλλασσομένων τοιούτων..»

Συγκεκριμένα ὑπὲρ τοῦ λιμενικοῦ ταμείου τῆς Νήσου Ὕδρας καθορίστηκαν κατὰ τὶς διατάξεις τῶν Νόμων 2125 καὶ 2305 (Περὶ τροποποιήσεως διατάξεων τοῦ Νόμου 2125 τῆς 16 Μαρτίου 1920 "περὶ καταργήσεως τῶν εἰσφορῶν τῶν δήμων καὶ κοινοτήτων διὰ τὰς δαπάνας τῆς στοιχειώδους ἐκπαιδεύσεως καὶ τῆς ἀστυνομίας καὶ μεταρρυθμίσεως τῶν νόμων περὶ δημοτικῶν δασμῶν"),βάσει τοῦ ἑκάστοτε ἰσχύοντος δασμολογίου,τὰ ἑξῆς ποσοστὰ φορολογίας:

α)Ἐπὶ τῶν ἀντιστοίχων δημοσίων εἰσαγωγικῶν τελῶν διὰ τὰ ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα : 1%

β)Δία τὰ κατὰ τὸ τελωνιακὸν δασμολόγιον ἀτελῶς εἰσαγομένων ἐμπορευμάτων: 1%
γ)Δία τὰ ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους μεταφερόμενα προϊόντα καὶ ἐμπορεύματα :50%
δ)Δία τὰ πρὸς ἐξαγωγὴ ἢ μεταφορὰ ἐπιβιβαζόμενα προϊόντα,ἐμπορεύματα: -
ε)Δία τὰ ἓν τοῖς λιμέσιν ἀπὸ πλοίου εἷς πλοῖον ἐπιβιβαζόμενα,ὡς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς παραλίας ἀποβιβαζόμενα πρὸς διὰ μετακομιδὴ ἢ μεταφορὰ ἢ ἀλλαχοῦ ἔστω καὶ ἀμέσως προοριζόμενα προϊόντα καὶ ἐμπορεύματα:-
στ)Διὰ τὰ πρὸς ἐξαγωγὴ ἢ μεταφορὰν ἀλλαχοῦ προϊόντα τῶν μεταλλείων:Δρχ –
ζ)Δία τὰ ἐν τοῖς λιμέσιν ἀπὸ πλοίου εἷς πλοῖον ἐπιβιβαζομένων ἢ πρὸς διαμετακόμισιν προοριζόμενα προϊόντα τῶν μεταλείων:Δρχ –
Ἔτη διάρκειας φορολογίας: 3 ἔτη.

Τὴν 23η Νοεμβρίου 1923,ἐκδόθηκε νέο Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 341 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Συγκοινωνιῶν Λ.Σακελλαρόπουλος)),τὸ ὁποῖο καταργοῦσε τὶς διατάξεις τοῦ Διατάγματος τῆς 10ης Μαΐου 1923 (Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 1η Ἰουνίου 1923 ) καὶ καθόριζε νέο καθεστὼς ἐπιβολῆς λιμενικῶν φόρων ὑπὲρ τοῦ λιμενικοῦ ταμείου τῆς Ὕδρας γιὰ τὴν ἑπόμενη τριετία.

Γιὰ τὴν ἐπιβολὴ τῶν λιμενικῶν φόρων τῆς Ὕδρας,ἐλήφθησαν ὑπόψη τὸ ὑπ’ἀριθμὸν 78 ψήφισμα τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ὕδρας καὶ ἡ γνωμοδότηση τῆς 12ης Ὀκτωβρίου 1923 (κατὰ τὸ ἄρθρον 6) τοῦ Συμβουλίου τοῦ Ὑπουργείου Συγκοινωνιῶν.Συγκεκριμένα ψηφίσθηκαν τὰ κάτωθι ποσοστὰ φορολογίας:

α) Ἐπὶ τῶν ἀντιστοίχων δημοσίων εἰσαγωγικῶν τελῶν διὰ τὰ ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς ἐν γένει εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα : 1%

β)Δία τὰ κατὰ τὸ τελωνιακὸν δασμολόγιον ἀτελῶς εἰσαγομένων ἐμπορευμάτων: 1%
γ)Δία τὰ ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους μεταφερόμενα προϊόντα καὶ ἐμπορεύματα :50%
δ)Δία τὰ πρὸς ἐξαγωγὴ ἢ μεταφορὰ ἐπιβιβαζόμενα προϊόντα,ἐμπορεύματα καὶ ὀρυκτὰ ἓν γένει,πλὴν τοῦ σπόγγου: 50%
ε)Δία τὸν ἐξαγόμενον σπόγγον ἐπὶ τοῦ δημοτικοῦ δασμολογίου: 100 %

1927

Τὸ Προεδρικὸ Διάταγμα τῆς 29ης Ἀπριλίου 1927 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 74 (Ὑπογράφουν: Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Παῦλος Κουντουριώτης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Συγκοινωνίας Ἰωάννης Μεταξάς)),θεσμοθετοῦσε τὸ καθεστὼς φορολογίας γιὰ τὰ ἑπόμενα τρία ἔτη,λαμβάνοντας ὑπόψη τὸ Νομοθετικὸ Διάταγμα τῆς 28ης Ἰουνίου 1923,τὸ ὑπ’ἄριθμον 105 ψήφισμα τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου Ὕδρας καὶ τέλος,τὴν ὑπ’ἀριθμὸν 1 κατὰ τὸ ἄρθρον 6 τῆς 24ης Μαρτίου 1927 γνωμοδότηση τοῦ Συμβουλίου Συγκοινωνιῶν.Τὸ ὕψος τῆς φορολογήσεως καθορίστηκε ὡς ἑξῆς:

α) Ἐπὶ τῶν ἀντιστοίχων δημοσίων εἰσαγωγικῶν τελῶν διὰ τὰ ἐξ ἀλλοδαπῆς ἐν γένει εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα : 1%

β)Δία τὰ κατὰ τὸ τελωνιακὸν δασμολόγιον ἀτελῶς εἰσαγομένων: 1%
γ)Δία τὰ ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους μεταφερόμενα προϊόντα καὶ ἐμπορεύματα :120% (Δηλαδὴ αὔξηση κατὰ 70%)
δ)Δία τὰ πρὸς ἐξαγωγὴ ἢ μεταφορὰ φορτωνόμενου σπόγγου ἐπὶ τοῦ δημοτικοῦ δασμολογίου : 400%
ε) Δία τὰ πάντα τὰ λοιπὰ πρὸς ἐξαγόμενα προϊόντα,ἐμπορεύματα καὶ ὀρυκτὰ ἓν γένει ἐπὶ τοῦ δημοτικοῦ δασμολογίου:120%
στ) Δία τὰ ἐκ τοῦ ἐσωτερικοῦ προερχόμενα καὶ ἓν τῷ λιμένι ἀπὸ πλοίου εἷς πλοῖον φορτωνόμενα,ὡς καὶ διὰ τὰ ἐπὶ τῆς παραλίας ἐκφορτωνόμενα πρὸς διαμετακόμισιν ἢ μεταφόρτωσιν ἢ μεταφορὰν ἀλλαχοῦ ἔστω καὶ ἀμέσως προοριζόμενα προϊόντα καὶ ἐμπορεύματα,πλὴν τῶν μεταλλευμάτων : μία δραχμὴν κατὰ τὸν τόνο
ζ)Δία τὰ ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ προερχόμενα καὶ ἐν τῷ λιμένι ὡς ἄνω φορτωνόμενα ὡς καὶ διὰ τὰ ἐπὶ τῆς παραλίας ὡς ἄνω ἐκφορτωνόμενα πρὸς διαμετακόμισιν κλπ ἐμπορεύματα ἓν γένει,πλὴν τῶν μεταλλευμάτων:τρεῖς δραχμὲς κατὰ τόνον.

Ἐπίσης ἀποφασίστηκε φορολογικὴ ἀπαλλαγὴ γιὰ τὸν εἰσαγόμενο ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ σπόγγο.

1928

Τὴν 4η Ἰανουαρίου 1928 ἐκδίδεται εἰδικὸ Προεδρικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 1 (Ὑπογράφουν: Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Παῦλος Κουντουριώτης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Συγκοινωνίας Ἰωάννης Μεταξάς)),τὸ ὁποῖο θεσμοθετοῦσε μείωση τοῦ ποσοστοῦ φορολογίας ἐπὶ τοῦ ἐξαγόμενου σπόγγου τοῦ ἐργοστασίου τοῦ Ἰωάννη Καλμούκη.Τὸ ποσοστὸ μειώθηκε κατὰ τὸ ἥμισυ’ ἀπὸ 120% στὸ 60 %. Ἡ ἀπόφαση ἐλήφθη βάσει τοῦ ἄρθρου 11 τῆς παραγράφου 6 τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος τῆς 28ης Ἰουνίου 1923.

Ἡ συγκεκριμένη ἀπόφαση ἀναδημοσιεύτηκε μὲ τὸ Προεδρικὸ Διάταγμα τῆς 14ης Μαρτίου 1928.((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 35 (Ὑπογράφουν: Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Παῦλος Κουντουριώτης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Συγκοινωνίας Ἰωάννης Μεταξάς)).

1930

Ἡ ἔκδοση τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος τῆς 14ης Ἀπριλίου 1930 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 113 (Ὑπογράφουν: Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Ἀλέξανδρος Ζαΐμης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Β.Καραπαναγιώτης)),παρέτεινε τὸ καθεστὼς τῆς ἰσχύουσας φορολογίας,ἀνανεώνοντας τὶς ἀποφάσεις ποὺ εἶχαν θεσμοθετηθεῖ μὲ τὸ Προεδρικὸ Διάταγμα τῆς 29ης Ἀπριλίου 1927 .Ἡ ἰσχὺς τῆς φορολογίας ἐπεκτάθηκε ἕως τὴν 1ην Μαρτίου 1935.

Τὸ ἴδιο ἔτος,τέσσερις μῆνες ἀργότερα,ἐκδίδεται Προεδρικὸ Διάταγμα τῆς 27ης Αὐγούστου 1930.((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 295 (Ὑπογράφουν: Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Ἀλέξανδρος Ζαΐμης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Συγκοινωνίας Ν.Ἀβραὰμ)) τὸ ὁποῖο ἐπέβαλε μείωση τοῦ λιμενικοῦ φόρου ἐπὶ τῶν μεταφερομένων ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους ἐμπορευμάτων,ἀπὸ 120% σὲ 100%.

Ἡ συγκεκριμένη ἀπόφαση ἐλήφθηκε βάσει τοῦ ἄρθρου 8 τοῦ Νομοθετικοῦ Διατάγματος τῆς 28ης Ἰουνίου 1923 «περὶ λιμένων καὶ λιμενικῶν ταμείων»,τῆς ὑπ’ἀριθμὸν 30 (1930) πράξη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου Ὕδρας,τοῦ ὑπ’ἀριθμὸν 6 πρακτικοῦ του Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου λιμενικῶν φορολογιῶν καὶ τέλος τῆς ὑπ’ἀριθμὸν 524 γνωμοδότησης τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας.

1931

Τὴν 7η Ἰανουαρίου 1931,ἐκδόθηκε Προεδρικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 2 (Ὑπογράφουν: Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Ἀλέξανδρος Ζαΐμης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Β.Καραπαναγιώτης)) τὸ ὁποῖο καθιέρωνε τὴν ἐπέκταση τῆς ἰσχύος τοῦ ἄρθρου 277 ἲβ΄τοῦ Κώδικος τῆς δημοτικῆς καὶ κοινοτικῆς νομοθεσίας του, περὶ τῆς δημοτικῆς φορολογίας ἐπὶ τῶν ἐγχώριων προϊόντων της Κοινότητας Ὕδρας.Ἡ ἰσχὺς τῆς ἀπόφασης ἐπεκτείνεται ἀπὸ τὴν 1η Ἀπριλίου 1931 καὶ ἔπειτα.

Ἡ συγκεκριμένη ἀπόφαση ἐλήφθηκε βάσει τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Νόμου 4759 «περὶ μεταρρυθμίσεων εἷς τὴν νομοθεσίαν» τῶν Δήμων καὶ Κοινοτήτων.Ἐπὶ τῆς συγκεκριμένης ἀποφάσεως ἐλήφθηκε ἡ ὑπ’ἀριθμὸν 63 πράξη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου Ὕδρας.

«Ἄρθρον 13 Νόμου 4759

Ὁ κατὰ τὸ ἄρθρον 277 ἔδ. 1β΄ Κώδικος τῆς περὶ δήμων καὶ κοινοτήτων νομοθεσίας δημοτικὸς φόρος ἐπὶ τῶν μεταφερομένων πρὸς κατανάλωσιν ἐγχωρίων προϊόντων δύναται νὰ ἐπεκταθῆ διὰ Διατάγματος κατόπιν ἀποφάσεως τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου καὶ εἰς κοινότητας πρωτεύουσας ἐπαρχιῶν καὶ εἷς τὴν νῆσον Σπετσῶν.Τὸ ἄρθρο 29 τοῦ νόμου 4189 τοῦ 1929 καταργεῖται»

1933

Λόγω τῆς ἰσχύος τοῦ ἄρθρου 277 ἲβ΄τοῦ κώδικος τῆς δημοτικῆς καὶ κοινοτικῆς νομοθεσίας, βάσει τῆς ὑπ’ἀριθμὸν 69 πράξη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου Ὕδρας καὶ τοῦ ἄρθρου 287 τοῦ κώδικος Δήμων καὶ Κοινοτήτων,ἐγκρίθηκε ἡ μείωση τοῦ δημοτικοῦ φόρου ἐπὶ τῶν ἐγχωρίων προϊόντων τῶν μεταφερομένων πρὸς κατανάλωση στὴν Ὕδρα.

Ἡ ἀπόφαση ἐγκριθῆκε μὲ τὴν ἔκδοση τοῦ Προεδρικοῦ Διατάγματος τῆς 29ης Νοεμβρίου 1933 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 11 (Ὑπογράφουν: Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Ἀλέξανδρος Ζαΐμης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Ἰωάννης Μουντζουρίδης)).

1937

Τὴν 16η Μαρτίου 1937,ἐκδόθηκε Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 95 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Συγκοινωνίας Ἄγγελος Οἰκονόμου)) τὸ ὁποῖο καθόριζε τὰ ἑξῆς ποσοστὰ φορολογίας τῆς ἑπόμενης τριετίας:

α) Ἐπὶ τῶν ἀντιστοίχων δημοσίων εἰσαγωγικῶν τελῶν διὰ τὰ ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς ἐν γένει εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα : 1%

β)Δία τὰ κατὰ τὸ τελωνιακὸν δασμολόγιον ἀτελῶς εἰσαγομένων ἐμπορευμάτων: 1%
γ)Δία τὰ ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους μεταφερόμενα προϊόντα καὶ ἐμπορεύματα :40 % (Δηλαδὴ τὸ ποσοστὸ μειώθηκε κατὰ 80%,προσεγγίζοντας τὸ ποσοστὸ τοῦ 50%,ποὺ ἴσχυε μὲ τὰ Προεδρικὰ Διατάγματα τοῦ ἔτους 1923)
δ)Δία τὰ πρὸς ἐξαγωγὴ ἢ μεταφορὰ ἐπιβιβαζόμενα,ἐπὶ τοῦ δασμολογίου:40%

ε)Δία τὸν πρὸς ἐξαγωγὴ ἢ μεταφορὰ ἐπιβιβαζόμενον

ε1) σπόγγον κατεργασμένον ἐγχωρίου παραγωγῆς:110%
ε2) σπόγγον κατεργασμένον ἀλλοδαπῆς παραγωγῆς ἐπὶ τοῦ 1/3 τοῦ δασμολογίου: 330%
ε3)μεταλλεύματα κατὰ τόννον :40 λεπτὰ
ἐπὶ τοῦ δημοτικοῦ δασμολογίου: 400%
 

στ) Δία τὰ ἓν τῷ λιμένι ἀπὸ πλοίου εἷς πλοῖον ἐπιβιβαζόμενα ὡς καὶ διὰ τὰ ἐπὶ τῆς παραλίας ἀποβιβαζόμενα ὑπὸ διαμετακόμισιν ἢ πρὸς μεταφορὰν διὰ θαλάσσης ἀλλαχοῦ,πλὴν τῶν μεταλλευμάτων: μία δραχμὴν κατὰ τὸν τόνο γιὰ τὰ προϊόντα ἐσωτερικῆς προελεύσεως καὶ τρεῖς δραχμὲς κατὰ τόνον γιὰ τὰ προϊόντα ἐξωτερικῆς προελεύσεως.Δία τὰ μεταλλεύματα, ἀνεξαρτήτως προελεύσεως,πέντε λεπτὰ κατὰ τόννον.

Ἐπίσης ἀποφασίστηκε ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴ λιμενικῶν φόρων στὸν εἰσαγόμενο ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς ἢ ἓξ ἄλλων μέρων τοῦ Κράτους σπόγγο,στοὺς ἰχθεῖς καὶ στὰ κατασκευαζόμενα πλοῖα καὶ πλοιάρια στὸν λιμένα τῆς Ὕδρας.

Ἡ ἰσχὺς τῆς συγκεκριμένης φορολογίας ἐπιβάλλεται γιὰ ὅλα τὰ ἐπιβιβαζόμενα καὶ ἀποβιβαζόμενα ἐμπορεύματα ἢ προϊόντα στὶς παραλίες ποὺ ἀνήκουν διοικητικὰ στὴν Κοινότητα τῆς Ὕδρας,συμπεριλαμβανομένων τῶν νησίδων Ἀσκοῦ,Σὰν Τζώρτζη (Ἅγιος Γεώργιος-Βελβίνα) καὶ Παραπόλας.

1938

Τὸ ἑπόμενο ἔτος,ἐκδίδεται στὶς 10 Φεβρουαρίου 1938, Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 44 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄ καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Ι.Δουρέντης)),τὸ ὁποῖο ἀπήλλασε ἀπὸ τὴν ἐπιβολὴ δημοτικῆς φορολογίας τοὺς μεταφερόμενους νωποὺς ἰχθεῖς καὶ τὰ λοιπὰ ἁλιεύματα.Ἡ συγκεκριμένη ἀπαλλαγῆ,θεσμοθετήθηκε βάσει τῶν διατάξεων τοῦ ἄρθρου 299 τοῦ κώδικα περὶ δήμων καὶ κοινοτήτων καὶ τῆς ὑπ’ἀριθμὸν 1265 πράξης τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Κοινότητος τῆς Ὕδρας.

1941

Λίγο πρὶν τὴν κατάρρευση τοῦ Ἑλληνικοῦ Μετώπου,κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄Παγκόσμιου Πολέμου,ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση,ἐξέδωσε τὴν 31η Μαρτίου 1941,Βασιλικὸ Διάταγμα, ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 98 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄,ὁ Ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν Ἀνδρέας Ἀποστολίδης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν Στ. Πολυζωγόπουλος)) μὲ τὸ ὁποῖο καθόριζε τὰ ἑξῆς ποσοστὰ φορολογίας γιὰ τὴν ἑπόμενη τριετία:

α) Ἐπὶ τῶν ἀντιστοίχων δημοσίων εἰσαγωγικῶν τελῶν διὰ τὰ ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς ἐν γένει εἰσαγόμενα ἐμπορεύματα : 1%

β)Δία τὰ κατὰ τὸ τελωνιακὸν δασμολόγιον ἀτελῶς εἰσαγομένων ἐμπορευμάτων: 1%
γ)Δία τὰ ἓξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους μεταφερόμενα προϊόντα καὶ ἐμπορεύματα :40 %
δ)Δία τὰ πρὸς ἐξαγωγὴ ἢ μεταφορὰ ἐπιβιβαζόμενα,ἐπὶ τοῦ δασμολογίου ἐμπορεύματα:50% (Δηλαδὴ αὔξηση κατὰ 10% σὲ σύγκριση μὲ τὸ προηγούμενο Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 16ης Μαρτίου 1937)
ε) Δία τὰ ἓν τῷ λιμένι ἀπὸ πλοίου εἷς πλοῖον ἐπιβιβαζόμενα ὡς καὶ διὰ τὰ ἐπὶ τῆς παραλίας ἀποβιβαζόμενα ὑπὸ διαμετακόμισιν ἢ πρὸς μεταφορὰν διὰ θαλάσσης ἀλλαχοῦ,πλὴν τῶν μεταλλευμάτων: μία δραχμὴν κατὰ τὸν τόνο γιὰ τὰ προϊόντα ἐσωτερικῆς προελεύσεως καὶ τρεῖς δραχμὲς κατὰ τόνον γιὰ τὰ προϊόντα ἐξωτερικῆς προελεύσεως.Δία τὰ μεταλλεύματα, ἀνεξαρτήτως προελεύσεως,πέντε λεπτὰ κατὰ τόννον.

Ἀπὸ τὸ καθεστὼς φορολογίας,ἁπαλλάσονται διὰ τοῦ Βασιλικοῦ Διατάγματος οἱ ἀποβιβαζόμενοι πρὸς ἀνάλωσιν ἰχθεῖς,ὁ ἐξ ἀλλοδαπῆς ἢ ἐξ ἄλλων μερῶν τοῦ Κράτους εἰσαγόμενος σπόγγος,τὰ κατασκευαζόμενα πλοῖα καὶ πλοιάρια στὸν λιμένα τῆς Ὕδρας ,τὰ μεταλλεύματα ἐγχωρίου παραγωγῆς,τὰ καπνοβιομηχανικᾶ προϊόντα τὰ ὑποκείμενα σὲ φόρο καταναλώσεως ὑπὲρ τοῦ Δημοσίου καὶ τέλος ὁ ἐξαγόμενος στὸ ἐξωτερικὸ οἶνος.

Ἡ ἐπιβολὴ τῆς φορολογίας βασίστηκε στὰ ἄρθρα 21 & 22 τοῦ Νόμου «περὶ κωδικοποιήσεως περὶ Λιμενικῶν Ταμείων κειμένων διατάξεων» τῆς 14ης Ἰανουαρίου 1939,στὸ ἄρθρο 1 τοῦ Α.Ν 1547/1939 περὶ τρόπου ἐπιβολῆς φορολογιῶν κατὰ νομοθετικὴ ἐξουσιοδότηση (τροποποιημένου ἀπὸ τὸν Α.Ν 2270/1940),στὶς διατάξεις τοῦ ἄρθρου 2 τοῦ Α.Ν 1462/1938 τοῦ «περὶ καταργήσεως τῶν ἐπὶ τοῦ ἐλαίου τινῶν ἐλαιωδῶν προϊόντων ἐγγείου δημοσίου καὶ πρόσθετων φόρων»,στὴν ὑπ’ἀριθμὸν 1976/1939 πράξη τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου τῆς Ὕδρας καὶ τέλος στὴν ὑπ’ἀριθμὸν 73 ἀπόφαση τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου Λιμενικῶν Φορολογιῶν.

1946

Τὴν 31η Δεκεμβρίου 1946,ἐκδίδεται Βασιλικὸ Διάταγμα ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 372 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Γεώργιος Β΄,ὁ Ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Οἰκονομίας Α.Μιχαλακόπουλος καὶ ὁ Ὑπουργὸς Γεωργίας Α. Παπαθανάσης)) τὸ ὁποῖο καθόριζε τὸ ἑξῆς καθεστὼς φορολογήσεως γιὰ τὸ ἐμπόριο τοῦ σπόγγου:

«...Ὁ λιμενικὸς φόρος Ὕδρας ἐπὶ τοῦ σπόγγου ἡμεδαπῆς καὶ ἀλλοδαπῆς παραγωγῆς του πρὸς ἐξαγωγὴν ἢ μεταφορὰν ἐπιβαζομένου καθορίζεται εἰς 100% ἐπὶ τοῦ Δημοτικοῦ Δασμολογίου πολλαπλασιαζομένου ἐπὶ τὸν ἑκάστοτε ὁριζόμενου διὰ τὰς Λιμενικᾶς φορολογίας συντελεστήν..»

Ἡ ἐπιβολὴ τῆς φορολογίας βασίστηκε στὰ ἄρθρα 21 & 22 Νόμου περὶ κωδικοποιήσεως περὶ Λιμενικῶν Ταμείων κειμένων διατάξεων,στὸ ἄρθρο 1 τοῦ Α.Ν 1547/1939 περὶ τρόπου ἐπιβολῆς λιμενικῶν φορολογιῶν κατὰ νομοθετικὴ ἐξουσιοδότηση,στὸν Νομοθετικὸ Διάταγμα 2008/42 περὶ τρόπου ὑπολογισμοῦ Λιμενικῶν φορολογιῶν καὶ τέλος στὴν ὑπ’ἀριθμὸν 5/1945 ἀπόφαση τοῦ Γνωμοδοτικοῦ Συμβουλίου Λιμενικῶν Φορολογιῶν.

1948

Τὸ συγκεκριμένο καθεστὼς φορολογίας,ἐπὶ τοῦ σπόγγου,καταργήθηκε τελικῶς μὲ τὸ Βασιλικὸ Διάταγμα τῆς 12ης Μαρτίου 1948 ((Φύλλο Ἐφημερίδας Κυβερνήσεως Ἄρ.Φύλλου 66 (Ὑπογράφουν: Βασιλεὺς Πάυλος,ὁ Ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν Δ.Χέλμης καὶ ὁ Ὑπουργὸς Δημοσίων Ἔργων Σ.Νικολαΐδης))